Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Με αφορμή το

Δεν βασίζονται κατ' ανάγκη στον συμπεριφορισμό οι θεμελιώδεις αρχές εκπαίδευσης στο bdsm.
Υπάρχουν εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστο 3 διαφορετικές θεωρίες πάνω στις οποίες μπορεί να βασιστεί η εκπαίδευση σκλάβας, οι οποίες συχνά βέβαια αλληλοσχετίζονται και χρησιμοποιούνται επιλεκτικά κάποια κομμάτια είτε της μίας είτε της άλλης είτε της παράλλης μαζί.

Και οι 3 θεωρίες με διάφορες επεκτάσεις αναλύονται στο B.E.S.T.
{ Overview of slave training
Slave Training and Social Learning Theories
BEST Slave Training Actualization.htm }

Για να είμαι ειλικρινής ήταν μέσα στα σχέδια μου να τις μεταφράσω, αλλά δεν μου το επιτρέπει ο περιορισμένος τώρα χρόνος μου.

 

Απάντηση: Θεωρείες εκπαίδευσης σκλάβας

ο καθε Κυριαρχος μπορει να εχει καποια συγκεκριμενη τακτικη, αναλογως τον χαρακτηρα και τις αναγκες της καθε σκλαβας... γιατι να το γενικοποιησουμε σε θεωριες?

 

Επειδή, callista, δεν είναι αναγκαίο να ανακαλύπτει κανείς τον τροχό από την αρχή πειραματιζόμενος, όταν η ανθρώπινη γνώση έχει ήδη τυποποιηθεί σε μοντέλα (τα οποία μπορούν ασφαλώς να τροποποιηθούν για να προσαρμοστούν στις εκάστοτε παραμέτρους).


/me thinks: Πιθανώς με καταδιώκει η πυραμίδα του Μάσλοου.

 

Απάντηση: Re: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Ακριβώς έτσι.

Πάρα πολλά άτομα που έχω γνωρίσει στο χώρο, έχουν από πολύ παλιά ασχοληθεί με μελέτη της ψυχολογίας και των διαφορων θεωριών της.
Πιστεύω πως αυτό έχει μεν βάσεις την έμφυτη ανάγκη κάθε ανθρώπου για αυτο-εξερεύνηση, αυτοβελτίωση, καλύτερη γνώση του εαυτού και των γύρω, αυτοπροσδιορισμού και ετεροπροσδιορισμού, αλλά μεγενθυμένα ίσως και πιο συγκεκριμένα στοχευμένα λόγω της ιδιόμορφης φύσης όσων ανήκουμε στο συγκεκριμένο χώρο επειδή "δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε".

 

Απάντηση: Re: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

εχω μαθει απο τις σπουδες μου και απο τη γνωση μου σε καποια πραγματα, πως οταν υπαρχει μια θεωρια γενικη και καποιος βαζει αλλες παραμετρους, τοτε η θεωρια αλλαζει εντελως. Υπο την εννοια του τροχου, θεωρω βεβαια ως αρχη γεννομενη, τον τροχο των προιστορικων χρονων αλλα καθε μερα βγαινουν ακομα και καινουρια μοντελα αυτοκινητων βασιζομενα σε αυτην ακριβως τη "θεωρια"... Θα υπηρχαν απειρες θεωριες, λοιπον, εκπαιδευσης σκλαβας...

 

 

Θαρρω πως πρεπει να ξεκαθαρισουμε κατι....

Η "βασικη" θεωρια μπορει να ειναι ο τροχος αλλα οπως ειπε και η αδελφη μου καλλιστα πανω σε αυτην την θεωρια στηριχτηκαν οι εταιρειες και βγαλανε αλλες...
Ως εκ τουτου μπορει η θεωρια να ειναι μια στο BDSM αλλα ο καθε ενας την προσαρμοζει στις αναγκες και τις απαιτησεις του/της.
κανενας δεν μαστιγωνει ακριβως οπως ο αλλος αλλα η αρχικη θεωρια ηταν οτι σηκωνεις το χερακι σου και μετα το αμολας πανω στον αλλον ετσι ωστε το μαστιγιο να τον χτυπησει...με τα χρονια αλλαξε και εξελιχθηκε.
Οποτε καλο ειναι να ξερουμε τις βασικες αρχες αλλα καλυτερο ειναι να ανακαλυπτουμε τις δικες μας...
Ο Καθε Κ εκπαιδευει την σκλαβα του οπως θεωρει εκεινος καλυτερο για αυτον και εκεινη...αλλοι θελουν να εκπαιδευσουν ωστε να εχουν μια painslut, αλλοι για να εχουν fuckslut, αλλοι γιατι θελουν ενα object και αλλοι γιατι θελουν μια kajira.
και οπως παντα αυτη ειναι η προσωπικη μου αποψη και γνωμη.

 

Αγαπητή λάρα (κ αγαπητές callista, syrah κ lady dragon φυσικά) βλέπω μικρή συμμετοχή σε αυτό το ωραίο αν και πολυσυζητημένο θέμα και αυτό θεωρώ ότι επιβεβαιώνει ότι όλοι επαναπαύονται στη συνταγή του συμπεριφορισμού για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Σίγουρα είναι βολικό και σχετικά ασφαλές το να έχει κανείς μια θεωρία και να πορεύεται, από το να μην έχει τίποτα. Τα λινκς που παραθέτεις είναι γνωστά και οι προτάσεις τους δεν απέχουν ουσιαστικά από αυτό που συλλήβδην καλούμε συμπεριφορισμό. Κάποιες από τις μεθόδους που παρέθεσες είναι ακόμα πιο επισφαλείς γιατί βασίζονται σε ψυχοτραλαλά θεωρίες του πεταμού (όπως οι αντλεριανές) και στερούνται κάθε επιστημονικής επίφασης. Με λίγα λόγια, η bdsmική εκπαίδευση έχει σταματήσει στο συμπεριφορισμό και αυτό γιατί ο συμπεριφορισμός είναι αποτελεσματικός (κατά τα φαινόμενα).

Φυσικά διαφωνώ με τον συμπεριφορισμό.

Όπως έχω σημειώσει αλλού και ας μου επιτραπεί να το παραθέσω ξανά:

Έλεγε κάποτε ο Νήλ (αν θυμάμαι καλά), αυτός που έκανε το summerhill, ότι: «όταν δεν είχα παιδιά, πίστευα στην αποτελεσματικότητα μιας (παιδαγωγικής) θεωρίας και ορισμένων μεθόδων. Τώρα, που έχω 3 παιδιά δεν πιστεύω στην αποτελεσματικότητα καμιάς θεωρίας και καμιάς μεθόδου».
Κάτι τέτοιο λέω, πως είναι μια καλή αρχή για να εκπαιδεύσει κανείς τις σκλάβες του. Για να κάνεις μια σκλάβα αντικείμενο Σου πρέπει πρώτα να την «απο-υποκειμενοποιήσεις». Για να συμβεί αυτό πρέπει να κατανοήσεις τι σόι υπο-κείμενο είναι. Και κάθε υπο-κείμενο είναι διαφορετικό από το άλλο, συνεπώς χρειάζεται και τον ανάλογο τρόπο αποδόμησης. Για να χτίσεις κάτι νέο πρέπει να γκρεμίσεις το παλιό. Να το γκρεμίσεις, χωρίς όμως να καταστρέψεις τα στοιχεία εκείνα που θα στηρίξουν το νέο σου οικοδόμημα. (Το Deconstructing Harry του συμπαθέστατου Woody Allen αγγίζει με κωμικό τρόπο ορισμένες πτυχές της αποδόμησης μιας προσωπικότητας. Πολύ καλύτερα το κάνει ο Πολάνσκι).

Θα πω όμως ότι ούτε αυτή είναι η οριστική μέθοδος. Για τους υποψιασμένους, η απαλοιφή του αντικειμένου και του υποκειμένου ως βάση για περαιτέρω μεταβολή, ενδέχεται να τους φέξει πού περίπου το πάω. Για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα ζηλευτά (κ ως ένα, μικρό για τις απαιτήσεις μου, βαθμό -προσοχή σε αυτό !! - σιγουράντζες) εγχειρίδια, σαν αυτά που προτείνει η λάρα.



...

 

Απάντηση: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

@MasterV
H μικρή συμμετοχή στο θέμα, δεν αποδεικνύει τίποτα από όσα του καταλογίζεις, πολλά ανάλογα θέματα έχουν πατώσει γιατί λίγοι είναι αυτοί που τους ενδιαφέρουν. Αποδεικνύει όμως σε μένα μια ακατανόητη επιμονή σου να πείσεις πως όλοι και καλά οι Κυρίαρχοι στο σύμπαν εξαιρεμένου του εαυτού σου ασπάζονται τον συμπεριφορισμό και πως και καλά πρέπει να θεωρήσουμε ως νόμο την προσωπική υποκειμενική σου άποψη πως «η bdsmική εκπαίδευση έχει σταματήσει στο συμπεριφορισμό».
Προσωπικά διαφωνώ και τη διαφωνία μου την βασίζω σε προσωπικές μου συζητήσεις με Διάφορους – αρκετοί εξ αυτών με δεκαετίες εμπειρία στο χώρο και στο real life Ms – και Κανείς εξ Αυτών δεν αποδέχεται τον συμπεριφορισμό ως την μοναδική. πόσο μάλλον βασική θεωρία βάση της οποίας εκπαιδεύουν τις σκλάβες τους.
Δεν τον ασπάζονται λοιπόν όλοι συλλήβδην.

Για τα υπόλοιπα γραφικά δε που παραθέτεις, ξεκαθαρίζω για τους υπόλοιπους:

Παρέθεσα απλά 3 λινκς που βρήκα πολύ πρόχειρα, ως ένδειξη και όχι σαν εγχειρίδια.

Ένδειξη πως πολύς κόσμος στον χώρο αυτό, ψάχνεται και αναλύει και προσπαθεί να βρει απαντήσεις, αρκετοί δε απ΄ αυτούς χωρίς όπως πολύ ορθά σημείωσε η Syrah να προσπαθούν να εφεύρουν τον τροχό, αξιοποιούν τις διάφορες θεωρίες της Ψυχολογίας στις προσπάθειες τους αυτές.

Ένδειξη πως υπάρχουν σ αυτό τον πλανήτη πολλοί έξυπνοι ικανοί να διαβάσουν, να κατανοήσουν αλλά και να αμφισβητήσουν κάθε θεσμό και θεωρία και κάποιοι εξ αυτών επιλέγουν να μοιράζονται με τους υπόλοιπους τις υποκειμενικές προσωπικές τους απόψεις αναφορικά με τα όσα ζουν, τις μεθόδους που δοκιμάζουν και τα αποτελέσματα τους.

Ποτέ δεν παρέθεσα ως εγχειρίδια και σιγουράντζες τίποτα.

Προσωπικά δεν θεωρώ πως αν κάποιος θεωρεί και πιθανόν εκφράζεται ως η μοναδική αυθεντία στο χώρο ικανή να βγάζει συμπεράσματα και να διαλαλεί τι ισχύει και τι δεν ισχύει στον κόσμο του bdsm , είναι υποχρεωμένοι οι πάντες να το αποδέχονται ως θέσφατο, οπότε ποτέ δεν θα έκανα κάτι ανάλογο η ίδια.

Παραθέτω κείμενα προς ανάγνωση και αν θεωρήσει/έχει επιθυμία ο αναγνώστης μπορεί να το ψάξει περαιτέρω.

Τίποτα περισσότερο απ αυτό.

Ειλικρινά δεν θεωρώ πως περιβάλλομαι αποκλειστικά από ηλιθίους που διαβάζουν κάτι και δεν έχουν την ικανότητα να το δουν ως κάτι διαφορετικό από "σιγουράντζα" ή εγχειρίδιο και αντιτάσσομαι σε κάθε προσπάθεια οποιουδήποτε να μου προσάψει κάτι τέτοιο.

Υ.Γ. Θα επανέλθω για τις θεωρίες, εξάλλου για να τις συζητήσουμε άρχισα αυτό το νήμα, αλλά λόγω πολλών υποχρεώσεων τη δεδομένη περίοδο, δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες μου. Είναι εξάλλου ένα θέμα που δεν το πιέζει ο χρόνος.

Υ.Γ.1 Για όσους δεν γνωρίζουν τον Αντλερ, εισηγούμαι να μην κολλήσουν σε φράσεις του είδους "οι αντλεριανές θεωρίες είναι ψυχοτραλαλά θεωρίες του πεταμού" που δεν είναι παρά μια υποκειμενική εκτίμηση του MasterV για το μεγάλο έργο και τη συνεισφορά του Αντλερ, τον οποίο προσωπικά θεωρώ πολύ αξιόλογο προς μελέτη, άσχετα με τις όποιες διαφωνίες πιθανόν να έχω ή τις απόψεις που προσωπικά σχημάτισα διαβάζοντας κάποιες απ αυτές (....όλοι έχουν από μία, όπως λέει και το ρητό, από πολιτική μέχρι και θέματα αστροφυσικής ακόμη κι όσοι δεν έχουμε καμία γνώση γι αυτήν  ), όπως ισχύει και για τον Φρόυδ, Γιούνγκ κ.α.

{Ο Άντλερ υπήρξε Μαθητής του Freud, αλλά διαφώνησε με τον Δάσκαλο του σε δύο βασικά σημεία:
1. Θεωρούσε σημαντικό το ρόλο της επιθετικότητας και των κοινωνικών παραγόντων στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς
2. Αμφισβήτησε τη γενετήσια ορμή ως πρωταρχικό κίνητρο δραστηριότητας
Είχε υποστηρίξει δύο βασικές θέσεις προτού ακόμα συναντηθεί με τον Freud:
1. κάθε άτομο διαμορφώνεται μέσα από το κοινωνικό του περιβάλλον
2. η ψυχή και το σώμα βρίσκονται σε απόλυτη αλληλεξάρτηση, αλληλοσυμπληρώνονται και ολοκληρώνονται μέσα στο αδιαίρετο άτομο.

Στράφηκε περισσότερο στην ενίσχυση του χαρακτήρα, στην υποστήριξη των παιδιών στο σχολείο κ.λπ., δηλαδή σε πιο πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες απόψεις.

Ο Άντλερ, θεωρείται πρόδρομος της «Ψυχολογίας του Εγώ» (η οποία αναλύει την ανάγκη των περισσότερων ανθρώπων να είναι οι πρωταγωνιστές, να γνωρίζουν, να εξουσιάζουν και να ελέγχουν) και της λεγόμενης «Υπαρξιακής Ψυχανάλυσης», συνέβαλε δε πολύ στην επιστημονική ανάλυση της προσωπικότητας, εισάγοντας τις θέσεις του για το «σύμπλεγμα κατωτερότητας» και την τάση για απόκτηση κύρους και επιβεβαίωση. Πρόκειται για κάποιον που επηρέασε με το έργο του τις περισσότερες από τις μεγάλες σχολές ψυχολογίας του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα.}

 

Re: Απάντηση: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Αγαπητέ V, οτιδήποτε μπορεί να αποδοθεί ως συνάρτηση πραγμάτων που είναι ή (και) που δεν είναι. Η αποκαθήλωση των θεωριών εκπαίδευσης, είναι και αυτή μια θεωρία εκπαίδευσης. Προσωπικά δεν θα σταθώ στο αν ο Pavlov πρόσκειται στο συμπεριφορισμό ή ο V στον εμπειρισμό ή η Syrah στο ρασιοναλισμό, αλλά στο ότι όλοι προσπαθούν να διαβλέψουν έναν "κανόνα", έναν οδηγό. Θυμάμαι ότι αναζητώντας βοήθεια για κάποιο μάθημα στις προπτυχιακές μου σπουδές, βρήκα ένα εγχειρίδιο όπου γράφονταν: "Κανόνας 1ος: Δεν υπάρχουν κανόνες". Ειρωνικό, ναι; Ο συγγραφέας ήταν τόσο πεπεισμένος ότι δεν υφίστανται κανόνες που έκανε τη θεώρησή του κανόνα. Οπαδός αυτού του θεωρήματος αποδείχτηκε και η μικρή μου ξαδέλφη όταν μου ανέφερε ότι συνέγραψε την πτυχιακή της χωρίς να έχει εξ αρχής δημιουργήσει ένα σκελετό, την ανέπτυξε σειριακά, ξεκινώντας από τον πρόλογο κλπ (!). Ως επιχείρημα υπέρ της άποψης πως δεν χρειάζεται σκελετός για να συντάξει κανείς μια πτυχιακή προέβαλε το γεγονός πως όλες οι εργασίες που παρέδωσε κατά τη διάρκεια των σπουδών της συντάχθηκαν άνευ σκελετού βαθμολογήθηκαν ικανοποιητικά. Η μικρή εμπειρίστρια έκτοτε έχει ανάγει την έλλειψη κανόνων σε (αποτελεσματικό μέχρι στιγμής) κανόνα. Βεβαίως ξέρεις τι λέει ο Ιονεσκό για τον εμπειρισμό: όποτε κτυπάει το κουδούνι, κανείς δεν βρίσκεται πίσως από την πόρτα. Κάπου έχω μεταφράσει τη συγκεκριμένη πράξη από τη φαλακρή τραγουδίστρια στο Fetish Discussion, αν θέλεις μπορείς να ανατρέξεις εκεί.

Για εμένα, το βασικό ζήτημα προς πραγμάτευση σε σχέση με τις θεωρίες εκπαίδευσης, δεν είναι τόσο το ποια είναι η αποτελεσματικότερη και γιατί, αλλά το πώς διάκειται τόσο ο σκλάβος όσο και ο αφέντης απέναντι στην έννοια ενός μοντέλου εκπαίδευσης. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί κυριαρχικοί άνθρωποι θεωρούν κατά κάποιο τρόπο προσβλητικό για τους ίδιους το να ακολουθήσουν ένα μοντέλο και ότι πολλοί υποτακτικοί αξιολογούν την τήρηση ενός τυποποιημένου μοντέλου ως ενδεικτική ανικανότητας του κυρίου τους να τους διαχειριστεί "από μόνος του".

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι κακό οι κυριαρχικοί άνθρωποι να αναζητούν κατευθυντήριες γραμμές που θα τους βοηθήσουν στην πορεία τους προς την κυριαρχία. Συμφωνούν όμως όλοι ότι οι κυριαρχικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μια έμφυτη τάση κυριαρχίας, αλλά όχι και εγγενή ικανότητα κυριαρχίας;

 

Απάντηση: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Εντύπωση Μου κάνει πως έχει στηθεί μία ολόκληρη συζήτηση
γύρω από μία θεωρία (συμπεριφορισμός)
που οι πάντες αποτάσσουμε.
Όχι, δεν κάνω το Γερμανό.
Ξέρω πως η ταμπακέρα είναι άλλη, απλώς Σ/σας το φέρνω
λάου-λάου για να μη Με μπλέξετε στους διαξιφισμούς Σ/σας.
Όταν ισχυρές απόψεις διασταυρώνονται, κάποιες φορές
υπάρχει κίνδυνος να χαθεί το δάσος της –όποιας- αλήθειας
πίσω από το δέντρο της επικράτησης απόψεων.

Κάθε καλόπιστος και νοήμων αναγνώστης έχει πολλά να υιοθετήσει
και αρκετά να αρνηθεί από τις θεωρίες που αναφέρθηκαν.
Προσωπικά Με εκφράζει σε μεγάλο βαθμό η θεωρία αποδόμησης και
επαναδόμησης του Συντρόφου V.
Δεν μπορώ όμως να μην δω θετικά και τους προβληματισμούς του Άντλερ.
Αυτά σαν παραδείγματα.
Θα προτείνω αντί της ολικής άρνησης οποιασδήποτε θεωρίας
(ακόμα και του μισητού συμπεριφορισμού), τη γόνιμη σύνθεση στοιχείων αυτών.

Όμως θα το προσεγγίσω από άλλη γωνία το ζήτημα των θεωριών και κανόνων.

Η πτήση 236

Τον Αύγουστο του 2001 ένα Airbus A-330 της καναδικής Air Transat
πραγματοποίησε μία πτήση που έμεινε στην ιστορία.
Πάνω από τον Ατλαντικό το αεροσκάφος παρουσίασε
ξαφνική απώλεια καυσίμων από το δεξιό κινητήρα.
Μη μπορώντας να ελέγξουν τη διαρροή, οι πιλότοι κατέφυγαν
στο Εγχειρίδιο του κατασκευαστή. Κάνοντας κατά γράμμα
αυτό που προέβλεπε το Εγχειρίδιο, (μεταφορά καυσίμων από τη
μία δεξαμενή στην άλλη), το αεροπλάνο άρχισε να χάνει
καύσιμα ραγδαία.
Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε μισή ώρα το αεροπλάνο
να μείνει χωρίς καύσιμα πάνω από τον ωκεανό
και να σβήσουν οι κινητήρες.
Από καλή τύχη και επιδεξιότητα του κυβερνήτη, το γιγαντιαίο αεροσκάφος
πραγματοποιώντας περίπόυ 90 ναυτικά μίλια ανεμοπορία
(air gliding), δηλαδή πετώντας σαν ανεμόπτερο, κατορθώθηκε
να προσγειωθεί στις Αζόρες, με ελάχιστες ζημιές και μικροτραυματισμούς μόνο.

Στις έρευνες που ακολούθησαν διαπιστώθηκε ότι το Εγχειρίδιο ήταν λάθος!

Αποτιμώντας το παρ΄ολίγον τραγικό συμβάν της πτήσης 236 συμπεραίνουμε
ότι η κατάληξη θεωρείται απολύτως επιτυχής (και ευτυχής).
Στις εφαρμοσμένες επιστήμες επικρατεί ο Μανιχαϊσμός.
Άσπρο ή μαύρο.
Άπαντες σώοι και αβλαβείς, αεροσκάφος σώο επίσης. Αποτέλεσμα θετικόν.
Το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με το Εγχειρίδιο, τον Κανόνα.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν συνέβη.
Παρ΄όλα αυτά το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές.
Μας διδάσκει κάτι αυτό;
Καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Εγώ θα πω μόνο πως ο κάθε κανόνας και θεωρία ελέγχεται προς την ορθότητά του ή μη, στην πράξη.

Αντίθετα με τις εφαρμοσμένες θετικές επιστήμες, στις διαπροσωπικές σχέσεις δεν υπάρχει μανιχαϊσμός.
Τα πάντα είναι ρέοντα και σχετικά.
Τα δε αποτελέσματα είναι ασύγκριτα πιο δυσδιάκριτα από το επίπεδο «το αεροπλάνο έπεσε ή δεν έπεσε».

Ναι, θα έπρεπε όλα αυτά να ήταν αυτονόητα, έλα όμως που δεν είναι!
Γιατί;
Επειδή σταχυολογώντας τις διάφορες θεωρίες του τάδε ή του δείνα,
δείχνουμε να απορρίπτουμε ή να δεχόμαστε ολικά αντί να «κορφολογούμε».
Αντί να δανειζόμαστε ό,τι καλό κρίνοντας κατά περίπτωση και κατά προσωπική ανάγκη.

Βάζουμε λοιπόν τη λογική της Μηχανικής στις ανθρώπινες σχέσεις;
Ή γινόμαστε πιο ευέλικτοι;

Επειδή το ποστ αυτό μπορεί να τραβήξει σε μεγάλο μάκρος, κάνω μία στάση εδώ και θα επανέλθω.

Υ.Γ. Είδα σήμερα πεταμένο στο δρόμο και τουμπανιασμένο ένα σκύλο.
Ομολογώ πως τον λυπήθηκα πολύ λιγότερο απ΄όσο
θα λυπόμουν έναν άνθρωπο σε παρόμοια θέση.
Αυτονόητο;
Κι΄όμως, κάποιοι «φιλόζωοι» θα λυπόντουσαν περισσότερο το σκυλί.
Ο άνθρωπος έχει θυμικό, αισθήματα, συναισθηματικό κόσμο.
Το ζώο κινείται μόνο με το ένστικτο.
Αγαπάει και δένεται με όποιον το ταΐζει και το φροντίζει.
Κάποιοι από εμάς προβάλουμε (όχι τυχαία) δικές μας ιδιότητες στα ζώα.
Ολισθαίνοντας αργά και σταθερά φτάσαμε στο σημείο
κάποιοι να νομίζουν πως οι θεωρίες π.χ. του Παβλώφ
μπορεί να έχουν εφαρμογή και στους ανθρώπους.
Τσαρλατανοκόλακες του κερατά, αυτοί οι κάποιοι απέκρυψαν τη λεπτομέρεια
πως τέτοιου είδους επιστημονικοφανείς δοξασίες εξυπηρετούσαν μόνο
συγκυριακά συμφέροντα κάποιων εποχών.
Ας ξεχωρίσουμε τα πράγματα.
Άλλο είναι να με καυλώνει ο πνίχτης και το μπισκότο στο στόμα
κι΄άλλο να είμαι πεπεισμένος ότι με λένε Αζόρ…

 

Απάντηση: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Οι θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας, όταν έχουν κάποιον θεωρητικό κορμό, γιατί τα μάνιουαλ, ως πασίγνωστο, δεν βασίζονται ποτέ σε θεωρίες!, θα στηρίζονται είτε στον έλεγχο της συμπεριφοράς, ας πούμε μπιχειβιορισμό, είτε στις θεωρίες ασυνειδήτου.

Ιδεολογιικής υφής εμπλοκές υπάρχουν και με τις δύο αυτές θεωρήσεις των πραγμάτων, καθώς άλλοι δεν παραδέχονται ιδεολογικά τις θεωρίες συμπεριφοράς, άλλοι δεν παραδέχονται τις θεωρίες ασυνειδήτου...  

Αναφορικά με την πρώτη θεωρητική προσέγγιση, τον συμπεριφορισμό, αυτός, σε πολύ γενικές γραμμές λέει ότι οποιαδήποτε θα ήταν εκπαιδεύσιμη ως σκλάβα και θα επιζητούσε το το external locus of control, ανάλογα με τις συγκεκριμένες εμπειρίες ζωής της, με το συγκεκριμένο ερωτικό φορτίο που κουβαλάει και τις συγκεκριμένες συνθήκες στις οποίες ζει. Σε άλλες συνθήκες, με άλλες εμπειρίες ζωής και ερωτικό φορτίο, η ίδια γυναίκα θα μπορούσες να είναι vanilla ή switch ή Domme. Δηλαδή, είναι οι συνθήκες που μετράνε, τα πάντα στηρίζονται στο δίπολο ερέθισμα και αντίδραση και δεν είναι η φύση του καθενός που τον κάνει σκλάβο ή μη σκλάβο.

Κατ επέκταση, λέει ο Master V ότι λένε οι συμπεριφοριστές, απ ό,τι κατάλαβα, ελέγχοντας το ερέθισμα ελέγχουμε τη συμπεριφορά του ατόμου και άρα το κάνουμε σκλάβο.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο έλεγχος που λένε οι Κυρίαρχοι, δεν μου φαίνεται να έχει καμία σχέση με τον έλεγχο που λένε οι συμπεριφοριστές. Όταν ένας Κυρίαρχος διερωτάται αν ελέγχεται η συμπεριφορά μιας σκλάβας, σε βάθος χρόνου υποθέτω, αυτό που καταλαβαίνω ότι Εννοεί, και αν με διαβάζει κάποιος που διαφωνεί ας με διαψεύσει, είναι, ότι η σκλάβα έχει εσωτερικεύσει σε τέτοιο βαθμό τη βούλησή Του, που εφαρμόζει αυτά που Εκείνος επιθυμεί, αυτόματα, με χαρά και με ηδονή. Καμία σχέση με τα του Watson, elementary κατ' εμέ.

Η άλλη προσέγγιση των θεωριών ασυνειδήτου λέει περίπου, σε πολύ γενικές γραμμές ότι αυτή που είναι εκπαιδεύσιμη για σκλάβα, έχει στην ψυχή της κάποια πρωτογενή χαρακτηριστικά που την ωθούν σε μια τέτοια επιλογή ζωής και ότι ασχέτως συνθηκών, κάποια στιγμή, κάποιας μορφής σκλάβα θα καταλήξει, αν είναι καλότυχη ευτυχής και συναινούσα, αν είναι κακότυχη, δυστυχής, αναζητούσα ή θύμα κακομεταχείρισης. Αλλά εδώ υπάρχει ασυνείδητο, είναι ό,τι έχει καταγραφεί στο κύτταρο της σκλάβας ως αταβική γνώση και αντίληψη των πραγμάτων και αυτό είναι που βασικά την κάνει εκπαιδεύσιμη για σκλάβα.

Αν ο Κυρίαρχος που εκπαιδεύει αναζητά "κατευθυντήρια γραμμή", που αναφέρει η Syrah οπουδήποτε αλλού εκτός από την δική Του, διαμορφωμένη πλέον, αντίληψη για το τί είναι M/s και τί είναι σκλάβα, τότε γράψτε αλίμονο! Δεν μιλάμε για εκπαίδευση σκλάβας πια, μιλάμε για δύο ανθρώπους που ψάχνονται, ωραία και καλά, αλλά όχι εκπαιδευτικά.

Την "κατευθυντήρια γραμμή" μόνος Του θα την βρει ο Κυρίαρχος και χίλιες φορές πιο πολλά θα μάθει στα πιο άθλια dungeons, συζητώντας με γνωστούς και αγνώστους και στίβοντας το κεφάλι του για να δει πώς θα δημιουργήσει αυτό που εμπνεύστηκε, παρά σε ένα μάνιουαλ, αυτό πιστεύω.

Και, επειδή έχω γράψει μάνιουαλ, στη δουλειά μου, πρόκειται για τζελεμεντέδες και μόνον και έτσι λειτουργούν. Γι αυτό και συμφωνώ με τη lara[E-p] ότι ούτε ο συμπεριφορισμός (λέξη να σου πετύχει!) παίζει τόσο πολύ στα μάνιουαλς, αλλά, μαζί με τη lara[E-p], συμπληρώνω, ούτε και τα μάνιουαλς στην εκπαίδευση σκλάβας. Αν τυχόν έπαιζαν τα μάνιουαλ στην εκπαίδευση σκλάβας, με όποιο θεωρητικό υπόβαθρο και να είχαν γραφτεί, σε συμπεριφορικές εφαρμογές θα κατέληγαν, νομίζω γίνεται άνετα αντιληπτό αυτό, έτσι δεν είναι;

Σε ευρύτερη της θεωρητικής οπτική, η εκπαίδευση σκλάβας, από τα λίγα που έχω καταλάβει, είναι τέχνη, μεράκι και τουλάχιστον από την πλευρά της εκπαιδευόμενης, ερωτισμός πρωτόγνωρης μορφής. Η τέχνη πάντα εμπεριέχει, εκτός από τεχνική ένα μεγάλο κομμάτι διαίσθησης, έμπνευσης και ... σωματική και ψυχική αντοχή, χωρίς αυτά τέχνη δεν γίνεται.

Αλλιώς, ας έπαιρνε η σκλάβα τα μάνιουαλ, ας έπαιρνε και τρια highlighters, φούξια, κίτρινο και γαλάζιο και ας άρχιζε να τα διαβάζει συστηματικά μόνη της και στην καλύτερη, ας έγραφε και ένα, που να ήταν στη βάση των αρχών του Γιούγκ, έτσι για να τελειώνουμε με μπιχειβιοριστές (που κανείς ψυχίατρος δεν τους πετάει πέρα έτσι ξένοιαστα, αφού του χρειάζονται συμπληρωματικά, όταν τα φάρμακα και η ψυχοθεραπεία δεν αρκούν για τη θεραπεία, κατά το δυνατόν, των παραφρόνων) και Αντλεριανούς και οπαδούς του Ραιχ και απορία μου μόνιμη, γιατί ποτέ δεν μιλάμε για Μαρκουζιανούς, οι πιό σχετικοί θα ήταν!

 

Απάντηση: Θεωρίες εκπαίδευσης σκλάβας

Προσωπικά θεωρώ χρήσιμη την γνώση των θεωριών προσωπικότητας από τον καθένα, έστω και σε επιφανειακό επίπεδο, αλλά την θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμη για κάποιον που έχει σκοπό να αποκτήσει σκλάβα-ιδιοκτησία.

{Για άλλου είδους σχέσεις Κυριαρχίας/υποταγής κάτι τέτοιο θα ήταν ουσιαστικά άχρηστο, γιατί εκεί δεν επεμβαίνει ο Κυρίαρχος στον ψυχισμό της υποτακτικής, απλά παίρνει όση και πάνω κάτω το είδος της υποτακτικότητας που η ίδια επιθυμεί να προσφέρει, όταν και αν επιθυμεί. Σίγουρα θα υπάρξει και σε τέτοιου είδους σχέσεις τριβή και αλληλοεπιδράσεις και αλλαγές, αλλά θα είναι όπως και σε κάθε άλλου είδους σχέσης – εκτός του Κατόχου ιδιοκτησίας/ ιδιοκτησίας.}

Η γνώσεις είναι εργαλεία που εμπειρικά για να τα αποκτήσει κάποιος θα πρέπει να κάνει πάρα πολλά λάθη, θα πρέπει να πειραματιστεί επικίνδυνα και μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα ψυχισμούς και να κάψει ζωές και ακόμη και τότε είναι αδύνατο να φτάσει εμπειρικά να γεννήσει όλα όσα επί αιώνες γεννούν, πειραματίζονται άλλοι που έχουν καταλήξει στο να εκφράσουν οποιαδήποτε θεωρία ή έστω την προσωπική τους εμπειρία μέσα από τα ανάλογα βιώματα τους. Είναι ευκολότερο να πάρεις τη γνώση και να την τροποποιήσεις μετουσιώσεις και να την ξαναγεννήσεις – όχι μαϊμουδίστικα- αλλά ως δική σου πλέον την οποία τότε θα μπορείς από ανενεργή να μετατρέψεις σε ενεργή, ανάλογα με την περίπτωση, βάση του τι πλέον δικαιωματικά θα θεωρείς προσωπική σου γνώση, από το να «ψαχουλεύεις» στα τυφλά ελπίζοντας και αλαζονικά πιστεύοντας πως είναι αδύνατο να κάνεις λάθος σε οτιδήποτε ή θεωρώντας πως και λάθη να κάνεις που θα πάει θα βρεις τον τρόπο κι αν εντωμεταξύ «κάψεις» και κάποιες, σιγά και τι έγινε.

Θεωρώ πως βασική αρχή κάθε Κυρίαρχου-Ιδιοκτήτη, θα πρέπει να είναι η ίδια με κάθε γιατρού. «Do no harm”.

Από τη στιγμή που αποφασίζεις να παίξεις με το ψυχισμό κάποιου άλλου, οφείλεις να έχεις τα ανάλογα εργαλεία.

Δεν θα αφηνόμουν ποτέ στα χέρια κάποιου χειρούργου που μοναδικό του εργαλείο είναι κυριολεκτικά τα χέρια του, για να προσπαθήσει να με «κόψει» με αυτά.
Ανάλογα και ποτέ δεν θα αφηνόμουν στα χέρια οποιουδήποτε Κυρίαρχου ο οποίος πιθανόν και να έχει κάθε προδιάθεση αλλά χωρίς εμπειρία και χωρίς γνώσεις με μοναδικό του εργαλείο την αλαζονεία πως αυτός γνωρίζει καλύτερα από όλους, περισσότερα από όλους ακόμα και όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους στην μελέτη της προσωπικότητας. Και θεωρώ το λιγότερο αδαή και επιπόλαια τη σκλάβα που κάθεται και τρώει ότι της πουλήσουν εγωκεντρικά θεωρώντας πως αυτός τον οποίο επέλεξε είναι αλάνθαστος.

Προσωπικά θεωρώ πως μπορούν να συνδυαστούν διάφορες θεωρίες, αλλά μόνο με τη χρήση του κατάλληλου εργαλείου στην κατάλληλη στιγμή και περίπτωση μπορεί να επιφέρει τα θεμιτά και για τους δύο αποτελέσματα.

Δεν απορρίπτω τον μπηχεϋβιορισμό. Απλά δεν τον θεωρώ ικανό από μόνο του να επιδράσει καταλυτικά στον ψυχισμό, να διαμορφώσει αντιλήψεις και συνειδήσεις.
Αλλά είναι χρήσιμος, ιδιαίτερα στα πρώτα βήματα, στο να «βάλει» μια σκλάβα σε μια πρώτη επαφή, να την βοηθήσει στο να μην ξεφεύγει από τη θέση της και πιθανόν ως μέρος κάποιων πρωτοκόλλων στη συνέχεια, που απολαμβάνουν και οι δύο.

Θεωρώ όμως πως αν δεν υπάρχει προδιάθεση αλλά και επιθυμία από την πλευρά της σκλάβας-ιδιοκτησίας να ψάξει η ίδια μέσα της, να είναι πρόθυμη να αναθεωρήσει αντιλήψεις και συμπεριφορές, όσο και να διδαχθεί να συμπεριφέρεται με τον ένα ή άλλο τρόπο – άσε που είναι αδύνατο εκ των πραγμάτων να διδάξεις την σκλάβα μια συγκεκριμένη συμπεριφορά για το κάθε τι που πιθανόν να βρεθεί μπροστά της – δεν πρόκειται ποτέ να νιώθει σε τέτοιο βαθμό σκλάβα που να της βγαίνει αυθόρμητα και με ευκολία η ανάλογη συμπεριφορά.

Πέραν τούτου, όπως πολλοί είπαν κι άλλοι επανέλαβαν, δεν υπάρχουν 2 άτομα τα ίδια. Οπότε αν δεν αφεθεί η σκλάβα καταρχήν να αρχίσει από μόνη της να εκφράζει εκείνα τα χαρακτηριστικά που την ώθησαν στο συγκεκριμένο και όχι άλλο μονοπάτι, πως μπορεί Κάποιος να γνωρίζει πώς να την εκπαιδεύσει όπως εκείνη χρειάζεται βάση ακριβώς των προσωπικών της χαρακτηριστικών και αναγκών? Τι μπορεί να προσφέρει αρχικά σε μια εν δυνάμει σκλάβα Κάποιος πέρα από κατευθυντήριες γραμμές, μέχρι να φανεί τι έχει ακριβώς απέναντι του και τι εργαλεία και πότε και πως θα χρειαστεί στην πορεία αν τελικά απέναντι του έχει εν δυνάμει σκλάβα –γιατί πολλές αυτό δηλώνουν αρχικά για να αποδειχτεί στην πορεία πως απλά τους φάνηκε πιο πιασιάρικο το σκλάβα από το υποτακτική και θεωρούσαν πως απόλυτη σκλαβιά είναι να κάνουν ότι θέλουν, όπως το θέλουν αναφορικά με την υπακοή τους, τα όρια τους κ.τ.λ. και όταν βρέθηκαν μπροστά σε Αφέντες που δεν έψαχναν αυτό αλλά σκλάβα-ιδιοκτησία, δεν έβρισκαν αρκετά γρήγορα την πόρτα να την κάνουν και καλά έκαναν αν δεν τους ταίριαζε αυτό αλλά κάτι άλλο.

Και αν δεν έχει ο Ίδιος το ένστικτο, διαίσθηση, γνώσεις οι οποίες διαμόρφωσαν τις δικές του πλέον απόψεις αναφορικά με το τι ταιριάζει στον Ίδιο και τι στην σκλάβα που έχει απέναντι του, αλλά και τρόπους με τους οποίους θα επιλέξει να «ψαχουλέψει» την ψυχή της, τότε όσα «εγχειρίδια» κι αν διαβάσει, ότι κι αν του πουν άλλοι δεν πρόκειται να καταφέρει και πολλά, αντίθετα μπορεί να βλάψει.

Αλλά δεν θεωρώ εγχειρίδια την γνώση περί θεωριών προσωπικότητας, εξού και δεν αποδέχομαι πως είναι άχρηστα. Είναι η βάση για οποιονδήποτε λογαριάζει να «διακορεύσει» ψυχές.

Άχρηστη και μη δημιουργική είναι η τυφλή υπακοή σε οτιδήποτε, ακόμη και στις ίδιες τις θεωρίες, ο δογματισμός και η αλαζονεία όπως και η πεποίθηση πως κάποιος είναι δυνατό να γνωρίζει τα πάντα και δεν θεωρεί πως είναι διαδικασία ζωής να μαθαίνεις και να αναπτύσσεσαι συνεχώς, ως άνθρωπος, ώς άντρας ή γυναίκα, ως Αφέντης ή σκλάβα, αλλά έχεις ήδη όση γνώση σου χρειάζεται και θα σου χρειαστεί ποτέ.