Mistress & Master : Together

RE: RE: RE: Mistress & Master : Together

στη μαχη του Ερωτα φανταζομαι να αναφερεστε..

εγω τωρα (παλι) γιατι αναρωτιεμαι γιατι να υπαρχει και στον ερωτα μαχη, λες και προκειται για 2 αντιμαχομενους που μελημα τους ειναι ποιος θα κερδισει σ αυτη τη μαχη?

γιατι μου ρθε στο νου το τραγουδι απο το παραμυθι χωρις ονομα?

Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη
στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη
φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»

Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη
σαν έφευγα στις 20 τ’ Απρίλη
μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:

«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»

φιλικα  
ζ

 

Απαντώ στο ερώτημα, λαμβάνοντας υπόψη πως λέγοντας Κυριαρχικοί τύποι εννοούμε BDSM lifestylers.
Το γεγονός ότι έχω επιλέξει να είμαι Mistress από μόνο του, δηλώνει την φύση όχι μόνο τη δική μου, αλλά αυτήν του συντρόφου. Ανεξάρτητα από τί αρέσκετε κάθε ένας να ασκεί στις συνεδρίες, όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο σεξουαλικό ερεθισμό ή στη σεξουαλική πράξη, ή στη σεξουαλική ολοκλήρωση (με όποιους τρόπους). Σαν Mistress μπορεί κάποιος να μου προκαλέσει σεξουαλικό ενδιαφέρον με την υποταγή του, την υπακοή του, και την ανοχή των σαδιστικών μου τάσεων. Από την άλλη, ένας Master θα επιζητά μέσες άκρες τα ίδια.
Άρα, σαν ζευγάρι, γάμος, σχέση, δεν μπορεί να υπάρξει. Ίσως να γίνονται πειραματισμοί (η γοητεία του ισχυρού) αλλά τουλάχιστον εγώ πολύ γρήγορα βαρέθηκα και αναζήτησα μία/έναν σκλάβα/ο να μπεί ανάμεσά μας, για να φέρει την ισορροπία των πραγμάτων.
Η επιλογή μου να παντρευτώ έναν σκλάβο έγινε πολύ συνειδητά και μετά από μεγάλες αναζητήσεις (από καιρού εις καιρόν τις κάνω ακόμα) και είδα ότι με έναν Master η σχέση δεν είναι ισοτιμική, αλλά συνεχώς προσπαθεί ο ένας να κυριαρχίσει στον άλλο και καταντά ένα κουραστικό mind game που στο τέλος σου έχει απορροφήσει όλη την ενέργεια.
Τώρα για περιστασιακό σεξ ή συνεδρίες με πολλά άτομα, σίγουρα ο Master θα επιλέξει μία Mistress (και αντίστροφα) σαν παρτνέρ.
Γενικά πάντως δεν μου έχει τύχει να γνωρίσω ζευγάρια που να έχουν επιβιώσει, πέρα ενός που όσοι γνωρίζουν ήταν μαζί από έρωτα, και τους χώρισε ο θάνατος.

 

RE: RE: Mistress & Master : Together

Αυτή είναι μια οπτική επί του θέματος. Αν ήθελα να γίνω εριστικός, θα μπόρουνα να γράψω 'η οπτική όποιου το αξιόμαχον έχει παρουσιάσει κάμψη και απαξιώνει την μαχητικότητα ως ανερμάτιστη διαδικασία επαναλαμβανόμενης αυτοεπιβεβαίωσης'.

MasterJp, καθόλου δεν αποκλείεται να συνυπάρχει η κατασταλλαγμένη άποψη και αυτογνωσία (που ασφαλώς αποκλείουν την ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση) με την αγάπη για την πρόκληση. Η οποία, εν αντιθέση με την ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση δεν είναι καθόλου μεμπτή.

Τέλος, θα μου κάνεις χάρη αν γράφεις σωστά το παρανόμι μου.


Αγαπητή μου zinnia, μια που σ' αρέσει ο Χατζιδάκις, μήπως το 'Πάθη από τον Έρωτα' από τον 'Μεγάλο Ερωτικό' ενδείκνυται περισσότερο για την περίσταση;

 

Αφιερωμενο στον Mavrobasilis, μ ενα ευχαριστω που εγινε η αιτια να το θυμηθω και να το σιγοψιθυριζω μες στο απομεσημερο  
----------



Μοίρα κακή κι αντίδικη, τυραννισμένη μοίρα
Ποια πάθη από τον έρωτα, ποιες πίκρες δεν επήρα

Στη δούλεψη κι εις τις καημούς μικρή περίσσια εμπήκα
Τς αγάπης κι όλα τα κακά κ’ οι παιδωμές μ’ ευρήκα

Μόνια μου με τον έρωτα πάσ’ ώραν επολέμου
και κανενός δεν έδειχνα τα πάθη μου ποτέ μου

Μα κείνος μάστορας καλός γιατί ήτον του πολέμου
Μέρα και νύκτα δυνατό πόλεμον έδιδέ μου

Κι ώρες γλυκύς μου εφαίνετο, κι ώρες πικρύς περίσσια
Κι ώρες στρατιώτης δυνατός, κι ώρες παιδάκιν ίσια

Χίλια ακριβά τασσίματα μό 'τασσε πάσα μέρα
Και χίλια μό 'κτιζε όμορφα περβόλια στον αέρα

Χίλιες ζουγράφιζε χαρές μέσα στο λογισμό μου
Και χίλιες έδειχν’ ομορφιές πάντα των ομματιώ μου

Τόσον οπού μ’ ενίκησε, και δούλη απόμεινά του
Και τσι καημένης μου καρδιάς την εξουσιά έδωκά του
-----------------


Αφιερωμενο σ ολους μας ,απο οποια πλευρα κι αν στεκομαστε , ο,τι παθη κι αν μας πλημμυριζουν, αφιερωμενο σ ολους εμας που ψαχνουμε, αλλοτε ατσαλα κι αλλοτε πιο βαθεια να βρουμε το μυστικο της γνωσης που κρυβουμε μεσα μας..


 

 

Με ενοχλεί η αυθαίρετη αλλοίωση.

Αυτή είναι η διαφορά αγαπητέ μου.
Ο έχων απόλυτη βεβαιότητα στις δυνάμεις του, στιγμή δεν αμφιβάλει για την έκβαση της αναμέτρησης.
Το γεγονός πως κατέχει a priori το αποτέλεσμα, δεν εμποδίζει να χαρεί τον αγώνα.

Σεβαστό, όπως κάθε επιλογή. Η επιλογή μεταξύ των δύο εξαρτάται από πολυάριθμους παράγοντες. Από αντικειμενικές συνθήκες όπως τις προτεραιότητες που έχει κάποιος σε δεδομένο χρονικό διάστημα ως την διάθεση που έχει σε κάθε φάση της ζωής του. Οπότε γενικός κανόνας που να βρίχνει καθολική εφαρμογή δεν υφίσταται, δεν ισχύει ούτε στο ίδιο άτομο στο πέρασμα τω χρόνων. (απορώ κι απατός μου με όσα ανεκτικά και πλήρη κατανόησης έγραψα)



ΥΓ: Ευπρόσδεκτη και η επιδοκιμασία της μη εριστικής διάθεσης από μέρους μου (ποιός ο λόγος άλλωστε). Ο διφορούμενος αφορισμός στο τέλος ισχύει, μα έχει εξαιρέσεις. Στο πνεύμα της μη εριστικότητας λοιπόν, δεν το εκλαμβάνω ως υπόνοια.

 

RE: RE: Mistress & Master : Together

Αν μου Ε/επιτρέπετε, πώς είναι δυνατό Κ/κάποιος να Έ/εχει "απόλυτη βεβαιότητα στις δυνάμεις του"; Εφόσον δεν είναι ούτε ο Θεός, ούτε νεκρός;

Αν μη τι άλλο, "οι δυνάμεις Τ/του" είναι συνάρτηση της αποδοχής τους ως τέτοιες από τον Ε/ετερο. Γι αυτή την αποδοχή πώς είναι Β/βέβαιος;

Αν πάλι, "στιγμή δεν αμφιβάλει για την έκβαση της εναμέτρησης", ο μη-Θεός, τότε πάει, την έχασε την αναμέτρηση με τον αντάξιο "αντίπαλο". Βασικά θέματα τακτικής αυτά. Και ο λαγός ήταν σίγουρος ότι θα νικούσε τη χελώνα στον αγώνα ταχύτητας, αλλά η έκβαση γνωστή...μαθαίναμε στην δευτέρα δημοτικού  

Εκτός και αν έχει διαλέξει αντίπαλο υποτακτικό, με την ευρεία έννοια, που για τις ανάγκες του συγκεκριμένου επεισόδιου sex war έχει γίνει κυριαρχικός με τηνευρεία έννοια. Ή είναι εξαγριωμένος / προσβεβλημένος / θιγμένος στον ερωτικό του εγωισμό κλπ. υποτακτικός, που θυμίζει κατά λάθος κυριαρχικό.

 

RE: RE: RE: Mistress & Master : Together

Η ερώτηση αν επιτρέπω, κρινάκι, δέον όπως γίνεται πρίχου εκφράσεις τις όποιες αμφιβολίες.
Φυσικά επιτρέπω οπότε θα ήντονε ρητορική αν είχε ήδη εκφρασθεί.

Οι αναγωγές σε θεϊκές υποστάσεις ή/και αισώπειους μύθους συντηριτικότατου πλην όμως παιδευτικού χαρακτήρα, κρίνονται μάλλον αδόκιμες. Το όλο θέμα είναι βαθειά υποκειμενικό ώστε να προσεγγισθεί με τέθοια μονοσήμαντη απολυτότητα.

Η βεβαιότητα, αγαπητή μου, του έχοντα πλέρια γνώση του εαυτού του και, συνεπεία αυτής, απόλυτη πίστη στις δυνάμεις του δε συνιστά έπαρση. Γνωρίζοντας την ισχύ του χαρακτήρα του, ξεκινά με δεδομένο πως δεν υπάρχει ήττα. Αν ορισθεί ως ήττα η ψυχική οδύνη της ενδοτικότητας στον έρωντα. Αν ορισθεί αντίθετα η αποτυχία πλήρους καθυπόταξης του αντιπάλου τότε, ναι, σαφώς υπάρχει αυτό το απευκτέο ενδεχόμενο. Δίδω μόνο δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα που καταδεικνύουν την σχετικότητα του θέματος, τη βαθειά υποκειμενική θεώρηση που επιδέχεται.

ΥΓ: Θα μου απευθύνεσαι στον ενικό, βδελύσομαι τον πληθυντικό ευγενείας.

 

Γιατί να με ενοχλεί να με αποκαλούν "κρινάκι" rolfo;
Καμπούρα με είπε ο Mavrobasilis;  

Τα υπόλοιπα άλλο θέμα... προσπάθησα να πω ότι στον έρωτα δεν υπάρχουν βεβαιότητες, εζυγίστηκα, εμετρήθηκα και εβρέθηκα ελλειπής, τί να κάνω, δε θα κερδίζω πάντα.

 

Όταν μιλάμε για μάχες και αναμετρήσεις δυναμέων συχνά ανατρέχω σε ένα μικρό βιβλιαράκι που μου χάρισε ένας Master. Μου είχε πει ότι σε πολλά από τα αξιώματα του Σουν Τζου θα βρίσκω εφαρμογή συνεχώς...και επιβεβαιώνεται 

Επαναλαμβάνω λοιπόν:

"Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου και τον εχθρό, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα 100 μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, (να μην τον υποτιμάς...) για κάθε μάχη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Αν φυσικά δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη".

Είναι όμως ο έρωτας μάχη; Η υποταγή του ηττημένου είναι το έπαθλο του νικητή;
Ή μήπως τελικώς είναι και οι δύο αντίπαλοι υποταγμένοι στον έρωτα;

Αστάρτη