Ινστιτούτο Αισθητικής

«…Πριν φτάσω στο σπίτι μου, λιγότερο από πέντε λεπτά χαλαρό περπάτημα ο εσωτερικός διάλογος είχε γίνει θυελλώδης το λιγότερο:

• Ρε Βάσια τι συμπεριφορά ήταν αυτή; Εσύ, μια περήφανη γυναίκα για τις ερωτικές της επιλογές, που αγαπάς τόσο το ανδρικό, όσο και το γυναικείο κορμί να αντιδράσεις έτσι; Και θεωρείς πως είσαι και Κυρία που ελέγχει τις αντιδράσεις της;
• Ναι αλλά, μου ήρθε απότομο. Δεν πρόλαβα να το επεξεργαστώ.
• Μα τι να επεξεργαστείς ρε χαζοβιόλα; Είδες μια ψωλή. Ε και; Την Λιάνα την γνώρισες σαν κορίτσι, ήξερες πως είναι κορίτσι, συμπεριφερόταν σαν κορίτσι, σε άγγιζε σαν κορίτσι, έμοιαζε με κορίτσι, την φαντασιωνόσουν σαν κορίτσι και ξαφνικά τρόμαξες που γεννήθηκε ίσως αγόρι αλλά νιώθει και προσπαθεί να γίνει κορίτσι; Τι σόι απελευθερωμένη γυναίκα είσαι εσύ; Και βασικά τι είδους καλός άνθρωπος είσαι;

Κάπου εκεί είχα σταματήσει να δικαιολογώ τον εαυτό μου στον εαυτό μου. Δεν είχα κανένα επιχείρημα. Ντράπηκα για την συμπεριφορά μου.

• Και τώρα τι θα κάνεις; Πώς θα το διορθώσεις;

Έλα μου ντε… Τι θα κάνω; Τα βήματα μου έγιναν πιο αργά, μέχρι που σταμάτησα. Ακούμπησα σε ένα πεζούλι. Άναψα τσιγάρο. Μόλις το έσβησα ξανάρχισα να περπατώ αλλά όχι προς το σπίτι μου αλλά το ινστιτούτο αισθητικής της Λιάνας και της Ελισάβετ. Η διαδρομή φυσικά μου φάνηκε πολύ πολύ μεγαλύτερη αλλά όσο προχωρούσα τα βήματα μου γίνονταν πιο σταθερά, πιο σίγουρα. Όταν έφτασα η αυτοπεποίθηση μου είχε επιστρέψει, οπότε άνοιξα την εξώπορτα με αυτοπεποίθηση και χτύπησα το κουδούνι. Άνοιξε την πόρτα η Λιάνα, φορώντας μόνο την ρόμπα της, με τα μαλλάκια της ανακατεμένα και με μάτια κλαμένα: Ξεκίνησε να μου λέει: «Αχ Κυρία Βάσια γυρίσατε… συγν…». Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της, την είχα ήδη αγκαλιάσει και την φιλούσα παθιασμένα, ενώ την έσπρωχνα προς τα μέσα, κλείνοντας την πόρτα πίσω μας.

Στο δωμάτιο μπήκε η Ελισάβετ και μας είδε αγκαλιασμένες. Για δευτερόλεπτα έμεινε αμίλητη κατόπιν προσπάθησε να αρχίσει κι αυτή τις συγγνώμες. Αυτή σε μένα.. όταν εγώ ήμουν η καθ όλα λάθος σε όλο αυτό το μπέρδεμα. Ούτε κι αυτή την άφησα να τελειώσει. Την αγκάλιασα και κρατώντας την Ελισάβετ με το ένα χέρι και εκείνη με το άλλο την φίλησα κι εκείνη το ίδιο παθιασμένα. Η Κυρία Βάσια είχε επιστρέψει…

«Παλιοκόριτσα μου κρατήσατε μυστικά. Κι αυτό είναι απαράδεκτο. Θα τιμωρηθείτε σκληρά για αυτό… Γδυθείτε και οι δύο και στα τέσσερα…» είπα επιτακτικά. Έσπευσαν και οι δύο να εκτελέσουν άμεσα τις εντολές μου. Η Ελισάβετ έμεινε μόνο με την ζώνη και το strapon. Μου άρεσε η εικόνα. Προς το παρόν μπορούσε να το κρατήσει.Θα έβλεπα μετά πως θα το χρησιμοποιούσα. «Στην κρεβατοκάμαρα τώρα, τσουλάκια!» διέταξα κι οι σκυλίτσες μου ξεκίνησαν. Στην γωνία του δωματίου είχε ένα βάζο με διακοσμητικά ξερά bamboo. Πήρα στα χέρια μου και έριξα το πρώτο μου χτύπημα στο κώλο της Λιάνας που είχε μείνει πίσω. Δεν το περίμενε, γύρισε και με είδε τρομαγμένη. Το πέος της είχε γίνει μια σταλίτσα πλέον, βασικά ήταν μια μεγάλη κλειτορίδα. Αποφάσισα πως έτσι θα το έβλεπα από δω και τώρα. Δεύτερο χτύπημα και κινήθηκε γρήγορα προς τα μπρος. Σειρά είχε η Ελισάβετ: «Αργείς βρωμιάρα! Προχώρα!». Κι ύστερα κι άλλο κι άλλο χτύπημα, πότε στην μία, πότε στην άλλη, στον διάδρομο, στα σκαλιά που ανέβαιναν προς τα πάνω, μέχρι την κρεβατοκάμαρα τους.

…»

Η Έμπνευση είναι πραγματική. Η απόδοση της ελεύθερη.

 

Εχετε υπεροχο ταλεντο

 

Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου. Απλά γράφω αυτά που έχω ζήσει…

 

Θα ηθελα να ξερω ακομα πολλα    

 

Σιγά σιγά…

 

Την άλλη φορά, πάρε με μαζί. Αστειεύομαι, υπέροχο

 

Συγνωμη άλλα εχω προτεραιότητα   

 

@ERW και @ChrisZab11 όλοι οι καλοί χωράνε..,

 

Τόσο βαθιά η καβλα σου .... Μέχρι τα πιο λεπτά αιμοφόρα αγγεία σου ..... Θα ήθελα να είμαι εκεί να σε απολαμβάνω

 

Τόσο κι άλλο τόσο…

 

Τελειοοο Θέλουμε και συνεχεια.

 

Είσαι φαντασίωση
Θέλω να τις λυωνεις πάντα!