The Therapeutic Potential of Play: A Comparative Study of Play Therapy and BDSM Practices in Trauma

Απόπειρα μετάφρασης μιας εξαιρετικά σημαντικής και ενδιαφέρουσας δημοσίευσης για το «παιχνίδι» στο BDSM. Η δημοσίευση: The Therapeutic Potential of Play: A Comparative Study of Play Therapy and BDSM Practices in Trauma Management - A term paper by Aidan A. Sunassee

Η πηγή: https://www.researchgate.net/public...Management_-_A_term_paper_by_Aidan_A_Sunassee

Η Θεραπευτική Δυναμική του Παιχνιδιού:
Συγκριτική Μελέτη Play Therapy και BDSM στην Επεξεργασία Τραύματος

ΜΕΡΟΣ 1 – Περίληψη & Σχετικότητα, Όροι και Στόχοι
-------------------------------------------------

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
--------------------
Το παρόν άρθρο επιχειρεί μια συγκριτική διερεύνηση δύο διαφορετικών μορφών παιχνιδιού:
την παιδική θεραπεία μέσω παιχνιδιού (play therapy) και τις δραστηριότητες BDSM ενηλίκων,
εστιάζοντας στις πιθανές θεραπευτικές τους ωφέλειες στην επεξεργασία τραύματος.

Ένα ιδιαίτερα σχετικό υποσύνολο του BDSM (Δεσμά, Πειθαρχία, Κυριαρχία/Υποταγή, Σαδισμός/Μαζοχισμός) είναι το «Trauma Play», το οποίο ορίζεται ως:
«BDSM δραστηριότητες στις οποίες οι ενήλικες συμμετέχουν συναινετικά και που συνδέονται με παλαιότερο τραύμα ή κακοποίηση, για το οποίο το άτομο έχει πλήρη επίγνωση αυτής της σύνδεσης» (Thomas, 2020).

Ενώ οι θεραπευτικές εφαρμογές της θεραπείας μέσω παιχνιδιού είναι διεξοδικά μελετημένες,
το BDSM και ειδικότερα το trauma play παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητες περιοχές και συχνά παρερμηνεύονται λόγω κοινωνικών προκαταλήψεων.

Το άρθρο επιχειρεί να γεφυρώσει αυτό το ερευνητικό κενό, αναλύοντας τα θεωρητικά πλαίσια, τους ρόλους και τις πιθανές τομές αυτών των πρακτικών στην επεξεργασία τραύματος. Με βάση βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις, μελέτες περίπτωσης και απόψεις ειδικών, το κείμενο φωτίζει τις θεραπευτικές δυνατότητες αυτών των «παιγνιώδων» παραδειγμάτων, εξετάζει τους σχετικούς κινδύνους και επισημαίνει πεδία που χρήζουν περαιτέρω έρευνας.

Με τον τρόπο αυτό, φιλοδοξεί να καταρρίψει το στίγμα στις συζητήσεις ψυχικής υγείας και να προτείνει νέες οδούς παρέμβασης και ίασης τραύματος, ενισχύοντας μια πιο περιεκτική κατανόηση των ποικίλων μορφών θεραπευτικού παιχνιδιού.


ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
----------------------------
Η θεραπεία μέσω παιχνιδιού (play therapy) είναι μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, όπου το παιχνίδι χρησιμοποιείται ως η κύρια «γλώσσα» με την οποία τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους (Bratton, Ray, Rhine, & Jones, 2005).

Αντίθετα, το BDSM, που περιλαμβάνει τρεις βασικές διαστάσεις:

- BD – Δεσμά & Πειθαρχία (Bondage & Discipline)
- DS – Κυριαρχία & Υποταγή (Dominance & Submission)
- SM – Σαδισμός & Μαζοχισμός (Sadism & Masochism)

προσφέρει μια πιο σύνθετη, αυστηρά ενήλικη μορφή έκφρασης (Ten Brink et al., 2021).

Όπως περιγράφουν οι Wismeijer & Assen (2013), οι συμμετέχοντες στο BDSM μπορούν να αναλάβουν τρεις διαφορετικούς ρόλους στην ανταλλαγή ισχύος:

- Dominant (Dom) – Το άτομο που αναλαμβάνει τον έλεγχο και ηγείται της κατάστασης
- Submissive (Sub) – Ο συμμετέχων που παραδίδει τον έλεγχο και υιοθετεί παθητικό ή υπάκουο ρόλο
- Switch – Όσοι εναλλάσσουν τους ρόλους, ανάλογα με το πλαίσιο ή τη δραστηριότητα.


ΜΕΡΟΣ 2 – Ανασκόπηση Βιβλιογραφίας
----------------------------------

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ (The Role of Play)
----------------------------------------

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
--------------------------------------------
Στην παιδική ηλικία, το παιχνίδι δεν είναι απλώς μια μορφή ψυχαγωγίας.
Αντίθετα, λειτουργεί ως μέσο μέσα από το οποίο τα παιδιά:

- αναλύουν προβλήματα
- πειραματίζονται με ιδέες
- μοιράζονται σκέψεις
- καλλιεργούν δημιουργική σκέψη
- συνεργάζονται προς κοινούς στόχους

Η συμμετοχή στο παιχνίδι ενισχύει την ανάπτυξή τους σε γνωστικό, γλωσσικό, κοινωνικό και σωματικό επίπεδο (Paris, Beeve, & Springer, n.d.).

Η φανταστική/συμβολική μορφή παιχνιδιού είναι ιδιαίτερα ισχυρό εργαλείο, καθώς επιτρέπει στα παιδιά να εξερευνούν νέες ιδέες και κοινωνικές συμπεριφορές, να δημιουργούν ιστορίες, να αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους και να διαπραγματεύονται έννοιες και εμπειρίες. Αυτό το είδος παιχνιδιού τους παρέχει πολύτιμες γνώσεις για τον κόσμο και μπορεί να αποτελέσει βασικό υλικό για τον σχεδιασμό μαθησιακών δραστηριοτήτων.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ
----------------------------------------------
Η μελέτη “Animal Welfare: Could Adult Play be a False Friend?” (Blois-Heulin et al., 2023) εξετάζει το παιχνίδι στην ενήλικη ζωή των ζώων, τις επιπτώσεις του και τη σχέση του με την ευημερία τους,
προκαλώντας αμφιβολίες σχετικά με την κοινή αντίληψη ότι το παιχνίδι αποτελεί αυτόματο δείκτη καλής ψυχικής κατάστασης.

Η έρευνα διερεύνησε τόσο οικόσιτα είδη (π.χ. άλογα) όσο και άγρια ή υπό αιχμαλωσία είδη (π.χ. πιθηκοειδή), και κατέληξε στο ότι το ενήλικο παιχνίδι παρατηρείται εξίσου συχνά και στα άγρια ζώα, ακόμη και σε συνθήκες πίεσης.

Αυτό αντιβαίνει στην υπόθεση ότι η συχνότητα παιχνιδιού είναι αυξημένη μόνο σε ζώα με καλύτερες συνθήκες ευημερίας. Αντίθετα, τα υψηλότερα επίπεδα παιχνιδιού εμφανίστηκαν σε ζώα που παρουσίαζαν σημάδια κακής ευημερίας, υποδεικνύοντας ότι το παιχνίδι μπορεί να λειτουργεί ως μηχανισμός εκτόνωσης άγχους και όχι ως απόδειξη ευημερίας.

Η συχνότητα παιχνιδιού αυξανόταν ιδιαίτερα σε περιόδους κοινωνικής αστάθειας, υποδηλώνοντας τη λειτουργία του ως μηχανισμού ανακούφισης από το στρες. Συνεπώς, το παιχνίδι στην ενήλικη ζωή μπορεί να μην είναι ένδειξη καλής κατάστασης, αλλά να λειτουργεί ως μέσο αυτορρύθμισης και «αυτοθεραπείας» μέσω της ενδογενούς έκκρισης οπιοειδών στον εγκέφαλο (Carr, 1902; Pellis & Pellis, 2009).

Η παρατήρηση αυτή θέτει το θεωρητικό υπόβαθρο για την επόμενη διερεύνηση του ανθρώπινου ενήλικου παιχνιδιού, ιδίως του kink, και των επιπτώσεών του.

ΤΟ KINK ΩΣ ΜΟΡΦΗ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ (Kink as a Form of Adult Play)
-------------------------------------------------------------------

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ
-----------------
Ιστορικά, τα άτομα που ασκούν BDSM παθολογικοποιούνταν, καθώς θεωρούνταν ότι οι πρακτικές τους περιλάμβαναν μη συναινετικές αλληλεπιδράσεις, παραπέμποντας σε στοιχεία σεξουαλικού σαδισμού ή μαζοχισμού, όπως περιγράφει το DSM-5 (American Psychiatric Association, 2013; Richters et al., 2008).

Αυτή η αντίληψη ενισχυόταν από πρώιμους ψυχιάτρους, όπως ο Freud (1938), ο οποίος θεωρούσε ότι οι BDSM πρακτικές αποτελούν ένδειξη ψυχοπαθολογίας. Επιπλέον, προτάθηκε σύνδεση μεταξύ BDSM και παιδικής κακοποίησης (Hopkins et al., 2016; Nordling et al., 2000; Yost & Hunter, 2012).

Ωστόσο, σύγχρονες έρευνες αμφισβητούν αυτά τα δεδομένα, καταδεικνύοντας ότι το BDSM δεν σχετίζεται με ψυχοπαθολογία (Connolly, 2006; Wismeijer & van Assen, 2013) ούτε με δυσπροσαρμοστική αντίδραση σε πρώιμα τραύματα (Brink, Coppens, Huys & Morrens, 2021).

Πλήθος μελετών δείχνει ότι οι BDSM ασκούμενοι παρουσιάζουν φυσιολογική ψυχολογική και κοινωνική λειτουργικότητα (Khan, 2015).

Μετα-αναλύσεις και συστηματικές ανασκοπήσεις (Brown et al., 2020; Ten Brink et al., 2021)
επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστική σύνδεση ανάμεσα στην παιδική κακοποίηση και την ενασχόληση με BDSM στην ενήλικη ζωή.


ΜΕΡΟΣ 3 – Περισσότερο από μια Σεξουαλική Παρέκκλιση & Παιχνίδι και Επεξεργασία Τραύματος
--------------------------------------------------------------------------------------

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ (More than just Sexual Deviance)
--------------------------------------------------------------------------
Ακολουθώντας τις ιδέες των Richard A. Sprott & D. J. Williams (2019) και της Staci Newmahr (2010), το kink, που συχνά συνδέεται με το BDSM, μπορεί να επαναπλαισιωθεί ως μια ιδιαίτερη μορφή ενήλικου παιχνιδιού.

Αυτή η οπτική πηγάζει από την αντίληψη ότι το kink μπορεί να αποτελέσει ουσιαστική ψυχαγωγική δραστηριότητα, κι όχι αποκλειστικά σεξουαλική προτίμηση ή ένδειξη παρέκκλισης.

ΤΟ BDSM ΩΣ ΣΟΒΑΡΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ (Serious Leisure)
---------------------------------------------
Η Newmahr (2010) προτείνει ότι ο σαδομαζοχισμός (SM), ως υποσύνολο του kink,
μπορεί να θεωρηθεί μορφή «σοβαρής ψυχαγωγίας» (serious leisure) και όχι απλώς «ιδιαίτερο σεξ».

Η θεωρία του Robert Stebbins (1982) για το serious leisure αναφέρεται σε δραστηριότητες που:

- απαιτούν την εκμάθηση ειδικών δεξιοτήτων
- προσφέρουν οφέλη και ανταμοιβές
- και ακολουθούνται με επιμονή και αφοσίωση, σχεδόν όπως μια επαγγελματική πορεία

Η συμμετοχή στο BDSM συχνά προϋποθέτει:

1. Απόκτηση γνώσεων και τεχνικών δεξιοτήτων
2. Επένδυση σε εξειδικευμένο εξοπλισμό
3. Εμπλοκή σε κοινότητα ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα

Αυτό παραλληλίζεται με άλλες μορφές ενήλικης «σοβαρής» ψυχαγωγίας, τοποθετώντας το kink στο πλαίσιο ενός σύνθετου, κοινωνικά δομημένου παιχνιδιού (Sprott & Williams, 2019).

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ KINK ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ
----------------------------------------
Το παιχνίδι στο πλαίσιο του kink δεν ταυτίζεται με την επιπολαιότητα.
Αντιθέτως, περιλαμβάνει:

- Βαθιά συναισθηματική εμπλοκή
- Διαπραγμάτευση ρόλων
- Τήρηση αυστηρών κανόνων και ορίων

Η συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες παρέχει στους συμμετέχοντες ψυχολογικά και κοινωνικά οφέλη, όπως:

- Ψυχολογικά:
- Αίσθηση πρόκλησης απέναντι στις κοινωνικές νόρμες
- Ικανοποίηση μέσα από την αυθεντική έκφραση ταυτότητας
- Ευχαρίστηση από την ίδια τη δραστηριότητα
- Κοινωνικά:
- Ένταξη σε μια κοινότητα
- Δεσμούς συντροφικότητας
- Αναγνώριση των δεξιοτήτων από τους ομοίους

Έτσι, το kink ως ενήλικο παιχνίδι αμφισβητεί την παραδοσιακή αντίληψη ότι πρόκειται μόνο για σεξουαλική παρέκκλιση.

Παρόλο που μπορεί να περιλαμβάνει σεξουαλικό στοιχείο, πρωτίστως αφορά εξερεύνηση, έκφραση και βαθιά διαπροσωπική σύνδεση, αντίστοιχη με τη πολύπλευρη φύση του παιχνιδιού (Newmahr, 2010).

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ (Play and Trauma Processing)
---------------------------------------------------------------

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΣΩ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
-------------------------------------------------------------
Η θεραπεία μέσω παιχνιδιού (Play Therapy) αποτελεί βασική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία παιδιών, καθώς παρέχει έναν ισχυρό τρόπο έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων που τα παιδιά συχνά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με λόγια (Landreth, 2012).

Η μέθοδος αξιοποιεί τη φυσική γλώσσα του παιδιού – το παιχνίδι – για να διευκολύνει την επικοινωνία και την κατανόηση των εμπειριών του.

Μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές είναι η Παιδοκεντρική Θεραπεία μέσω Παιχνιδιού (Child-Centered Play Therapy, CCPT), η οποία χαρακτηρίζεται από τον μη κατευθυντικό της χαρακτήρα: το παιδί καθορίζει τον ρυθμό και την πορεία της διαδικασίας (Ray, 2011).

Η CCPT βασίζεται στις αρχές της ανθρωπιστικής ψυχολογίας,
εστιάζοντας στην εγγενή αξία του παιδιού και στην ανάγκη για άνευ όρων αποδοχή (unconditional positive regard).

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ
---------------------------------
Η θεραπευτική σχέση αποτελεί το θεμέλιο της παρέμβασης.
Ο θεραπευτής ακολουθεί οκτώ βασικές αρχές:

1. Δημιουργεί μια ζεστή και φιλική σχέση με το παιδί.
2. Αποδέχεται το παιδί χωρίς όρους.
3. Εγκαθιδρύει μια αίσθηση επιτρεπτικότητας μέσα στη σχέση (Myers, 2008).
4. Αναγνωρίζει και καθρεφτίζει τα συναισθήματα του παιδιού.
5. Σέβεται την ικανότητα του παιδιού να λύνει μόνο του τα προβλήματά του.
6. Δεν κατευθύνει τις πράξεις ή τις συζητήσεις του παιδιού.
7. Αναγνωρίζει ότι η διαδικασία του παιδιού είναι σταδιακή.
8. Θέτει μόνο τους απαραίτητους περιορισμούς (Prevention Services, n.d.).

Οι συνεδρίες γίνονται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο παιχνιδιού, όπου τα παιχνίδια κατηγοριοποιούνται σε πέντε τύπους:

- οικογενειακά/φροντιστικά
- τρομακτικά
- επιθετικά
- εκφραστικά
- φανταστικά/προσποιητά (Kottman, 2003)

Αυτά διευκολύνουν την αυτοέκφραση, επιτρέποντας στο παιδί να επεξεργαστεί συναισθήματα
και να εξερευνήσει τον κόσμο των ενηλίκων μέσα από συμβολικό ρόλο.


ΜΕΡΟΣ 4 – Συζήτηση, Trauma Play ως Εργαλείο & Συγκριτική Ανάλυση
---------------------------------------------------------------

ΣΥΖΗΤΗΣΗ – ΕΝΗΛΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΩΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
------------------------------------------------------
Η διερεύνηση του ενήλικου παιχνιδιού, και ειδικότερα των πρακτικών kink και BDSM,
αποκαλύπτει ενδιαφέροντες μηχανισμούς αντιμετώπισης που αναπτύσσουν τα άτομα
σε συνθήκες τραύματος ή υψηλού στρες.

Αυτές οι συμπεριφορές παρουσιάζουν εντυπωσιακές ομοιότητες με εκείνες που παρατηρούνται στο ζωικό βασίλειο, όπου η ενήλικη παιγνιώδης συμπεριφορά υπό πίεση λειτουργεί ως στρατηγική διαχείρισης άγχους (Blois-Heulin et al., 2023).

ΤΟ TRAUMA PLAY ΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ
--------------------------------------------------
Στο πλαίσιο της κοινότητας του kink, το trauma play αποτελεί μέσο για ασφαλή επαναβίωση και επεξεργασία παλαιότερων τραυματικών εμπειριών.

Αυτό το φαινόμενο παραλληλίζεται με τις παρατηρήσεις στα ζώα:
το παιχνίδι λειτουργεί ως μηχανισμός για την αντιμετώπιση κοινωνικών ή περιβαλλοντικών πιέσεωνκαι την πρόβα μελλοντικών στρεσογόνων καταστάσεων (Blois-Heulin et al., 2023).

Οι ομοιότητες στις στρατηγικές διαχείρισης στρες ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα
υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός ενστικτώδους, εξελικτικού μηχανισμού (Barker et al., 2019).

ΤΟ BDSM ΩΣ ΣΟΒΑΡΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΟ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ
----------------------------------------------
Σύμφωνα με τη μελέτη της Newmahr (2023), το BDSM ως μορφή serious leisure απαιτεί μοναδικές δεξιότητες και προσφέρει συγκεκριμένα οφέλη στους συμμετέχοντες.

Η σύγκλιση αυτή υπογραμμίζει την περίπλοκη σχέση ανάμεσα στο στρες, το τραύμα και το παιχνίδι σε όλο το φάσμα των ειδών.

TRAUMA PLAY ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ
-----------------------------------------------
Η επίδραση του τραύματος στα άτομα και η ικανότητά του να προκαλεί έντονα μετατραυματικά συμπτώματα έχει μελετηθεί εκτενώς (Halligan et al., 2003; May & Wisco, 2016).

Το trauma play έχει αναδυθεί ως μια ιδιαίτερη μέθοδος επεξεργασίας τραύματος, προσφέροντας σε ορισμένα άτομα τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τις τραυματικές τους εμπειρίες σε ένα ασφαλές και συναινετικό περιβάλλον (Lindemann, 2011).

Η σημασία του ελέγχου και της ασφάλειας είναι θεμελιώδης:το άτομο ανακτά τον έλεγχο, επαναπροσδιορίζει το τραύμα και το εντάσσει στην αφήγησή του χωρίς να παραμένει θύμα.

Η αλληλεπίδραση με τις τραυματικές μνήμες συνήθως δεν γίνεται απομονωμένα, αλλά εντός μιας υποστηρικτικής, συναινετικής σχέσης ή κοινότητας BDSM, όπου η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία είναι απαραίτητες (Pitagora, 2013).

Η μετασχηματιστική δύναμη του trauma play έγκειται στην αναπλαισίωση του τραύματος
ως εμπειρία ενδυνάμωσης και μεταμόρφωσης (Pitagora, 2017).

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕΣΩ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΚΑΙ TRAUMA PLAY
------------------------------------------------------------
Η θεραπεία μέσω παιχνιδιού χρησιμοποιείται εκτενώς για να βοηθήσει τα παιδιά να διαχειριστούν συναισθηματικές και ψυχολογικές δυσκολίες, συναντώντας τα στον κόσμο του παιχνιδιού.

Αντίστοιχα, οι δραστηριότητες BDSM ως ενήλικο παιχνίδι προσφέρουν ένα πλαίσιο για την εξερεύνηση συναισθημάτων και εμπειριών.

Τρία στάδια επεξεργασίας τραύματος εμφανίζονται και στις δύο πρακτικές:

1. **Δημιουργία Ασφάλειας (Establishing Safety)**
- CCPT: Χώρος άνευ κριτικής και περιορισμών
- BDSM: Διαπραγμάτευση ορίων, safe words, συναίνεση

2. **Επαναβίωση Τραύματος (Revisiting Trauma)**
- CCPT: Συμβολική έκφραση μέσω παιχνιδιού
- Trauma Play: Αναπαράσταση τραυματικών σεναρίων με επίγνωση και έλεγχο

3. **Επανεπεξεργασία και Ενσωμάτωση (Reprocessing & Integration)**
- CCPT: Το παιδί δίνει νόημα στην εμπειρία
- BDSM: Επιτυγχάνεται μέσω aftercare – φροντίδας και συζήτησης μετά τη σκηνή.

ΜΕΡΟΣ 5 – Διαφορετικά Πλαίσια & Στόχοι, Πιθανοί Κίνδυνοι, Ενημέρωση στο Kink
---------------------------------------------------------------------------

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ (Contrasting Contexts and Goals)
---------------------------------------------------------------
Παρόλο που η θεραπεία μέσω παιχνιδιού και το kink/trauma play μοιράζονται το στοιχείο του παιχνιδιού, οι διαφορές τους ως προς τους στόχους, τα πλαίσια και την επίβλεψη είναι καθοριστικές.

**Πλαίσιο και Δημογραφικό Εστίασης**
- Θεραπεία μέσω παιχνιδιού: Παιδοκεντρική, αποκλειστικά θεραπευτική, βοηθά τα παιδιά να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους.
- Trauma Play στο BDSM: Αφορά αποκλειστικά ενήλικες, μπορεί να έχει πολλαπλούς σκοπούς (θεραπευτικούς, απόλαυση, αυτογνωσία).

**Επίβλεψη και Θεραπευτικό Πλαίσιο**
- Θεραπεία μέσω παιχνιδιού: Υπό την καθοδήγηση ειδικού, με δυνατότητα διαχείρισης κρίσεων.
- Trauma Play: Συνήθως χωρίς επαγγελματική επίβλεψη, μεγαλύτερο ρίσκο επανατραυματισμού αν απουσιάζει αυτογνωσία.

**Διαφορετικές Προσεγγίσεις στην Επίλυση**
- CCPT: Συμβολική «νίκη» ή κάθαρση μέσω παιχνιδιού.
- BDSM: Η επίλυση έρχεται από την εκούσια παράδοση, την εμπιστοσύνη και την αναπλαισίωση του τραύματος ως δύναμη.

Όπως αναφέρει ο Thomas (2020):
«Η ευαλωτότητά μου ήταν ενδυναμωτική και αποτέλεσε απόδειξη ότι έχω αρκετή δύναμη στη ζωή μου ώστε να παραδώσω μέρος της εκούσια.»

ΠΙΘΑΝΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΗ ΣΥΜΒΑΤΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
-----------------------------------------------------
Η θεραπεία μέσω παιχνιδιού και το kink/trauma play ενέχουν κινδύνους.

**Κίνδυνοι Play Therapy**
- Εξαρτάται από την εμπειρία του θεραπευτή
- Λανθασμένη ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει σε ακατάλληλη παρέμβαση (Bratton et al., 2005)

**Κίνδυνοι Kink/Trauma Play**
- Σωματικοί: Πιθανοί τραυματισμοί
- Συναισθηματικοί: Κίνδυνος επανατραυματισμού
- Κοινωνικοί: Στίγμα, ενοχή, ντροπή (Barker et al., 2007)

Η υπερ-εξάρτηση από το kink ως μοναδικό μέσο επεξεργασίας τραύματος μπορεί να οδηγήσει σε παραμέληση επαγγελματικής βοήθειας.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΤΟ KINK
----------------------------------
Η ενημέρωση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας για το kink είναι κρίσιμη.

- Αποτρέπει βλάβες από παρερμηνείες και προκαταλήψεις.
- Διευκολύνει τη θεραπευτική σχέση και την εμπιστοσύνη (Pillai-Friedman, Malott & Kinkaid, 2014).

Οι καταστάσεις αλλοιωμένης συνείδησης στο BDSM (*subspace*, *topspace*)
μπορούν να έχουν θεραπευτικά οφέλη (Pitagora, 2017).

Οι κοινότητες BDSM λειτουργούν ως χώροι ασφάλειας και εκπαίδευσης. Η κατανόηση αυτών των πλαισίων επιτρέπει στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να προσφέρουν καλύτερη υποστήριξη και καθοδήγηση.


ΜΕΡΟΣ 6 – Κενά & Περιορισμοί, Συμπέρασμα
----------------------------------------

ΚΕΝΑ, ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΕΔΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
----------------------------------------------
Η μελέτη της θεραπευτικής δυναμικής της θεραπείας μέσω παιχνιδιού και του kink/trauma play
για την επεξεργασία τραύματος είναι ένα αναδυόμενο ερευνητικό πεδίο με ενθαρρυντικές προοπτικές.

Ωστόσο, η υπάρχουσα έρευνα παραμένει περιορισμένη, αφήνοντας πολλά σημεία αχαρτογράφητα.

**Ανάγκη για βαθύτερη κατανόηση των μηχανισμών**
Απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση των ψυχολογικών, φυσιολογικών και νευροβιολογικών διεργασιών που καθιστούν αυτές τις πρακτικές αποτελεσματικές στην επεξεργασία τραύματος.

**Μεταβλητές που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα**
- Ατομικά χαρακτηριστικά: ηλικία, φύλο, προσωπικότητα
- Φύση του τραύματος: είδος, χρονιότητα, ένταση
- Υποστηρικτικά πλαίσια: οικογένεια, κοινότητα, θεραπευτικό δίκτυο

**Ανάγκη για ισχυρότερα ερευνητικά πρωτόκολλα**
Η υπάρχουσα έρευνα στο BDSM και το trauma play υποφέρει από:
- Μικρά δείγματα συμμετεχόντων
- Έλλειψη ομάδων ελέγχου
- Περιορισμένη δυνατότητα γενίκευσης

Τυχαίες ελεγχόμενες δοκιμές (RCTs) και πολυεπίπεδες μελέτες είναι απαραίτητες
για την ενίσχυση της αξιοπιστίας των ευρημάτων.

**Διερεύνηση πιθανών κινδύνων**
Παράλληλα με τα οφέλη, πρέπει να μελετηθούν οι πιθανοί κίνδυνοι, όπως:
- Επανατραυματισμός
- Συναισθηματική απορρύθμιση
- Κοινωνικό στίγμα

Μελλοντική έρευνα θα πρέπει να αναπτύξει στρατηγικές πρόληψης κινδύνων
και πλαίσια κλινικής καθοδήγησης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
----------
Συνοψίζοντας, η θεραπευτική σημασία τόσο της θεραπείας μέσω παιχνιδιού όσο και του kink/trauma play δεν μπορεί να υποτιμηθεί μέσα στα αντίστοιχα πλαίσια τους.

Η αποδοχή μη παραδοσιακών πρακτικών, όπως το trauma play, απαιτεί από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας και τους ερευνητές να διευρύνουν τις προοπτικές τους, προωθώντας την ενσυναίσθηση, την περιεκτικότητα και την κλινική ευαισθησία.

Η ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μονοπατιών πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στην καινοτομία,
την προσοχή και τον απόλυτο σεβασμό για την ασφάλεια και τη συναίνεση σε κάθε αλληλεπίδραση.

Η συνεχής διερεύνηση των διασταυρώσεων ανάμεσα στο παιχνίδι, τη θεραπεία και το kink
είναι ουσιαστική για την οικοδόμηση ενός περισσότερο περιεκτικού και συμπονετικού συστήματος ψυχικής υγείας.

 

Πώς να μετατρέψετε την παιδική ηλικία σε μια επικερδή, ψυχοσωματική περφόρμανς.

Καλώς ήρθατε στη νέα εποχή της θεραπείας.
Εκεί όπου που τα παλιά, βαρετά ντιβάνια της ψυχανάλυσης αντικαθίστανται από…. ζώα, μάστιγια και σκοινιά. Η επιστήμη, όπως φαίνεται, έχει κάνει άλματα, και εμείς είμαστε εδώ για να σας καθοδηγήσουμε σε αυτό το θαυμαστό ταξίδι. Ετοιμαστείτε να ανακαλύψετε πώς το τραύμα σας, αντί να σας στοιχειώνει, μπορεί να γίνει το πιο δημιουργικό εργαλείο για την προσωπική σας ανάπτυξη.

Κεφάλαιο 1: Η Μεγάλη Εξίσωση – Από τον Πίθηκο στον... Πίθηκο

Παλιότερα, οι ψυχολόγοι πιστεύαν ότι το ανθρώπινο τραύμα ήταν μια περίπλοκη υπόθεση, που απαιτούσε χρόνια δουλειάς, λεκτικής επεξεργασίας και, Θεός φυλάξοι, μια στοιχειώδη γνωστική λειτουργία. Πόσο λάθος έκαναν.

Μια πρόσφατη, πρωτοποριακή μελέτη (ας την ονομάσουμε, χάριν ευκολίας, «Η Μελέτη του Γαϊδάρου») παρατήρησε ότι οι πίθηκοι και τα άλογα, όταν αγχώνονται, παίζουν και... Μπράβο τους....

Αυτή η απλή παρατήρηση, μας οδηγεί σε ένα επαναστατικό συμπέρασμα: το παιχνίδι είναι ο φυσικός μηχανισμός του οργανισμού για την εκτόνωση του άγχους. Και αφού το BDSM περιλαμβάνει «παιχνίδι» (play), άρα, κατά πάσα πιθανότητα, είναι ένας αρχέγονος, εξελικτικός μηχανισμός αυτοθεραπείας.

Είναι μια λογική αλυσίδα τόσο στιβαρή όσο και ένα κάστρο στην άμμο.

Εξάλλου, αν ο πίθηκος παίζει για να ξεχάσει την τρομάρα που πήρε επειδή τον κυνηγούσε μια λεοπάρδαλη, γιατί να μην «παίξει» και ένας άνθρωπος για να ξεχάσει το παιδικό του τραύμα; Η ανθρώπινη συνείδηση, η ικανότητα για συμβολική σκέψη, η γλώσσα, η μνήμη και η αίσθηση του εαυτού είναι, προφανώς, περιττές λεπτομέρειες. Η ουσία είναι ότι το παιχνίδι είναι παιχνίδι. Και αν ένα παιχνίδι είναι καλό για το νευρικό σύστημα ενός πιθήκου, είναι σίγουρα καλό και για το δικό μας.


Κεφάλαιο 2: Η Επανάσταση της Κυριαρχίας – Όταν ο/η Dominant είναι ο/η Θεραπευτής/τρια

Στην παραδοσιακή θεραπεία, ο/η θεραπευτής/τρια είναι ένα άτομο με πτυχίο, άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και, ιδανικά, αρκετή εμπειρία ώστε να μην παθαίνει σοκ από την πρώτη δυσκολία.

Στο Trauma Play, αυτή η παλιομοδίτικη προσέγγιση αντικαθίσταται από κάτι πολύ πιο οργανικό: Τον/Την Dominant.

Ο/Η Dominant δεν είναι απλώς κάποιος που έχει τον έλεγχο. Είναι ένας «φορέας ευθύνης».

Ο/Η ικανός Dominant παρατηρεί, διαβάζει τα μη λεκτικά σήματα και, το πιο σημαντικό, σταματά πριν χρειαστεί. Αυτό, όπως μας εξηγεί το κείμενο, είναι μια «πράξη φροντίδας».

Σκεφτείτε το: Ένας/Μια Dominant που σταματά πριν φτάσετε στα όριά σας, είναι στην ουσία σαν έναν/μια θεραπευτή/τρια που σας προστατεύει από το να διαλυθείτε.

Είναι μια μορφή ενσυναίσθησης τόσο βαθιά που μοιάζει με... απλή ευθύνη.

Επιπλέον, η κυριαρχία, όπως μαθαίνουμε, είναι και μια πράξη αυτοθεραπείας για τον ίδιο Τον/Την Dominant.

Διότι, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο, διαχειρίζεται τα δικά Του/Της συναισθήματα και το άγχος Του/Της.

Είναι μια αμοιβαία win-win κατάσταση.

Το Submissive θεραπεύεται από το τραύμα του, και Η/Ο/ Dominant θεραπεύεται από την ανάγκη Του/Της για έλεγχο. Είναι σαν μια συνεδρία θεραπείας που, αντί για χρήματα, απαιτεί μια δόση αδρεναλίνης και ένα safe word. (Είναι και οι εποχές δύσκολες... μην Μ/μας τα φάνε οι ψυχολόγοι αφού υπάρχουν οι Dominats θεραπευτές)

Κεφάλαιο 3: Η Επιστημονική Αριστεία του Πόνου και της Ωκυτοκίνης

Το πιο σπουδαίο όμως, είναι η νευροβιολογική μετάφραση της θεραπείας. Το σώμα, κατά τη διάρκεια μιας έντονης σκηνής, εκκρίνει αδρεναλίνη, ντοπαμίνη, ενδορφίνες. Αυτό, σύμφωνα με το κείμενο, δεν είναι απλώς «ευχαρίστηση», είναι μια «δυναμική ψυχοσωματικής αποφόρτισης». Η αδρεναλίνη προσφέρει τη «συγκινησιακή αιχμή», και η ωκυτοκίνη την «αποκατάσταση» και το «δέσιμο».

Είναι ένας κύκλος τόσο μαγικός, που αναρωτιέσαι γιατί ο Peter Levine ασχολήθηκε με το Somatic Experiencing και δεν πρότεινε απλώς μια… καλή σκηνή. Γιατί να χρειάζεσαι χρόνια για να αποφορτίσεις την τραυματική μνήμη, όταν ένα πεντάλεπτο BDSM «τελετουργικό» μπορεί να σου προσφέρει μια «επαναγραφή στο νευρικό σύστημα»;

Φυσικά, η Angie Gunn, μια βαρετή επαγγελματίας ψυχικής υγείας, προειδοποιεί ενάντια σε αυτό. Αλλά τι ξέρει αυτή, που έχει μόνο άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και σπουδές, σε σύγκριση με τη βαθιά, ενστικτώδη σοφία του νευροορμονικού κύκλου;

Κεφάλαιο 4: Επικινδυνότητα – Μια Γρατσουνιά στο Γόνατο της Ψυχής

Το κείμενο, στην προσπάθειά του να είναι απόλυτα ισορροπημένο, αναφέρεται στους κινδύνους. Αναφέρει τον κίνδυνο του «τραυματισμού» με τον ίδιο τρόπο που αναφέρει τον κίνδυνο του «επανατραυματισμού». Και εδώ, η ισορροπία είναι τόσο τέλεια που καταντά τραγελαφική.

Είναι σαν να λες ότι ο κίνδυνος να σκοντάψεις και να ματώσεις το γόνατό σου είναι ισοδύναμος με τον κίνδυνο να πέσεις από τον πέμπτο όροφο πολυκατοικίας. Και στα δύο μπορεί να υπάρξει «τραυματισμός», αλλά η κλίμακα και οι συνέπειες είναι ασύγκριτες. Ένα γδάρσιμο επουλώνεται. Ένας επανατραυματισμός μπορεί να καταστρέψει τη ζωή σου. Είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Αλλά για τις ανάγκες της επιστημονικής ισορροπίας, και οι δύο κίνδυνοι είναι, απλώς, «κίνδυνοι».

Συμπέρασμα: Η Νέα Εποχή της Αυτοβοήθειας

Συνοψίζοντας, η εργασία αυτή μας προσφέρει ένα νέο, συναρπαστικό πλαίσιο για την κατανόηση της ψυχικής υγείας. Το τραύμα δεν είναι πια μια ψυχολογική παθολογία, αλλά μια ευκαιρία για παιχνίδι. Η θεραπεία δεν είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνια και επαγγελματίες, αλλά ένα «τελετουργικό» που μπορεί να επιτελεστεί ανάμεσα σε ενήλικες με κοινά ενδιαφέροντα.

Η «επιστήμη» που χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει αυτή τη θέση είναι ίσως το πιο πρωτοποριακό στοιχείο: η Μελέτη του Γαϊδάρου γίνεται το θεμέλιο της ψυχοθεραπείας. Και οι κίνδυνοι, φυσικά, εξισώνονται σε μια ευχάριστη, αδιάφορη αναφορά.

Άρα, γιατί να παλεύετε με τα χρόνια της ψυχανάλυσης, όταν μπορείτε να μεταμορφώσετε το τραύμα σας σε ένα επικερδές χόμπι;

Άλλωστε, όπως λέει και η νέα επιστημονική σοφία: «Τα ζώα παίζουν, άρα κι εμείς μπορούμε.»

Iagos

Photo Daniel Anhut by Iagos posted 15 April 2024 at 10:44

 

Σας ευχαριστώ πολύ για την συνεισφορά σας.

Έχετε σκεφτεί να την τεκμηριώσετε και να την υποβάλετε για δημοσίευση σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό; Θα χαρώ πολύ να την διαβάσω!

 

@bas σας Ευχαριστώ πολύ για την πρότασή σας και κυρίως, για τον κόπο που κάνατε για να βρείτε και να μας παρουσιάσετε μια τόσο πρωτοποριακή μελέτη.

Μετά την έρευνα που κάνατε, είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους μας ότι βασίσατε την αρχική σας θέση όχι σε μια απλή ιδέα, αλλά σε μια πρωτότυπη, ακαδημαϊκή εργασία...

μια εργασία που, όπως διαπιστώσαμε, ανήκει σε φοιτητή πρώτου εξαμήνου. Μια εργασία που σύμφωνα με τον σύνδεσμο που Μ/μας κοινοποιήσατε δεν έχει περάσει από τη διαδικασία κρίσης (peer review) και δεν θεωρείται επιστημονική δημοσίευση.

Η εργασία στον σύνδεσμο που Μ/μας κοινοποιήσατε κατηγοριοποιείται ως "preprint" και "early-stage research".

Συγκεκριμένα, το κείμενο αναφέρει: Είναι ένα "term paper" (εργασία εξαμήνου) γραμμένο από την Aidan A. Sunassee για το University of Applied Sciences Europe. Επισημαίνεται ότι, ως preprint, "may not have been peer reviewed yet" (ενδέχεται να μην έχει κριθεί ακόμη από ομότιμους).

Δεν είναι λίγο πράγμα να εντοπίζεις μια τέτοια πηγή και να την ανακηρύσσεις ως την νέα μέθοδο για την ψυχική υγεία.

Ομολογώ ότι το αίτημά σας να τεκμηριώσω εγώ την ανάρτησή μου για δημοσίευση είναι πολύ τιμητικό και σας ευχαριστώ.

Αλλά ας Ε/είμαστε ρεαλιστές.

Γιατί να κάνω εγώ όλη τη δύσκολη δουλειά όταν εσείς έχετε ήδη αναλάβει τον ρόλο του αρχικού «ερευνητή» αυτής της μελέτης;

Προτείνω, λοιπόν, να αναλάβετε εσείς την πρωτοβουλία.

Εσείς είστε η πιο κατάλληλη για να επικοινωνήσετε με τον φοιτητή εξαμήνου, να τον ενθαρρύνετε να ολοκληρώσει τις σπουδές της και να την βοηθήσετε να εφαρμόσει μια σωστή μεθοδολογία για να υποβάλλει την εργασία της για κρίση.

Εγώ, από την πλευρά μου, θα αρκεστώ στον ρόλο του απλού παρατηρητή.

Θα περιμένω να ολοκληρωθεί η επιστημονική διαδικασία, να πάρει ο φοιτήτης το πτυχίο του και να δημοσιευτεί επισήμως η εργασία του σε ένα έγκυρο περιοδικό.

Και τότε, ναι, θα είμαι ο πρώτος που θα γράψω ένα νέο νέο κείμενο με τον δέοντα σεβασμό που αρμόζει σε μια τόσο σπουδαία επιστημονική ανακάλυψη.

Iagos

“Σπουδή Για Σόλο Όμποε” by Iagos posted 10 October 2024 at 08:59

 

Μπα, εγώ δεν διεκδικώ τέτοιες δάφνες.

Δηλώνω ταπεινή σκαπανέας.

 

Ομολογώ ότι η τελευταία σας δήλωση με συγκίνησε βαθύτατα.

Μετά την αρχική σας ορμή να Μ/μας παρουσιάσετε στο φόρουμ μια μετάφραση μιας εξαιρετικά σημαντικής και ενδιαφέρουσας δημοσίευσης για το «παιχνίδι» στο BDSM, η ταπεινότητα που επιδεικνύετε τώρα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.

Όταν δηλώνετε «ταπεινή σκαπανέας», Μ/μας δίνετε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε μαζί σας την πραγματική φύση του «θησαυρού» που βρήκατε.

Γιατί, βλέπετε, ο σκαπανέας δεν βρίσκει πάντα χρυσό. Κάποιες φορές, βρίσκει κάτι που λάμπει, αλλά δεν έχει καμία αξία.

Βρίσκει... άνθρακα.

Και ο άνθρακας, όπως η εργασία εξαμήνου ενός φοιτητή, είναι μια πρώτη, ακατέργαστη ύλη. Είναι κάτι που απαιτεί πολλή δουλειά, πίεση και χρόνο για να μεταμορφωθεί σε κάτι πολύτιμο. Είναι κάτι που κανείς δεν θα παρουσίαζε σαν διαμάντι.

Εσείς, όμως, ως «ταπεινή σκαπανέας», βρήκατε αυτόν τον άνθρακα και τον ανακηρύξατε ως διαμάντι.

Και Εγώ, με την ανάρτησή Μου, απλώς σας υπενθύμισα ότι ο άνθρακας, όσο κι αν λάμπει, παραμένει άνθρακας.

Επομένως, το να ζητάτε από Eμένα να τεκμηριώσω κάτι τέτοιο είναι σαν να ζητάτε από Eμένα να μετατρέψω τον δικό σας άνθρακα σε διαμάντι.

Προτείνω, λοιπόν, να συνεχίσετε εσείς το σκάψιμο.

Εσείς, ως η αρχική «σκαπανέας» αυτής της μελέτης, είστε ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει αυτή την επίπονη διαδικασία.

Εγώ θα είμαι εδώ για να παρακολουθώ τα αποτελέσματα και, φυσικά, για να γράψω ένα νέο κείμενο όταν ο άνθρακας γίνει επιτέλους... διαμάντι.

Iagos

Félicien Rops (Belgian, 1833-1898) - Félicien Victor Joseph Rops Sainte-Thérèse heliogravure (15 x 11 cm) by Iagos posted 30 July 2024 at 08:40

 

Με τιμάτε, σας ευχαριστώ. Ισως το κάνω. Να είστε καλα!

 

Η τελευταία σας απάντηση με τιμά πραγματικά, γιατί, παρά την ειρωνεία που υποβόσκει, δείχνει ότι η συζήτησή Μ/μας άγγιξε ένα πολύ σοβαρό θέμα.

Πλέον δεν μιλάμε για το τι λέει η «Μελέτη του Γαϊδάρου», αλλά για το τι ανεβάζουμε εδώ.

Το θέμα της ψυχικής υγείας και του τραύματος δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιπολαιότητα.

Δεν είναι ένα πεδίο για να δηλώνει κανείς τον εαυτό του «ταπεινό σκαπανέα», γιατί οι πραγματικοί σκαπανείς του τραύματος είναι οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι και οι θεραπευτές, οι οποίοι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτή την επιστήμη.

Ένας πραγματικός «σκαπανέας» δεν φέρνει απλώς οτιδήποτε βρει στον δρόμο του.

Ελέγχει, αξιολογεί και προειδοποιεί.

Ο δικός σας «θησαυρός», δυστυχώς, ήταν ένας άνθρακας , μια εργασία φοιτητή πρώτου εξαμήνου, που δεν έχει καμία επιστημονική εγκυρότητα.

Η ψυχική υγεία, ειδικά όταν συνδέεται με το τραύμα, είναι μια εύθραυστη ισορροπία.

Για έναν νεοεισερχόμενο στο BDSM που μπορεί να βρίσκεται σε ευάλωτη θέση, μια τέτοια ανάρτηση μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.

Μπορεί να τον οδηγήσει στο να πιστέψει ότι η ερασιτεχνική «θεραπεία» είναι μια λύση, παρακάμπτοντας έτσι την ανάγκη για επαγγελματική βοήθεια.

Η ευθύνη όλων Μ/μας είναι να προστατεύουμε την κοινότητά M/μας από λανθασμένες πληροφορίες.

Κλείνοντας να σας πω ότι η ταπεινότητα ενός σκαπανέα φαίνεται από το πόσο υπεύθυνα χειρίζεται τα εργαλεία του, όχι από το πόσο επιπόλαια σκάβει.

Iagos

Omar Esstar by Iagos posted 7 May 2024 at 12:28

 

Α είστε πολύ καλός και υποχρεωτικός. Και δεν ειρωνεύομαι καθόλου!

Τα ad hominem δεν ήταν ποτέ το φορτε μου!

 

Ανεξάρτητα από το ύφος της συζήτησης, είναι σημαντικό να επιστρέψουμε στον πυρήνα του ζητήματος που τέθηκε.

Η συζήτηση για την ψυχική υγεία και το τραύμα, ειδικά σε ένα φόρουμ όπου διαβάζουν και νέα μέλη αλλά και ευάλωτα άτομα, δεν είναι ένα πεδίο για παιχνίδια ειρωνείας.

Είναι μια σοβαρή υπόθεση.

Από πλευράς Μου έως τώρα αυτή τη συζήτηση την κάνω με τον καλύτερο τρόπο .

Όποτε θα επαναλάβω όσα Έγραψα παραπάνω.

Όταν αναρτάται μια «μελέτη» που συνδέει το τραύμα με συγκεκριμένες πρακτικές, οφείλουμε να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί.

Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε μια εργασία φοιτητή πρώτου εξαμήνου, έναν «άνθρακα», και να τον παρουσιάζουμε ως έναν επιστημονικό «θησαυρό».

Η κριτική σκέψη και η τεκμηρίωση δεν είναι απλά μωρέ... κάποιες... ακαδημαϊκές ιδιοτροπίες και ΤΙΝΑ κάνουμε τώρα....

Είναι ουσιώδη εργαλεία για την προστασία Μ/μας.

Είναι ασπίδες απέναντι στην παραπληροφόρηση, ειδικά όταν αυτή αφορά την ψυχική υγεία.

Ο «ταπεινός σκαπανέας» που ανακάλυψε αυτόν τον «θησαυρό» έχει την ευθύνη να αναγνωρίσει ότι η πράξη του, όσο αθώα κι αν φαντάζει στα δικά του μάτια, μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για κάποιον άλλο.

Για έναν νεοεισερχόμενο στο BDSM που μπορεί να βρίσκεται σε μια εύθραυστη ισορροπία, μια τέτοια ανάρτηση μπορεί να οδηγήσει στο να πιστέψει ότι η ερασιτεχνική «θεραπεία» είναι μια λύση, παρακάμπτοντας έτσι την ανάγκη για επαγγελματική βοήθεια.


Και θα κλείσω όπως και πριν: Η ταπεινότητα ενός σκαπανέα φαίνεται από το πόσο υπεύθυνα χειρίζεται τα εργαλεία του, όχι από το πόσο επιπόλαια σκάβει.

Iagos

Nadim Zaidi by Iagos posted 10 April 2025 at 18:02

 

Α εγώ έχω εμπιστοσύνη στο κριτήριο όλων μας. Στο κάτω κάτω ενήλικες είμαστε και κανείς δεν χρειάζεται αυτόκλητους προστάτες.

Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω για να δείξω πως ΔΕΝ ειρωνεύομαι!

 

@bas H κοινότητά Μ/μας είναι γεμάτη από έξυπνους και ενήλικες ανθρώπους, που είναι ικανοί να κρίνουν μόνοι τους.

Κανείς δεν χρειάζεται έναν «αυτόκλητο προστάτη».

Ωστόσο, υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στο να είσαι προστάτης και στο να είσαι υπεύθυνος.

Η προστασία δείχνει μια ανώτερη θέση, είναι σαν κάποιος να σε κρατάει από το χέρι.

Η ευθύνη, όμως, είναι μια κοινή αξία.

Είναι η απόφαση να μην μοιράζεσαι με την κοινότητα έναν «θησαυρό» που ξέρεις ότι είναι άνθρακας, μόνο και μόνο για να δηλώσεις τον εαυτό σου «σκαπανέα».

Η κριτική μου δεν αφορά την ικανότητα των ανθρώπων να κρίνουν.

Αφορά την ευθύνη αυτών που αναρτούν περιεχόμενο.

Όταν ένα θέμα όπως η ψυχική υγεία βρίσκεται στο τραπέζι, η ευθύνη αυτή πολλαπλασιάζεται.

Δεν μπορείτε να παρουσιάζετε την εργασία εξαμήνου ενός φοιτητή ως μια έγκυρη επιστημονική απόδειξη και μετά να καλείτε τους άλλους να κρίνουν.

Οφείλετε εσείς πρώτα να κρίνετε και να αναγνωρίσετε την εγκυρότητα της πηγής σας.

Iagos

... by Iagos posted 6 May 2023 at 20:09