Πολυγαμία και ειλικρίνεια των Κ

Δεν νομίζω ότι γίνεται να είναι κάποια υποτακτική κάποιου και να μην την αφορά το πως σκέφτεται. Το να μην ξέρει, οκ ίσως.

Αυτό που ρώτησα είναι γιατί πιστεύεις ότι το να διατηρεί κάποιος περισσότερες από μία υποτακτικές δεν είναι από μόνο του συνήθως προβληματικό, ακόμη και όταν υπάρχει συναίνεση. Πάντα αναφέρομαι στην πράξη όμως, όχι στην θεωρία.

 

Σκέφτομαι ότι για να καταγράψατε τις σκέψεις σας, με έναν κομψό μεν, αλλά σταθερό δε, τόνο διαμαρτυρίας θα πρέπει να σας είναι πολύ σημαντικό το θέμα της αποκλειστικότητας.

Αν δεν το κρίνετε πολύ προσωπικό, θέλω να ρωτήσω κάποια πράγματα.

Στο στάδιο της γνωριμίας, διερευνήσατε ποιο είναι το βλέμμα αυτού του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα θέματα; Ακόμη-ακόμη, μήπως τον ρωτήσατε ευθέως αν θα έχετε την αμέριστη κυριαρχία του ή όχι;

Σας απάντησε θολά; Σας είπε ψέματα; Σας είπε, ας πούμε, "none of your fucking business", όπως έχω πει συχνά εγώ; Εκανε άλλες δηλώσεις ή πράξεις που σας οδηγούσαν σε ισχυρή ένδειξη ότι θα υπάρχει αποκλειστικότητα;

Μιλάω για κάποιο αρχικό στάδιο γνωριμίας, όπου αυτός ο άνθρωπος, δεν σας είναι τίποτα ακόμη. Εκεί που δεν έχετε οικειοθελώς απεμπολήσει ακόμη κανέναν δικαίωμα.

Εχετε σύγουρα το "δικαίωμα" στο οποίο αναφέρεστε, να επιλέγετε αν θέλετε ή αν μπορείτε να είστε σε ένα πλαίσιο, αλλά το διεκδικήσατε; Το καταθέσατε;

Εβαλα το "δικαίωμα" σε εισαγωγικά επειδή η εμπειρία μου λέει ότι υπάρχουν μόνο τα δικαιώματα που διεκδικούνται. Τα άλλα, δεν υπάρχουν. Κατοικούν και παραμένουν μόνο στο μυαλό μας.

Dream

 

Έχετε δίκιο να με ρωτάτε κάτι τέτοιο
Όχι δεν ρωτησα και ούτε διεκδίκησα. Βρέθηκα σε αυτή τη σχέση χωρίς καν να έχω συνειδητοποιήσει την υποτακτικοτητα μου. Δεν είχσ γνώσεις , όπως εξ αρχής έγραψα. Ίσως ήμουν αφελής αλλά το θεώρησα δεδομένο. Δεν έχω σκοπό να περιγράψω όλη την πορεία μου, καθώς ούτε εγώ το θέλω ούτε κανέναν αφορά, Δεν έχει σημασία τι νόμιζα και τι φαντσζομουν. Απλά θα ήθελα να το γνωρίζω. Αυτό μόνο.ν

 

Δεν το πιστεύω απαραίτητα.
Όμως δεν κρίνω κανέναν άνθρωπο για το πώς επιθυμεί να ζει, (και δεν εννοώ περιπτώσεις που άπτονται του ποινικού κώδικα). Εάν αυτό τους ευχαριστεί, εάν αυτό επιθυμούν, η δική μου άποψη είναι περιττη. Κατέθεσα την προσωπική μου ιστορια, όχι για να κρίνω τους κυρίαρχους πολυγαμικους η μη. Ούτε για να βρω συμπαραστάτες κλπ. Απλά και μόνο για το θέμα της ειλικρίνειας , απενσντι σε έναν άνθρωπο, τον οποιοδήποτε ανθρώπο ανεξαρτήτως στάτους.

 

Ο σκοπός της απάντησής μου δεν είναι για να "στην πω" ή "να σε νουθετήσω", είναι απλά κάτι που θέλω να μοιραστώ.

Assumption is the mother of all fuckups.

Όταν κάτι το θεωρούμε δεδομένο χωρίς να το έχουμε διεκδικήσει ή διατυπώσει ρητά, πατάμε πάνω σε πάγο. Μπορεί να σταθεί… μπορεί και να σπάσει. Και όταν σπάσει, πονάει διπλά: όχι μόνο γιατί πέσαμε, αλλά γιατί νιώθουμε πως δεν μας άξιζε—ενώ στην πραγματικότητα απλώς δεν είχαμε βάλει τους δικούς μας όρους στο τραπέζι.

C’est la vie.

Από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Αν δεν μάθουμε είμαστε καταδικασμένοι—αργά ή γρήγορα—να τα επαναλάβουμε.

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση

Δεν οφελει να αναφέρω λεπτομέρειες. Ίσως μονο το ότι όπως δήλωσα εξ αρχής , δεν είχα γνώσεις . Και δεν είχα λόγω να θέσω όρους γιατί όλα αυτά για μένα ήταν μια εντελώς άγνωστη "χώρα", και δεν ήξερα ότι εν προκειμένω οι σχέσεις δομούνται με όρους και συμβόλαια. Βλακεία μου; Ναι.
Και ασφαλώς, μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

 

Σας ευχαριστώ για την απάντηση, επ ουδενί δεν χρειάζεται καμμία πορεία να μας πείτε και διαφωνώ κάθετα να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως "αφελή", δεν είναι αφέλεια το να μπαίνει κάποιος σε μια σχέση ανοιχτά, να μην μπαίνει κάποιος σε σχέση "καχύποπτος". Κανείς, ελπίζω, δεν σας ψέγει ούτε σας λυπάται.

Εκανα την ερώτηση, επειδή επιμένατε στη λέξη "ειλικρινής" / "ειλικρίνεια" - δεν σας είπε ψέματα λοιπόν, είχατε απλώς την προσδοκία αυτοβούλως να σας παρουσιαστεί πλήρως ο "απέναντι", τουλάχιστον ως προς τα σημαντικά και αυτονόητα για σας. Αν για κάτι αμυδρά μπορώ να "ψέξω" αυτόν τον άνθρωπο που δεν τον γνωρίζω είναι γιατί δεν σας μίλησε περισσότερο γι αυτές τις σχέσεις που εσείς δεν ξέρατε (αν υποθέσουμε ότι αυτός ήξερε). Αλλά κι αυτό, "δικαίωμά" του θα λεγε, και θα χε και δίκιο.

Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε γι αυτές τις σχέσεις, έχει το φόρουμ τεράστιο υλικό. Δεν θα εκπλαγείτε, αν σας προτείνω να ξεκινήσετε από το "assuming is not allowed".

Ούτως ή άλλως Καλωσήρθατε στον κόσμο μας που είναι τόσο "παλαβός" όσο κι ο υπόλοιπος.

Μια σκέψη θα σας αφήσω που ίσως βοηθήσει στην κατοπινή ζωή γενικά, εντός κι εκτός bdsm: να αναλογιστείτε τη διαφορά του "θα ήθελα" από το "θέλω". Το πρώτο συνήθως προσδοκά μια πράξη άλλου (ή του σύμπαντος) να συμβεί, το δεύτερο προετοιμάζει μια δική μας πράξη.

Να στε πάντα καλά κι αυτά να 'ναι όλα τα στραβά, στο δρόμο για την διεκδίκηση της ευτυχίας σας!

Dream

 

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές. Εστω ότι ήταν δικαίωμα του να μην είναι ειλικρινής, το να μην υπάρχει η συναίνεση μου κι αυτό δικαίωμα του είναι; Ρωτώ. Απλώς ρωτώ. Και απορώ γιατί άλλα διαβάζω εδώ περί συναίνεσης και σεβασμού ορίων κλπ κλπ. Βεβαίως υπάρχει η περίπτωση να είμαι εγώ η ανεπαρκής και να μην κατανοώ όσα διαβάζω. Επιμένω στο θα ήθελα, (έτσι κι αλλιώς το θέλω δεν νομίζω να ενδιέφερε), όχι για άλλο λόγο, επειδή νόμιζα ότι είχε ένα νόημα όλο αυτό και όχι μόνο για μένα. Και πάλι ευχαριστώ για τις συμβουλές και τις ευχές.

 

Δεν είναι τα «συμβόλαια» και οι «όροι» το θεμέλιο μιας σχέσης· η επικοινωνία είναι.

Για να υπάρξει οποιαδήποτε συμφωνία, πρέπει πρώτα να υπάρχει κοινή βάση κατανόησης — δηλαδή και οι δύο να ξέρουν τι ακριβώς συμφωνούν.

Οι σχέσεις τύπου Κ/υ δεν χτίζονται με το Κ να βάζει το «πιστόλι στον κρόταφο» του υ. Το όποιο «πιστόλι» —στα πόδια του ή μακριά του— το κρατάει το ίδιο το υ.

Οι Κ/υ σχέσεις δεν είναι κάτι εξωτικό· είναι υποσύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, και μοιράζονται μαζί τους βασικές αρχές — όπως η συμβατότητα.

Τώρα, φυσικά, κάτι που αρχικά φαίνεται ως «ασυμβατότητα» μπορεί να αλλάξει στην πορεία, αν δεν αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ στοιχείο για έναν ή και για τους δύο. Αυτό όμως προϋποθέτει επίγνωση.

Θεμέλιο είναι να ξέρουν και οι δύο πού συμφωνούν και πού όχι — δηλαδή πού συναντιούνται και πού όχι — ώστε να πάρουν τις αποφάσεις τους με καθαρότητα.

 

Ευχαριστώ

 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από αυτά που λες, απλά να πω ότι στο ξεκίνημα ούτε ξέρεις τι είσαι ούτε τι θέλεις ούτε τι όρους έχεις.

Και ο/η κάθε Κ που αναλαμβάνει ένα υ στο ξεκίνημα, το γνωρίζει πολύ καλά αυτό.

 

Στο ξεκίνημα της γνωριμίας δεν ξέρεις τίποτα, γι' αυτό λέγεται γνωριμία.

Στη γνωριμία μαθαίνεις πράγματα για τον άλλον και εφόσον τον σκέφτεσαι για σχέση, δεν μπορεί να μη ζητάς να μάθεις αυτά που θεωρείς θεμελιώδη.

Το μυστικό είναι να καταλάβεις ότι το τι θεωρείς εσύ ως αυτονόητο μπορεί να διαφέρει τα μάλα από το τι θεωρεί αυτονόητο ο άλλος.

Ο μόνος τρόπος για να μάθεις είναι να ρωτάς και να μη θεωρείς ότι τα αυτονόητά σου έχουν καθολικότητα.

Και το δεύτερο, και ακόμα πιο δύσκολο, είναι να μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό που λες δεν είναι απαραίτητα, ούτε αυτό που πραγματικά εννοείς, ούτε -πολύ περισσότερο- αυτό που κατάλαβε ο άλλος.

Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.

Ή τα επαναλαμβάνουμε.