Let It Chat

Part III, The first contact

"Γράψε λοιπόν πως φαντάζεσαι την πρώτη μας συνάντηση"

Γράψε πως φαντάζεσαι την πρώτη συνάντηση...
Δεν το έχω ζητήσει ποτέ αλλά το γνωρίζω, σαν πρακτική. Το να ζητήσεις από κάποιον να γράψει πως φαντάζεται μια συνάντηση είναι ένας πολύ απλος και εύκολος τρόπος να μπεις στο μυαλό του. Ούτε ιδιαίτερη ικανότητα χρειάζεται να έχεις για να τον διαβάσεις, ούτε θα φροντίσει ο συγγραφέας να κρατήσει στεγανά. Είναι απλά μια ιστορία.
Μια ιστορία για αυτόν που την γράφει, ένα πασπαρτού για αυτόν που την διαβάζει.

Κυρά Έλσα μας, δε νομίζεις ότι έχουμε χάσει λίγο τις ισορροπίες μας εδώ; Ποιος είναι Κ, ποιος υ;
Θα την έχεις την ιστορία σου. Μόνο που θα φροντίσω να είναι περιγραφή, όχι φαντασίωση. Θα γράψω αυτό που θα γίνει.
Θα πάρω τη βοήθεια του τηλεφώνου.

-Νίκο!!
-Καλημέρα όμορφη!
-Καιρό έχω να σε ακούσω! Μου έλειψες βρε!
-Ναι, ήθελα να ακούσω μια φωνή που με ηρεμεί και με γαληνεύει.
-Ωχ...
-Να ξέρω ότι στην άλλη άκρη της γραμμής υπάρχει μια οπτασία
-Α,χα...
-Ένας άνθρωπος που ξέρει τι θα πει φιλία! Που συνδιάζει την πραγματική αγάπη με την ανιδιοτέλεια
-Ποια είναι;
-Εσυ!
-Ποια είναι Νίκο;
-Παρεξήγησις! Μου λες οτι καλώ μόνο όταν θέλω κάτι; Δεν το περίμενα αυτό από εσένα!
- Θα το πάμε έτσι για ώρα;
-Ώρα; Όχι, πολύ. Τουλάχιστον όχι όση ώρα χρειάστηκα να βρω το τηλέφωνο που ζήτησες την τελευταία φορά. Διαμαρτυρήθηκα; Όχι! Είπα μέσα μου, η Βάλια χρειάζεται αυτό το τηλέφωνο, πρέπει να κάνω τα πάντα για να το βρω
-Μα, 10 λεπτά σου πήρε για να το βρεις!
-Ναι, και 160 χιλιόμετρα για να πάω να πιω καφέ μαζί του, να πάρω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου.
-Πες μου Α.Φ.Μ.
- Δεν το ξέρω..
-Ωχ... Δ.Ο.Υ.;
- Δεν την ξέρω
-Πόλη;
-Αθήνα. Δεν είμαι και σίγουρος. Να το κάνουμε Αττική;
-Παιδί σου είσαι τρελός; Θα ψάξω μέσα σε 5 εκατομμύρια κόσμο χωρίς στοιχεία;
-Μα, θα σου δώσω στοιχεία
-Όνομα;
-Ελισάβετ [...]
-Επάγγελμα;
-Ελεύθερος επαγγελματίας, στο χώρο της δημοσιογραφίας
- Με ποιον ΚΑΔ;
-Ε, βρες και εσύ κάτι! Όλα εγώ θα στα πω;
-Διεύθυνση δεν ξέρεις...
-Την διεύθυνση θέλω να μάθω
-Μάλιστα! Θέλεις να ψάξω μέσα σε 5 εκατομμύρια κόσμο με ένα όνομα και με ένα επάγγελμα στο γενικά
-Τους φίλους τους προσέχουμε για αυτό και τους αντέχουμε Βάλια. Να, εμένα ακόμα πονάνε τα κόκαλα μου από το πολύωρο ταξίδι
-Των 160 χιλιομέτρων;
- Θα το βρεις σήμερα;
-Είσαι τρελός! Αύριο αν καταφέρω να βρω κάτι, μη σου πω μεθαύριο
-Αχ, θησαυρέ μου! Περιμένω το απόγευμα. Φιλιά!

Όχι ότι υπήρχε περίπτωση να έχω την διεύθυνση της Έλσας το ίδιο απόγευμα. Ήξερα όμως ότι η Βάλια θα έκανε ότι μπορούσε. Και το έκανε.
Την επόμενη μέρα το απόγευμα είχα μια λίστα με διευθύνσεις και κάποια στοιχεία για την κάθε Έλσα της λίστας. Κάνοντας μια διασταύρωση στο Google και στο Facebook την βρήκα.

-Καλησπέρα. Ονομάζομαι Νίκος [...] απο την εταιρία [...] και θέλω να μιλήσουμε για το ενδεχόμενο συνεργασίας....

Την άλλη μέρα το μεσημέρι, λίγο πριν το τέλος του ωραρίου, ήμουν στο γραφείο της.

-Λοιπόν, κύριε Νίκο, είμαι περίεργη. Πάντα έχω μια εικόνα για την προοπτική μιας συνεργασίας και πάντα οι συνεργασίες είναι ευπρόσδεκτες. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς θέλετε.
- Θα σας πω. Έχω το εξής πρόβλημα. Μεταξύ των πολλών υποχρεώσεων μου, πρόσφατα γεννήθηκε άλλη μία.
-Και ποια ήταν αυτή;
-Δεσμεύτηκα να γράψω μια ιστορία, μια ιστορία φαντασίας. Και δεν είμαι καλός στις ιστορίες φαντασίας.
-Εγώ όμως, πως μπορώ να σας βοηθήσω;
-Με δύο τρόπους Έλσα. Πρώτα θα πάρεις τα πράγματα σου και θα πάμε για φαγητό να τη συζητήσουμε. Εφόσον συμφωνήσουμε, θα περιμένεις τηλέφωνο μου να πάμε να σου δείξω τι σκέφτομαι για την πρώτη μας συνάντηση.
-Νίκο;!;!
-Βέβαια καταλαβαίνω ότι η πρωτη μας συνάντηση είναι αυτή και εκείνη θα είναι η δεύτερη. Παρόλα αυτά νομίζω ότι αυτό που σκεφτόσουν ήταν η περιγραφή μια συνάντησης σε ένα ξενοδοχείο και όχι σε ένα εστιατόριο.
-Πως με βρήκες;
- Σε τρομάζει το ότι σε βρήκα;
-Δεν ξέρω. Ισως λίγο. Με γοητεύει όμως. Αλλά.. πως με βρήκες;
- Σε τρομάζει αυτό που μπόρεσα να κάνω για εσένα τη στιγμή που μου ζήτησες να σου περιγράψω τι θα κάνω σε εσένα;
- Και τι θα κάνεις σε εμένα;
-Ότι θελήσω. Αλλά αν τα πούμε τώρα αυτά τι θα λέμε στο φαγητό;

Το άγχος της ξεχείλιζε. Όχι φόβος, άγχος. Δεν ήταν μια γυναίκα που θα τρόμαζε επειδή βρήκα το γραφείο της. Άλλωστε είχαμε μιλήσει αρκετά, έστω μέσα από μηνύματα, και είχε μια εικόνα για εμένα. Η αλήθεια όμως ήταν ότι της ήρθε ξαφνικό. Δεν ήταν έτοιμη, δεν είχε επεξεργαστεί την ιδέα της συνάντησης. Αυτό έκανε το άγχος της επιθυμίας για το άγνωστο να πολλαπλασιάζεται.

Της ζήτησα να πάμε με το αυτοκίνητο της. Πήρα το κινητό της και της ζήτησα να το ξεκλειδώσει. Το έκανε. Το πήρα, έβαλα τον προορισμό στο GPS και της το έδωσα πίσω. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, χωρίς να έχω σημάδια ότι το άγχος της λιγόστεψε.

Μετά από λίγο καθόμασταν στο τραπέζι, δίπλα στη θάλασσα. Απέναντι. Παρήγγειλα και για εμένα και για αυτή. Δεν μπήκε στη διαδικασία να ρωτήσει γιατί. Δεν συμπλήρωσε την παραγγελία μου, ούτε κατ' ελάχιστο.

Φρόντισα η συζήτηση να είναι γενική και αόριστη. Είναι καλός συνομιλητής η άτιμη. Έχει γενικές γνώσεις και κατά τα φαινόμενα, έχει αναλύσει στο μυαλο της διάφορα θέματα, πριν πάρει θέση.

-Τι θα κάνουμε τώρα;
- Θα φάμε το γλυκό, υποθέτω.
- Και μετά;
- Θα μπεις στο αυτοκίνητο σου να πας σπίτι σου
-Εσυ;
-Εγώ θα πάρω ταξί
-Δεν θέλεις να σε πάω εγώ.... κάπου;
-Θέλω να με πάει το ταξί, κάπου
-Θα ξαναβρεθούμε;
-Όταν σε πάρω τηλέφωνο
-Για φαγητό;
-Όχι. Θα ήθελα πολύ να πάμε για φαγητό αλλά δεν γίνεται
-Γιατί;
-Γιατί δεσμεύτηκα να τελειώσω την ιστορία. Θα πάμε σε ένα χώρο που θα είμαστε μόνοι μας.
-Η ιστορία έχει σημασία;
-Όχι. Η δέσμευση μου όμως έχει.
-Είσαι σίγουρος ότι θα έρθω;
-Είμαι σίγουρος ότι αν έρθεις ξέρεις ότι περνώντας την πόρτα είσαι στη διάθεση μου.
-Χωρίς όρια;
-Χωρίς όρια.
- Και αν δεν αντέξω και θέλω να σταματήσεις;
-Safeword
-Και ποιο θα είναι αυτό;
-Έχεις σχέση Έλσα; Αν ναι, το όνομα της σχέσης σου. Αν όχι, το όνομα του μεγαλύτερου σου έρωτα.

Συνεχίζεται...

 

Πωπωπω!
Το τελευταίο με το safeword είναι πολύ ύπουλο πάντως...  

 

Τέτχοιος είμαι