Φυσική αναλγησία

Δειλά και ταπεινά εξερευνώντας, θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής -και δεν γνωρίζω αν συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους.

Προκαλείται μια φυσική και ορμονική ανοχή στον πόνο - αναλγησία όταν την στιγμή του πόνου, η υ παντελώς ήρεμη επιλέγει να γίνει ένα με αυτόν και να τον βιώσει ολοκληρωτικά χωρίς αντίσταση και κινήσεις/κραυγές πέραν των ενστικτωδώς παραγόμενων. Αυτό την ωθεί να αντέξει τον πόνο περισσότερο, χρονικά, ποιοτικά και ποσοτικά και αυξάνει ενδεχομένως την δική της ευχαρίστηση.

Αντιθέτως, η όψη του αντιστεκόμενου-αντιδρώντος σώματος της υ θεωρώ πως προκαλεί ευχαρίστηση στον Κ. Δεν αναφέρομαι σε ψεύτικες αντιδράσεις, αλλά στη φυσική προσπάθεια αντίστασης - απελευθέρωσης του σώματος. Όταν ξεκινάς να αντιστέκεσαι αληθινά, προσπαθείς να το κάνεις με όλη σου τη δύναμη.

Είναι ζητούμενο το πρώτο ή το δεύτερο;

Αντιλαμβάνομαι ότι στον χώρο, η "υποκρισία" δεν (θα έπρεπε να) έχει θέση, αφού η υ θέλει να απογυμνωθεί και ολοκληρωτικά να υποταχθεί στον Κ. Όμως η φυσική αντίδραση δεν είναι υποκρισία, παρά με την έννοια του ότι μπλοκάρεται το αληθινό τέρμα της υ.

Ίσως με την μη χρήση της φυσικής ανοχής και η ίδια η ευχαρίστηση του Κ τελικά μειώνεται, αφού ό,τι βλέπει και δεν είναι ακριβώς γνήσιο και τα όρια της υ είναι στενότερα.

Ποιο είναι το ζητούμενο τελικά; Η φυσική αντίδραση ή η απάθεια-φυσική αναλγησία;

Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. Θα ήθελα τις απόψεις Σ/σας στα παραπάνω.

Αν υπάρχει ήδη σχετικό νήμα, παρακαλώ να με παραπέμψετε, γιατί δεν βρήκα κάτι.

 

Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας. Στην δική μου περίπτωση η σκλάβα μου υποφέρει από τον πόνο, ερεθίζεται από την όλη διαδικασία επιβολής της κυριαρχίας επ'αυτής, αλλά δεν απολαμβάνει τον πόνο, απλά τον υπομένει. Εισφέρει δηλαδή από την πλευρά της την οδύνη του βασανισμού της ως στοιχείο ερεθισμού μου για να ανταμειφθεί στη συνέχεια από τους οργασμούς στους οποίους θα οδηγηθεί όταν της κάνω έρωτα. Φυσικά το όλο αυτό σαδομαζοχιστικό πλαίσιο λειτουργεί ερεθιστικά και για τους δύο. Για μένα η επίγνωση ότι κάθε φορά που θα συνευρεθούμε θα υποφέρει, θα βασανιστεί, αλλά αυτό δεν την αποτρέπει, αντιθέτως επιθυμεί να το υποστεί για να με ικανοποιήσει, λειτουργεί επίσης για μένα πολύ ερεθιστικά.

 

Σιγουρα το κορμι προσαρμοζεται ευκολοτερα οταν βιωνει συχνα πονο, δηλαδη μαθαινει να τον "αντεχει" περισσοτερο και να τον διαχειριζεται καλυτερα. Δεν ξερω αν οντως φτανει σε επίπεδο αναλγησιας οπως το αναφερεις...
Θεωρω οτι το ζητουμενο απο τον Κ ειναι παντοτε η φυσικη αντιδραση, η οποια καποιες φορες θα ειναι εντονη, και καποιες αλλες θα φαινεται πιο "απαθης". Στη δευτερη περιπτωση, και αν ο Κ πραγματικα απολαμβάνει και ερεθίζεται απο την προκληση πονου, πολυ απλα θα αυξησει την ενταση, θα βρει εναν τροπο να ξεπερασει το συγκεκριμενο οριο, ετσι ωστε και παλι το κορμι να αντιδρασει οπως αναμενεται.
Φανταζομαι οτι υπαρχουν και περιπτώσεις οπου ο Κ ειναι περηφανος που καταφερε ενα "αμαθο" κορμι να αντεχει σιωπηλα και ηρεμα τον πονο, αρα υπο αυτη την έννοια θα μπορουσε αυτη η απαθεια που περιγραφεις να ειναι ζητουμενο. Αλλα και πάλι νομίζω θα ηταν προσωρινο, ή θα περιοριζόταν τελος παντων σε μερικα σεσιονς. Κι αυτο γιατι στοχος του εκαστοτε Κ ειναι να ξεπερναει σταθερα τα ορια, και να αυξανει τις αντοχες. Αρα τελικα, με τον εναν ή με τον αλλον τρόπο, καταληγουμε το ζητουμενο να ειναι το κορμι οντως να ερχεται αντιμετωπο με συνθηκες που του προκαλουν αντίδραση.

 

Από αυτό το ποστ και κάτω θα υπάρχουν μερικές σχετικές πληροφορίες.

 

Ένα ενδιαφέρον σχετικό νήμα

Subspace ή διάσχιση?

 

Η προσαρμογή είναι το ζητούμενο όμως μήπως φέρνει την ρουτίνα ;;

 

Άλλος ενας λόγος που θεωρω οτι τελικα το ζητουμενο για καθε Κ θα ηταν να επεκτεινει συνεχως τα ορια του κορμιου του υ...

 

Συμφωνώ μεν, δεν είναι αυτή η απορία της κοπέλας δε....

 

Το ζητούμενο είναι η επέκταση των ορίων;;

 

Για να μην παρεξηγουμαστε σχετικα με το θεμα, προφανως μιλαμε για μια σεξουαλικη κατασταση...
Και ναι, θεωρω πως ο καθε Κ (αμα θελετε τον λέμε και τοπ), για διαφορους λογους που ανέφερα παραπανω, καταληγει τελικα να προσπαθει να επεκτεινει τα ορια. Παντα με σκοπο την ευχαριστηση, εκατερωθεν.

 

Φυσικά μιλάμε για τα όρια μιας συνεύρεσης