Until the Morning

Ένα υγρό, βρωμερό, κρύο υπόγειο. Στάζουν νερά και αλυσίδες κρέμονται από το ταβάνι. Ένα στρώμα στη μέση του δωματίου, μία καρέκλα και ένα τράπεζι με διάφορα εξαρτήματα, μαστίγια διαφόρων ειδών, βέργες, σφήνες, δονητές, μανταλάκια, σχοινιά, βελόνες κ.α.

Ο Κ και δύο κοπέλες. Η φ: ψηλή, μελάχρινή, με κατάλευκο δέρμα, πράσινα μάτια. Η ζ: κοντούλα, καστανή, με σταρένιο δέρμα, καστανοπράσινα μάτια. Καμία δεν έχει περισσότερη δύναμη από την άλλη. Και οι δύο έρμαια των εντολών Του. Εκείνος κάθεται στην καρέκλα Του και με λιγοστές λέξεις σκηνοθετεί.

Η ζ βγάζει το φόρεμα της φ και το αφήνει να πέσει κάτω. Η φ μένει ακίνητη με πόδια μισάνοιχτα, μόνο με το εσωρουχό της, ήδη βρεγμένο, χωρίς στηθόδεσμο, με τα χέρια της να πέφτουν βαριά, σαν άψυχα, πλάι στο κορμί της. Το στήθος της αφράτο, στητό με μεγάλες, πεταχτές, ροζ ρώγες.

Η εντολή Του προς τη ζ είναι να πονέσει το στήθος της φ γλυκά. Ξεκινάει χαιδεύοντας τις θηλές με αργές κυκλικές κινήσεις. Οι ρώγες της καυλώνουν, σκληραίνουν και ορθώνονται προκλητικά προς τα έξω . Η ζ μη μπορώντας να αντισταθεί στον αυθάδικο τρόπο που εξέχουν, τις τσιμπάει μία μία με διάθεση εξερεύνησης, καθώς είναι η πρώτη φορά που αγγίζει άλλη γυναίκα. Η φ αναστενάζει και η ζ επαναλαμβάνει κάμποσες φορές την κίνησή της , κάθε φορά λίγο πιο δυνατά. Την τελευταία φορά δεν την αφήνει. Την κρατάει τραβηγμένη και κοιτάζει διεξοδικά το πρόσωπο της ζ. Μάτια ερμητικά κλειστά, στόμα μισάνοιχτο, αναπνοή βαριά. Χαμηλώνει το ένα της χέρι ανάμεσα στα πόδια της ζ και ακουμπάει με το ένα της δάχτυλο, πάνω από το μουσκεμένο βρακάκι την κλειτορίδα ενώ ταυτόχρονα στρίβει τη μία ρώγα δυνατά. Το στόμα της φ ανοίγει διάπλατα και ένα μακρόσυρτο βογγητό πόνου και ηδόνης γεμίζει το δωμάτιο.

Όπως Εκείνος Ορίζει οι δύο κοπέλες αρχίζουν να παίζουν στο στρώμα, με σεντόνια μπλεγμένα ανάμεσα τους. Τα κορμιά τους παλεύουν ποιο θα κυριαρχήσει. Παρ'όλες τις εντολές Του, η ζ θέλει να έχει το πάνω χέρι, θέλει όλη τη δύναμη εκείνη, να πονέσει τη φ, να την ακούσει να κραυγάζει, να δει τα δάκρυα της να μουσκεύουν τα σεντόνια και τη μάσκαρα να τρέχει κάτω από τα μάτια της. Όμως ακολουθεί την Επιθυμία Του. Αρχίζει να χαιδεύει με τα δάχτυλά της αργά και βασανιστικά τη φ. Παίζει με την κλειτορίδα της στην αρχή κάνοντας παλινδρομικές κινήσεις και χαρχαλεύοντας τη περιστασιακά. Η υγρασία ανάμεσα στα πόδια της φ αυξάνεται, οι αναστεναγμοί και των δύο κοριτσιών γεμίζουν το δωμάτιο. Το βλέμα της φ καρφωμένο στα μάτια της ζ, ικετεύει να τελειώσει. Η ζ αποζητά την επιβεβαίωση του Κυρίου της ότι πράττει όπως επιθυμεί Εκείνος. Η ζ τόση ώρα είναι τυλιγμένη γύρω από το πόδι της φ και τρίβεται πάνω του όση ώρα τη βασανίζει. Ανά διαστήματα σταματάει γιατί είναι τόσο κοντά στο να χύσει. Η ζ βάζει ένα δάχτυλο στο μουνάκι της φ. Είναι πλημμυρισμένο, η ανάσα της γίνεται πιο βαθιά. Με την άκρη της γλώσσας της η ζ ακουμπάει την κλειτορίδα, παίζει μαζί της, τη ρουφάει ενώ τα δάχτυλα που παραβιάζουν την τρυπούλα της φ αυξάνονται. Η ζ τρίβεται όλο και πιο έντονα. Η φ παρακαλάει να χύσει και ο Κύριος δίνει την συγκατάθεση Του με ένα νεύμα και η ζ της το μεταφέρει. Το κορμί της φ τρέμει ολόκληρο, η ζ νιώθει το μουνάκι της φ να συσπάται, να σφίγγει τα δάχτυλα της και γευέται τους παχύρευστους χυμούς. Η ζ δεν μπορεί να κρατηθεί και χωρίς άδεια τελειώνει δυνατά πάνω στο πόδι της φ, ενώ ταυτόχρονα τα μάτια της είναι εγκλωβισμένα στο βλέμμα του Κυρίου της, ζητώντας συγχώρεση για την αδυναμία της.

Η ζ διακρίνει την αυστηρότητα και τη δυσαρέσκεια στο κοίταγμα Του. Της λέει να σηκωθεί και να πάει στη γωνία του δωματίου. Εκεί κατ'όπιν οδηγειών Του η φ δένει τη ζ. Γονατιστή, με τα πόδια μισάνοιχτα και τους καρπούς δεμένους στους αστραγάλους, έτσι ώστε η ζ να μπορεί να βλέπει έστω και με δυσκολία τον Κύριο της. Νιώθει άβολα στυμμένη, περιορισμένη και ταυτόχρονα εκτεθιμένη από την πίσω πλευρά με τις τρύπες της ορθάνοιχτες. Τα οπίσθια και η πλάτη της είναι ένας τέλεια τοποθετημένος καμβάς, έτοιμος για τις πιο οδυνηρές ζωγραφιές.

Εκείνος ακόμα καθισμένος, δίνει σαφείς οδηγίες τις οποίες η φ ακολουθεί κατά γράμμα. Παίρνει ένα καμτσίκι και χτυπάει το μουνάκι της ζ με σταδιακά αυξανόμενη δύναμη. 30 χτυπήματα μετράει και μετά από το κάθε χάδι Τον ευχαριστεί και ζητά συγχώρεση κοιτώντας Τον κατάματα. Πονάει πολύ, κλαίει βουβά για να μην Τον νευριάσει παραπάνω. Η τιμωρία συνεχίζεται με 30 χτυπήματα στα πισινά με μία μακριά, λεπτή, ξύλινη βέργα. Η ζ πάλι μετράει ζητώντας συγχώρεση. Ακολουθούν άλλα 30 χτυπήματα με καλώδιο στην πλάτη. H έλλειψη εμπειρίας της φ στα χτύπηματα σε συνδυασμό με τη σαδιστική της πλευρά έχουν σαν αποτέλεσμα να είναι κάπως άγαρμπη. H ζ δε μπορεί να κρατηθεί άλλο, όλο το σώμα της καίει, τσούζει, πονάει. Κλαίει δυνατά.

Εκείνος την κοιτά χωρίς κανένα οίκτο. Ξέρει ότι για τη ζ τιμωρία δεν είναι αυτός καθέ αυτός ο πόνος άλλα ότι την πονά η φ και όχι Εκείνος. Για αυτό το λόγο ο βασανισμός της ζ συνεχίζεται στο ίδιο μοτίβο.

Η φ ακολουθώντας τις εντολές του Κυρίου, κάνει βαθύ κάθισμα πάνω από το κεφάλι της ζ και την περιλούζει με τα ζεστά ούρα της. Η χρυσή βροχή τρέχει από την κορυφή του κεφαλιού της σε όλο της το πρόσωπο με κάποιες σταγόνες να καταλήγουν στο μισάνοιχτο στόμα της ζ και οι υπόλοιπες στο πάτωμα. Η φ τραβώντας τη από τα μαλλιά την αναγκάζει να την καθαρίσει και πατώντας της το κεφάλι να καθαρίσει το πάτωμα με τη γλωσσίτσα της. Η ζ κλαίγοντας απεγνωσμένα παρακαλά για τα δικά Του ούρα. Αποκαλώντας τη βρωμιάρα και ανυπάκουη σκύλα της αρνείται κατηγορηματικά.

Εκείνος καλεί τη φ κοντά Του. Γονατίζει δίπλα Του, ανοίγει το στόμα της και Εκείνος το χρησιμοποιεί σαν τουαλέτα. Η φ καταπίνει λαίμαργα και κοιτά τη ζ όλο αυταρέσκεια. Τον παίρνει βαθιά στο στόμα της και Εκείνος αναστενάζει. Τον κάνει Σκληρό και τη γυρίζει στα τέσσερα ώστε να κοιτάνε και οι δύο τη ζ. Την παίρνει από πίσω, δυνατά, βίαια κοιτώντας τα δακρυσμένα μάτια της ζ, η οποία αν και ταπεινωμένη νιώθει να έχει πάρει φωτιά όλο της το σώμα από την καύλα. Ένας βαθύς αναστεναγμός, μία ακόμα διείσδυση και Εκείνος τελειώνει.

Μπιπ μπιπ μπιπ

Το ξυπνητήρι χτυπά. Η ζ ξυπνά. It was too good to be true.