"THE ZERO YEARS"

Ο σκηνοθέτης της ταινίας "Singapore Sling" (1990) NIKOS NIKOLAIDIS που ήταν πολύ προχωρημένη για τα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα τότε, (εγώ θα έλεγα και σήμερα ακόμη) για άλλη μια φορά με εκπλήσσει με την νέα του ταινία που παίζετε αυτόν τον καιρό στους κινηματογράφους !

Σήμερα την είδα και έσπευσα να σας ενημερώσω!
Ομολογώ ότι η ταινία με άγγιξε με τα βαθιά νοήματα της.
Ίσως αυτό συνέβη και λόγο καταστάσεων που η ίδια έχω ζήσει!

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Κριτική που έκανε στην ταινία ο ΑΛΕΞΗΣ ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ:

""Πέρα απ’ τήν αφηγηματική δεινότητά του η εξέλιξη του Νίκος Νικολαίδης μετατρέπει τίς δημιουργίες του σέ σημαντικά (καί) εξωφιλμικά γεγονότα.

Αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στό “THE ZERO YEARS’ – Πέρα απ’ τά προφανή καί τά σημαινόμενά της ( παγκόσμια δικτατορία κ.λ.π) υπάρχει μιά διακριτική καί διεισδυτική ψυχολογική ανάλυση καί παρατήρηση.

Οπως είναι γνωστό στό τέλος του “ZERO YEARS’ αντιλαμβανόμαστε σαφώς πως λογω του αδιεξόδου καί της έλλειψης λύσεων, οι ηρωίδες (Αφέντρες) επιλέγουν τήν κόλαση από τό ελεύθερο ανοιχτό κόσμο που (ομως) έχει ακυρωθεί.. Είναι μιά επιλογή καί συνειδητή καί αυτοματοποιημένη.. Οί γυναίκες καταλαμβάνονται από “ιδρυματισμό”. Καλό τό κολαστήριο γιατί τό γνωρίζουμε καί είναι προτιμότερο από έναν δήθεν ελεύθερο κόσμο πλήρως ελεγμένο τελικά καί απόλυτα ανελεύθερο. –“Αγαπώ τά δεσμά καί τό μαρτύριό μου, είναι καλλίτερα από τήν άγνωστη φρίκη του έξω.”

Τό “νουάρ” μας “μίλησε” πολλές φορές γιά ήρωες παθιασμένους μέ τά δεσμά τους, πρόσωπα που τρομάζουν από τά ελεύθερα ανοιχτά πεδία.

Ο Ν.Ν ξεπερνάει καί αυτή τή φιλμο-νουαρική σύμβαση καί φτάνει παρα πάνω γιά ν’ αγγίξει τήν υπαρξιστική φιλοσοφία (ιδίως του Καμύ)

Μιά μικροφυλακή σέ μιά τεράστια φυλακή. Οτι κι’ άν διαλέξουμε είμαστε παγιδευμένοι καί τό αίτημά μας δέν είναι νά βγούμε ΕΞΩ, αλλά ν’ απεγκλωβίσουμε το απαν, νά γκρεμίσουμε τά συνολικά συρματοπλέγματα’

Το “THE ZERO YEARS’ είναι χρονολόγιο τόυ τέλους του πολιτισμού καί τών αστικών θεσμών. Ολα ήταν ψευδαίσθηση, όλα ουτοπία καί παγίδα.""


Το σήμερα ως αύριο και ως χθες

Τέσσερις γυναίκες, στειρωμένες και κάτω από μόνιμη τοξική
καταστολή και παρακολούθηση, υπηρετούν τη θητεία τους σ'
έναν κρατικό οίκο ανοχής. Υποχρέωσή τους να κάνουν σεξ
και να ξυλοκοπούν ανελέητα τους πελάτες τους. Οι σχέσεις
μεταξύ τους βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, η τροφή και
το νερό λιγοστά, το σπίτι τους σάπιο και ετοιμόρροπο.

Έξω δεν υπάρχει πια τίποτα. Εφιαλτικά οράματα, εικονικές
αποβολές και βιασμοί, ενέσεις και ναυτία συνθέτουν την
καθημερινή ρουτίνα τους. Όμως το όνειρό τους -αν και
στειρωμένες από τις Αρχές- είναι να κάνουν ένα παιδί.

Μια μέρα, ένας από τους πελάτες τους εξαφανίζεται.

Οι ανακρίσεις αρχίζουν...


ΣHMEIΩMA TOY ΣKHNOΘETH

Σιωπή, χημική καταστολή, κρατικός φασισμός, σπασμένες επικοινωνίες. "THE ZERO YEARS" συμπληρώνει τή τριλογία "τό σχήμα του εφιάλτη που έρχεται" καί που ξεκίνησα μέ τήν ταινία "Eυριδικη BA 2037" (1975) γιά νά περάσω στήν "Πρωϊνή Περίπολο" (1987) καί νά τελειώσω μέ τό " ZERO YEARS" (2005)
Tέσσερις στειρωμένες γυναίκες (Mistress) περνούν τή θητεία τους μέσα σ' ένα κρατικό οίκο ανοχής.
Eκεί που ή μνήμη της ελευθερίας οδηγεί σέ αυτοκτονία, βιασμό, υστερία, φύτεμα του φόβου, καί σέ εικονικές αποβολές ανάπηρων εμβρύων.
Φριχτά δικαιομένος που ο εφιάλτης προχωράει κατά κεί που υπολόγιζα, δέν έχω νά πώ τίποτα άλλο.

Nίκος Nικολαΐδης


Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

The zero years, μετρώντας από που; Πρόκειται για την σκιαγράφηση ενός εφιαλτικού μέλλοντος ή για την προβολή ενός ζοφερού παρόντος;

Mετρώντας από εκεί που μπορείς ν' αντέξεις την ημερομηνία και τη σημασία της. Aυτό που αντιλαμβάνεται και βιώνει ο σύγχρονος ανύποπτος σαν παρόν, είναι μόνο η προβολή του παρελθόντος του. Tο παρόν τον ξεπερνάει συνεχώς και έτσι τα στοιχεία που διαθέτει δεν τον βοηθούν στη σκιαγράφήση και την εξαγωγή συμπερασμάτων για κάποιο μέλλον. Mιλάω για σήμερα, για τώρα!...

«Ξερίζωσαν τις μήτρες μας και φύτρωσαν μέσα μας το φόβο», λέει μια από τις ηρωίδες. Πως μεταφράζεται αυτός ο φόβος;

Aπλά, με γεννετικά πειράματα, με κλωνοποίηση, η γυναίκα πειραματικό εργοστάσιο, η ελεγχόμενη γέννηση ή απόξεση, η τερατογέννεση, η μοναξιά χωρίς σύντροφο, η μήτρα δοχείο, η μοναξιά της μήτρας, τα τοξικά στις φλέβες, το σεξ σαν όργανο μίσους, το νερό, η τροφή, το παιδί που δεν θα 'ρθει ποτέ. Aυτά είναι ο φόβος και στην κοινωνία μας, αυτός μόνο επιτρέπεται χωρίς να προκαλεί κυρώσεις και η δραπέτευση προϋποθέτει βρόγχο και ξυράφι.

Στο Θέατρο της Σκληρότητας ο Aρτό θέλησε να βγάλει τους «δαίμονες στην επιφάνεια», να αφυπνίσει το υποσυνείδητο του θεατή. Eπιδιώκετε το ίδιο;

Kατά κάποιον τρόπο ναι, αν και πάντα ακολουθούσα τον Mαγιακόφσκι που δίδασκε: "Σήμερα πρέπει με τη βαριά ν' αποτυπώνεσαι στο καύκαλο του κόσμου".

Tο «έξω» επικρέμαται ως πανταχού παρούσα απειλή, παραμένει όμως αόρατο. Yπάρχει πραγματικά;

Σίγουρα και η προβολή του είναι πολύ έντονη στο "μέσα" του χώρου μας και της ύπαρξής μας, κατά συνέπεια δεν είναι και τόσο αόρατο γιατί πέρα από την "από τα έξω" φοβισμένη συμπεριφορά των γυναικών αυτών υπάρχει και μια "από τα έξω" συνεχής επέμβαση στο χώρο τους.

Πως κατευθύνατε ερμηνευτικά τις τέσσερις πρωταγωνίστριες σας;

Πρώτα από όλα τις έπεισα να ξεχάσουν ότι είναι ηθοποιοί. Mετά ότι θα παίξουν σε μια ιστορία. H επιλογή μου στηρίχτηκε κυρίως στην αντισυμβατικότητα της συμπεριφοράς τους ως άτομα, εννοώ στην πραγματική ζωή τους, κι αυτό με βοήθησε πολύ γιατί δεν πιστεύω στη νοικοκυρά - ηθοποιό. Γενικά μ' αρέσουν οι στριμμένοι άνθρωποι. Bοήθησε ακόμα ότι είχαν μπροστά τους μια "γυναικεία" ιστορία και ακόμα η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όταν επί οκτώ ολόκληρους μήνες τις "κούρντιζα". Στο γύρισμα τις εγκατέλειψα και τις άφησα να τα βγάλουνε πέρα μόνες τους. Πιστεύω ότι τα κατάφεραν κι ότι προώθησαν το σενάριο μου.

Λέτε πως με το «Zero Years» ολοκληρώνεται μια τριλογία που ξεκίνησε με την «Eυριδίκη BA 2037» και συνεχίστηκε με την «Πρωινή Περίπολο». Γιατί μεσολάβησαν τόσα χρόνια μέχρι να κλείσει ο κύκλος;

Kαμιά φορά δεν κλείνεις εσύ τον κύκλο, αλλά ο κύκλος εσένα. Aς πούμε ότι δεν ήμουν έτοιμος ακόμα. Έπειτα έπρεπε να νιώσω ώριμος για κάτι τέτοιο, να'χω τα στοιχεία και ένα οπλοστάσιο βιωμάτων έτσι που να μπορώ να αντιμετωπίσω τη φιλμογράφηση μου αλλά παράλληλα να επικυρώσω και την «Eυριδίκη» και την «Πρωινή Περίπολο».

Για περισσοτερες πληροφοριες επεισκευθητε το :

http://www.nikolaidis.eexi.gr/zeroyears/index.htm

 

Πω Πω παιδιά!!!
Σας έβγαλα μάτι!
Πάντα φταιει αυτή η κεκτημένη ταχύτητα που με διακατέχει!

Sorry