Υγρά μονοπάτια

Περπατάς και χάνεσαι στο "ταξίδι" σου. Ανάμεσα στα μπούτια σου νοιώθεις υγρασία. Συνεχίζεις, χαζεύεις βιτρίνες, στάζεις...
Σφίγγεις τα πόδια να συγκρατήσεις την υγρασία.. το μυαλό σου στάζει ακόμη περισσότερο..
Νοιωθεις να θέλεις να τα ανοίξεις και άλλο, ορθάνοιχτα, να κυλήσουν τα υγρά σου ελεύθερα μα δε μπορεις και σφίγγεις τα πόδια περισσότερο.
Και οσο τα σφιγγεις, μεγαλώνει η καύλα,μεγαλώνει η υγρασία μεγαλώνουν όλα.
Κανεις βήματα, να κινηθείς, να ξεχαστείς αλλα ειναι εκει, μεσα σου. Τρυπάει το μυαλό σου.
Ενα βήμα, δυο, τρια... φτάνει... στάζεις... νοιωθεις όλα τα βλέμματα καρφωμενα επάνω σου, αλλα είναι μόνο στο μυαλό σου..
Γυρω σου πολλοί, αλλα δεν έχει σημασία.. θέλεις να ανοιξεις, να χαθείς, να ταξιδέψεις..
Δε σε νοιάζει, σφίγγεις και αλλο, κοιτάζεις δειλά γύρω σου, χαμηλώνεις, σκέφτεσαι, χαμογελάς και συνεχίζεις...εισαι οπως πρέπει να είσαι, όπως θέλει να είσαι.. ναι... θέλεις και άλλο τώρα.. πιο υγρή, πιο καυλωμένη, πιο πουτάνα...
Δικη Του πουτάνα...  

 

Απάντηση: Υγρά μονοπάτια

[ame="http:///www.youtube.com/watch?v=Z-S0t9fkaqE"]http:///www.youtube.com/watch?v=Z-S0t9fkaqE[/ame]

...drowning
In rivers of lust

 

Και περιμένεις κάνοντας την κοιμισμένη μέχρι να κοιμηθούν όλοι, να σβήσει και το τελευταίο φως
Μη δουν την υγρασία στο βλέμμα σου, μην ακούσουν την πνιχτή ανάσα σου, μην καταλάβουν πόσο στάζεις και πως τα πάντα μέσα σου έχουν ανοίξει και λιώνουν
Μέχρι που σε παίρνει ο ύπνος αποκαμωμένη
Και ξυπνάς στη μέση της νύχτας και η μήτρα σου πονάει και όλα σου πονάνε, με το νου καρφωμένο εκεί... στη δική του κάβλα και μόνο
Ελεύθερη να είσαι αυτό που πάντα ήθελες... χρήσιμο εργαλείο και άχρηστο σκουπίδι ταυτόχρονα
Και τότε βυθίζεσαι.

 

Απάντηση: Υγρά μονοπάτια

Σας ευχαριστώ για την συμμετοχή  
@underherfeet, μονοπάτια λαγνείας ε; πως δεν το σκέφτηκα!!  


Οι μέρες κυλάνε, η ανάγκη σου είναι εκεί να σιγοκαίει αργά, βασανιστικά.
Μάταια προσπαθείς να την τιθασεύεις. Θρέφεται ακόμη και απο την προσπάθεια σου να την χαλιναγωγήσεις. Μεγαλώνει,θηρίο που σε πνίγει.
Κλεινεις τα μάτια, ταξιδεύεις πιο μακρυα, και άλλο λίγο ακόμη, και άλλο και άλλο... τα ανοίγεις!
Ανάσα. Βαθεια...και όμως συνεχίζεις να θέλεις και άλλο. Τίποτα δεν άλλαξε.
Φύγε, φύγε από πάνω της. Είσαι πολύ βαρύ για εκείνη.
Τι λες. Μείνε εδω, σε θέλει. Και άλλο, και αλλο και άλλο.
Ναι, κομμάτι της. Είναι εκεί, πάντα θα είναι. Μάθε να ζεις μαζί του.
Άγγιξε το,χαιδεψέ του, αγάπησε το.
Δεν μπορείς να το ελέγξεις, το ξέρεις. Αγάπησε το.
Μη το ποτίζεις άρνηση.
Υγρή, πάλι υγρή. Ακόμη πιο υγρή.
Βραδυ, το ελαφρύ αεράκι το νοιώθεις ανάμεσα στα μπούτια σου. Να φέρνει ένα κύμα δροσιάς.
Τ'ανοίγεις. Θέλεις το χέρι Του αναμεσα τους.
Να το ορισει, να το ελέγξει, να σε ορισει να σε ελέγξει.
Διψάς..λίγες ψιχάλες βροχής που πέφτουν επάνω σου σε κάνουν να σηκώσεις το κεφάλι προς τα πάνω.
Πέφτουν στο πρόσωπο σου, στα χείλη σου. Γλύφεσαι. Τις γλύφεις γύρω απο τα χείλη σου.
Η βροχή δυναμώνει, τα ρούχα σου μουσκεύουν, το μουνί σου στάζει.
Έχεις γίνει μούσκεμα μα δε σε νοιάζει. Αφήνεσαι..ναι αφήνεσαι..
Το χέρι σου γαμάει ήδη το μουνί σου, το απολαμβάνεις, δεν ξέρεις να το ελέγξεις..δε μπορείς..
Οι ρόγες σου, σκληρές καυλωμένες διαγράφονται τώρα κάτω απο την ολόβρεχτη μπλουζα σου. Δε σε νοιάζει καθόλου.
Στο νου σου φέρνεις το δικο Του χέρι, μαλακώνεις, ηρεμείς. Είναι πιο όμορφα τώρα.
Πιάνει το χέρι σου και στο τραβάει έξω. Χαμογελάει.Ακούς τη φωνή Του.
Έλα, άστο σε μένα.
Ουφ, τι ανακούφιση..
Τελειώνεις πιο όμορφα και πιο γλυκά από ποτέ και ταυτόχρονα ακόμη πιο έντονα.
Στα χέρια Του, με την άδεια Του..
Το μόνο που καταφέρνεις να ψελίσεις μετα τα αηχα σχεδον βογγητά σου : Ευχαριστώ Κύριε.. και γαληνεύεις αγκαλιάζοντας τα πόδια Του..
Υγρή, πάντα υγρή..

 

Απάντηση: Υγρά μονοπάτια

Υγρά και τα μονοπάτια, όρθιες και οι σημαίες...έχει και συνέχεια...? Η θα μας αφήσεις με την καύλα μόνο να φανταζόμαστε τα υπόλοιπα???

 

Απάντηση: Υγρά μονοπάτια

Η ανάγκη σου σιγοκαίει...μέσα σου..σε τρώει αργά..
Ξέρεις...
Όσο και να προσπαθείς να αντιδράσεις, να αντισταθείς δεν είναι αντίδραση σε Εκείνον τον Έναν τον Μοναδικό που μπορεί και σε κυριεύει..
Αντίδραση στους ίδιους σου τους φόβους είναι..
Όσο περισσότερο αντιστέκεσαι τόσο περισσότερο καίγεσαι να χαθείς μέσα Του..
Να πέσεις στα πόδια Του, να συρθείς, να τα αγκαλιάσεις, να τα σφίξεις..
Να νιώσεις το χάδι Του στα μαλλιά σου..
Είναι Εκείνος που δίνει πνοή στο μέσα Σου, που σου τα βγάζει ΟΛΑ, σε ξεγυμνώνει με ματιά, μια λέξη..
και ξέρεις πως ΟΛΑ οριζόνται από τον Έναν..
Γιατί;
Επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, απλά δεν μπορείς..
Τα πάντα όλα παίρνουν μορφή και αξία μόνο μέσα από Εκείνον..
Δεν υπάρχεις αλλιώς..

 

Ουπς !  

 

"....γιατί υπάρχω επειδή υπάρχεις"

 

Δύσκολο ε;  

 

Για σάς τα υ είναι τα δύσκολα
Για τα Κ είναι να κάνουμε τα δύσκολα, αυτονόητα...

 

Για τα σουιτσάκια;  

 

Σουιτσάκια είναι, τα κάνουν όλα μόνα τους.
Ας το κάνουν κι αυτό...