On a need to know basis: What do we really NEED to know?

Εξ αφορμής αυτού που γράψατε,μια γενική σκέψη,χωρίς να θέλω να διαφωνήσω μαζί σας.
Αυτό που αναγράψετε, είναι το πάγιο και διαρκές αίτημα των παιδιών, σε βαθμό που πολλοί γονείς έχουν σκεφτεί κάποτε, να τα εκπαραθυρώσουν... (παλιογονείς ).
Mεγαλωνόντας το παιδί σιγά σιγά κατανοεί οτι αυτο το αίτημα ειναι εκτός ζωής. Αν ειναι στραμμένο προς τη ζωη, θα παραιτηθεί απο αυτο και θα αρχίσει να διακρίνει το σημαντικό απο το ασήμαντο και θα κατευθύνει την επιθυμία του στο πρωτο. Θα κατανοήσει οτι στη ζωη λίγα πράγματα ειναι σημαντικά, τα υπόλοιπα ειναι απλως ρουτίνα. Αν παλι το παιδί δεν στρέφεται προς τη ζωη, θα καθηλωθεί και δεν θα περαςει ποτε τον Ρουβικωνα. Θα συνεχίσει μια ζωη να θελει θελει, θελει, ει δυνατόν ολα και δεν θα αποκτήσει την ικανότητα της διάκρισης. Θα λεει ως βιολογικά ενήλικος, "Η όλα ή τίποτε. Εγω εκπτώσεις δεν κάνω" . Και θα ζήσει μια ζωη που θα κυνηγά το όλο και θα πιάνει το τίποτε. Ειναι αλήθεια ομως οτι πολλοί για να περάσουμε τον Ρουβικωνα ματώνουμε... Αλλα αξίζει τον κόπο.  

 

Έτσι είναι  
Και βρέχουμε κώλο σίγουρα  

 

Σε προσωπικό επίπεδο, οσα χρειαζομουν να μάθω που είχαν σχεςη με την επιλογή να αφεθώ σε καποιον άνθρωπο, φρόντιζα να τα μάθω πριν αφεθώ. Απο εκεί και μετα, οταν αφηνομουν, αφηνομουν.

 

Διαβάζοντας τον ορυμαγδό στο νήμα Πολυγαμία και Ειλικρίνεια των Κ, θυμήθηκα ξανά το θέμα και είπα να το φέρω πάνω  
Και το ερώτημα επανέρχεται: What do we need to know??

 

Τα άτομα που κάνουν μια συνειδητή επιλογή στο όποιο σχετίζεσθαι, γνωρίζουν τα τι και πώς.
Τα άτομα που δεν, ακόμα και αν τους βάλεις τσιπάκι στο μυαλό με όοοοολα τα δεδομένα αυτού του σχετίζεσθαι, πάλι δεν θα γνωρίζουν.
Και δεν θα γνωρίζουν διγιότι συνειδητότητα χωρίς σκέψη και λογισμό, πα να πει επεξεργασμένα δεδομένα, δεν προκύπτει...
Οπότε ό,τι και να γραφεί επέχει ρόλο πατριδογνωσίας, διότι συνειδητ΄τητα με σκονάκια δεν γιένεται...!

 

προσυπογράφω.

 

Αγαπητή,@margarita_nikolayevna , το μόνο που τελικά χρειάζεται να γνωρίζεις είναι το τι ακριβώς θέλεις-έχεις ανάγκη, πού και πώς θα το αναζητήσεις.

Αν γνωρίζεις τα παραπάνω, όλα θα πάνε καλά, θα γίνουν όπως πρέπει και οι απαραίτητες πληροφορίες για την επιλογή σου θα είναι εκεί μπροστά στα μάτια σου, ως δια μαγείας και χωρίς σχεδόν να τις έχεις αναζητήσει.Εσύ η ίδια με την παρουσία και τη στάση σου τις έχεις εκμαιεύσει.

Αν όχι(επί παραδείγματι αν γνωρίζεις μόνο τι δεν θέλεις, κάτι συνηθισμένο και ανεπαρκές), τότε προσπαθείς να ανακαλύψεις τα θέλω και τις ανάγκες σου, είτε αναζητώντας πρόσθετη και συνήθως άχρηστη πληροφόρηση, είτε χρησιμοποιώντας τον απέναντι ως πεδίο δοκιμών.

 

Και πως να γνωρίζεις τι θέλεις σε κάτι άγνωστο;;;; Δεν δοκιμάζεις;;;; πως θα μάθεις τι θέλεις;;;;;

 

@charlotte ,
Κάποια στιγμή το try and error πρέπει να σταματά.
Ο δρόμος προς την αυτογνωσία είναι κατ'εμέ προσωπικός, επίπονος και περιλαμβάνει ανασκαφές στα ενδότερα και ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σου.

 

@Stalker Δεν καταλαβαίνω γιατί το ένα αναιρεί το άλλο!

 

Εγώ πάντως επιμένω ότι στο εν λόγω νήμα, ο ορυμαγδός προήλθε επειδή οι περισσότεροι είχαν(μ)ε καταλάβει διαφορετικά το αντικείμενο της συζήτησης.

Πέρα από αυτό, στο ερώτημα τι χρειάζεται να ξέρει κάποιος, η απάντηση είναι: να γνωρίζει συνειδητά ποιες είναι οι ανάγκες/επιθυμίες του.

Αυτό μπορεί ν´ακούγεται απλό, καθώς ακόμα κι έναν έφηβο να ρωτήσεις για το αν ξέρει τι θέλει στη ζωή του, θα σου απαντήσει ότι φυσικά και ξέρει.

Ωστόσο, ειδικά όσον αφορά την πορεία ενός ενήλικα στον ¨χώρο¨:
Ο καθένας, δεν χρειάζεται απλά να ξέρει το τι θέλει, αλλά να γνωρίζει το τι θέλει.

Οι επιλογές δλδ κάποιου πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο συνειδητές.

 

@charlotte ,
Σε αρχικό στάδιο και μόνο, το try and error είναι αναπόφευκτο.Εάν όμως οι αποτυχημένες επιλογές συνεχίζονται, αυτό σημαίνει πως δεν μαθαίνεις(τον εαυτό σου) από τα λάθη σου, με άλλα λόγια η προσωπική δουλειά είναι ανύπαρκτη.
Συνήθως συνεχίζεις να τζογάρεις και ως γνωστόν ο πίνων μεθά και ο παίζων χάνει.
Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω επ'αυτού.