Π/ποιος επιλέγει;

Ποιος επιλέγει τι;;;;

 

@ChrisZab11 τα λέει η... εκφώνηση  

 

ποιος επιλέγει ποιον και ποιος τρώει ποιον....

 

Γνωρίζω ότι το αναφέρει στην εκφώνηση. Είναι όμως τόσες οι εκδοχές του ποιος επιλέγει ποιον, που θα χρειαστεί να εξηγήσουμε την κάθε επιλογή.

Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι , ο άντρας έχει τον ρόλο του κυνηγού. Τότε το θήραμα είναι η γυναίκα. Όμως έχει το πλεονέκτημα το θήραμα να επιλέξει τον "κυνηγό της".
Άρα μεταξύ ανδρών ή διεκδικητών, αν θέλετε , θα υπάρξει ανταγωνισμός. Κι ο ικανότερος όλων , θα διεκδικήσει.

 

Ναι, είναι ένα scope κι αυτό.

 

Επιλέγει εκείνος/η που κάνει τον/την άλλο/η να τον/την δει σαν βραβείο. Δηλαδή σαν κάποιον/α που πρέπει να "ιδρώσει", για να "αποκτήσει" μια ευκαιρία μαζί του/της.
Το όποιο M/s έπεται. Αφού πρώτα, πρέπει να κατασκευαστεί η "γέφυρα".

Να μπαίνεις σε διαδικασία δημοπρασίας ή ανταγωνισμού σε βάζει αυτομάτως σε μειονεκτική θέση.

Υ.Γ. Βουδουσουμάνθρωπες ή όχι, μάλλον κάποια αρχικά δεδομένα παραμένουν σταθερά. Είναι το μετά, που διαφέρει.

 

Στις συναισθηματικές σχέσεις, τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ, η ξερή αλήθεια είναι πως επιλέγει αυτός που ενδιαφέρεται λιγότερο. Αν μάλιστα δεν υπάρχουν και σαφώς καθορισμένες θέσεις, είναι και αυτός που έχει το "πάνω χέρι."

Ας το θέσω αλλιώς, όσο μεγαλύτερη η ανάγκη σου, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να βάλεις νερό στο κρασί σου.

 

Για ποιον λόγο ο ανταγωνισμός βάζει τον άλλον σε μειονεκτικη θέση, αφού γίνεται σχεδόν παντού;;;
Διεκδικεί κάνεις , δείχνοντας τις ικανότητες του , όπως και τα θέλω του , άσχετα αν υπάρχει ή όχι ανταγωνισμός.

 

Εγώ τουλάχιστον διαχωρίζω το πεδίο των σχέσεων, από τα υπόλοιπα. Στη δουλειά μου πχ τα βλέπω διαφορετικά και εκεί είμαι όντως ανταγωνιστικός και "σκυλί του πολέμου". Όταν βέβαια για μένα αξίζει τον κόπο ή χρειάζεται βάσει της περίστασης - ακολουθώντας κάποιους κανόνες, που για μένα είναι απαράβατοι -.

Στο πεδίο των σχέσεων/συσχετισμών/πείτε τους όπως θέλετε. Δεν μπήκα ποτέ στη θέση να ανταγωνιστώ κανέναν για καμία, πόσο μάλλον να πλειοδοτήσω ή να δείξω φτερά/νύχια. Γιατί θα ήταν, σαν να παραδεχόμουν, ότι θα την έβλεπα σαν τρόπαιο. Άρα? Θα της έδινα μια αξία που ποτέ καμία για μένα δεν είχε. Δηλαδή περισσότερη από κείνη την οποία δίνω εγώ στον εαυτό μου. Σωστό ή λάθος, έτσι συνεχίζω να τα βλέπω και στα "σφυριγμένα" 50 σχεδόν 51, είμαι γέρικο σκυλί που στον συγκεκριμένο τομέα δεν σκοπεύει, να προσπαθήσει καν να μάθει νέα κόλπα. Άλλο ένα καμμένο τσιπάκι της προσωπικότητας μου, μαζί με την παντελή αδυναμία να νιώσω ζήλια. Ίσως και να είμαι αυτό, που λένε άνιωθος. Πια δεν αποκλείω τίποτε.

 

Πιθανότατο, ειλικρινά δεν είχα στα χρόνια πολλές επαφές ούτε με Masters ούτε με slaves. Αν όμως ακολουθήσω την ίσως και λανθασμένη οπτική μου, ότι κάποια μοτίβα είναι συνήθη ανεξαρτήτως πλαισίων. Συμφωνώ μαζί σας. Σε αρκετούς/ες αρκεί το παιχνίδι της "κατάκτησης" και μετά χάνουν το ενδιαφέρον τους. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Υ.Γ. Εύχομαι να μην σας παρανόησα.