Χρήση σκλάβας

Απάντηση: Χρήση σκλάβας

Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω απόλυτα την συζήτηση, η χρησιμότητα του καθενόςείτε σκλάβας είτε αφέντη είναι η αμοιβαία ικανοποίηση, η ηδονή, η καταπολέμηση της μιζέιρας της καθημερινότητας και της ρουτίνας, μέσα από διαδικασίες, που αυξάνουν τη δημιουργικότητα, απελευθερώνουν την φαντασία αλλά και καλλιεργούν την αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό. Ενας σωστός αφέντης είναι αυτός, που εκτιμά την σκλάβα του γι' αυτό, που είναι.

 

Re: Απάντηση: Χρήση σκλάβας

Δεν αντελήφθην πρόθεση προσβολής. Γι αυτό και τα χαμογελάκια και οι χαριεντισμοί.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ απάντησα. Ας μας πει και κανένας άλλος τώρα.

Το θέμα της συζήτησης είναι η χρησιμότητα. Απαντάτε ότι δεν είναι θέμα χρησιμότητας, αλλά υπόστασης. Αυτό, αυτομάτως, μου αφαιρεί την δυνατότητα να προσφέρω. Με βάζει στο βάθρο, ως άλλη Helena, από το έργο Boxing Helena, το θυμάστε αυτό; Σαν βάζο με λουλούδια.

Αυτή ακριβώς ήταν και η δική μου τοποθέτηση, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, όταν σε συνομιλία μου με τη Syrah κατέθεσα ότι η θέαση του Υ ως χρήσιμου υπηρέτη / υπαλλήλου αφαιρεί πολλά από το self-image του Κυρίαρχου ως καλλιτέχνη.

Όμως, αντιλήφθηκα - επιτέλους, το σκασμένο - ότι αυτού του είδους οι αντιφάσεις πηγάζουν από την ασάφεια των όρων της συζήτησης. Διότι άλλου είδους σχέση είναι το D/s, άλλο το M/s, και άλλο το S/M. Και ναι, από ότι φαίνεται, το D/s δεν νοιάζεται για υπηρεσίες. Ενώ το S/M είναι αλληλοκάλυψη αναγκών, ή επιθυμιών τέλος πάντων.

Θα ήθελα να επανατοποθετηθώ, επομένως, και να απαντήσω στους φίλους που μου τάχωσαν και είπαν ότι φάσκω και αντιφάσκω: μιλώντας για σχέση M/s, η πεμπτουσία της σχέσης είναι η χρήση της σκλάβας, σύμφωνα με το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Ο Αφέντης που επιλέγει μία σκλάβα με βάση τις δυνατότητές της, ΟΦΕΙΛΕΙ να την χρησιμοποιεί κατ' αυτό τον τρόπο, και όχι για να του φτιάχνει κολοκυθόπιτες ή για να κάνει το βάζο. Και η σκλάβα ΟΦΕΙΛΕΙ να ξέρει ότι αυτό είναι το ζητούμενο, ένας Αφέντης που της δίνει τη δυνατότητα να προσφέρει σύμφωνα με το μέγιστο των δυνατοτήτων της.

Γι αυτό απάντησα αυτό που απάντησα στον lakonio. "Ποιες είναι οι δυνατότητές σου;" Εκεί είναι το ζουμί της υπόθεσης. Αν ο Αφέντης δεν ξέρει, ή αδιαφορεί, ή ζητάει πράγματα που είναι άσχετα με τις δυνατότητες της σκλάβας, ή - και αυτή είναι η πιο συνήθης περίπτωση κατά την άποψή μου, και ταυτόχρονα η χειρότερη - αν ζητάει λίγα, βράστα lakonie... 

 

Ο Αφέντης διαλέγει μία σκλάβα την οποία θεωρεί ότι μπορεί να είναι σκλάβα και έχει κάποιες απαιτήσεις από εκείνη,
δοκιμάζοντας την μπορεί να διακρίνει αν αυτή είναι συμβατή με τα θέλω του αλλά παράλληλα να διαπιστώσει ότι η σκλάβα
για να νιώσει σκλάβα επιθυμεί και να τηγανίσει και κολοκυθάκια, παρόλο που κάτι τέτοιο μπορεί να είναι αδιάφορη κατάσταση
για τον Αφέντη (εκτός των θέλω του) για να εδραιωθεί η δυναμική, θα την βάλλει και να τηγανίσει κολοκυθάκια.

Αν τώρα ο Αφέντης είναι προσανατολισμένος μόνο στα θέλω του και δεν κατανοεί τους μηχανισμούς που θα κάνουν την σκλάβα
να νιώσει σκλάβα και παραμείνει απλά σε ένα πλαίσιο "δράσης" αρχίζει ο ίδιος να υπονομεύει την σχέση.
Η σκλάβα έχει την ανάγκη να υποτακτεί αλλά για να φτάσει στο σημείο να αισθάνεται υποταγμένη, θα χρειαστεί να βιώσει και
κάποιες καταστάσεις που για εκείνη σηματοδοτούν την υποταγή.

Αυτές μπορεί να πηγάζουν από μέσα της ή να είναι προιόν της εμπειρίας της από προηγούμενες ανάλογου τύπου σχέσεων,
το στίγμα πάνω της του προηγούμενου ιδιοκτήτη, αν ο νέος Αφέντης δεν διακρίνει αυτούς τους μηχανισμούς και παραμείνει
μόνο στις δυνατότητες της, εκείνη ποτέ δεν θα τον αναγνωρίσει ως Αφέντη της, θα τον βλέπει ως έναν Κυρίαρχο ή έναν
Σαδιστή αλλά εώς εκεί.

Βασικά συμφωνώ μαζί σου απλά προσθέτω και αυτή την πτυχή.

 

Πολύ ενδιαφέροντα points που όντως δεν έχουν συζητηθεί συχνά!

 

Διαφωνώ με τη διατύπωση "Ο Αφέντης διαλέγει μία σκλάβα..." ωστόσο, επειδή καταλαβαίνω πως το εννοείτε, δε θα επιμείνω σε αυτή και θα πάω στο παρακάτω:

Το σημείο που θίγετε είναι πολύ σημαντικό: Στα πλαίσια της εκπαίδευσης να ζητάει πράγματα που ΔΕΝ αφορούν άμεσα τα θέλω Του/Της αλλά έμμεσα· να τον/την μάθει να Τον/Την υπηρετεί εμπεδώνοντας τη θέση στην οποία προορίζεται να μπει.

 

Ναι είναι αλήθεια αλλά όταν φτάσει η στιγμή όπου το bdsm από σφόδρα επιθυμία γίνει πραγματικότητα, τότε
κάθε οξυδερκής άνθρωπος παρατηρεί ότι πρέπει να καθοδηγήσει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που να μην είναι
επιφανειακά αλλά να αποκτήσουν υπόσταση.

Ο ρόλος αν είναι απλά ένας τίτλος σύντομα όλα θα φθαρούν και ακόμα και η πιο πειθήνια υποτακτική, θα
κουραστεί και θα γεμίσει αμφιβολίες για το τι είναι η ίδια και τι είναι επίσης ο Κ.
Η όλη κατάσταση θα υποβιβαστεί σε στύρα session και οι προσφώνηση των τίτλων/ρόλων θα ηχούν σαν κούφιες λέξεις.

 

Πολύ ωραία περιγραφή  
Και ίσως σε αυτό ακριβώς το στάδιο, τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσε να μπαίνει αυτή η - εκ πρώτης - παράδοξη "δύναμη"/φαινόμενο που λέγεται αντιστάσεις.

Βρίσκω εύστοχο το παράδειγμα κι ας είναι χιουμοριστικό.
Όντως, υπάρχουν αρκετά έως πολλά πράγματα/τελετουργικά/σύμβολα που για έναν Κ να είναι αδιάφορα αλλά όντως να επενεργησουν καταλυτικά στη δυναμική.
Εκείνος είχε ζητήσει να έχω πάντα στην τσάντα μου ένα πακέτο από τα τσιγάρα Του κι έναν αναπτήρα. Προφανώς όχι μη τυχόν και ξεμείνει. Ήξερε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει για μένα το μεριμνώ για τον Άλλο. Λειτούργησε ...αναποδραστα...

Από τη συνήθεια μου να παρατηρώ τους ανθρώπους, έχω καταλήξει ότι σε κάθε άνθρωπο υπάρχει κάποιο συναίσθημα - καταλύτης. Για άλλους είναι ο θυμός, για άλλους η θλίψη, για άλλους ο φόβος κλπ
Για μένα είναι η κούραση οπότε μου "μίλησε" πάρα πολύ αυτό... Και δεν ξέρω αν υπάρχει χειρότερη ροπαλια πίσω από τα γόνατα από την αμφιβολία αυτή...
Καύσιμο στον κινητήρα της σκέψης αυτά τα δύο ποστ για μένα. Ευχαριστώ