Through the Einstein-Rosen glass

-Ναι;
-Τα σέβη μου κύριε καθηγητά
-Έλα ρε, τι κάνεις; Είσαι Θεσσαλονίκη;
-Πως σου ήρθε να με ρωτήσεις με το καλημέρα;
-Έχουμε καιρό να κάνουμε καρέ. Είπα μήπως...
-Για δουλειά πήρα
-Τι δουλειά;
-Διαχείριση. Και εφαρμογή. Μπλα.. μπλα..
-Δύσκολο για μένα, δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε τα χρήματα, ούτε έχω ασχοληθεί με το αντικείμενο
-Το ξέρω για το χρόνο και τα χρήματα, όσο για το αντικείμενο θα φρόντιζα να σε ενημερώσω εγώ. Είπα όμως να στο πω. Για 200 χιλιάδες όφειλα να σε ενημερώσω
-Τόσα πολλά;
-Τι περίμενες; Θα φροντίσω να πιούμε ένα καφέ σύντομα και θα σου πω λεπτομέρειες.
-Οκ, περιμένω, είμαι περίεργος, αν και χλωμό το κόβω.
-Μάλλον την άλλη εβδομάδα. Άλλα νέα;
-Για μένα τίποτα, όπως τα ξέρεις. Ότι πέθανε η Μαριάννα το έμαθες;
-Τι λες; Πότε; Δεν έμαθα τίποτα. Πότε είναι η κηδεία; Πως πέθανε;
-Έχει 15 μέρες. Κι εγώ από σπόντα το έμαθα, πριν μια εβδομάδα. Δεν είχα επαφές.
-Πως πέθανε;
-Ανακοπή. Άλλες λεπτομέρειες δεν γνωρίζω.
-Ανακοπή...
-Νόμιζα πως είχατε κρατήσει επαφή
-Όχι, έχω να τη δω ή να της μιλήσω πάνω από 20 χρόνια...


Κάτι λιγότερο από 30 χρόνια πριν....

-Να καθίσω;
-Από πότε ρωτάς για να καθίσεις;
-Μη μου το παίζεις άγριος εμένα
-Γιατί; Σε τρομάζω;
-Χάχα
-Αν και με τη μπλούζα που φοράς θα έπρεπε να σου πω όχι, θα σε αφήσω να καθίσεις.
-Έλεος πια, τι κόλλημα έχεις φάει;
-Εγώ;
-Εσύ. Ο καθένας ακούει ότι θέλει.
-Σαφώς. Ο καθένας μπορεί να ακούσει ότι μαλακία θέλει. Δεν κρίνω το δικαίωμα στην επιλογή, τη μαλακία κρίνω.
-Δε νομίζω πως τους ακούω μόνο εγώ.
-Άλλο πάλι και αυτό. Το ότι εσύ θα ακολουθούσες τη μόδα της εποχής δεν το περίμενα.
-Δεν τους ακούω επειδή είναι μόδα, τους ακούω επειδή μου αρέσουν.
-Δε ξέρω τι από τα δύο είναι χειρότερο, χαχαχα
-Είναι δυνατόν να μη σου αρέσει κανένα τραγούδι τους;
-Πως, μου αρέσει. Ένα.
-Ποιο; Πες μου ποιο να πάω να ζητήσω να το βάλουν.
-Σου έχω πει ήδη ποιο. Δε το θυμάσαι.
-Α, ναι. Πάω.

-Και τι κατάλαβες που το ακούσαμε;
-Τι έπρεπε να ακούσουμε δηλαδή;
-Κάτι πιο hard, δε θα ήταν κακό
-Ω! Σκληρός! Πρόσεχε να μην πάθεις τίποτα!
-Μπα, δε θα πάθω. I am Iron Man

-Πιστεύεις πως θα είμαστε έτσι, rock, για μια ζωή;
-Μαριάννα, εγώ δεν ξέρω. Εσύ ναι.
-Γιατί εγώ και όχι εσύ;
-Χθες όπως ερχόμασταν μα τον Death, είχαμε μπροστά μας δύο φλώρους, κουστούμι, γραβάτα και δε συμμαζεύεται.
Μιλούσαν και έλεγαν για τη συναυλία των R.E.M. Έλεγαν πως θα πάνε.
-Και τι με αυτό;
-Αμέσως μετά έλεγαν πως περιμένουν και για μια συναυλία των Metallica, για να πάνε κι εκεί. Το πιστεύεις; Οι φλώροι ρε φίλε! Στη συναυλία των Metallica!
-Τι σχέση έχει αυτό με αυτό που σε ρώτησα;
-Λέω, εγώ ίσως μια μέρα να είμαι σαν αυτούς. Εσύ όχι.
-Γιατί εγώ όχι;
-Με δουλεύεις; Έχεις καλύψει το ένα τρίτο του σώματος σου με τατουάζ και κάνεις piercing όπου βρεις!
-Μπορεί να σταματήσω
-Δε θα σταματήσεις. Θα συνεχίσεις. Θα έχεις τατουάζ παντού.
-Και εσύ πως το ξέρεις;
-Γράφω αυτη την ιστορία σχεδόν 30 χρόνια μετά.
-Πως και αναφέρεις κι εμένα στην ιστορία σου;
-Δεν αναφέρω εσένα. Η ιστορία είναι για εσένα.
-Αλήθεια; Θα κάνουμε παρέα για χρόνια;
-Όχι, τελευταία φορά θα σε δω πριν γίνεις 25. Θα φύγεις Αθήνα και δε θα τα ξαναπούμε ποτέ.
-Αθήνα, ε; Τι πάω να κάνω εκεί;
-Πας για να φύγεις μακριά
-Γιατί να θέλω να φύγω μακριά;
-Μαριάννα το ότι ο πατέρας σου είναι μαλάκας είναι γνωστό, το ξέρουμε όλοι. Μη κοιτάς που δε το αναφέρουμε.
-Ε, εντάξει. Είναι κάπως αλλά δεν με δέρνει κιόλας
-Ότι είναι μαλάκας είπα, τίποτα παραπάνω.
-Τότε γιατί γράφεις για εμένα;
-Για να σε αποχαιρετήσω
-Εμένα; Το ότι έχουμε γαμηθεί μερικές φορές είναι αρκετό; Θα γαμηθούμε κι άλλες;
-Μερικές φορές ακόμα, δεν είναι αυτό το θέμα.
-Είμαι καλή στο κρεβάτι και σου έμεινε;
-Ήσουν άθλια στο κρεβάτι, για την ηλικία που έχουμε όμως ούτε αυτό είναι το θέμα
-Αλήθεια;
-Εσύ τι περίμενες στα 19; Πλάκα κάνεις;
-Νόμιζα πως η σύγκριση γινόταν με την Ελένη.
-Και η Ελένη 19 είναι.
-Αλήθεια γιατί δεν είσαστε μαζί;
-Έφυγε στο εξωτερικό για σπουδές
-Τι πήγε να σπουδάσει;
-Μαριάννα για εσένα είναι η ιστορία, όχι για αυτή. Ότι είχα να γράψω για αυτή το έχω γράψει ήδη.
-Ναι, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα γιατί γράφεις για εμένα.
-Μίλησα στο τηλέφωνο σήμερα με τον κύριο καθηγητή.
-Ποιον καθηγητή;
-Το Δημήτρη. Τον συμμαθητή μας.
-Και γιατί τον λες καθηγητή;
-Γιατί θα γίνει καθηγητής
-Το σήμερα σε ποια ηλικία είναι;
-46 στα 47
-Καθηγητής ο Δημήτρης! Πλάκα έχει! Μη μου πεις ότι θα είναι και στο σχολείο μας;
-Όχι, στη Θεσσαλονίκη είναι και δεν είναι καθηγητής σε σχολείο
-Εσύ τι θα γίνεις;
-Ελεύθερος επαγγελματίας. Θα αλλάζω αντικείμενο, σε αραιά χρονικά διαστήματα.
-Εγώ;
-Δεν εχω ιδέα τι θα κάνεις στην Αθήνα. Με τα τατουάζ που έχεις μπορεί να σε δείχνουν και σαν αξιοθέατο
-Κακίες. Οι υπόλοιποι;
-Ο Σάββας θα γίνει γιατρός. Ευτυχώς όχι χειρουργός.
-Γιατί ευτυχώς;
-Ξέρεις εσύ κανένα ραντεβού που να έχει αργήσει ο Σάββας λιγότερο από μια ώρα; Θα του πέθαναν οι μισοί πριν φτάσει στο χειρουργείο
-Χαχαχα! Ένα δίκιο το έχεις
-Ναι, το ξέρω, ο Σάββας πάλι όχι
-Για πες ,τι σου είπε ο Δημήτρης;
-Τι κρατάς στα χέρια σου;
-Θέλεις;
-Θέλω. Μια τζούρα
-Πάρε.
-Να προσέχεις. Να το καπνίζεις, να μη σε καπνίζει
-Κοίτα ποιος μιλάει! Ο δύο πακέτα Camel την ημέρα!
-Άλλο το Camel, άλλο αυτό. Αλλά μείνε σε αυτό.
-Γιατί μου το λες;
-Ο Δημήτρης μου είπε ότι πέθανες. Στα 46.
-Στα 46, ε; Έχει πολλά χρόνια μέχρι τότε. Τι πειράζει;
-Σε πληροφορώ πως ούτε εγώ περιμένω να ζήσω μέχρι τα βαθιά γεράματα αλλά το 46 δε το λες αρκετό
-Γιατί μου λες να προσέχω; Πέθανα από ναρκωτικά;
-Ανακοπή. Δεν έχω μάθει τίποτα παραπάνω. Φοβάμαι όμως πως ήταν ναρκωτικά. Πρόσεχε, μην κάνεις μαλακίες.
-Και γράφεις ιστορία για εμένα μετά από 30 χρόνια ενώ είμαι κακή στο κρεβάτι; Φλώρος θα έγινες και εσύ!
-Γράφω ιστορία γιατί μου άρεσες σαν άνθρωπος, όχι επειδή γαμηθήκαμε
-Δηλαδή;
-Μου αρέσει το στυλ σου. Και το ύφος σου. Αν είναι κάποιος από εμάς πραγματικά Rock, αυτή είσαι εσύ. Βέβαια, δε λέω, είναι λίγο ξινό κατά περίπτωση, αλλά με εμένα ποτέ.
-Στα 46, ε; Μια χαρά...
-Ναι, στα 46.
-Και που θα γράψεις την ιστορία;
-Σε ένα bdsm φόρουμ
-Τι είναι αυτό;
-Τι να σου λέω τώρα...
-Γιατί δε με αποχαιρέτησες με ένα τραγούδι;
-Γιατί θέλω να γράψω. Και γιατί αν το έκανα με ένα τραγούδι, δυστυχώς, αυτό θα ήταν και πάλι doors...


*για όσους κολλήσατε στον τίτλο, θα ήθελα να σας πως να μην ανησυχείτε, δεν έπαθα @Arioch , με βοήθησε όμως να τον βρω και τον ευχαριστώ!

 

Inception  

Εξαιρετικό κείμενο...

 

Και ο τίτλος όμως, ε;
Ε; Ε; Ε;

 

Καλούλης  

 

Ωδή στον χωροχρόνο  

 

Υπέροχα δοσμένο!

 

I'm not crying, you are crying.

Damn... god fucking damn...

fuck, μου γάμησες τη βραδιά τώρα... Σάπια τσιπούρα θα σε ταΐσω καριόλη...

FUCK

FUCK

 

Καλό ταξίδι



@-->-------

 

….