Training Theory (Θεωρία της Εκπαίδευσης)

Training Theory
by sajah - version 1.0

"Learning Theory" is a discipline of psychology that attempts to explain how an organism learns. It consists of many theories of learning, including instincts, social facilitation, observation, formal teaching, memory, mimicry, classical and operant conditioning. It is these last two that are of most interest to animal trainers, and likewise of interest to those who train slaves. These types of conditioning are not isolated only to animals, but are applicable to behavioral modification in humans as well.


Classical Conditioning Theory

Classical Conditioning is the type of learning made famous by Pavlov's experiments with dogs. The gist of the experiment is this: Pavlov presented dogs with food, and measured their salivary response (how much they drooled). Then he began ringing a bell just before presenting the food. At first, the dogs did not begin salivating until the food was presented. After a while, however, the dogs began to salivate when the sound of the bell was presented. They learned to associate the sound of the bell with the presentation of the food. As far as their immediate physiological responses were concerned, the sound of the bell became equivalent to the presentation of the food.

Classical conditioning is used by trainers for two purposes: To condition (train) autonomic responses, such as the drooling, producing adrenaline, or reducing adrenaline (calming) without using the stimuli that would naturally create such a response; and, to create an association between a stimulus that normally would not have any effect on the subject and a stimulus that would.

Stimuli that subjects react to without training are called primary or unconditioned stimuli (US). They include food, pain, and other "hard-wired" or "instinctive" stimuli. We do not have to learn to react to an electric shock, for example. Pavlov's dogs did not need to learn about food.

Stimuli that subjects react to only after learning about them are called secondary or conditioned stimuli (CS). These are stimuli that have been associated with a primary stimulus. In Pavlov's experiment, the sound of the bell meant nothing to the dogs at first. After its sound was associated with the presentation of food, it became a conditioned stimulus. If a warning buzzer is associated with the shock, the animals will learn to fear it. This concept is identical for humans. For example, the alarm clock going off every morning has ‘conditioned’ many people to wake suddenly, within several seconds of the clock going off. At first, this sound only disturbed sleep, but after a while, it was associated with the need to wake up and go to work.

Secondary stimuli are things that the trainee has to learn to like or dislike. Examples include school grades and money. A slip of paper with an "A" or an "F" written on it has no meaning to a person who has never learned the meaning of the grade. Yet students work hard to gain "A's" and avoid "F's". A coin or piece of paper money has no meaning to a person who doesn't use that sort of system. Yet people have been known to work hard to gain this secondary reinforcer.

Application

Classical conditioning is very important to animal trainers, because it is difficult to supply an animal with one of the things it naturally likes (or dislikes) in time for it to be an important consequence of the behavior. For example, it is hard to reward your slave with a piece of chocolate while she’s at home, cleaning the house, and you’re at work. So trainers will associate something that's easier to "deliver" with something the subject wants through classical conditioning. Some trainers call this a bridge (because it bridges the time between when the animal performs a desired behavior and when it gets its reward). Marine mammal trainers use a whistle. Many other trainers use a clicker, a box with a metal tongue that makes a click-click sound when you press it. It is common for many Masters and Mistresses to use certain words and phrases (such as "Good girl").

You can condition the subject to the noise (such as a clicker) by clicking it and delivering some desirable reward, many times in a row. Simply click the clicker, pause a moment, and give the dog (or other animal) the treat. After you've done this a few times, you may see the animal visibly startle, look towards the treat, or look to you. This indicates that she's starting to form the association. It's called "creating a conditioned reinforcer". The click sound becomes a signal for an upcoming reinforcement. As a shorthand, some clicker trainers will say that the click = the treat. How could you apply this to slave training? If, for instance, you are training your slave to respond to the words "beautiful slave." You may, over the period of a week or two, say these words and stroke the slave’s hair, neck, or breast gently. You must associate the word with the action by keeping it consistent, every time, at the same speed. Within a few weeks, the words "beautiful slave" will cause the slave to relax, or smile, and become very warm to you within a matter of seconds.

Operant Conditioning

Classical conditioning forms an association between two stimuli. Operant conditioning forms an association between a behavior and a consequence. (It is also called response-stimulus or RS conditioning because it forms an association between the subject's response [behavior] and the stimulus that follows [consequence])

Four Possible Consequences

There are four possible consequences to any behavior. They are:

1. Something Good can start or be presented
2. Something Good can end or be taken away
3. Something Bad can start or be presented
4. Something Bad can end or be taken away

Consequences have to be immediate, or clearly linked to the behavior. With verbal humans, we can explain the connection between the consequence and the behavior, even if they are separated in time. For example, you might tell a friend that you'll buy dinner for them since they helped you move, or a parent might explain that the child can't go to summer camp because of her bad grades. With very young children, humans who don't have verbal skills, and animals, you can't explain the connection between the consequence and the behavior. For an animal, the consequence has to be immediate. In many training cycles with slaves, you are actively trying to get the slave to react, not think-then-react, producing an immediate obedience. This type of conditioning can work well for this type of training as well. The way to work around this is to use a bridge (see above).

Technical Terms

The technical term for start or "be presented" is positive or additive, since it's something that's added to the trainee’s environment.

The technical term for "end or be taken away" is negative or subtractive, since it's something that's subtracted from the trainee's environment.

Anything that increases a behavior - makes it occur more frequently, makes it stronger, or makes it more likely to occur - is termed a reinforcer. Often, an animal (or person) will perceive "starting Something Good" or "ending Something Bad" as something worth pursuing, and they will repeat the behaviors that seem to cause these consequences. These consequences will increase the behaviors that lead to them they are reinforcers. These are consequences the trainee will work to attain, so they strengthen the behavior.

Anything that decreases a behavior - makes it occur less frequently, makes it weaker, or makes it less likely to occur - is termed a punisher. Often, an animal (or person) will perceive "ending Something Good" or "starting Something Bad" as something worth avoiding, and they will not repeat the behaviors that seem to cause these consequences. These consequences will decrease the behaviors that lead to them they are punishers.

Applying these terms to the four possible consequences:

1. Something Good can start or be presented, so behavior increases = Additive Reinforcement (R+)
2. Something Good can end or be taken away, so behavior decreases = Subtractive Punishment (P-)
3. Something Bad can start or be presented, so behavior decreases = Additive Punishment (P+)
4. Something Bad can end or be taken away, so behavior increases = Subtractive Reinforcement (R-)

or:​

______________________________________________________________________________________________________
|________________________|_____________Reinforcement_____________|______________Punishment________________|
|________________________|__________(behavior increases)___________|___________(behavior decreases)___________|
|_________Additive________|_________Additive Reinforcement__________|____________Additive Punishment___________|
|____(something added)____|____Something added increases behavior____|____Something added decreases behavior____|
|________Subtractive______|_________Subtractive Reinforcement________|__________Subtractive Punishment__________|
|___(something removed)___|___Something removed increases behavior___|___Something removed decreases behavior___|
|________________________|______________________________________|_______________________________________|
​

Remember that these definitions are based on their actual effect on the behavior in question: they must reduce or strengthen the behavior to be considered a consequence and be defined as a punishment or reinforcement. Pleasures meant as rewards but that do not strengthen a behavior are indulgences, not reinforcement; aversives meant as a behavior weakener but do not actually weaken the behavior, are ineffective.

Positive (Additive) Reinforcement

This is possibly the easiest, most effective consequence for a trainer to control (and easy to understand, too!). Additive reinforcement means starting or adding Something Good, something the trainee likes or enjoys. Because the trainee wants to gain that Good Thing again, they will repeat the behavior that seems to cause that consequence.

Examples of additive reinforcement:

The dolphin gets a fish for doing a trick. The worker gets a paycheck for working. The dog gets a piece of liver for returning when called. The slave gets to go out for dinner for cleaning the house. The cat gets comfort for sleeping on the bed. The wolf gets a meal for hunting the deer. The child gets dessert for eating her vegetables. The dog gets attention from his people when he barks. The child gets ice cream for begging incessantly. The slave gets a hug for pouting. The dog gets to play in the park for pulling her owner there. The snacker gets a candy bar for putting money in the machine.

Secondary additive reinforcers and Bridges

A primary additive reinforcer is something that the trainee does not have to learn to like. It comes naturally, no experience necessary. Primary R+s usually include food, often include sex, the chance to engage in instinctive behaviors, and for social animals, the chance to interact with others.

A secondary additive reinforcer is something that the subject has to learn to like. The learning can be accomplished through Classical Conditioning or through some other method. A paycheck is a secondary reinforcer - just try writing a check to reward a young child for potty training!

Trainers will often create a special secondary reinforcer they call a bridge. A bridge is a stimulus that has been associated with a primary reinforcer through classical conditioning. This process creates a conditioned additive reinforcer, often called a conditioned reinforcer or CR for short. Trainees that have learned a bridge react to it almost as they would to the reward that follows (such as saying "beautiful slave" will get an immediate reaction, though the slave hasn’t been touched).

Schedules of Reinforcement, and Extinction

A schedule of reinforcement determines how often a behavior is going to result in a reward. There are five kinds: fixed interval, variable interval, fixed ratio, variable ratio, and random.

A fixed interval means that a reward will occur after a fixed amount of time. For example, every five minutes. Paychecks are an example of scheduled reinforcement.

A variable interval schedule means that reinforcers will be distributed after a varying amount of time. Sometimes it will be five minutes, sometimes three, sometimes seven, and sometimes one. My e-mail account works on this system - at varying intervals I get new mail (for me this is a Good Thing!).

A fixed ratio means that if a behavior is performed X number of times, there will be one reinforcement on the Xth performance. For a fixed ratio of 1:3, every third behavior will be rewarded. This type of ratio tends to lead to lousy performance with some animals and people, since they know that the first two performances will not be rewarded, and the third one will be no matter what. This is not a schedule of reinforcement I would suggest for slaves. A fixed ratio of 1:1 means that every correct performance of a behavior will be rewarded.

A variable ratio schedule means that reinforcers are distributed based on the average number of correct behaviors. A variable ratio of 1:3 means that on average, one out of every three behaviors will be rewarded. It might be the first. It might be the third. It might even be the fourth, as long as it averages out to one in three This is often referred to as a variable schedule of reinforcement or VSR (in other words, it's often assumed that when someone writes "VSR" they are referring to a variable ratio schedule of reinforcement). This is the most effective schedule for use on slaves, because it incorporates motivation to keep the behavior consistent. If you were rewarding your slave with ice cream every few days or so for keeping the laundry done, you might find the laundry is consistently done and done well, in anticipation that "today" is the ice cream day.

With a random schedule, there is no correlation between the trainee's behavior and the consequence. With human training it is important that the trainee understand the connection between the behavior and result or the lack of logical connections will cause the behavior to change drastically in order to find something else that works better.

If reinforcement fails to occur after the subject performs behavior that has been reinforced in the past, the behavior might go away entirely. This process is called extinction. The subject sees that whatever s/he is doing has failed to work, so they will stop or begin a new behavior in order to look for the treat again. A variable ratio schedule of reinforcement makes the behavior less vulnerable to extinction. If you're not expecting to gain a reward every time you accomplish a behavior, you are not likely to stop the first few times your action fails to generate the desired consequence. Slot machines use variable reinforcement to avoid extinction, "OK, I didn't win this time, but next time I'm almost sure to win!"

When a behavior that has been strongly reinforced in the past no longer gains reinforcement, you might experience what's call an extinction burst. This is when the animal performs the behavior over and over again, in a burst of activity. Extinction bursts are something for trainers to watch out for! This is less common in humans, but with slaves you may see it in some sexual situations. The slave has learned how to perform fellatio a certain way, with a certain movement of tongue or mouth. If suddenly, this learned skill no longer works to produce a pleasurable sound from her Master, or an orgasm, she may perform it harder and faster. If this extra burst of behavior fails to bring the reward, it will stop altogether. This is why you must remain consistent with rewards.

One of the animal trainers I learned with has cautioned against needlessly using variable schedules. Most useful behaviors, he points out, will get some sort of reinforcement every time. You might not always click and treat your dog for sitting on cue, but you will always reward it with some recognition and praise ("Good dog!"). If there is some circumstances where you will be unable to deliver any reinforcement (during a long sequence of behaviors, or when the animal is out of contact), then you will need to build a buffer against extinction with a VSR. Otherwise, don't bother. This is difficult to do in a situation where you will not be with the subject 24 hours a day.

Cautions in using positive reinforcement:

If the subject is afraid or fearful while performing the behavior, you may be rewarding the fear. For instance, if you get into an loud argument with someone else, in front of the slave, and specifically tell her to "remain quiet," she may associate being fearful of her Master yelling with being quiet. Then when you tell her later that she was good for remaining quiet, the next time you need her to answer you when you’re reprimanding her, she may say nothing at all.

The timing must be precise. The reward must follow directly after the behavior and not several minutes afterward.

The reward has to be sufficient to motivate a repetition. Mild praise won't be enough for some slaves. Others require the larger displays of approval, etc.

Reinforcements can become associated with the person giving them. If the slave realizes that she can't get any rewards without you present, she will not be motivated to act when you are not there.

Subjects can get sated with the reward you're offering when they've had enough, and it will no longer be motivating. This is common in using orgasms as a reward, after one or two, the slave is not inspired to continue behaving well to gain another one.

Reinforcers increase behavior. If you don't want your trainee actively trying out new behaviors ("throwing behaviors at the trainer"), don't use random reinforcement. Use a positive reinforcement to train a subject to do something. This is very, very common in slaves who will try a plethora of behaviors to get attention, from dressing nicely, wearing their owner’s favorite scent, acting up, etc.

Negative (Subtractive) Punishment

Subtractive punishment is reducing behavior by taking away Something Good. If the subject was enjoying or depending on Something Good she will work to avoid it getting taken away. They are less likely to repeat a behavior that results in the loss of a Good Thing. This type of consequence is a little harder to control.

Examples

The child has his crayons taken away for fighting with his sister. The window looking into the other monkey's enclosure is shut when the first monkey bites the trainer. "This car isn't getting any closer to Disneyland while you kids are fighting!" The dog is put on leash and taken away from the park for not coming to the owner when the owner called. The slave is taken out of a store for back-talking her owner.

Secondary Subtractive Punishers

Trainers seldom go to the trouble of associating a particular cue with negative punishment. It's sometimes called a "delta" stimulus. Some dog owners make the mistake of calling their dogs in the park and then using the negative punishment of taking the dog away from the fun. "Fido, come!" then becomes a conditioned negative punisher. The most common one for use with slaves are statements like "Go upstairs and sit on the bed and wait for me" when the slave is in trouble. The statement itself (not the actual waiting) develops a strong nervousness.

Additive Punishment

Positive punishment is something that is applied to reduce a behavior. The term "positive" often confuses people, because in common terms "positive" means something good, so we will refer to it as additive punishment. Also keep in mind that with these terms, it is not the trainee that is "punished" (treated badly to pay for some moral wrong), but the behavior that is punished (reduced). Additive punishment, when applied correctly, is the most effective way to stop unwanted behaviors. Its main flaw is that it does not teach specific alternative behaviors.

Examples

Both our society and nature seem to have a great fondness for additive punishment, in spite of all the problems associated with it (see below). The peeing on the rug (by a puppy) is punished with a swat of the newspaper. The driver's speeding results in a ticket and a fine. The baby's hand is burned when she touches the hot stove. Walking straight through low doorways is punished with a bonk on the head. A slave tries to get out of her restraints, and falls over. In all of these cases, the consequence (the additive punishment) reduces the behavior's future occurrences.

Secondary Additive Punishers

Because a additive punisher, like other consequences, must follow a behavior immediately or be clearly connected to the behavior to be effective, a secondary additive punisher is very important. (This is especially true if the punisher is going to be something highly aversive or painful). Many trainers actively condition the word "No!" with some punisher, to form an association between the word and the consequence. The conditioned punisher (CP+) is an important part of training with Operant Conditioning.

Cautions in using Additive Punishment:

Behaviors are usually motivated by the expectation for some reward, and even with a punishment, the motivation of the reward is often still there. For example, a predator must face some considerable risk and pain in order to catch food. A wolf must run over rough ground and through bushes, and face the hooves, claws, teeth, and/or horns of their prey animals. They might be painfully injured in their pursuit. In spite of this, they continue to pursue prey. In this case, the motivation and the reward far outweigh the punishments, even when they are dramatic.

The timing of a positive punishment must be precise. It must correspond exactly with the behavior for it to have an effect. (If a conditioned punisher is used, the CP+ must occur precisely with the behavior). If your slave forgets her verbal protocols at dinner, and multiple times you punish her by taking her out of the restaurant for it, she will form an association with going to dinner = messing up, and will become very stressed when going out after that. However, if you give her a command to be silent for an extended period of time, she will associate the verbal correction with the verbal mistake.

The aversive must be sufficient to stop the behavior in its tracks - and must be greater than the reward. The more experience the trainee has with a rewarding consequence for the behavior, the greater the aversive has to be to stop or decrease the behavior. If you start with a small aversive (mild spanking or a stern talking-to) and build up to a greater one (hard whipping or full-on yelling), your trainee may become adjusted to the aversive and it will not have any greater effect.

Punishments may become associated with the person supplying them. The dog that was hit after chewing on the furniture may still chew on the furniture, but he certainly won't do it when you're around! This applies to slaves to a large degree.

Physical punishments can cause physical damage, and mental punishments can cause mental damage. You should only apply as much of an aversive as it takes to stop the behavior. Do not over-punish for a little infraction, and do not continually punish. Slaves especially need a sense of closure; she knelt on rice for 15 minutes, and now it’s over with, hug her and get on with it. i recommend the use of reinforcers with slaves after a punishment has been endured and their behavior has now been corrected. This is helpful for slaves to realize that the behavior is now acceptable and you are no longer upset.

Punishers suppress behaviors. Use additive punishment to train a subject not to do something, not to do something else.

Subtractive Reinforcement

Subtractive reinforcement increases a behavior by ending or taking away Something Bad or aversive. By making the trainee's circumstances better, you are rewarding it and increasing the likelihood that it will repeat the behavior that was occurring when you ended the Bad Thing.

In order to use subtractive reinforcement, the trainer must be able to control the Bad Thing that is being taken away. This often means that the trainer must also reapply the Bad Thing, and reapplying a Bad Thing might reduce whatever behavior was going on when the Bad Thing was reapplied. And reducing a behavior by reapplying a Bad Thing is positive punishment.

Examples

The choke collar is loosened when the dog moves closer to the trainer. The whipping stops when the slave apologizes. The reins are loosened when the horse slows down. The car buzzer turns off when you put on your seatbelt. Dad continues driving towards Disneyland when the kids are quiet. You stop pulling the slave’s hair when she finally kneels.

Secondary Subtractive Reinforcers

Trainers seldom go to the trouble of associating a particular cue with subtractive reinforcement, but it can be done. Not generally advisable for slaves, as they will get confused with punishments.

Internal Reinforcers and Punishers

Unfortunately, trainers can not control all reinforcers and punishers. There are a number of environmental factors that are going to affect the subject’s behavior that you have no control over, but which will still be a significant consequence for your trainee.

Some of these come from the subject's internal environment - their own reactions. Relief from stress, pain, or boredom are common reinforcers and some "self-reinforcing" behaviors are actually maintained because of this. Examples: a dog barking because it relieves boredom, or a person chewing on her fingers or smoking a cigarette because it relieves stress. Drivers speed because it is fun. Guilt is an internal punisher that some people experience, and guilt from not pleasing their owner is common in slaves.

This is offered as a learning tool for Master and Mistresses, and even the slaves and submissives themselves. Sometimes, understanding the tools that are used can make them more effective. The examples here are only that: examples. They are not "the way" nor how you should do it. These are simply guidelines for developing your own training systems.

Αρχική δημοσίευση Training Theory

 

θεωρία Εκπαίδευσης
υπό saraj – έκδοση 1.0

H 'Θεωρία της Μάθησης' είναι ένας κλάδος της ψυχολογίας που επιχειρεί να εξηγήσει πως μαθαίνει ένας οργανισμός. Περιλαμβάνει πολλές θεωρίες μάθησης, που περιλαμβάνουν τα ένστικτα, την κοινωνική υποδομή, την παρατήρηση, την τυπική διδασκαλία, τη μνήμη, τον μιμητισμό, την κλασική και τη συντελεστική υποβολή. Αυτές οι τελευταίες δύο είναι που ενδιαφέρουν περισσότερο τους εκπαιδευτές ζώων και παρομοίως ενδιαφέρουν αυτούς που εκπαιδεύουν σκλάβους. Αυτές οι μέθοδοι υποβολής δεν περιορίζονται μόνο σε ζώα, αλλά είναι εφαρμόσιμες για συμπεριφορικές αλλαγές και σε ανθρώπους επίσης.

Θεωρία Κλασικής Υποβολής

Η κλασική υποβολή είναι το είδος μάθησης που έγινε διάσημο από τα πειράματα του Παυλώφ με σκύλους. Το ουσιώδες σημείο του πειράματος είναι αυτό: ο Παυλώφ παρουσίασε φαγητό σε σκύλους και μέτρησε την απόκριση των σιελογόνων αδένων τους (πόσο τους έτρεχαν τα σάλια). Μετά άρχισε να χτυπάει ένα κουδούνι ακριβώς πριν παρουσιάσει το φαγητό. Στην αρχή, οι σκύλοι δεν ξεκινούσαν να εκκρίνουν σάλιο μέχρι να παρουσιαστεί το φαγητό. Μετά από λίγο, όμως, οι σκύλοι ξεκινούσαν να εκκρίνουν σάλιο, όταν ο ήχος του κουδουνιού παρουσιαζόταν. Έμαθαν να συσχετίζουν τον ήχο του κουδουνιού με την παρουσίαση του φαγητού. Όσον αφορά τις άμεσες φυσιολογικές τους αποκρίσεις, ο ήχος του κουδουνιού έγινε ισοδύναμος με την παρουσίαση του φαγητού.
Η κλασική υποβολή χρησιμοποιείται από τους εκπαιδευτές για δύο σκοπούς: Για να υποβάλλει (εκπαιδεύσει) αυτόνομες αποκρίσεις, όπως η έκκριση σάλιου, η παραγωγή αδρεναλίνης, ή η μείωση της αδρεναλίνης (χαλάρωση) χωρίς χρήση των ερεθισμάτων που φυσιολογικά θα δημιουργούσαν μια τέτοια απόκριση• και να δημιουργήσει μια συσχέτιση ανάμεσα σε ένα ερέθισμα που φυσιολογικά δε θα είχε καμία επίδραση στο υποκείμενο και σε ένα ερέθισμα που θα είχε.

Ερεθίσματα στα οποία υποκείμενα αντιδρούν χωρίς εκπαίδευση ονομάζονται κύρια ή ανεξάρτητα ερεθίσματα (ΑΕ). Περιλαμβάνουν φαγητό, πόνο και άλλα 'hard-wired' ερεθίσματα ή ερεθίσματα στα οποία αντιδρούμε 'από ένστικτο'. Για παράδειγμα, δε χρειάζεται να μάθουμε να αντιδρούμε σε ένα ηλεκτρικό σοκ. Οι σκύλοι του Παυλώφ δε χρειάστηκε να μάθουν για το φαγητό.
Ερεθίσματα στα οποία υποκείμενα αντιδρούν μόνο αφού μάθουν για αυτά ονομάζονται δευτερεύοντα ή εξαρτημένα ερεθίσματα (ΕΕ). Αυτά είναι ερεθίσματα που έχουν συσχετιστεί με ένα πρωτογενές ερέθισμα. Στο πείραμα του Παυλώφ, ο ήχος του κουδουνιού δε σήμαινε τίποτα για τους σκύλους στην αρχή. Αφού ο ήχος του συσχετίστηκε με την παρουσίαση του φαγητού, έγινε εξαρτημένο ερέθισμα. Αν ένας προειδοποιητικός βόμβος συσχετιστεί με το σοκ, τα ζώα θα μάθουν να τον φοβούνται. Αυτή η αντίληψη είναι πανομοιότυπη για τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, το χτύπημα του ξυπνητηριού κάθε πρωί έχει 'εκπαιδεύσει' πολλούς ανθρώπους να ξυπνούν ξαφνικά, μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα από το χτύπημα του ξυπνητηριού. Στην αρχή, αυτός ο ήχος διατάραζε μόνο τον ύπνο, αλλά μετά από λίγο συσχετίστηκε με την ανάγκη να ξυπνήσει κανείς και να πάει στη δουλειά.

Δευτερεύοντα ερεθίσματα είναι πράγματα που ο εκπαιδευόμενος πρέπει να μάθει να του αρέσουν ή να μην του αρέσουν. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τους βαθμούς του σχολείου και τα χρήματα. Ένα κομμάτι χαρτιού με ένα 'Α' ή ένα 'Γ' γραμμένο πάνω του δεν έχει κανένα νόημα για έναν άνθρωπο που δεν έμαθε ποτέ το νόημα του βαθμού. Όμως οι μαθητές δουλεύουν σκληρά για να κερδίσουν ένα 'Α' και να αποφύγουν τα 'Γ'. Ένα νόμισμα ή ένα χαρτονόμισμα δεν έχει κανένα νόημα για έναν άνθρωπο που δε χρησιμοποιεί αυτό το είδος συστήματος. Όμως οι άνθρωποι έχουν μάθει να δουλεύουν σκληρά για να κερδίσουν αυτόν τον δευτερεύοντα ενισχυτή.

Εφαρμογή

Η κλασική υποβολή είναι πολύ σημαντική για τους εκπαιδευτές ζώων επειδή είναι δύσκολο να δώσει κάποιος σε ένα ζώο ένα από τα πράγματα που φυσιολογικά του αρέσουν (ή δεν του αρέσουν) έγκαιρα, έτσι ώστε να έχει μια σημαντική συνέπεια στη συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να ανταμείψετε τη σκλάβα σας με ένα κομμάτι σοκολάτα, ενώ αυτή είναι σπίτι και το καθαρίζει κι εσείς είστε στη δουλειά. Έτσι, οι εκπαιδευτές θα συσχετίσουν κάτι που είναι πιο εύκολο να 'παραδοθεί' με κάτι που το υποκείμενο θέλει μέσω της κλασικής υποβολής. Μερικοί εκπαιδευτές το ονομάζουν αυτό γέφυρα (επειδή γεφυρώνει τον χρόνο ανάμεσα στη στιγμή που το ζώο επιδεικνύει μια επιθυμητή συμπεριφορά και στη στιγμή που παίρνει την ανταμοιβή του). Οι εκπαιδευτές θαλάσσιων θηλαστικών χρησιμοποιούν μια σφυρίχτρα. Πολλοί άλλοι εκπαιδευτές χρησιμοποιούν ένα clicker, ένα κουτί με μια μεταλλική γλώσσα που κάνει έναν ήχο κλικ κλικ, όταν το πατήσει κανείς. Είναι κοινό για πολλούς Αφέντες και Αφέντρες να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις (όπως 'καλό κορίτσι').

Μπορείτε να εκπαιδεύσετε το υποκείμενο στον θόρυβο (όπως ένα clicker) κάνοντάς του κλικ και δίνοντας μια επιθυμητή ανταμοιβή, πολλές συνεχόμενες φορές. Απλά χρησιμοποιήστε το clicker, σταματήστε μια στιγμή και δώστε στον σκύλο (ή άλλο ζώο) την πηγή της απόλαυσής του. Αφού το έχετε κάνει αυτό μερικές φορές, μπορεί να δείτε το ζώο να αιφνιδιάζεται εμφανώς, να κοιτάζει προς την πηγή της απόλαυσης ή να σας κοιτάζει. Αυτό υποδηλώνει ότι ξεκίνησε να δημιουργεί τη συσχέτιση. Αυτό ονομάζεται 'δημιουργία εξαρτημένης ανταμοιβής'. Ο ήχος του κλικ γίνεται το σήμα μιας επερχόμενης ενίσχυσης. Εν συντομία, μερικοί εκπαιδευτές που εκπαιδεύουν με clicker, θα πουν ότι το κλικ = η πηγή της απόλαυσης. Πώς θα μπορούσατε να το εφαρμόσετε αυτό στην εκπαίδευση σκλάβας; Αν, για παράδειγμα, εκπαιδεύετε τη σκλάβα σας να αποκρίνεται στις λέξεις 'όμορφη σκλάβα'. Μπορείτε, μέσα σε μια περίοδο μιας εβδομάδας ή δύο, να πείτε αυτές τις λέξεις και να χαϊδέψετε απαλά τα μαλλιά, τον λαιμό ή το στήθος της σκλάβας. Πρέπει να συσχετίσετε τη λέξη με την ενέργεια, κάνοντάς το σταθερά, κάθε φορά, με την ίδια ταχύτητα. Μέσα σε μερικές εβδομάδες, οι λέξεις 'όμορφη σκλάβα' θα κάνουν τη σκλάβα να ηρεμεί ή να χαμογελά και να γίνεται πολύ θερμή απέναντί σας μέσα σε δευτερόλεπτα.

Συντελεστική Υποβολή

Η κλασική υποβολή δημιουργεί έναν συσχετισμό ανάμεσα σε δύο ερεθίσματα. Η συντελεστική υποβολή δημιουργεί μια συσχέτιση ανάμεσα σε μια συμπεριφορά και μια συνέπεια. (Ονομάζεται ακόμη και υποβολή απόκριση–ερέθισμα ή ΑΕ υποβολή, επειδή δημιουργεί έναν συσχετισμό ανάμεσα στην απόκριση του υποκειμένου [συμπεριφορά] και στο ερέθισμα που ακολουθεί [συνέπεια]).

Τέσσερις Πιθανές Συνέπειες

Υπάρχουν τέσσερις πιθανές συνέπειες σε οποιαδήποτε συμπεριφορά. Αυτές είναι:

1. Κάτι Καλό μπορεί να αρχίσει ή να παρουσιαστεί
2. Κάτι Καλό μπορεί να τελειώσει ή να παρθεί μακριά
3. Κάτι Κακό μπορεί να αρχίσει ή να παρουσιαστεί
4. Κάτι Κακό μπορεί να τελειώσει ή να παρθεί μακριά

Οι συνέπειες πρέπει να είναι άμεσες ή ξεκάθαρα συνδεδεμένες με τη συμπεριφορά. Με τους ανθρώπους, που εκφράζονται προφορικά, μπορούμε να εξηγήσουμε τη σύνδεση ανάμεσα στη συνέπεια και τη συμπεριφορά, ακόμη κι αν είναι χρονικά διαχωρισμένες. Για παράδειγμα, μπορεί να πείτε σε έναν φίλο ότι θα τον κεράσετε δείπνο, αφού σας βοήθησε να μετακομίσετε, ή ένας γονιός μπορεί να εξηγήσει ότι το παιδί δεν μπορεί να πάει το καλοκαίρι κατασκήνωση εξαιτίας των άσχημων βαθμών του. Με πολύ μικρά παιδιά, ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα να εκφράζονται προφορικά, και με ζώα, δεν μπορείτε να εξηγήσετε τη σύνδεση ανάμεσα στη συνέπεια και τη συμπεριφορά. Για ένα ζώο, η συνέπεια πρέπει να είναι άμεση. Σε πολλούς κύκλους εκπαίδευσης με σκλάβες, προσπαθείτε ενεργά να κάνετε τη σκλάβα να αντιδράσει, όχι να αντιδράσει αφού σκεφτεί, παράγοντας μια άμεση υποταγή. Αυτό το είδος υποβολής μπορεί να λειτουργήσει καλά και για αυτό το είδος της εκπαίδευσης, επίσης. Ο τρόπος να δουλέψετε με αυτό είναι να χρησιμοποιήσετε μια γέφυρα (δείτε παραπάνω).

Τεχνικοί Όροι

Ο τεχνικός όρος για το αρχίζει ή 'παρουσιάζεται' είναι θετικός ή προσθετικός, αφού είναι κάτι που προστίθεται στο περιβάλλον της εκπαιδευόμενης.

Ο τεχνικός όρος για το 'τελειώνει ή στερεί' είναι αρνητικός ή αφαιρετικός, αφού είναι κάτι που αφαιρείται από το περιβάλλον της εκπαιδευόμενης.

Οτιδήποτε αυξάνει μια συμπεριφορά – την κάνει να συμβαίνει πιο συχνά, την κάνει πιο έντονη ή την κάνει πιο πιθανή να συμβεί – αποκαλείται ενισχυτής (ανταμοιβή). Συχνά, ένα ζώο (ή ένα άτομο) θα αντιληφθεί το 'ξεκίνημα από Κάτι Καλό' και το 'τελείωμα από Κάτι Κακό' ως κάτι που αξίζει να ακολουθήσει και θα επαναλάβει τις συμπεριφορές που φαίνεται να προκαλούν αυτές τις συνέπειες. Αυτές οι συνέπειες που θα αυξήσουν τις συμπεριφορές που οδηγούν σε αυτές είναι ενισχυτές. Αυτές είναι οι συνέπειες που η εκπαιδευόμενη θα δουλέψει για να τις φτάσει, έτσι ενισχύουν τη συμπεριφορά.

Οτιδήποτε μειώνει μια συμπεριφορά – την κάνει να συμβαίνει λιγότερο συχνά, την κάνει ασθενέστερη ή την κάνει λιγότερο πιθανή να συμβεί – αποκαλείται τιμωρός. Συχνά, ένα ζώο (ή ένα άτομο) θα αντιληφθεί το 'τελείωμα από Κάτι Καλό' ή το 'ξεκίνημα από Κάτι Κακό' ως κάτι που αξίζει να αποφύγει και δε θα επαναλάβει τις συμπεριφορές που φαίνεται να προκαλούν αυτές τις συνέπειες. Αυτές οι συνέπειες που θα μειώσουν τις συμπεριφορές που οδηγούν σε αυτές ονομάζονται τιμωροί.

Εφαρμόζοντας αυτούς τους όρους στις τέσσερις πιθανές συνέπειες:

1. Κάτι Καλό μπορεί να ξεκινήσει ή να παρουσιαστεί, έτσι η συμπεριφορά αυξάνεται = Προσθετική Ενίσχυση (Ε+)
2. Κάτι Καλό μπορεί να τελειώσει ή να στερηθεί, έτσι η συμπεριφορά μειώνεται = Αφαιρετική Τιμωρία (Τ-)
3. Κάτι Κακό μπορεί να ξεκινήσει ή να παρουσιαστεί, έτσι η συμπεριφορά μειώνεται = Προσθετική Τιμωρία (Τ+)
4. Κάτι Κακό μπορεί να τελειώσει ή να στερηθεί, έτσι η συμπεριφορά αυξάνεται = Αφαιρετική Ενίσχυση (Ε-)

ή:​

_______________________________________________________________________________________________________________
|_______________________|_________________Ενίσχυση___________________|_________________Τιμωρία___________________|
|_______________________|___________(συμπεριφορά αυξάνεται)____________|___________(συμπεριφορά μειώνεται)___________|
|________Θετική__________|_______________Θετική Ενίσχυση_______________|______________Θετική Τιμωρία________________|
|____(κάτι προστέθηκε)_____|_____Κάτι προστέθηκε αυξάνεται η συμπεριφορά____|___Κάτι προστέθηκε μειώνεται η συμπεριφορά____|
|_______Αρνητική_________|_____________Αρνητική Ενίσχυση_______________|_____________Αρνητική Τιμωρία_______________|
|____(κάτι αφαιρέθηκε)____|____Κάτι αφαιρέθηκε αυξάνεται η συμπεριφορά_____|____Κάτι αφαιρέθηκε μειώνεται η συμπεριφορά____|
|_______________________|___________________________________________|__________________________________________|
​

Να θυμάστε ότι αυτοί οι ορισμοί βασίζονται στην πραγματική τους επίδραση στην εν λόγω συμπεριφορά: πρέπει να μειώσουν ή να ενισχύσουν τη συμπεριφορά για να θεωρούνται μια συνέπεια και οριστούν ως μια τιμωρία ή μια ενίσχυση. Οι απολαύσεις που δίδονται ως ανταμοιβές αλλά δεν ενισχύουν μια συμπεριφορά είναι παραχωρήσεις, όχι ενίσχυση, ανεπιθύμητα πράγματα που δίδονται για να αποδυναμώσουν μια συμπεριφορά, αλλά δεν αποδυναμώνουν στην πραγματικότητα τη συμπεριφορά, είναι αναποτελεσματικά.

Θετική (Προσθετική) Ενίσχυση

Αυτή είναι πιθανά η ευκολότερη, πιο αποτελεσματική συνέπεια για έναν εκπαιδευτή να ελέγχει (και εύκολα κατανοητή, επίσης!). Η θετική ενίσχυση σημαίνει το ξεκίνημα ή την προσθήκη από Κάτι Καλό, κάτι που αρέσει στην εκπαιδευόμενη ή το απολαμβάνει. Επειδή η εκπαιδευόμενη θέλει να αποκτήσει αυτό το Καλό Πράγμα ξανά, θα επαναλάβει τη συμπεριφορά που φαίνεται να προκαλεί αυτή τη συνέπεια.

Παραδείγματα θετικής ενίσχυσης:

Το δελφίνι παίρνει ένα ψάρι, επειδή έκανε ένα κόλπο. Ο εργάτης παίρνει μια επιταγή ως πληρωμή, επειδή δούλεψε. Ο σκύλος παίρνει ένα κομμάτι συκώτι, επειδή γύρισε πίσω, όταν τον κάλεσαν. Η σκλάβα θα βγει για δείπνο, επειδή καθάρισε το σπίτι. Η γάτα βολεύεται, επειδή κοιμάται στο κρεβάτι. Ο λύκος παίρνει ένα γεύμα, επειδή κυνήγησε το ελάφι. Το παιδί παίρνει επιδόρπιο, επειδή έφαγε τα λαχανικά του. Ο σκύλος παίρνει προσοχή από τους ανθρώπους του, όταν γαβγίζει. Το παιδί παίρνει παγωτό, επειδή παρακάλεσε ασταμάτητα. Η σκλάβα παίρνει μια αγκαλιά, επειδή κατσουφιάζει. Η σκύλα αφήνεται να παίξει στο πάρκο, επειδή τράβηξε τον ιδιοκτήτη της εκεί. Αυτός που θέλει να κολατσίσει παίρνει ένα γλυκό, επειδή έβαλε χρήματα στον αυτόματο πωλητή.

Δευτερεύοντες προσθετικοί ενισχυτές και Γέφυρες

Ένας κύριος προσθετικός ενισχυτής είναι κάτι που δε χρειάζεται η εκπαιδευόμενη να μάθει να της αρέσει. Γίνεται φυσιολογικά, καμία εμπειρία δεν είναι απαραίτητη. Οι κύριοι προσθετικοί ενισχυτές (Ε+) συνήθως περιλαμβάνουν φαγητό, συχνά περιλαμβάνουν σεξ, την ευκαιρία να καταπιαστούν με ενστικτώδεις συμπεριφορές και για κοινωνικά ζώα, την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουν με άλλα.

Ένας δευτερεύων προσθετικός ενισχυτής είναι κάτι που το υποκείμενο έχει μάθει να του αρέσει. Η εκμάθηση μπορεί να επιτευχθεί μέσω Κλασικής Υποβολής ή μέσω κάποιας άλλης μεθόδου. Μια επιταγή πληρωμής είναι ένας δευτερεύων ενισχυτής – απλά δοκιμάστε να υπογράψετε μια επιταγή για να ανταμείψετε ένα μικρό παιδί, που μαθαίνει που να κατουράει!

Οι εκπαιδευτές συχνά θα δημιουργήσουν έναν ειδικό δευτερεύοντα ενισχυτή που ονομάζουν γέφυρα. Μια γέφυρα είναι ένα ερέθισμα που έχει συσχετισθεί με έναν κύριο ενισχυτή μέσω της κλασικής υποβολής. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί έναν εξαρτημένο προσθετικό ενισχυτή, που συχνά ονομάζεται εξαρτημένος ενισχυτής ή ΕΕ για συντομία. Εκπαιδευόμενες που έχουν μάθει μια γέφυρα αντιδρούν σε αυτήν σχεδόν όπως θα αντιδρούσαν στην ανταμοιβή που έπεται (όπως λέγοντας 'όμορφη σκλάβα' θα πάρετε μια άμεση αντίδραση, αν και η σκλάβα δεν έχει αγγιχτεί).

Χρονοδιαγράμματα Ενίσχυσης και Εξάλειψης

Ένα χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης καθορίζει το πόσο συχνά μια συμπεριφορά θα έχει ως αποτέλεσμα μια ανταμοιβή. Υπάρχουν πέντε είδη: τακτά διαστήματα, μεταβλητά διαστήματα, σταθερή αναλογία, μεταβλητή αναλογία και τυχαία.

Ένα χρονοδιάγραμμα με τακτά διαστήματα σημαίνει ότι η ανταμοιβή θα δίνεται μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, κάθε πέντε λεπτά. Οι επιταγές πληρωμής είναι ένα παράδειγμα ενίσχυσης με χρονοδιάγραμμα.

Ένα χρονοδιάγραμμα με μεταβλητά χρονικά διαστήματα σημαίνει ότι οι ενισχυτές θα δίνονται μετά από ένα μεταβλητό χρονικό διάστημα. Μερικές φορές θα είναι πέντε λεπτά, μερικές τρία, μερικές εφτά και μερικές ένα. Ο λογαριασμός του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου λειτουργεί με αυτό το σύστημα – σε μεταβαλλόμενα χρονικά διαστήματα παίρνω καινούρια αλληλογραφία (για εμένα αυτό είναι ένα Καλό Πράγμα!).

Μια σταθερή αναλογία σημαίνει ότι αν εφαρμόζεται μια συμπεριφορά Χ φορές, θα υπάρχει μια ενίσχυση σε κάθε Χ–οστή εφαρμογή. Για μια σταθερή αναλογία 1:3, κάθε τρίτη συμπεριφορά θα ανταμείβεται. Αυτό το είδος αναλογίας τείνει να οδηγεί σε κακή επίδοση με μερικά ζώα και ανθρώπους, αφού γνωρίζουν ότι οι πρώτες δύο εφαρμογές δε θα ανταμειφθούν και η τρίτη θα ανταμειφθεί οπωσδήποτε. Αυτό δεν είναι ένα χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης που θα συνιστούσα για σκλάβους. Μια σταθερή αναλογία 1:1 σημαίνει ότι κάθε σωστή εφαρμογή μιας συμπεριφοράς θα ανταμειφθεί.

Ένα χρονοδιάγραμμα με μεταβλητή αναλογία σημαίνει ότι οι ενισχυτές δίδονται με βάση τον μέσο αριθμό των σωστών συμπεριφορών. Μια μεταβλητή αναλογία 1:3 σημαίνει ότι κατά μέσο όρο, μια στις τρεις συμπεριφορές θα ανταμειφθεί. Μπορεί να είναι η πρώτη. Μπορεί να είναι η τρίτη. Μπορεί ακόμη να είναι η τέταρτη, με την προϋπόθεση ότι κατά μέσο όρο είναι μια στις τρεις. Αυτό συχνά αναφέρεται ως μεταβλητό χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης ή VSR (με άλλα λόγια, συχνά συμπεραίνεται ότι όταν κάποιος γράφει 'VSR', αναφέρεται σε ένα χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης με μεταβλητή αναλογία). Αυτό είναι το πιο αποτελεσματικό χρονοδιάγραμμα για χρήση σε σκλάβες, επειδή περιλαμβάνει κίνητρο για να διατηρεί τη συμπεριφορά σταθερή. Αν ανταμείβατε τη σκλάβα σας με παγωτό κάθε μερικές μέρες περίπου, επειδή έκανε την μπουγάδα, μπορεί να διαπιστώσετε ότι η μπουγάδα σταθερά γίνεται και γίνεται καλά, με την προσδοκία ότι 'αύριο' είναι η μέρα για παγωτό.

Με ένα τυχαίο χρονοδιάγραμμα, δεν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στη συμπεριφορά της εκπαιδευόμενης και στη συνέπεια. Στην εκπαίδευση ανθρώπων, είναι σημαντικό ο εκπαιδευόμενος να καταλαβαίνει τη σύνδεση ανάμεσα στη συμπεριφορά και στο αποτέλεσμα αλλιώς η έλλειψη λογικών συνδέσεων θα έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξει δραστικά η συμπεριφορά για να βρεθεί κάτι άλλο που λειτουργεί καλύτερα.

Αν η ενίσχυση δε συμβεί αφού το υποκείμενο εφαρμόσει τη συμπεριφορά που ενισχύθηκε στο παρελθόν, η συμπεριφορά μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται εξάλειψη. Το υποκείμενο βλέπει ότι ό,τι κι αν κάνει δε λειτούργησε κι έτσι σταματά ή αρχίζει μια νέα συμπεριφορά για να αναζητήσει την πηγή της απόλαυσης ξανά. Ένα χρονοδιάγραμμα ενίσχυσης με μεταβλητή αναλογία κάνει τη συμπεριφορά λιγότερο ευάλωτη σε εξάλειψη. Αν δεν περιμένετε να κερδίσετε μια ανταμοιβή κάθε φορά που κατορθώνετε μια συμπεριφορά, δεν είναι πιθανό να σταματήσετε τις μερικές πρώτες φορές που η ενέργειά σας αποτυγχάνει να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα φρουτάκια χρησιμοποιούν μεταβλητή ενίσχυση για να αποφύγουν την εξάλειψη, 'Εντάξει δεν κέρδισα αυτή τη φορά, αλλά την επόμενη φορά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα κερδίσω!'

Όταν μια συμπεριφορά που στο παρελθόν έχει ενισχυθεί ισχυρά, δεν ενισχύεται πλέον, μπορεί να βιώσετε αυτό που λέγεται έκρηξη εξάλειψης. Αυτό συμβαίνει όταν το ζώο εφαρμόζει τη συμπεριφορά ξανά και ξανά, σε μια έκρηξη δραστηριότητας. Οι εκρήξεις εξάλειψης είναι κάτι που οι εκπαιδευτές πρέπει να προσέχουν! Αυτό είναι λιγότερο κοινό στους ανθρώπους, αλλά με τις σκλάβες μπορεί να το δείτε σε μερικές σεξουαλικές καταστάσεις. Η σκλάβα έχει μάθει πως να κάνει πεολειχία με έναν συγκεκριμένο τρόπο, με μια συγκεκριμένη κίνηση της γλώσσας ή του στόματος. Αν ξαφνικά, αυτή η δεξιότητα που έμαθε δε λειτουργεί πλέον ώστε να παραχθεί ένας ήχος ευχαρίστησης από τον Αφέντη της, ή ένας οργασμός, ίσως να το κάνει πιο δυνατά και πιο γρήγορα. Αν αυτή η παραπάνω έκρηξη συμπεριφοράς αποτύχει να φέρει την ανταμοιβή, θα σταματήσουν όλα. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να παραμένετε σταθερός με τις ανταμοιβές.

Ένας από τους εκπαιδευτές σκύλων, από τον οποίο έμαθα, πρόσεχε να μη χρησιμοποιεί χωρίς λόγο μεταβλητά χρονοδιαγράμματα. Οι πιο χρήσιμες συμπεριφορές, επισημαίνει, θα λαμβάνουν κάποιου είδους ενίσχυση κάθε φορά. Δε θα έχετε κέρασμα για τον σκύλο σας κάθε φορά που κάνετε κλικ και αυτός κάθεται στη στιγμή, αλλά θα τον ανταμείβετε πάντα με κάποιου είδους αναγνώριση και έπαινο ('Καλός σκύλος!'). Αν υπάρχουν κάποιες περιστάσεις όπου δεν μπορείτε να δώσετε καμία ενίσχυση (κατά τη διάρκεια πολλών συνεχόμενων συμπεριφορών ή όταν δεν είστε σε επαφή με το ζώο), τότε θα χρειαστεί να δημιουργήσετε μια ασπίδα ενάντια στην εξάλειψη με ένα VSR. Αλλιώς, μην κάνετε τον κόπο. Αυτό είναι δύσκολο να το κάνετε σε μια κατάσταση, όπου δε θα είστε με το υποκείμενο 24 ώρες τη μέρα.

Προφυλάξεις για τη χρήση θετικής ενίσχυσης:

Αν το υποκείμενο φοβάται ή είναι φοβισμένο όταν εφαρμόζει τη συμπεριφορά, μπορεί να ανταμείβετε τον φόβο. Για παράδειγμα, αν εμπλακείτε σε έναν δυνατό καυγά με κάποιον άλλον μπροστά στη σκλάβα και συγκεκριμένα της πείτε να 'μείνει ήσυχη', μπορεί να συσχετίσει το να φοβάται τον Αφέντη της που φωνάζει με το να μένει ήσυχη. Μετά όταν της πείτε ότι ήταν καλή που έμεινε ήσυχη, την επόμενη φορά που θα θελήσετε να σας απαντήσει, όταν την επιπλήττετε, ίσως να μην πει απολύτως τίποτα.

Η επιλογή του κατάλληλου χρόνου πρέπει να είναι ακριβής. Η ανταμοιβή πρέπει να ακολουθεί αμέσως μετά τη συμπεριφορά και όχι αρκετά λεπτά μετά.

Η ανταμοιβή πρέπει να είναι αρκετή για να δώσει κίνητρο για επανάληψη. Ο χλιαρός έπαινος δε θα αρκεί για μερικές σκλάβες. Άλλες χρειάζονται τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις επιδοκιμασίας, κ.τ.λ.

Οι ενισχύσεις μπορεί να συσχετιστούν με το άτομο που τις δίνει. Αν η σκλάβα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να πάρει ανταμοιβές χωρίς εσάς παρόντα, δεν θα έχει κίνητρο να δράσει, όταν δεν είστε εκεί.

Τα υποκείμενα μπορεί να χορτάσουν με την ανταμοιβή που προσφέρετε, όταν θα έχουν ανταμειφθεί αρκετά και δε θα υπάρχει πια κίνητρο. Αυτό είναι σύνηθες, όταν χρησιμοποιούνται οργασμοί ως κίνητρα, μετά τον ένα ή τους δυο, η σκλάβα δεν έχει κίνητρο να συνεχίσει να συμπεριφέρεται καλά για να κερδίσει κι άλλον ένα.

Οι ενισχύσεις αυξάνουν τη συμπεριφορά. Αν δε θέλετε η εκπαιδευόμενή σας να δοκιμάζει ενεργά νέες συμπεριφορές ('να ρίχνει συμπεριφορές στον εκπαιδευτή'), μη χρησιμοποιείτε τυχαία ενίσχυση. Χρησιμοποιήστε θετική ενίσχυση για να εκπαιδεύσετε ένα υποκείμενο να κάνει κάτι. Αυτό είναι πολύ, πολύ κοινό σε σκλάβες που θα δοκιμάσουν μια πληθώρα συμπεριφορών για να τραβήξουν την προσοχή, από το να ντύνονται όμορφα, να φορούν το αγαπημένο άρωμα του ιδιοκτήτη, να παραφέρονται, κ.τ.λ.

Αρνητική (Αφαιρετική) Τιμωρία

Η αφαιρετική τιμωρία μειώνει τη συμπεριφορά στερόντας Κάτι Καλό. Αν το υποκείμενο απολάμβανε ή εξαρτιόταν από Κάτι Καλό, θα προσπαθήσει να αποφύγει να το στερηθεί. Είναι λιγότερο πιθανό να επαναλάβει μια συμπεριφορά που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια Κάτι Καλού. Αυτό το είδος συνέπειας είναι λίγο δυσκολότερο να ελεγχθεί.

Παραδείγματα

Το παιδί στερείται τα μολύβια ζωγραφικής του, επειδή μάλωσε με την αδερφή του. Το παράθυρο που βλέπει στον περίφραχτο χώρο της άλλης μαϊμούς κλείνει, όταν η πρώτη μαϊμού δαγκώνει τον εκπαιδευτή. 'Αυτό το αυτοκίνητο δεν πρόκειται να πλησιάσει άλλο την Disneyland όσο μαλώνετε, παιδιά!' Ο σκύλος δένεται με λουρί και απομακρύνεται από το πάρκο, επειδή δεν πήγε στον ιδιοκτήτη, όταν αυτός τον κάλεσε. Τη σκλάβα τη βγάζει ο ιδιοκτήτης της από ένα κατάστημα, επειδή του αντιμίλησε.

Δευτερεύοντες Αφαιρετικοί Τιμωροί

Οι εκπαιδευτές σπάνια μπαίνουν στον κόπο να συσχετίσουν μια συγκεκριμένη ατάκα με μια αρνητική τιμωρία. Μερικές φορές λέγεται ερέθισμα 'δέλτα'. Μερικοί ιδιοκτήτες σκύλων κάνουν το λάθος να καλούν τους σκύλους τους στο πάρκο και μετά να χρησιμοποιούν την αρνητική τιμωρία του να παίρνουν τον σκύλο μακριά από τη διασκέδαση. Το 'Φίντο, έλα!' γίνεται τότε ένας εξαρτημένος αρνητικός τιμωρός. Ο πιο συνηθισμένος για χρήση με σκλάβες είναι δηλώσεις όπως 'Πήγαινε πάνω και κάθισε στο κρεβάτι και περίμενέ με', όταν η σκλάβα έχει μπλεξίματα. Η δήλωση από μόνη της (όχι η ίδια η αναμονή) δημιουργεί μια έντονη νευρικότητα.

Προσθετική Τιμωρία

Η προσθετική τιμωρία είναι κάτι που εφαρμόζεται για να μειώσει μια συμπεριφορά. Ο όρος 'θετική' συχνά μπερδεύει τους ανθρώπους, επειδή συνήθως 'θετικός' σημαίνει κάτι καλό, έτσι θα αναφερόμαστε σε αυτήν ως προσθετική τιμωρία. Ακόμη, έχετε στο μυαλό σας ότι με αυτούς τους όρους, δεν είναι η εκπαιδευόμενη που 'τιμωρείται' (υφίσταται κακή μεταχείριση για να πληρώσει για κάποιο ηθικό σφάλμα), αλλά η συμπεριφορά τιμωρείται (μειώνεται). Η προσθετική τιμωρία, όταν εφαρμόζεται σωστά, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να σταματήσουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Το κύριο μειονέκτημά της είναι ότι δε διδάσκει συγκεκριμένες εναλλακτικές συμπεριφορές.

Παραδείγματα

Τόσο η κοινωνία μας όσο και η φύση φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη αγάπη για την προσθετική τιμωρία, παρά όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με αυτήν (δείτε παρακάτω). Το κατούρημα στο χαλάκι (από ένα κουτάβι) τιμωρείται με ένα χτύπημα με την εφημερίδα. Η υπερβολική ταχύτητα του οδηγού έχει ως αποτέλεσμα μια κλήση ή ένα πρόστιμο. Το χέρι του μωρού καίγεται, όταν αγγίζει ένα ζεστό μάτι της κουζίνας. Όταν περπατάει κανείς μέσα από χαμηλά εισόδους χωρίς να σκύβει, τιμωρείται με ένα καρούμπαλο στο κεφάλι. Μια σκλάβα προσπαθεί να ξεφύγει από τα δεσμά της και πέφτει. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η συνέπεια (η προσθετική τιμωρία) μειώνει την ύπαρξη μελλοντικών συμπεριφορών.

Δευτερεύοντες Προσθετικοί Τιμωροί

Επειδή ένας προσθετικός τιμωρός, όπως άλλες συνέπειες, πρέπει να ακολουθεί αμέσως μια συμπεριφορά ή να συνδέεται ξεκάθαρα με τη συμπεριφορά για να είναι αποτελεσματικός, ένας δευτερεύων προσθετικός τιμωρός είναι πολύ σημαντικός. (Αυτό είναι αληθές, ειδικά αν πρόκειται να είναι κάτι εξαιρετικά ανεπιθύμητο ή επίπονο). Πολλοί εκπαιδευτές εξαρτούν αποτελεσματικά τη λέξη 'Όχι!' με κάποιον τιμωρό για να δημιουργήσουν μια συσχέτιση ανάμεσα στη λέξη και στη συνέπεια. Ο εξαρτημένος τιμωρός (ΕΤ+) είναι ένα σημαντικό κομμάτι εκπαίδευσης με Συντελεστική Υποβολή.

Προφυλάξεις για τη χρήση Προσθετικής Τιμωρίας:

Οι συμπεριφορές συνήθως έχουν ως κίνητρο την προσδοκία κάποιας ανταμοιβής και, ακόμη και με μια τιμωρία, η προσδοκία της ανταμοιβής είναι ακόμη εκεί. Για παράδειγμα, ένα αρπακτικό ζώο πρέπει να αντιμετωπίσει σημαντικό κίνδυνο και πόνο για να πιάσει φαγητό. Ένας λύκος πρέπει να τρέξει πάνω από τραχιά εδάφη και μέσα από θάμνους και να αντιμετωπίσει τις οπλές, τα σαγόνια, τα δόντια και / ή τα κέρατα των ζώων που κυνηγά. Μπορεί να τραυματιστεί επώδυνα στο κυνήγι του. Παρά αυτό, συνεχίζει να κυνηγά το θήραμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το κίνητρο και η ανταμοιβή βαραίνουν πολύ περισσότερο από τις τιμωρίες, ακόμη κι όταν είναι δραματικές.

Η επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής μιας θετικής τιμωρίας πρέπει να είναι ακριβής. Πρέπει να αντιστοιχεί ακριβώς στη συμπεριφορά έτσι ώστε να έχει αποτέλεσμα. (Αν ένας εξαρτημένος τιμωρός χρησιμοποιηθεί, ο ΕΤ+ πρέπει να συμβεί ακριβώς με τη συμπεριφορά). Αν η σκλάβα σας ξεχάσει τα προφορικά σας πρωτόκολλα στο δείπνο και πολλές φορές την τιμωρήσετε παίρνοντάς την έξω από το εστιατόριο για αυτό, θα δημιουργήσει έναν συσχετισμό με το να βγαίνει έξω για δείπνο = τα κάνει θάλασσα και θα αγχώνεται πολύ μετά από αυτό, όταν βγαίνει έξω. Εντούτοις, αν της δώσετε μια διαταγή να είναι σιωπηλή για μια εκτεταμένη χρονική περίοδο, θα συσχετίσει τη διόρθωση της φραστικής διατύπωσης με το φραστικό λάθος.

Το ανεπιθύμητο πρέπει να είναι αρκετό για να σταματήσει τη συμπεριφορά την ίδια στιγμή – και πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την ανταμοιβή. Όση περισσότερη εμπειρία έχει μια εκπαιδευόμενη με μια συνέπεια που λειτουργεί ως ανταμοιβή για τη συμπεριφορά, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η ανεπιθύμητη συνέπεια για να σταματήσει ή να μειώσει τη συμπεριφορά. Αν ξεκινήσετε με μια λιγάκι ανεπιθύμητη συνέπεια (ελαφρά πυγοραπίσματα ή μια αυστηρή κουβέντα) και προχωρήσετε σε μια περισσότερο ανεπιθύμητη (σκληρά μαστιγώματα και επίπληξη με φωνές), η εκπαιδευόμενή σας μπορεί να προσαρμοστεί στην ανεπιθύμητη συνέπεια και δε θα έχει κανένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Οι τιμωρίες μπορεί να συσχετιστούν με το άτομο που τις δίνει. Ο σκύλος που χτυπήθηκε, αφού μάσησε το έπιπλο, μπορεί και πάλι να μασήσει το έπιπλο, αλλά σίγουρα δε θα το κάνει, όταν είστε τριγύρω! Αυτό έχει εφαρμογή σε μεγάλο βαθμό και στις σκλάβες.

Οι φυσικές τιμωρίες μπορεί να προκαλέσουν φυσική βλάβη και οι ψυχικές τιμωρίες μπορεί να προκαλέσουν ψυχική βλάβη. Πρέπει να εφαρμόζετε μόνο τόσο ανεπιθύμητες συνέπειες, όσο χρειάζεται για να σταματήσει η συμπεριφορά. Μην τιμωρήσετε υπερβολικά για ένα μικρό παράπτωμα και μην τιμωρείτε συνεχώς. Οι σκλάβες ειδικά έχουν ανάγκη από ένα αίσθημα λήξης, γονάτισε σε ρύζι για 15 λεπτά και τώρα τέλειωσε με αυτό, αγκαλιάστε την και ξεπεράστε το. Συνιστώ τη χρήση ενισχυτών με σκλάβες, αφού έχουν υποστεί μια τιμωρία και η συμπεριφορά τους έχει τώρα διορθωθεί. Αυτό είναι χρήσιμο για να συνειδητοποιήσουν οι σκλάβες ότι η συμπεριφορά είναι τώρα αποδεκτή και δεν είστε πια θυμωμένος.
Οι τιμωροί καταστέλλουν συμπεριφορές. Χρησιμοποιήστε προσθετική τιμωρία για να εκπαιδεύσετε ένα υποκείμενο να μην κάνει κάτι, όχι να κάνει κάτι άλλο.

Αφαιρετική Ενίσχυση

Η αφαιρετική ενίσχυση αυξάνει μια συμπεριφορά τελειώνοντας ή παίρνοντας μακριά Κάτι Κακό ή ανεπιθύμητο. Κάνοντας τις συνθήκες της εκπαιδευόμενης καλύτερες, την ανταμείβετε και αυξάνετε την πιθανότητα να επαναλάβει τη συμπεριφορά που συνέβαινε, όταν τελειώσατε το Κακό Πράγμα.

Για να χρησιμοποιήσει αφαιρετική ενίσχυση, ο εκπαιδευτής πρέπει να είναι ικανός να ελέγχει το Κακό Πράγμα που παίρνει μακριά. Αυτό συχνά σημαίνει ότι ο εκπαιδευτής πρέπει επίσης να εφαρμόσει ξανά το Κακό Πράγμα και η εφαρμογή του Κακού Πράγματος ξανά ίσως μειώσει οποιαδήποτε συμπεριφορά εξελισσόταν, όταν το Κακό Πράγμα εφαρμόστηκε ξανά. Και η μείωση μιας συμπεριφοράς μέσω της εφαρμογής του Κακού Πράγματος ξανά είναι μια θετική τιμωρία.

Παραδείγματα

Το choke κολάρο χαλαρώνει, όταν ο σκύλος πηγαίνει πιο κοντά στον εκπαιδευτή. Το μαστίγωμα σταματά, όταν η σκλάβα ζητά συγγνώμη. Τα χαλινάρια χαλαρώνουν, όταν το άλογο επιβραδύνει. Ο βομβητής του αυτοκινήτου απενεργοποιείται, όταν φορέσετε τη ζώνη ασφαλείας σας. Ο μπαμπάς συνεχίζει να οδηγεί προς τη Disneyland, όταν τα παιδιά είναι ήσυχα. Σταματάτε να τραβάτε τα μαλλιά της σκλάβας, όταν τελικά γονατίσει.

Δευτερεύοντες Αφαιρετικοί Ενισχυτές

Οι εκπαιδευτές σπάνια μπαίνουν στον κόπο να συσχετίσουν μια συγκεκριμένη φράση με αφαιρετική ενίσχυση, αλλά αυτό μπορεί να γίνει. Δεν συνιστάται γενικά για σκλάβες, καθώς θα μπερδευτούν με τιμωρίες.

Εσωτερικοί Ενισχυτές και Τιμωροί

Δυστυχώς, οι εκπαιδευτές δεν μπορούν να ελέγχουν όλους τους ενισχυτές και τους τιμωρούς. Υπάρχει ένας αριθμός από περιβαλλοντικούς παράγοντες, που θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά του υποκειμένου, τους οποίους δεν ελέγχετε, αλλά είναι μ' ολα ταύτα μια σημαντική συνέπεια για την εκπαιδευόμενή σας.

Μερικοί από αυτούς μπορεί να προέρχονται από το εσωτερικό περιβάλλον του υποκειμένου – τις δικές του αντιδράσεις. Η ανακούφιση από το άγχος, ο πόνος, ή η βαρεμάρα είναι συνηθισμένοι ενισχυτές και μερικές συμπεριφορές που 'αυτο-ενισχύονται' στην πραγματικότητα διατηρούνται εξαιτίας αυτών. Παραδείγματα: ένας σκύλος γαβγίζει για να διώξει τη βαρεμάρα, ή ένα άτομο μασάει τα δάχτυλά του ή καπνίζει ένα τσιγάρο, επειδή ανακουφίζει το άγχος. Οι οδηγοί τρέχουν, επειδή είναι διασκεδαστικό. Η ενοχή είναι ένα εσωτερικός τιμωρός που μερικοί άνθρωποι βιώνουν και η ενοχή που οφείλεται στο ότι δεν ικανοποιούν τον ιδιοκτήτη τους είναι συνηθισμένη στις σκλάβες.

Αυτό προσφέρεται ως ένα εργαλείο μάθησης για Αφέντες και Αφέντρες, ακόμη και για τους ίδιους τους σκλάβους και τους υποτακτικούς. Μερικές φορές, η κατανόηση των εργαλείων που χρησιμοποιούνται μπορεί να τα κάνει πιο αποτελεσματικά. Τα παραδείγματα εδώ είναι μόνο αυτό: παραδείγματα. Δεν είναι 'ο δρόμος' ούτε το πως θα έπρεπε να το κάνετε. Είναι απλά οδηγίες για την ανάπτυξη των δικών σας συστημάτων εκπαίδευσης.

 

Patience is a virtue Mirella