lifestyle

"Ε/είναι της γνώμης και έχουν συγκεκριμένες προσλαμβάνουσες για να την υποστηρίξουν, ότι μία σταθερή M/s σχέση κινδυνεύει όταν ο Ένας δεν επιθυμεί ή δύναται να ασκήσει Κυριαρχία ή η άλλη δεν επιθυμεί ή δύναται να υποταχτεί. "
Διαβασα αυτη την αποψη και σχεδον με τρομαξε η χρηση της λεξης δυναται. Δηλαδη αν ο Κυριαρχος αρρωστησει η παθει ενα ατυχημα και δεν δυναται να κυριαρχησει?
Τοτε αυτη η σχεση υπηρχε ως μονο ως καλυψη της αναγκης για υποταγη και Κυριαρχια?
Και μιλαμε για σχεση?
Οταν σε μια σχεση μπαινουν οι προυποθεσεις (σου υποτασομαι γιατι .. σ αγαπω γιατι.... )αυτα τα γιατι ουσιαστικα ειναι "εφοσον" δηλαδη προκειται για μπιζνες αμοιβαιας ευχαριστισης.

 

ΜΠΙΖΝΑ φίλε DeSade...δυστυχώς ΜΠΙΖΝΑ!!!

Θα συμφωνήσω KAI με τα γραφόμενα του DreamMaster στο παρών thread

όσον αφορά το περιβόητο lifestyle (σε ναυλον περιτύλιγμα), μερικοί στίχοι αρκούν:

....90% businees 10% show
and NO LOVE in this game
cause it's all about the dough!!!

SO what's love got to do, got to do with it?....

 

Κατά τη γνώμη μου ναι, μιλάμε για σχέση και μάλιστα μπορεί να μιλάμε για πολύ δυνατή σχέση.

Αυτό γίνεται κατανοητό από τη στιγμή που συναισθάνεται κανείς ότι τόσο η κυριαρχία όσο και η υποταγή είναι συναισθήματα και μάλιστα βαριά, πρωτογενή και αυτοδύναμα συναισθήματα. Και ροπές και ένστικτα και ανάγκες.

Δεν χρειάζονται η κυριαρχία και η υποταγή φοδράρισμα με τον σεντιμενταλιστικό έρωτα ή την περαιτέρω υποστηρικτική εξήγηση της αγάπης, αρκούν από μόνα τους για να είναι πολύ γερά θεμέλια μίας σχέσης.

Αυτό που έλεγε το αρχικό κείμενο της συγκεκριμένης lifestyler (που είναι στη διάθεση οποιουδήποτε το ζητήσει με pm), που ήταν μία ολοκληρωμένη σπουδή πάνω στους λόγους που ραγίζουν ουσιαστικές M/s σχέση και έδινε κυρίως δεδομένα και λιγώτερο κρίσεις επί των δεδομένων, είναι ότι αν κάποιος από τους δύο χάσει την επιθυμία του να είναι Κυρίαρχος ή υποτακτικός, ή φύγει για δουλειές ή για άλλο λόγο για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή αρρωστήσει έτσι που να μη μπορεί ή να μη θέλει να κυριαρχήσει - υποταχτεί, τότε ναι, η σχέση περνάει κρίση. Δε διαλύεται απαραίτητα. Κρίση περνάει.

Και δεν είναι καθόλου απαραίτητο ότι δε θα μπορεί να κυριαρχήσει κάποιος επειδή αρρώστησε ή έπαθε ένα ατύχημα.

Η ολοκληρωμένη πρόταση που αναφέρει ο DeSade είναι αυτή:

Την έβαλα ξανά για να τονίσω δύο πράγματα:

το ένα είναι οι "συγκεκριμένες προσλαμβάνουσες": αν έτσι έχει διαπιστώσει ότι συμβαίνει η Βακές, από πείρα 25 χρόνων στο M/s, αν μιλάει με βάση δεδομένα, τί θα κάνει δεν θα το πει αυτό που βλέπει; Θα το πει, βέβαια.

και το άλλο ότι υπάρχει και ο έρωτας.

 

Εχω την αισθηση πως η υποταγη και η Κυριαρχια δεν ειναι συναισθηματα αλλα καταστασεις που τις διακρινουν ορισμενα χαρακτηριστικα.
Δεν νοιωθω Κυριαρχος της υποτακτικης , ειμαι Κυριαρχος γιατι πληρω καποιες προυποθεσεις που σε γενικες γραμμες ειναι : η εξουσια μερικη η ολοκληρωτικη που εχω πανω της πανω στις συνειδητες( υπαρχουν και καποιες χαριτωμενες θεωριες περι ασυνειδητου ελεγχου αλλα βρίσκω οτι ανηκουν στην σφαιρα της φανταστικου) επιλογες της ζωης της. Η Κυριαρχια ειναι η κατασταση κατα την οποια εχεις τον ελεγχο που ανεφερα πιο πανω και μπορει να επαληθευτει οποιαδηποτε στιγμη.
Η επιθυμια για Κυριαρχια ειναι η επιθυμια για εξουσια και αναληψη των ευθυνων της ζωης του αλλου .
Η υποταγη ειναι η επιθυμια παραδοσης του ελεγχου και η απροθυμια αναληψης των ευθυνων της ζωης σου

 

Αγαπητέ Κύριε DeSade όσο αφορά τους υποτακτικούς δεν είναι και τόσο απροθυμία ανάληψης ευθυνών μίας και το να υπηρετείς Έναν/Μία Κυρίαρχο πρέπει να είσαι σε εγρήγορση και το στοιχείο της πρωτοβουλίας είναι έντονο... ένας/μία άβουλος/η σκλάβος/α είναι καλός/η μόνο για το σ/μ και όχι το Μ/σ ,άποψη μου βέβαια...

τέλος από προσωπική εμπειρία όταν τελειώναμε έναν session ή απλά όταν κατέρεα και με Έπιανε στην αγκαλία Της και μου Έλεγε "πόσο πολύ με ευχαριστείς" ήταν η μεγαλήτερη χαρά μου, και όχι το latex γάντι ή το bondage ... αυτά και από τη φτωχή μου εμπειρία

 

To lifestyle είναι να γυρίζεις στο σπίτι και ο άλλος να ξέρει ποίος κάνει κουμάντο μέσα (η έξω) από αυτό. Αν το έχεις καταφέρει να το ξέρει και να το έχει προπάντων συνειδητοποιήσει αυτό σημαίνει ότι έχεις καταφέρει να ζεις το τρόπο ζωής που σου αξίζει. Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα μέρος αυτού

 

Για μένα σημαντικέ μου φίλε , είναι συναίσθημα η Κυριαρχία . Το έχω περιγράψει στα γραπτά μου . Δεν είναι απλά μια επιθυμία για ανάληψη ευθυνών είναι κάτι πέρα από αυτό . Είναι ζωή που ρέει στις φλέβες μου , όταν το ζω , όταν βλέπω τα βήματά της και την καθοδηγώ . Όταν γονατισμένη στο αγαπημένο της μαξιλάρι με κοιτάει με αυτά τα υπέροχα μάτια και με ρωτά , τι ; Πως ; Πότε ; Που ;
Είναι πολύχρωμη ευτυχία όταν χαμογελά ικανοποιημένη βλέποντας το χαμόγελο της επιβράβευσης στο πρόσωπό μου . Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες πράγματα .
Αλλά για μένα είναι συναίσθημα και όχι απλά μια κατάσταση φίλε μου.
Όμορφα να σε ακούω...

 

Θα διαφωνήσουμε ελαφρά (συμφωνώντας): σε καμμία πτυχή του BDSM δεν είναι επιθυμητό να είσαι άβουλο πλάσμα. Η θέση του bottom/sub/slave είναι πολύ ενεργητική, συνειδητοποιημένη, και όπως λες με εξαιρετική πρωτοβουλία. Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της υποταγής γίνεται μέσα του/της. Με δική του ενέργεια ρέει η εξουσία προς τον αυταρχικό (γιατί η εξουσία δεν παίρνεται, δίνεται).

Και έχοντας την εμπειρία και του άβουλου πλάσματος και του ευφυούς συνειδητοποιημένου ατόμου που σου χαρίζει κάτι που εκτιμά, ξέροντας πολύ καλά τους κινδύνους, ξέρω τι προτιμώ.  

 

Ίσως πρέπει να αγοράσουμε το Topping Book για κάθε μέλος της κοινότητας.  

Έχει μερικά πολύ μικρά, πολύ απλά και πολύ αληθινά μυστικά για το χώρο.

Το ένα είναι ότι ο καθένας βιώνει το χώρο όπως τον βιώνει. Κάποιος που επιδίδεται σε μια light bondage & sensation play σκηνή δυο φορές το χρόνο επειδή έτσι νιώθει άνετα και έτσι τον ευχαριστεί είναι όσο μέλος της κοινότητας είναι και κάποιος που κρέμεται από αλυσίδες όλη μέρα, κάθε μέρα.

Υπάρχει δυστυχώς η τάση να ψάχνουμε για κανόνες και κριτήρια για το τι είναι "καλύτερο". Η ανασφάλεια και η μανία κυριαρχίας σ'όλο τους το μεγαλείο. Και ο μόνος τρόπος να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι απ'όλους τους άλλους είναι με ένα αυθαίρετο σύνολο από ad hoc κριτήρια. Εμείς είμαστε lifestylers γιατί κάνουμε αυτό, αυτό, κι αυτό. Εσείς δεν είσαστε. Eμείς είμαστε «real BDSMers», κλπ κλπ.

Στο Topping Book λέει, λίγο πολύ, ότι όταν ακούσεις κάτι παρόμοιο, κάνε μεταβολή και πάρε δρόμο, γιατί η συζήτηση έχει ήδη πάρει την κάτω βόλτα.

Αν είσαι «lifestyler» το ξέρεις και δεν έχεις ανάγκη να σου το πει κανένας άλλος.

Άλλο ένα μυστικό που μαθαίνεις διαβάζοντας αυτό το βιβλίο είναι το mantra «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ», το οποίο καλό είναι όλοι μας να επαλαμβάνουμε συνέχεια όταν ασχολούμαστε με την κοινότητα του BDSM.

Και το τελευταίο μεγάλο μυστικό για την κοινότητα του BDSM είναι ότι δεν υπάρχει κοινότητα του BDSM. Είμαστε παλώς διάφοροι ανωμαλιάρηδες τύποι με λίγο πολύ παρόμοια γούστα. Επειδή υπάρχουν τόσα βιώματα όσα και BDSMers, είναι επιεικώς βλακεία να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλος ότι τα δικά μας βίτσια είναι σωστά και τα άλλα είναι λάθος -- και αυτά τα αυθαίρετα κριτήρια / κανόνες κλπ για το τι είναι lifestyler και τι δεν είναι ακριβώς εκεί καταλήγουν.

 

Ο καθένας το αντιλαμβάνετε διαφορετικά και όλοι πρέπει να σεβόμαστε την οπτική και την άποψη των άλλων , συμφωνώ μαζί σου . Αλλά μήπως εσύ δε σέβεσαι το θέλω των lifestyler με το συγκεκριμένο post ; Και κάτι ακόμα κατά την δική μου γνώμη ανώμαλος είναι αυτός που δεν ζει τα θέλω του , αυτό εννοείς ; Αν όχι , τι , με την λέξη ανωμαλιάρηδες ;

 

Μαζί με το Bottoming Book, ίσως οι κυρίες Easton & Hardy να μας έκαναν και καλύτερη τιμή. Πότε θα τα συνενώσουν και τα δύο αυτά ώστε να μην υπάρχουν οι ίδιες σελίδες δύο φορές ουσιαστικά;

Αστεία, αστεία τα βιβλία είναι εξαιρετικά και πολύ πυκνογραμμένα και έχω σκεφτεί και έχω πάρει και την άδειά Του μάλιστα, να κάνω μία παρουσίασή τους στο φόρουμ.

Αλλά με την δεύτερη φορά που τα διάβασα κατάλαβα ότι δεν λένε ακριβώς οικουμενικές αλήθειες. Σωστά τα λένε, σωστά εξηγούν τα διάφορα πρακτικά, δεν αφίστανται της κοινής λογικής κάθε άλλο μάλιστα, δείχνουν έναν politically correct σεβασμό στους 24/7 lifestylers που όμως δεν τους πολυκαταλαβαίνουν, αλλά κατά τ άλλα έχουν μάλλον ηθογραφικό και εθνολογικό ενδιαφέρον για μας εδώ και δεν μπορούν να κάνουν κάποιον να σκέπτεται και να λειτουργεί με τρόπο διαφορετικό από του περιβάλλοντός του.

Γιατί τα βιβλία είναι προϊόν ενός πολύ ιδιότυπου περιβάλλοντος, του Σαν Φραντσίσκο συγκεκριμένα και της intellectuel, politically correct Αμερικής του 2000.

Σωστό, σωστότατο, από τα χρησιμότερα λόγια που έχουν γραφτεί σ αυτό το νήμα. Ίσως και τα μόνα αντικειμενικά χρήσιμα  

Διαφωνώ σχεδόν τόσο όσο θα διαφωνούσαν και οι κυρίες Easton & Hardy καθώς και η Society of Janus. Αλλά δεν είναι του παρόντος νήματος.

Το "τα δικά μας βίτσια είναι σωστά και καλά τα δικά σας απαράδεκτα", έχουμε και γι αυτό το θέμα νήμα, με την ευκαιρία, είναι κάτι που απαιτεί συνεχή εξάσκηση για να το αποφεύγουμε. Κάπως όπως και η ζήλια στο polyamory;

 

Μόνο Easton, πλέον (στις νέες εκδόσεις). Ίσως να μη χρειαστεί. Το ένα από τα δύο βιβλία (στη νέα έκδοση) είναι σχεδόν παντού εξαντλημένο.

Είναι όντως καλά βιβλιαράκια, έχουν αρκετά μικρά μυστικά. Δεν εφαρμόζονται όλα στον Ελληνικό χώρο, όπως λες κι εσύ (πολλά δεν εφαρμόζονται καν στον Ευρωπαϊκό χώρο). Αλλά ό,τι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση είναι παντού ίδιο, και υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια.

Πράγματι. Η προσωπική μου αντιμετώπιση είναι ότι η «σκηνή» λειτουργεί παρά τις τεράστιες διαφορές των «μελών», και όχι χάρη στις ομοιότητές μας (τα διάφορα δράματα που βιώνουμε σε όλες τις σχετικές κοινότητες είναι ενδεικτικά, αν και είναι σύμπτωμα που έχει κι άλλες αιτίες).

Σωστά! Κάτι που με βοήθησε πολύ ήταν το clubbing. Σ'ένα μεσαίου μεγέθους club βρίσκεις ό,τι άτομο και ό,τι προτιμήσεις και ό,τι βίτσιο θέλεις. Κάνει την αποδοχή τους πιο εύκολη, και κυρίως τα απομυθοποιεί. Δυστυχώς αυτό δεν είναι εφικτό στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, αλλά μπορούμε πάντα να ελπίζουμε.