Ο Ρόλος του Υποτακτικού σε μια BDSM Σχέση

Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μια BDSM σχέση και αναρωτιέμαι ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος του υποτακτικού. Είναι απαραίτητο να δέχομαι πράγματα ανεξάρτητα από το αν μου αρέσουν ή όχι; Αν ισχύει αυτό, τότε ποιο είναι το νόημα για τον υποτακτικό, δεδομένου ότι μια τέτοια σχέση υποτίθεται ότι πρέπει να είναι απολαυστική και για τα δύο μέρη;

 

Ο υποτακτικός νιώθει ευχαρίστηση, πληρότητα, ηρεμία και άλλα μέσα στο πλαίσιο της υποταγής, της προσφοράς, της χρήσης και της εξουσίας που του επιβάλεται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι λογικό να υπάρχουν καταστάσεις που του αρέσουν πολύ, λίγο ή και καθόλου.
Ο υποτακτικός δεν μπαίνει σε αυτό το πλαίσιο προς ικανοποίηση της λίστας των βιτσιων του.
Αντλεί απόλαυση από τη θέση που βρίσκεται, από τη διαχείριση του από Τον/Την Κυρίαρχο/η και από το άφημα του σε Αυτόν/ην.
Ομως και σε αυτή τη σχέση, όπως σε όλες, δεν ταιριάζουν όλοι με όλους.

Ελπίζω να βοήθησα λίγο.

 

Φυσικά βοηθήσατε! Σας ευχαριστώ για την απάντηση!

 

Κατά τη δική μου οπτική, και με την απόσταση χρόνου από τις δικές μου πρώτες αναζητήσεις, θα έλεγα το εξής:

Δεν είναι όλα ένα μέγεθος που ταιριάζει σε όλους. Αν και συχνά — το λέω και για μένα — προσπαθούμε να φορέσουμε το δικό μας “παπούτσι” στους άλλους. Ίσως γιατί δεν έχουμε πάντα μέσα μας τη βεβαιότητα ότι μπορούν να υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην πληρότητα — ή στην απογοήτευση. Και δηλώνω ένοχη αυτής της αντίληψης. Κάποτε κι εγώ έψαχνα να βρω τον “σωστό” τρόπο, τον “κανονικό” ρόλο, το “πώς πρέπει” να είναι κάτι. Και τελικά κατέληξα στο ό,τι λειτουργεί για εμένα, με ειλικρίνεια, συναίνεση και — το κυριότερο — επίγνωση, αυτό είναι και το σωστό.

Είναι σημαντικό νομίζω να ξεχωρίσουμε την υπακοή από την υποταγή.
Η υπακοή μπορεί να είναι στιγμιαία, σε επιμέρους ζητήματα.
Η υποταγή είναι πιο βαθιά, αλλά κι αυτή έχει διαβαθμίσεις. Άλλος υποτάσσεται τελετουργικά, άλλος μόνο ερωτικά, άλλος περιστασιακά. Όλα είναι θεμιτά, εφόσον είναι συναινετικά.

Όσο για το “αν πρέπει να δέχεσαι πράγματα που δεν σου αρέσουν”:
Σε ένα ισορροπημένο πλαίσιο, όχι. Δεν έχεις καμία υποχρέωση να υποστείς κάτι που σε απωθεί — εκτός κι αν εσύ θέλεις να βιώσεις αυτή την απώθηση, γιατί εκεί βρίσκεται η έντασή σου. Υπάρχουν άνθρωποι που αντλούν ηδονή ή λύτρωση μέσα από τον “εξαναγκασμό” — πάντα με πλαίσιο, όρια και συναίνεση. Και αυτό είναι άλλο από το να καταπιέζεσαι.

Είναι σημαντικό να τα ξεχωρίζουμε αυτά:
το “δεν το θέλω”
από το “δεν μου κάνει καλό”
και από το “δεν το θέλω, αλλά με ολοκληρώνει όταν παραδίδομαι”.

Στο τέλος της ημέρας, δεν είναι θέμα ρόλων ή κανόνων. Είναι το πώς επικοινωνούν και μεταμορφώνονται δύο άνθρωποι μέσα από αυτό που δημιουργούν μαζί.

 

Υπακοή / υποταγή . Δώσατε μια απλή και κατανοητή εξήγηση των εννοιών . Με μια πρόταση , τοποθετήσατε άριστα την διαφορά κάνοντας την ξεκάθαρη.
Όπως επίσης και στην υποταγή, τα όρια της. Η λεπτή αυτή γραμμή του δεν θέλω /δεν μου κάνει καλό