The gift of submission

Θα ήθελα να ρωτήσω όλους τους ενδιαφερόμενους και τις ενδιαφερόμενες την άποψή τους γι αυτό το θέμα:

Είναι η υποταγή ένα δώρο που προσφέρεται από την υποτακτική στον Κυρίαρχο; Ή είναι η έκφραση μίας βαθύτερης ανάγκης;

Για να προσφέρει κανείς ένα δώρο, πρέπει προηγουμένως να το έχει στην κατοχή του. Ισχύει αυτό για την υποταγή;

Αν βρούμε μία κοινή συνισταμένη στο θέμα, θα είναι μετά πιό εύκολο να καταλήξουμε στο αν η ειλικρίνεια του Κυρίαρχου, μπορεί να είναι αίτημα, βουβό ή φανερό της υποτακτικής ή της σκλάβας ή αν στην πραγματικότητα η αποδοχή της ειλικρίνειας του Κυρίαρχου είναι μία ακόμα έκφραση υποταγής, διότι υποδηλώνει ότι η υποτακτική ή η σκλάβα έχει πραγματικά παραιτηθεί από κάθε ευχέρεια άσκησης κριτικής προς τον Κυρίαρχο.

 

Είναι το φως του ήλιου λευκό;

"Ναι είναι", είναι η προφανής απάντηση.

"Όχι δεν είναι", είναι η αλήθεια. Στην πραγματικότητα είναι σύνθεση πολλών χρωμάτων.

Η υποταγή ούτε απλά χαρίζεται ούτε απλά κερδίζεται.

 

RE: RE: The gift of submission

Ενδιφερουσα αποψη αλλά σαν να τη αφησες στην μεση .

'' Στην πραγματικότητα είναι σύνθεση πολλών χρωμάτων '', οπως ?

'' Η υποταγή ούτε απλά χαρίζεται ούτε απλά κερδίζεται '' , αλλά ?

καλο ειναι να μας πεις πιο συγκεκριμενα πως το βλεπεις , η καθε ολοκληρωμενη αποψη ειναι ενα συν σε μας .

 

 

RE: RE: RE: The gift of submission

Επίτηδες την άφησα στη μέση. Το φως μπορεί εύκολα να αναλυθεί στα επιμέρους χρώματα με ένα απλό πρίσμα. Όμως το άλλο δεν είναι τόσο απλό. Και δεν είναι απλό γιατί το οι λόγοι και τα κριτίρια για τα οποία παραδίδεται κάποιος με τη θέλησή του στην κυριαρχία του άλλου είναι καθαρά προσωπικοί. Και επειδή οι άνθρωποι είμαστε σύνθετα όντα, τα κίνητρά μας είναι επίσης σύνθετα.

Με δυο λόγια "Η υποταγή ούτε απλά χαρίζεται ούτε απλά κερδίζεται"

"Τhe truth lies in the eyes of the beholder" (παραφράζοντας το γνωστό ρητό για την ομορφιά)

 

Δεν ξέρω αν μπορούμε να γενικεύσουμε το θέμα και να πούμε:ναι είναι έτσι η όχι είναι αλλιώς.Το από που προήλθε η έμπνευση σε κάθε ζευγάρι ώστε να αποφασίσει να ακολουθήσει D/s σχέση,έχει να κάνει με την προσωπικότητα του κάθενός.
Μίλησα για έμπνευση και πιστεύω οτι στη δική μου σχέση είναι η λέξη κλειδί.
Εγώ άκουσα και είδα τη διάθεση του sub μου να ΘΕΛΕΙ να είναι subbissive απέναντί μου και εκείνος αντίστοιχα είδε πως η τάση μου είναι να είμαι Dominant.
Έχοντας αυτά τα στοιχεία σα δεδομένα των χαρακτήρων μας ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε το D/s.
Όσο για το αν η υποταγή είναι δώρο η απάντηση είναι ΝΑΙ.
Για έναν Dominant χαρακτήρα το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε ποτέ να λάβει είναι η απόλυτη εκχώρηση του "είναι" του/ης συντρόφου.
Ισχύει όμως και το αντίστροφο:
Και για τους submisseve χαρακτήρες,το καλύτερο δώρο είναι η παράδοση του "εγώ" τους Στις/ους Κυρίαρχους και η άσκηση εξουσίας από αυτούς.
Για το θέμα της ειλικρίνειας τα πάντα είναι ξεκάθαρα και θεωρώ οτι επιβάλλεται να υπάρχει- και είναι απαραίτητο στοιχείο- όχι μόνο σε D/s αλλά και σε vanilla σχέσεις.

 

Η απάντηση μου ως υποτακτική είναι πως ουσιαστικά η υποταγή μου δεν είναι δώρο. Είναι το αποτέλεσμα της αναζήτησης μου, των προσπαθειών μου και της ικανότητας Εκείνου. Υπάρχει σαν σπόρος που πρέπει να καλλιεργηθεί.

Έβλεπα επίσης την υποταγή πάντα σαν κάτι που πρέπει να κερδιθεί, φυσικά και με δική μου προσπάθεια γιατί δεν μπορείς να αποβάλλεις εγωισμούς και ανασφάλειες χωρίς προσπάθεια. Αφού λοιπόν είναι κάτι που Έ/εχουμε και οι δύο ανάγκη για να υπάρχει αυτή η σχέση μπορώ να την δώ σαν αποτέλεσμα και επιβράβευση.

Φυσικά με κολακεύει και μου αρέσει να θεωρεί Ο Κύριος μου την υποταγή μου σαν δώρο, αλλά η αλήθεια είναι ναι μεν λίγο πιο πεζή αλλά σαφώς πιο όμορφη και μεστή, γεμάτη από κοινές προσπάθειες που κάνουν την ζωή πιο ολοκληρωμένη από εμπειρίες και σε δένουν μαζί Του όσο τίποτα άλλο.

 

Η υποταγή ειναι η θεληση του sub να παραδοθεί στον Κυρίαρχο...δεν του/της επιβαλλει κανενας..και ουτε ειναι δωρο..αυτο θέλει και εχει να δωσει αυτο δίνει....απο αυτη την άποψη κσι ο Κυριαρχος δίνει..αυτο που του αναλογεί στον/στην sub..

 

Υπέροχη ανάλυση carissa[L_T]  

Γιατί να παραλληλίσω την υποταγή με δώρο; Κι αν το κάνω γιατί να μην πράξω ανάλογα και για την Κυριαρχία;

Μιλάμε για μια σχέση. Ανάμεσα σε 2 άτομα. Για να επιτευχθεί αυτό συμβάλουν και οι 2. Με ότι έχει ο καθένας. Δίνουν και παίρνουν σε μια προσπάθεια κάλυψης των αναγκών τους και την πορεία προς την ολοκλήρωση (ευτυχία).

Δώρο για μένα είναι μια ανιδιοτελής πράξη και όσο παράλογο κι αν ακούγεται δεν είναι ανιδιοτελής η υποταγή μιας σκλάβας από τη δική μου οπτική. Προσφέρει με απώτερο σκοπό να καλύψει τις ανάγκες της. Η υποταγή για μένα λοιπόν, δεν είναι δώρο. Είναι μέσο προς την ευτυχία και γι αυτόν που την προσφέρει και για Αυτόν που τη δέχεται.

 

γνωμη μου ειναι πως απο την στιγμη που δινεις για να παρεις δεν ειναι δωρο!

 

Η έκφραση μιας βαθύτερης ανάγκης !

Το σκεφτόμουν αυτό , μια και δεν είναι δώρο για μένα η υποταγή ,
είναι ‘’δημιουργία’’ για μένα , με την πλατιά έννοια μεν, αλλά είναι ,
αυτό λοιπόν ‘’μου έκανε’’ πιο ... κάτι !
Ανάγκη που γεννάτε μέρα με την μέρα μέσα στην σχέση , μέσα από την κατανόηση των ‘’Θέλω’’ Του , μέσα από το σεβασμό και την εμπιστοσύνη που καλλιεργείτε.
Ανάγκη να μπορέσεις να προσφέρεις αυτά που Θέλει και να δείξεις πόσο Ουσιαστικός και απόλυτα Σημαντικός είναι στην ζωή σου .
Ναι , μάλλον κάπως έτσι , καλύτερα !
Αλλά όχι δώρο !
Το δώρο είναι ... απλά πολύ λίγο για μια τέτοια σχέση ουσίας ... νομίζω !

 

Συγγχωρείστε με που θα διαφωνήσω με τις παραπάνω τοποθετήσεις,
αλλά σύμφωνα με τη δική μου τωρινή οπτική, η υποταγή είναι δώρο,
το πιο πολύτιμο και ομορφότερο που προσφέρει ο/η υποτακτικος/η στον Κυρίαρχο/η.

Το να εκχωρείς το δικαίωμα της άσκησης κριτικής και να επιτρέψεις να εξουσιάζεται όλη σου
η ύπαρξη από το πνεύμα και τη βούληση του Κυρίαρχου/ης, δεν αρκεί να πηγάζει μόνο από
τη βαθύτερη ανάγκη του υποτακτικού/ης.
Δεν σας κρύβω ότι το θεωρώ και επικινδυνο να γίνεται τυφλά,
μόνο και μόνο επειδή η ανάγκη για υποταγή φουντώνει μέσα μας.

Εννοώ ότι πρέπει να είναι και αποτέλεσμα λογικής διεργασίας, εφόσον εγώ ως υποτακτική

έχω σεβαστεί και εκτιμήσει Αυτόν, έχω κρίνει ότι η στάση ζωής Του με εκφράζει, με εμπνέει

κατά συνέπεια επιλέγω να αφεθώ στα χέρια Του για να με οδηγήσει όπως Αυτός βούλεται.

 

Επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα κομμάτι από ένα άλλο thread με τον τίτλο Δεύτερης διαλογής

Όπως οι γυναίκες εκεί έξω συμπεριφέρονται λες και οι ίδιες δεν έχουν σεξουαλικές ανάγκες, όχι τόσες όσες και οι άντρες, έτσι και κάποιες καινούριες υποτακτικές συμπεριφέρονται λες και είναι ανάγκη Του Κυρίαρχου να πάρει την υποταγή, μαζί βέβαια με την κυκλοθυμικότητα, τον εγωκεντρισμό, την αγένεια και τη γαϊδουριά και ένα σωρό άλλα που φέρνει το πακέτο της υποτακτικής, μαζί με την πεποίθηση πως Είναι Υπόχρεος να ασχολείται μαζί της, να της επιλύει τα υπαρξιακά της, να καλύπτει τις ανάγκες της να ανέχεται ακυρώσεις, προσβολές, αντιδράσεις και τελεσίγραφα, κλάματα και οδυρμούς και κυρίως είναι Υπόχρεος να την κυνηγά για να γίνει υποτακτική! Γιατί όλα αυτά? Γιατί είναι «δώρο η υποταγή»!

Εκείνος ΠΡΕΠΕΙ να Αποδείξει, να Κατακτήσει, να Είναι πάντα τέλειος σε φόρμα, κάποιες δε, Τον θέλουν και Ματσωμένο αλλιώς δεν αναγνωρίζουν την Κυριαρχία Του, και όλα αυτά γιατί…
Εκείνες είναι τόσο τέλειες, είναι δώρο Θεού για όποιον άντρα Κυρίαρχο ή μη, και η υποταγή τους που ΠΡΕΠΕΙ να κυνηγήσει και να κατακτήσει το μεγαλύτερο δώρο κι εκεί τελιώνουν όλα.

Δεν αμφιβάλλω πως Ο Κυρίαρχος απολαμβάνει την υποταγή. Αλλά από το στάδιο που Αρχίζει η εκπαίδευση, μέχρι την (ιδανική) κατάληξη της εκπαιδευμένης σκλάβας στο επίπεδο που Επιθυμεί Ο Κύριος της, για την κάλυψη των δικών Του αναγκών, μεσολαβεί χρόνος.

Και πολλή σκληρή δουλειά. Και κανείς δεν είναι δώρο Θεού, κι αν δεν αποδείξει με τις πράξεις του πως είναι αρκετά αξιόλογος και διδαξιμος, τότε δεν νομίζω και να ασχοληθεί αρκετά μαζί του κάποιος σοβαρός Κυρίαρχος, αλλά πάλι ίσως το ζητούμενο να μην είναι αυτό, αλλά ένας άντρας, όποιος άντρας, φτάνει να πάρει αυτό που «πουλάνε» σε καλή τιμή, Στη συγκεκριμένη περίπτωση την "υποτακτικότητα?" τους.

Και σίγουρα είναι και πολλές που λένε πως είναι υποτακτικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι είτε απλά γυναίκες που χρειάζονται ένα δυνατό άντρα για να στηριχθούν λόγω προσωπικών ανασφαλειών, είτε από επιθυμία να ξεκουραστούν, εναποθέτοντας όλες τις ευθύνες σ΄ έναν άντρα, ο οποίος θα τις φροντίζει κ.ο.κ.
Είτε πάλι γυναίκες που νιώθουν πως χρειάζονται κάποιο να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, απλά επειδή θεωρούν πως μέσα τους έχουν απόθεμα αγάπης και θέλουν να την προσφέρουν και ψάχνουν σε ποιόν.
Ή ακόμη γυναίκες που μετά από κάποιες αποτυχημένες σχέσεις θεωρούν πως μόνο αν γίνουν θυσία και χαλί να τις πατήσουν θα καταφέρουν να κρατήσουν κάποιο κοντά τους.. κτλ κτλ

Γιατί όλα τα ποιο πάνω, ενώ σίγουρα δεν είναι κατακριτέα σαν καταστάσεις, γίνονται κατακριτέα όταν προσπαθούν να περαστούν σαν υποτακτικότητα.. Γιατί τα ποιό πάνω από μόνα τους δεν ορίζουν την υποτακτική γυναίκα. Ορίζει απλά γυναίκες με τις πιο πάνω ανάγκες.

Η υποτακτική γυναίκα έχει ανάγκη να υπακούει, η σκλάβα έχει ανάγκη να υποτάσσεται και αυτή είναι δική τους ανάγκη.

Πως μπορεί να είναι «δώρο» κάτι που προσφέρεις επειδή είναι δική σου ανάγκη?

Επειδή πεινάς και μαγειρεύεις ένα δείπνο και προσκαλείς κάποιο στον οποίο επίσης αρέσει αυτό που μαγείρεψες, το δείπνο αυτό είναι δώρο γι΄ αυτόν? Γιατί? Επειδή τρώει αυτό που μαγείρεψες επειδή πεινούσες? Ή επειδή του αρέσει το ίδιο φαγητό οφείλει να γονατίσει και να σου φιλήσει και τα πόδια γι΄ αυτό?

Εκτός κι αν μιλάμε για την γενικότερη εκτίμηση που εκφράζουμε για όλα όσα δίνει ο ένας άνθρωπος στον άλλο, που δεν νομίζω και πάλι να κάνει το "δώρο της υποταγής" σε τίποτα ιδιαίτερα ξεχωριστό. Σίγουρα όχι πιο ξεχωριστό από το Δώρο της Κυριαρχίας.