Μ

Ο στρατος ηταν μια δυσκολη φαση για μενα. Ειχα τελειωσει σπουδες, μεταπτυχιακο. Ημουν εικοσιτρια και ειχα ηδη υπαρξει για δυο χρονια σκλαβος στον συγκατοικο μου.

Δεν φοβομουν τον στρατο οπως πολλοι και βα πω την αληθεια η φαση με τις βολες ειναι απιστευτη.

Η μεταθεση μου για το νησι ηρθε. Εσκασα σε μια μοναδα με μικρη δυναμη, πολλες υπηρεσιες και σαν να μην εφθανε αυτο εγινα και γραφεας. Γενικα πεντε ατομα ειχαμε παει απο λυκειο και πανω οποτε μας πηραν στα γραφεια. Δευτερο τριτο εγω.

Σε ενα μηνα εμφανιστηκε με μεταθεση ενας λοχιας αποθηκαριος. Ο Διοικητης στην αναφορα του ζητησε να παρει οποιον γραφεα θελει για βοηθο. Μας κοιταξε εναν εναν. Σταματησε μπροστα μου, επιλογη δεν ειχα.

Ο τυπος ανελαβε την αποθηκη με τα πυρομαχικα. Να καταμετρησει και να τα βαλει σε σειρα. Πηγαμε στην αποθηκη. Χαος!
-Την καντεμια μου Μαριε στα σαρανταπεντε μου μεταθεση για να οργανωνω ξεχασμενες αποθηκες.
-Μαλιστα Κυριε Λοχια
Απαντησα και τι να του ελεγα τον λυπηθηκα.
-Η γυναικα μου με τις κορες μου στη Θεσσαλονικη, κι εγω εδω για τους επομενους δωδεκα μηνες. Εσυ απο που εισαι φανταρε;
-Απο Θεσσαλονικη κι εγω, Κυριε Λοχια.
Πιασαμε κουβεντα ειπαμε διαφορα.
-Λοιπόν φανταρε, καθε πρωι μετα την αναφορα θα εισαι εδω. Αν δεν εχω φθασει, θα στεκεσαι ορθιος μεχρι να ερθω. Τις μερες που θ απουσιαζω θα εχω αφησει διαταγες.
-Μαλιστα Κυριε Λοχια.
-θα τα πουμε αυριο το πρωι.
Εφυγα και περιττο να πω οτι ειχα σχεδον καυλωσει. Πηγα αμεσως στη τουαλετα κ αυνανιστηκα.

Ειχα Γερμανικο το βραδυ. Κυλησε γρηγορα. Τον σκεφτομουν.

Μετα την πρωινη αναφορα εφυγα αμεσως γθα την αποθηκη. Τον περιμενα δεκα λεπτα. Ειχε κρυο. Ανοιξε. Ξεκινησαμε την καταμετρηση. Αρχισαμε απο πλαστικα φυσιγγια. Τα χωριζα σε εκατονταδες κι εκεινος σε κουτακια.
-Φανταρε πηγαινε να μου φερεις καφε απο το κψμ
-Μαλιστα Κυριε Λοχια.
Μου εδωσε χρηματα και πηγα αμεσως. Γυρισα. Ειχε αραξει στο γραφειο του. Για καποιο λογο δεν φοραγε μπλουζα. Δεν περιμενα να εχει τετοια σωματαρα. Γεροδεμενος, γραμμωμενος. Σαστισα για λιγο.
-τι επαθες φανταρε;
-Εχετε..
-Εχετε απιστευτο κορμι Κυριε Λοχια.
-Που να δεις την πουτσα μου!
Κοκκινησα τα μουτρα μου απο ντροπη!
-Σε πειραζω Φανταρε. Οι νεες γενιες ειστε πολυ μη μου απτου!

Για τον επομενο μηνα γινονταν καθε μερα το ιδιο πραγμα.

-Φανταρε αυριο θα ερθει ο Ταξιαρχος για επιθεωρηση, πρεπει να ειμαστε ετοιμοι.

-Τα εχουμε ολα ετοιμα, Κυριε Λοχια.
-Μην με απογοητευσεις.
-Δεν θα το κανω Αφεντη!
Με κοιταξε, γουρλωσε τα αυστηρα του ματια.
-Κυριε Λοχια.
Ηρθε κοντα μου, διπλα μου
-Πως με ειπες;
Ετρεμα. Κοκκινησα.
-Συγν...
-Σε ρωτησα κατι ρε!
-Αφεντη..
Με κοιταξε στα ματια.
-Μαλακισμενο. Προσεχε μη πεις παραεξω καμια τετοια μαλακια. Θα τελειωσει η επιθεωρηση και μετα..
Δεν ηξερα πλεον τι θ ακουσω.
-Μετα θα σου δωσω ενα πολυ γερο μαθημα.
-Μαλιστα Κυριε Λοχια.
-Αντιλαμβανεσαι τι θα συμβει;
Ετρεμα, ηθελα να γονατισω
-Δεν ξερω Κυριε Λοχια.
-Δυστυχως δεν εχω δικαιοδοσια πανω σου.. Διαφορετικα θα σε μαστιγωνα!
Κυλησαν δακρυα απο τα ματια μου
-Δεν θα το πω πουθενα Κυριε!
Χαμογελασε. Ηρθε κοντα μου.
-Ησυχασε..

Η επιθεωρηση περασε γρηγορα. Την αλλη μερα ημουν εξω απο την αποθηκη και τον περιμενα οπως καθε φορα. Μπηκαμε μεσα. Για πρωτη φορα κλειδωσε τη πορτα.
Ανοιξε τη τσαντα του κι εβγαλε εναν βουρδουλα περιπου εναμιση μετρο. Χοντρο.

-Εχεις ξαναδει κατι τετοιο;
-Μαλιστα Κυριε.
Ηρθε κοντα μου, μου ζητησε να γδυθω και να του πω τις εμπειριες μου. Μου εξηγησε οτι ειναι σαδιστης. Μεσα του πιστεψε απο την αρχη οτι ειμαι υποτακτικος, δεν περιμενε να ειχα κανει τοσα.

Με εδεσε στα σιδερενια ραφια ορθιο. Το μαστιγιο του ηταν πολυ δυνατο. Με φιμωσε. Μαστιγωσε μονο την πλατη μου. Με αφησε για λιγο να συνελθω.

-Καταλαβαινεις οτι θα μεινει μεταξυ μας αυτο;
-Μαλιστα Κυριε
-Μαστιγιο δεν θα σου κανω συχνα, αλλα απο αυριο θα σου κανω spanking καθημερινα
-Μαλιστα Κυριε
-Εχεις κατι αλλο να πεις;
-Σας ευχαριστω Αφεντη..
Γελασε..

 

Το σπάνκινγκ είχε μπει πλεον για τα καλά στη ζωή μου πάλι. Πρωινή αναφορά και μετά στην αποθήκη. Ερχόταν, κλείδωνε, έβγαζα τα ρούχα μου κι εκείνος έμενε γυμνός από τη μέση και πάνω, τα χέρια του μου κοκκίνιζαν τον κώλο. Με έβαζε να χύσω μπροστά του ή να κάνω τις δουλειές γυμνός. Πολλές φορές μου τις έβρεχε λίγο ακόμα. Εκείνη η μέρα όμως ήταν αλλιώς.

Στεκόμουν γυμνός μπροστά του. Το ήθελα πολύ να τον νιώσω, την παλάμη του. Άνοιξε τη τσάντα του κι έβγαλε μια δερμάτινη λουρίδα από μέσα. Τα σαγόνια μου έμειναν ανοιχτά.
«Σήμερα θα σε πονέσω πολύ» μου είπε. Δεν υπήρχε λόγος να αιτιολογήσει την επιλογή του. Με έδεσε σε ένα ξύλινο τραπέζι μπρούμυτα. Με μαστίγωσε με την ζώνη στη πλάτη, στο κώλο, πάρα πολύ. Με μαύρισε στη κυριολεξία. Όταν σταμάτησε, με έλυσε. Γονάτισα κι άρχισα να τον ικετεύω.
«Σας παρακαλώ αφήστε με να σας γλείψω» του έλεγα κι ήξερα ότι το ήθελε κι εκείνος πολύ. Κατέβασε το παντελόνι του και το έφερε μέσα στο στόμα μου, με γέμισε κι άρχισε να μου πηδάει το στόμα στη κυριολεξία. Δεν έπαιρνα ανάσα, έσκαγα, αλλά δεν ήθελα με τίποτα να σταματήσει. Ένιωσα το σπέρμα του στο στόμα μου και μετά ακολούθησαν τα ούρα του. Προσπάθησα όσο μπορούσα να καταπιώ. Είχε φροντίσει να βάλει έναν κουβά από κάτω μου. Με ξεφτίλιζε. Με φίμωσε με το σλιπ μου και μαστίγωσε τους όρχεις μου. Είχα βάλει τα κλάματα, αλλά δεν σταμάταγε.

Την υπόλοιπη μέρα δυσκολευόμουν πολύ να σταθώ. Έκανα το γερμανικό, πρωινή αναφορά και αμέσως στην αποθήκη. Ήρθε στην ώρα του.
«Μην γδυθείς δεν θα σε δείρω σήμερα» μου είπε.
«Συγγνώμη Κύριε Λοχία» είπα. Γέλασε.
«Δεν έκανες κάτι κακό, αλλά δεν θα αντέξεις για πολύ» μου είπε και με έκανε αγκαλιά. Τρυφερή αγκαλιά. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Ειδικά από έναν τόσο σκληρό άνδρα.
«Πες μου κάθε σκέψη σου φαντάρε»
«Μπορώ να γίνω σκλάβος σας;» του απάντησα με ερώτηση. Γέλασε.
«Δεν μπορούμε πολύ περισσότερα από όσα έχουμε» μου έκοψε τα φτερά, αλλά είχε δίκαιο. Για μία εβδομάδα δεν άπλωσε άλλο χέρι επάνω μου.

 

Πέρασε μια βδομάδα ακριβώς. Το σώμα μου ήταν πολύ καλύτερα. Αλλά δεν μου έκανε τίποτα και άρχισα να νιώθω άσχημα. Ήταν πρωί στην αποθήκη. Μετρούσα κάτι πράγματα. Ήρθε κι εκείνος. Συνέχισα τη δουλειά μου. Τελείωσα. Δεν ήξερα τι να κάνω οπότε περίμενα να μου πει εκείνος. Ήταν σκεπτικός. Δεν μιλούσε. Ήρθε δίπλα μου. Έβαλε το χέρι του μέσα από το παντελόνι μου, στον κώλο μου. Πήρα βαθειά ανάσα. Με φίλησε στο λαιμό. Με πέταξε στο τραπέζι και κατέβασε το παντελόνι μου. Με πήρε εκεί στα όρθια, σκληρά και δυνατά. Φόρεσε προφυλακτικό. Αλλά δεν υπήρχε τρυφερότητα μόνο γαμήσι, σκληρό γαμήσι. Μου τα πέταξε στα μούτρα. δύο φορές. Μου έδωσε μωρομάντηλα. Έξω από την αποθήκη είχε ένα λάστιχο. Έπλυνα τα μούτρα μου κι επέστρεψα μέσα. Αυτός με περίμενε. Κρατούσε την λουρίδα. Μαστίγωσε όλο μου το κορμί με μαύρισε στη κυριολεξία.

«Κανόνισα να πάρεις άδεια για δέκα μέρες» μου είπε
«Πήγαινε να μαζέψεις τα πράγματα σου, θα ερθεις σπίτι μου»

 

Καύλα....συνέχισε !

 

Δεν είχε πει ψέμματα. Γύρισα στο γραφείο της διοίκησης και με περίμενε η άδεια. Πρώτα έπρεπε να περάσω από το γραφείο του Διοικητή. Αυτός, ο διοικητής είχε βαθμό Ταγματάρχη. Δεν με συμπαθούσε και πολύ. Χτύπησα τη πόρτα του. Με άφησε να περιμένω για παραπάνω από δέκα λεπτά. Μπήκα.
«Που θα πας το δεκαήμερο;» με ρώτησε και σκέφτηκα να πω ότι θα φύγω από το νησί, αλλά προτίμησα να μη του πω ανακρίβεια.
«Θα καθίσω στο νησί, θέλω να δω τον τόπο εδώ» σηκώθηκε από τη θέση του. Πρώτη φορά ήρθε τόσο κοντά μου. Πριν δυο ώρες ένας άλλος άντρας ήταν τόσο κοντά μου, αλλά ήμουν γυμνός, χυμένος και δαρμένος. Αισθάνθηκα περίεργα. Είχα αρχίσει να αισθάνομαι γενικότερα υποτακτικός προς όλους. Μου έδωσε ένα χαρτί με τον αριθμό του, σημείωσα και τον δικό μου.
«Αν χρειαστείς κάτι τηλεφώνησε μου» μου είπε λες και ήμουν κάποιος γνωστός του, φίλος του. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο από εκείνον.

Σε μισή ώρα είχα βγει από το στρατόπεδο. Κατηφόριζα προς την πόλη. Ο Λοχίας δεν μου είχε δώσει οδηγίες. Σκέφτηκα ότι θα τον περιμένω στη πόλη. Είχε αρχίσει να νυχτώνει. Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου. Ένα Τζίμνυ. Κατέβασε το παράθυρο. Ήταν Εκείνος. Αιφνιδιάστηκα. ΠάγωσΘα. Μου άνοιξε την πίσω πόρτα του τζίμνυ, δεν ήξερα πως ανοίγει. Έβαλα τα πράγματα μου μέσα. Κάθισα δίπλα του. Στη διαδρομή δεν μιλούσαμε. Αισθανόμουν κάπως.

«Φοβάμαι λίγο» του είπα. Εκείνος γέλασε.
«Φυσιολογικό» απάντησε ενισχύοντας τις φοβίες μου.
«Θα περάσεις δέκα μέρες μαζί μου και ξέρεις ότι θα σε χρησιμοποιήσω σκληρά» συνέχισε να λέει πιάνοντας μου το μπούτι. Έβαλα τα κλάματα.
Σταμάτησε το αυτοκίνητο. Στη μέση του πουθενά.
«Αν δεν το θέλεις να σταματήσουμε, θα σε γυρίσω πίσω» μου είπε και ήταν η πρώτη φορά που μου μιλούσε κανονικά.
«Το θέλω αλλά..» του απάντησα. Μου έπιασε το χέρι.
«Μίλησε μου τώρα, μετά δεν θα έχεις δικαίωμα για τέτοια» ήταν σκληρό αυτό που έλεγε, αλλά ήταν ειλικρινής.
«Θα σταματήσω να είμαι φαντάρος κι εσείς θα είστε κάπου στη χώρα». Με κοίταξε στα μάτια. Το συμμεριζόταν αυτό που του έλεγα.
«Με ρωτάς αν γίνεται να σε κρατήσω σκλάβο μου;» κούνησα το κεφάλι μου
«Δεν γίνεται. Έχω οικογένεια και θέση. Αλλά ναι θα το ήθελα» μου είπε και το χέρι του έπιασε το μάγουλο μου.
«Όμως θέλω να το ζήσουμε όσο πάει τώρα. Θα έρθείς μαζί μου;» μου είπε κι εγώ κούνησα θετικά το κεφάλι μου.
«Ωραία. Γιατί έχω κανονίσει πολλά.»

 

Μπήκα στο σπίτι του. Μου ζήτησε να αφαιρέσω όλα τα ρούχα μου. Τα έβαλε σε μία τσάντα και τα έκλεισε στο αυτοκίνητο. «Θα είσαι μόνιμα γυμνός»
Το σπίτι ήταν τέλειο, πεντακάθαρο. Με πήγε κατευθείαν στο κρεβάτι. Δεν έχασε τον καιρό του μπήκε σχεδόν αμέσως μέσα μου. Με γαμούσε δυνατά, πολύ δυνατά. Βογγούσα, πρώτη φορά το άφηνα να βγαίνει από το στόμα μου χωρίς να με νοιάζει αν θ ακουστώ και αυτόν τον κάυλωνε περισσότερο. Με άφησε να χύσω κι εγώ. Το είχα ανάγκη. Με πήγε στο μπάνιο καθάρισε το καυλί του και το έχωσε στο στόμα μου. Δεν ξέρω πόσο κράτησε, πολύ. Πόναγε το στόμα μου, ο λαιμός, οι γνάθοι. Τα κατάπια όλα. Επιτέλους τον είδα να χαμογελάει.
«Χαίρομαι πολύ που Σας ευχαρίστησα» γέλασε.
«Είσαι καλό παιδί εσύ» μου είπε με πήρε αγκαλιά, κοιμηθήκαμε. Ξύπνησα στην αγκαλιά του. Ζήτησα άδεια να τον γλείψω.
«Όχι» με χαστούκισε.
«Θα ζητάς άδεια μόνο αν έχεις άδεια να μιλάς» είχε δίκαιο. Έβαλα τα κλάματα. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά.
«Έχω ζητήσει σε έναν φίλο μου να έρθει αργότερα, θα σε μαστιγώσω όταν είναι εκείνος εδώ. Πήγαινε να μαγειρέψεις» μου είπε και εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να πω όχι. Δεν με ανάγκαζε, με ερέθιζε απίστευτα.

 

Ήρθε το απόγευμα πριν ακόμα προλάβω να καταλάβω τι είχε συμβεί. Ο Αφέντης ο Κύριος Μένιος έπινε τον καφέ του. Σκούπιζα, σφουγγάριζα. Θυμάμαι ότι μόλις είχα τελειώσει το μπάνιο. Το κουδούνι χτύπησε και τότε κατάλαβα πως εννοούσαι ότι όντως κάποιος θα έρχονταν. Με διέταξε να πάω ν' ανοίξω. Άκουγα τα βήματα του ανθρώπου που ανέβαινε τη σκάλα, κοίταζα το πάτωμα. Με πλησίασε, ήρθε πολύ κοντά μου. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από ντροπή και φόβο όταν αντιλήφθηκα ποιος ήταν. Δεν περίμενα ποτέ πως θα ενέκρινε κάτι τέτοιο και περισσότερο ότι θα ήθελε να με χρησιμοποιήσει. Πέρασε μέσα, τον ακολούθησα. Δεν είπε κουβέντα σε μένα, με έβαλαν να γονατίσω στο σαλόνι. Μιλούσαν μέχρι που με διέταξε.
«Πήγαινε να μου φτιάξεις έναν καφέ, σκλάβε» άκουσα να με καλεί σκλάβο, όχι με το όνομά μου, όχι το επίθετο μου. Με κυρίευε ο φόβος και όσο συνέβαινε αυτό τόσο περισσότερο επιθυμούσα να με διαλύσουν. Έφτιαξα τον καφέ του, όπως του κάνω κάθε πρωί στο στρατόπεδο. Πίνει μόνο από εμένα καφέ πριν διοικήσει όλη τη μονάδα. Του σέρβιρα τον καφέ.
«Μείνε όρθιος μπρσοτά μου» διέταξε. Έβλεπε το σώμα μου, με έπιασε παντού. Ανατρίχιαζα. Δεν ήξερα τι ήθελε από εμένα.
«Αυτό τρέμει σαν το ψάρι ρε Μένιο»
«Ναι, θες να το αφήσουμε για σήμερα;»
Με κοίταξε για λίγο. «Όχι» είπε και συνέχισε. «Δεν θα υπάρξει κανένα έλεος για το δουλικό». Έβαλα πάλι τα κλάματα. «Φοβάμαι..» ψιθύρισα. Ο Κύριος Μένιος σηκώθηκε, ήρθε κοντά μου. «Μίλησες χωρίς άδεια. Σε άλλη περίπτωση αυτός είναι λόγος για να τιμωρηθείς. Τώρα όχι. Γονάτισε» με διέταξε κι εγώ απλά τον υπάκουσα. Έφερε έναν κουβά κι έναν μεγάλο μακρύ δονητή. Άνοιξα το στόμα μου καλά. Το έβαζε μέσα το έχωνε βαθειά στο λαιμό μου. Μέχρι να πονάω. Το έβγαζε, το ξαναέβαζε συνέχεια. Ξανά και ξανά. Τα μάτια μου δάκρυζαν. Το στόμα μου πονούσε το ίδιο κι ο λαιμός. Στην αρχή ήταν σαν να πάγωνε και μετά έκαιγε. Ανακατευόμουν, ξέρασα αρκετές φορές. Ο Αφέντης συνέχισε μέχρι που το άφηνε μέσα και δεν αντιδρούσα. Εκπαίδευε τον λαιμό μου. Ο άλλος, ο Αφέντης, ο Διοικητής απολάμβανε τον καφέ του, με έβλεπε να υποφέρω. Γελούσε.
Είχα ένα ρολόι απέναντι μου αυτό κράτησε μία ώρα. Όταν σταμάτησε, πονούσε το στόμα μου υπερβολικά. Ο Κύριος Μένιος έφερε χειροπέδες δερμάτινες. Έδεσε τα χέρια μου πίσω από την πλάτη. Με ξάπλωσε στον καναπέ. Τούρλωσα τον κώλο μου. Έδωσε στον Διοικητή το μαστίγιο. Μακρύ, αλλά όχι πολύ ελαστικό. Βαρύ, σκληρό, δερμάτινο. Άρχισε να με χτυπά με απίστευτα πολύ δύναμη στον κώλο μου. Δεν άντεχα, φοβόμουν πολύ, αλλά μου άρεσε ακόμη περισσότερο. Με μαστίγωνε πολύ δυνατά και γρήγορα. Δεν άργησα να τρέμω και να παρακαλάω για έλεος. Δεν σταμάτησε παρά μόνο για να πιει νερό. Με μαστίγωσε όσο ήθελε, όσο άντεχα. Σταμάτησε.
«Μένιο μαστίγωσε τον στην πλάτη» του είπε λες και ήμουν ένα κομμάτι κρέας. Μου έλυσε τα χέρια κιαι με πήγε στο κρεβάτι του μπρούμυτα. Πήραν και οι δύο μαστίγιο. Χτύπησαν την πλάτη μου. Τόσο δυνατά που ένιωσα νιρβάνα λες κι έβγαινα από το σώμα μου. Οι δυο τους ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Με διέλυαν.