Έχω θυμώσει μαζί σου Μεγάλε!

Έγραψε... 

 

Ευχαριστώ για το μήνυμα σας! Συμφωνώ! Ωραία η παρομοίωση

 

Αν δεν υφίσταται αυτή η συνθήκη, δεν υφίσταται και σχέση Κυριαρχίας-Υποταγής.
Μιλάμε απλά για περιστασιακές ξεπέτες.

 

ευχαριστώ για τα καλά λόγια  

Δεν ξέρω αν βοηθά το παρακάτω, το είχα γράψει στο νήμα παλαιότερα:

Σε αυτό που προαναφέρθηκε για το ότι ο Κ ορίζει το Δίκαιο, έχω να συμπληρώσω - εμπειρικά - ότι ο Κ είναι παραγωγός νοήματος, κώδικας και "ερμηνευτικό σχήμα" του κόσμου για την υ. Θέτοντας τους ορισμούς, μέσω Αυτού νοηματοδοτειται πλέον ο κόσμος για την s. Οπότε, στο δικό μου βίωμα, όλα τα συναισθήματα που βιώνει η s, Τον ενέχουν και Τον αφορούν αναπόφευκτα...

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, γράφετε πολύ ωραία!
Μου φαίνεται πως τώρα κατάλαβα. Στην δική σας σχέση το δίκαιο ως κανονας του Κ περιλάμβανε την έλλειψη θυμού, αν καταλαβαίνω σωστά καθολική έλλειψη θυμού. Εγώ δεν έφτασα ποτέ σε αυτό το σημείο η τπ για όποιους λόγους δεν μου ζητήθηκε ποτέ αυτό σε μια και μοναδική σχέση D/s που έχω κάνει μέχρι τώρα, το αντίθετο μάλιστα - ο Κ μου επέμενε πολύ να αρχίσω να αναγνωρίζω τον θυμό μου (ίσως επειδή είχα μια θαυμαστή ικανότητα να τον αποφεύγω και να τον «βαφτίζω» αλλιώς). Όντως σαν τελικό αποτέλεσμα λειτούργησε θαυμαστα και θα έλεγα μάλιστα ότι η συνειδητοποίηση αυτή με έκανε να θυμώνω λιγότερα. Αυτό ίσχυε για όλους πλην του Κ, με αυτόν δεν μπορούσα ούτε καν να διανοηθώ να θυμώσω και μια φορά που τελικώς συνέβη κόντεψα να σαλτάρω από τον πόνο, ευτυχώς μαζεύτηκα άμεσα.
Ποτε ομως ο θυμός προς τους άλλους δεν ένιωσα περιλαμβάνει Εκείνον, μάλλον επειδή δεν υπήρχε τέτοιος κανόνας απαγόρευσης από την δική του πλευρά. Ίσα ίσα συνέβη αυτό που λέτε και εσείς, Εκείνος ήταν εκεί, με κοίταζε να κοιτάζω τον θυμό κατάματα και τον ένιωθα εντός μου μια χαρά ευχαριστημένο με αυτό.

 

Ειλικρινά χαίρομαι για την πορεία σας...