BDSM και νομικές επιπλοκές — εκτενής νομική ανάλυση

* Το λοιπόν, το κάτωθι άρθρο το συνέταξα κατόπιν παρακλήσεως ενός πολύ καλού φίλου και συναδέλφου για την ιστοσελίδα του. Αν ήταν για την δική μου θα ήταν σίγουρα πιο στριφνό και αναλυτικό και με πολύ λιγότερα bullets.
**Εννοείται, ότι τον ενημέρωσα, ότι πρώτα ήθελα να το δημοσιεύσω στο παρόν forum και δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα.
Αν και για τα γούστα μου δεν είναι όσο μακρύ θα ήθελα. Οφείλω να σας προειδοποιήσω, ότι ίσως και να σας φανεί πάπυρος.

------------------------

BDSM και νομικές επιπλοκές — εκτενής νομική ανάλυση


Εισαγωγή: Ορισμός του ακρωνύμου BDSM

Το ακρώνυμο BDSM αποτελεί μια σύνθεση τριών διφασικών εννοιολογικών ζευγών που περιγράφουν διάφορες πρακτικές και δυναμικές στη σεξουαλικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις:

B&D (Bondage and Discipline) - Δεσμά και Πειθαρχία: Αναφέρεται στη χρήση σχοινιών, χειροπέδων ή άλλων μέσων περιορισμού της κίνησης (bondage), καθώς και στην επιβολή κανόνων και τη σχετική τιμωρία για την παραβίασή τους (discipline).

D&S (Dominance and Submission) - Κυριαρχία και Υποταγή: Περιλαμβάνει την ψυχολογική δυναμική όπου ένας συμμετέχων αναλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο (dominant) και ο άλλος υπότακτο (submissive), με σαφώς καθορισμένες ιεραρχίες εξουσίας.

S&M (Sadism and Masochism) - Σαδισμός και Μαζοχισμός: Αφορά την απόλαυση από το να προκαλεί κανείς πόνο, ταπείνωση ή ψυχολογική πίεση (sadism), καθώς και την απόλαυση από το να δέχεται τέτοιες εμπειρίες (masochism).

Όλες οι πρακτικές BDSM βασίζονται θεωρητικά στις αρχές της συναίνεσης (consent), της ασφάλειας (safety) και της επικοινωνίας (communication), γνωστές συλλογικά ως "SSC" (Safe, Sane, Consensual) ή "RACK" (Risk-Aware Consensual Kink).

1. Θεμελιώδης νομικός προβληματισμός

Το BDSM, όπως εφαρμόζεται στην πράξη, περιλαμβάνει ευρύ φάσμα συμπεριφορών που στηρίζονται συχνά στην αμοιβαία συναίνεση, στην εμπιστοσύνη και στη συμφωνία ορίων μεταξύ ενήλικων. Η νομική θεώρηση όμως δεν ταυτίζεται αυτομάτως με την ιδιωτική ηθική ή την προσωπική αυτονομία. Όταν από τέτοιες πρακτικές προκύπτει αντικειμενική βλάβη στη σωματική ακεραιότητα ή στην υγεία, ενεργοποιούνται οι κανόνες του ποινικού δικαίου, ανεξάρτητα από την ύπαρξη συναίνεσης.

Η ουσία του νομικού προβληματισμού εντοπίζεται στη σχέση μεταξύ της ατομικής αυτονομίας (συναίνεσης) και της δημόσιας προστασίας της σωματικής ακεραιότητας. Το κράτος διατηρεί συνταγματικό και νομικό συμφέρον για την προστασία των πολιτών, ακόμη και από τις δικές τους επιλογές, όταν αυτές υπερβαίνουν συγκεκριμένα όρια κοινωνικής ανοχής.

2. Ελληνική νομοθεσία και εφαρμογή

2.1. Ποινικός Κώδικας - Άρθρο 308 (Σωματική βλάβη)

Η ελληνική νομοθεσία ορίζει την απλή σωματική βλάβη και τα συναφή εγκλήματα στον Ποινικό Κώδικα. Το άρθρο 308 ορίζει το αδίκημα της σωματικής βλάβης και περιέχει ρυθμίσεις για τα όρια της αμυντικής δύναμης της συναίνεσης.

Σύμφωνα με το άρθρο:

"Όποιος προκαλεί σε άλλον σωματική βλάβη ή βλάβη στην υγεία τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο έτη ή με χρηματική ποινή."

Η δυνατότητα απαλλαγής του δράστη λόγω συναίνεσης περιορίζεται σημαντικά όταν η βλάβη υπερβαίνει τα όρια του "ασήμαντου" ή "εντελώς ελαφρού" τραυματισμού και καταλήγει σε σοβαρό ή επικίνδυνο για τη ζωή αποτέλεσμα.

2.2. Κρίσιμες διακρίσεις

Η διάκριση μεταξύ ελαφριάς και σοβαρής βλάβης, καθώς και η αξιολόγηση του δόλου ή της αμέλειας, είναι καθοριστικής σημασίας για την ποινική εκτίμηση του περιστατικού. Ως ελαφριές θεωρούνται συνήθως βλάβες που θεραπεύονται πλήρως εντός λίγων ημερών χωρίς ιατρική παρέμβαση, ενώ ως σοβαρές κατατάσσονται εκείνες που απαιτούν νοσοκομειακή περίθαλψη, αφήνουν μόνιμα σημάδια ή δημιουργούν κίνδυνο για την υγεία ( σωματική ή/και ψυχική ) ή ακόμη και για τη ζωή.

2.3. Επιβαρυντικές περιστάσεις

Το άρθρο 309 (βαριά σωματική βλάβη) και το άρθρο 310 (σωματική βλάβη από αμέλεια) προβλέπουν αυστηρότερες ποινές για σοβαρότερες περιπτώσεις. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το άρθρο 311 που αφορά τη σωματική βλάβη με θανατηφόρο έκβαση, όπου οι ποινές μπορεί να φτάσουν την κάθειρξη.

3. Διεθνής νομολογία και συγκριτικό δίκαιο

3.1. Η υπόθεση R v Brown (1993)

Διεθνώς, η θέση ότι η συναίνεση δεν αποτελεί απόλυτη άμυνα σε περιπτώσεις σοβαρής σωματικής βλάβης έχει επιβεβαιωθεί σε εμβληματικές δικαστικές αποφάσεις. Η βρετανική υπόθεση R v Brown (House of Lords, 1993), γνωστή και ως "Spanner case", αποτελεί το κλασικό παράδειγμα.

Στην υπόθεση αυτή, ομάδα ανδρών συμμετείχε σε σαδομαζοχιστικές πρακτικές που περιλάμβαναν σοβαρούς τραυματισμούς. Παρότι όλοι συμμετείχαν εκουσίως και με πλήρη συναίνεση, το House of Lords αποφάσισε ότι η συναίνεση δεν μπορεί να αποτελέσει άμυνα για εγκλήματα σοβαρής σωματικής βλάβης, εκτός εάν υπάρχει "καλός λόγος" (good reason) όπως ιατρική θεραπεία, αθλητισμός ή στρατιωτική εκπαίδευση.

3.2. Προσφυγή στο ΕΔΔΑ - Laskey, Jaggard & Brown v. UK

Η μεταγενέστερη προσφυγή των καταδικασθέντων ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Laskey, Jaggard & Brown v. United Kingdom, 1997) δεν ανέτρεψε την κύρια γραμμή της βρετανικής απόφασης. Το ΕΔΔΑ αναγνώρισε στα κράτη-μέλη ένα ευρύ περιθώριο εκτίμησης (margin of appreciation) για την προστασία της δημόσιας υγείας και της σωματικής ακεραιότητας, ακόμη και όταν αυτό περιορίζει την ιδιωτική ζωή.

3.3. Σύγχρονες εξελίξεις

Σε αντίθεση με τη βρετανική προσέγγιση, ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υιοθετήσει πιο φιλελεύθερη στάση. Για παράδειγμα, στη Γερμανία η υπόθεση του "Κανίβαλου του Ρότεμπουργκ" (Armin Meiwes, 2004) οδήγησε σε εκτεταμένη νομική συζήτηση για τα όρια της συναίνεσης.

4. Ελληνική νομολογία και εφαρμογή

4.1. Έλλειψη ειδικής νομολογίας

Στην ελληνική έννομη τάξη, η ειδική νομολογία που να αναφέρεται ρητώς σε "BDSM" ως αυτοτελές νομικό αντικείμενο είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Στα δικαστικά κείμενα και τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου υπάρχει εκτεταμένη επεξεργασία των εννοιών "σωματική κάκωση" και "βλάβη της υγείας", καθώς και των προϋποθέσεων που αποκλείουν την άδικη πράξη λόγω συναίνεσης.

4.2. Εφαρμοστέες αρχές

Σε περιπτώσεις που προκύπτουν υποθέσεις με χαρακτηριστικά BDSM, οι ίδιες θεμελιώδεις διατάξεις περί σωματικών βλαβών και οι σχετικές αρχές εφαρμογής παραμένουν οδηγός. Ο Άρειος Πάγος έχει επανειλημμένα κρίνει ότι η συναίνεση του παθόντος δεν αποκλείει την αξιόποινη πράξη όταν πρόκειται για σοβαρή βλάβη της σωματικής ακεραιότητας.

4.3. Σημαντικές αρχές της ελληνικής νομολογίας

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου:

- Η συναίνεση του παθόντος μπορεί και να αποκλείσει την τιμωρία μόνο για ελαφριές βλάβες.

- Απαιτείται σαφής και ενημερωμένη συναίνεση.

- Η συναίνεση πρέπει να είναι προηγούμενη της πράξης.

- Δεν είναι δυνατή η συναίνεση για πράξεις που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή.

5. Ζητήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων

5.1. GDPR και ελληνική νομοθεσία

Ένα σημαντικό πεδίο νομικού ενδιαφέροντος αποτελεί η επεξεργασία και διαχείριση προσωπικών δεδομένων και ευαίσθητου περιεχομένου. Η καταγραφή εικόνων ή βίντεο που αφορούν τη σεξουαλική ζωή προσώπων εντάσσεται στις ευαίσθητες κατηγορίες δεδομένων και ρυθμίζεται από τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (GDPR), όπως ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον Ν. 4624/2019.

5.2. Ποινικές και διοικητικές κυρώσεις

Η μη εξουσιοδοτημένη λήψη, διατήρηση ή κοινοποίηση τέτοιου υλικού μπορεί να ενεργοποιήσει:

- Διοικητική ευθύνη από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

- Ποινικές διώξεις για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων.

- Κυρώσεις για εκβίαση όταν το υλικό χρησιμοποιείται απειλητικά.

- Ποινές για παραβίαση της προσωπικότητας και της ιδιωτικής ζωής.

5.3. Revenge porn και συναφή εγκλήματα

Η ποινικοποίηση της παράνομης διάδοσης ιδιωτικών απεικονίσεων (revenge porn) έχει ενισχυθεί σημαντικά με τις πρόσφατες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις. Το άρθρο 348Α του Ποινικού Κώδικα προβλέπει ποινές κάθειρξης για τη διάδοση προσωπικού περιεχομένου σεξουαλικού χαρακτήρα χωρίς συναίνεση.

6. Αποδεικτικά μέσα και δικαστική απόδειξη

6.1. Κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία

Στο στάδιο της δικαστικής απόδειξης, τα αποδεικτικά μέσα που συνήθως καθορίζουν την έκβαση περιλαμβάνουν:

Ιατρικά στοιχεία:

- Ιατρικά πιστοποιητικά που τεκμηριώνουν το είδος και την έκταση της βλάβης.

- Πραγματογνωμοσύνες που αποδεικνύουν την αιτιολογική σύνδεση μεταξύ πράξης και βλάβης.

- Φωτογραφίες των τραυμάτων και ιατρικές εκθέσεις.

Ηλεκτρονικά ίχνη:

- Μηνύματα κειμένου και εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων.

- Ηχογραφήσεις συνομιλιών.

- Βίντεο και φωτογραφικό υλικό.

- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και δεδομένα social media.

Μαρτυρικές καταθέσεις:

- Καταθέσεις των εμπλεκόμενων μερών.

- Μάρτυρες που γνώριζαν τη φύση της σχέσης.

- Εμπειρογνώμονες (ψυχολόγοι, ψυχίατροι).

6.2. Τεκμηρίωση συναίνεσης

Η ύπαρξη γραπτής συναίνεσης ή πρακτικών ασφαλείας (λέξεις ασφαλείας, παρουσία τρίτου για ασφάλεια, μετα-φροντίδα aftercare) δεν απαλείφει αυτόματα την ποινική ευθύνη, αλλά υπάρχει πιθανότητα να βελτιστοποιήσει τη θέση της υπεράσπισης, ιδίως όσον αφορά τη διαχείριση του στοιχείου του δόλου.

Στοιχεία που ενισχύουν την άμυνα της συναίνεσης:

- Γραπτές συμφωνίες που καθορίζουν όρια και πρακτικές.

- Αποδεικτικά στοιχεία για τη χρήση λέξεων ασφαλείας (safe words).

- Τεκμηρίωση προηγούμενης εμπειρίας και γνώσης κινδύνων.

- Στοιχεία για λήψη προληπτικών μέτρων ασφαλείας.

7. Πρακτικές υψηλού κινδύνου

7.1. Breath play (ερωτικός στραγγαλισμός)

Οι πρακτικές που ενέχουν κίνδυνο ασφυξίας αποτελούν ζώνη εξαιρετικά υψηλού νομικού κινδύνου. Η αυτοερωτική ασφυξία και οι συναφείς πρακτικές έχουν οδηγήσει σε πολυάριθμους θανάτους παγκοσμίως. Ακόμη και με πλήρη συναίνεση, τα δικαστήρια τείνουν να επιβάλλουν σοβαρές ποινές σε περιπτώσεις θανατηφόρας έκβασης.

7.2. Χρήση επικίνδυνων εργαλείων

Η χρήση εργαλείων που μπορούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη (μαχαίρια, μαστίγια, ηλεκτρικές συσκευές) αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα από τα δικαστήρια. Η νομολογία δείχνει μηδενική ανοχή προς πρακτικές που μπορούν να οδηγήσουν σε μόνιμη αναπηρία ή θάνατο.

7.3. Ακραίες πρακτικές

Πρακτικές όπως το "branding" (σημάδεμα με καυτό σίδερο), το "scarification" (εσκεμμένη δημιουργία ουλών), και άλλες μορφές μόνιμης σημάνσεως του σώματος, αντιμετωπίζονται ως σοβαρά εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας.

8. Νομική στρατηγική

8.1. Στρατηγική υπεράσπισης

Για τον κατηγορούμενο, η γραμμή υπεράσπισης πρέπει να επικεντρώνεται στα ακόλουθα στοιχεία:

Τεκμηρίωση συναίνεσης:

- Απόδειξη ότι υπήρχε ενημερωμένη και ρητή συναίνεση.

- Στοιχεία που δείχνουν ότι ο παθών κατανοούσε πλήρως τους κινδύνους.

- Τεκμηρίωση ότι η συναίνεση δόθηκε χωρίς εξαναγκασμό.

Αμφισβήτηση δόλου:

- Απόδειξη ότι δεν υπήρχε πρόθεση πρόκλησης βλάβης πέραν του συμφωνηθέντος.

- Στοιχεία που δείχνουν λήψη προληπτικών μέτρων.

- Τεκμηρίωση άμεσης παροχής βοήθειας μετά το περιστατικό.

Περιορισμός έκτασης βλάβης:

- Ιατρικές πραγματογνωμοσύνες που μειώνουν τη σοβαρότητα της βλάβης.

- Απόδειξη ότι η βλάβη ήταν προσωρινή και θεραπεύσιμη.

- Αμφισβήτηση της αιτιολογικού συνδέσμου.

8.2. Στρατηγική κατηγορίας/παθόντος

Για τον παθόντα ή εκείνον που υφίσταται ανεπιθύμητη κοινοποίηση υλικού, τα άμεσα μέτρα περιλαμβάνουν:

Άμεσα προστατευτικά μέτρα:

- Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για απόσυρση/διαγραφή υλικού.

- Αναφορές στις πλατφόρμες social media για άμεση διαγραφή.

- Ενημέρωση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων.

Ποινικές καταγγελίες:

- Μηνύσεις/εγκλήσεις για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων.

- Καταγγελίες για εκβίαση ή απειλή.

- Ποινικές διώξεις για revenge porn.

Αστικές αγωγές:

- Αγωγές για ηθική βλάβη.

- Αξιώσεις για αποκατάσταση της προσβληθείσας προσωπικότητας.

- Αποζημιώσεις για υλικές ζημίες.

9. Πρακτικές συστάσεις

9.1. Για συμμετέχοντες

Πριν τη συμμετοχή:

- Πλήρης ενημέρωση για τους κινδύνους κάθε πρακτικής.

- Γραπτή καταγραφή των συμφωνηθέντων ορίων και πρακτικών.

- Καθορισμός λέξεων ασφαλείας και στοπ-σημάτων.

- Εξασφάλιση ότι όλα τα μέρη είναι νηφάλια και σε θέση να συναινέσουν.

Κατά τη διάρκεια:

- Συνεχής επικοινωνία και παρακολούθηση.

- Άμεση διακοπή σε περίπτωση χρήσης λέξης ασφαλείας.

- Αποφυγή πρακτικών υπερβολικού κινδύνου.

- Διαθεσιμότητα μέσων πρώτων βοηθειών.

Μετά:

- Παροχή aftercare (μετα-φροντίδας).

- Άμεση ιατρική περίθαλψη εάν χρειαστεί.

- Ασφαλής διαχείριση τυχόν καταγραφών.

9.2. Για δικηγόρους

Άμεση αντίδραση:

- Εξασφάλιση άμεσης συλλογής ιατρικών στοιχείων.

- Προστασία και συντήρηση ηλεκτρονικών αποδεικτικών στοιχείων.

- Αίτηση προσωρινών διαταγών όπου χρειάζεται.

Προετοιμασία υπόθεσης:

- Λεπτομερής καταγραφή των γεγονότων.

- Εξεύρεση και προετοιμασία μαρτύρων.

- Ανεύρεση ειδικών εμπειρογνωμόνων.

Δικαστική αντιπροσώπευση:

- Επαγγελματική και διακριτική αντιμετώπιση.

- Εμφάνιση στοιχείων που υποστηρίζουν τη συναίνεση.

- Αμφισβήτηση της σοβαρότητας των κατηγοριών όπου είναι δυνατό.

10. Επίλογος

Το νομικό τοπίο σχετικά με τις πρακτικές BDSM παραμένει πολύπλοκο και εξελισσόμενο. Ενώ η αρχή της προσωπικής αυτονομίας και της συναίνεσης είναι θεμελιώδης για τη δημοκρατική κοινωνία, τα όρια αυτής της αρχής δοκιμάζονται όταν οι ατομικές επιλογές μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρή σωματική βλάβη.

Η ελληνική έννομη τάξη, ακολουθώντας τις ευρωπαϊκές τάσεις, τείνει να προστατεύει τη σωματική ακεραιότητα ακόμη και έναντι της συναίνεσης του ατόμου, όταν πρόκειται για σοβαρές βλάβες. Αυτή η προσέγγιση αντανακλά την αντίληψη ότι ορισμένα συμφέροντα - όπως η ζωή και η σωματική ακεραιότητα - είναι τόσο θεμελιώδη που το κράτος οφείλει να τα προστατεύει ακόμη και από τις επιλογές των ίδιων των ατόμων.

Παράλληλα, η ψηφιακή διάσταση των σύγχρονων σχέσεων δημιουργεί νέα νομικά ζητήματα που αφορούν την προστασία προσωπικών δεδομένων και την αποφυγή κατάχρησης intimate content. Οι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών έχουν ενισχύσει σημαντικά την προστασία των θυμάτων revenge porn και παρόμοιων εγκλημάτων.

Για τους νομικούς, είναι κρίσιμο να κατανοούν ότι οι υποθέσεις BDSM απαιτούν εξειδικευμένη προσέγγιση που συνδυάζει την κλασική ποινική δικονομία με σύγχρονα ζητήματα προστασίας δεδομένων και ψηφιακής εγκληματολογίας. Η έλλειψη εκτεταμένης ελληνικής νομολογίας καθιστά τη συγκριτική ανάλυση και την προσεκτική κατασκευή της νομικής επιχειρηματολογίας εξαιρετικά σημαντικές.

Τέλος, για τους συμμετέχοντες σε τέτοιες πρακτικές, η νομική προστασία που παρέχει η συναίνεση έχει σαφή όρια. Η υπεύθυνη συμμετοχή απαιτεί όχι μόνο ενημερωμένη συναίνεση, αλλά και πλήρη κατανόηση των νομικών κινδύνων που εμπεριέχονται, ιδίως σε πρακτικές υψηλού κινδύνου.

11. Νομολογία - Επιλεγμένα σημεία αναφοράς

11.1. Διεθνής νομολογία

R v Brown [1994] 1 AC 212 (House of Lords)

Η θεμελιώδης απόφαση του βρετανικού House of Lords που καθόρισε ότι η συναίνεση δεν αποτελεί άμυνα για σοβαρές σωματικές βλάβες στο πλαίσιο σαδομαζοχιστικών πρακτικών. Η απόφαση τόνισε ότι το δημόσιο συμφέρον απαιτεί την προστασία των ατόμων από σοβαρή σωματική βλάβη, ακόμη και όταν συναινούν.

Laskey, Jaggard and Brown v. United Kingdom (1997) 24 EHRR 39

Η απόφαση του ΕΔΔΑ που επιβεβαίωσε το δικαίωμα των κρατών να περιορίζουν τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές προς προστασία της υγείας και της ηθικής. Το Δικαστήριο αναγνώρισε ευρύ περιθώριο εκτίμησης στα κράτη-μέλη για τέτοια ζητήματα.

R v Wilson [1997] QB 47

Σε αντίθεση με το Brown, το Court of Appeal αποφάσισε ότι το branding των αρχικών του ονόματος του συζύγου στους γλουτούς της συζύγου με τη συγκατάθεσή της δεν συνιστούσε έγκλημα, αναγνωρίζοντας τη διάκριση μεταξύ σαδομαζοχιστικής συμπεριφοράς και διακόσμησης του σώματος.

11.2. Γερμανική νομολογία

BGH, Urt. v. 26.5.2004 - 2 StR 505/03 (υπόθεση Meiwes)

Η περίφημη υπόθεση κανιβαλισμού που έθεσε ακραία ερωτήματα για τα όρια της συναίνεσης. Το γερμανικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο για φόνο παρά τη συναίνεση του θύματος.

11.3. Ελληνική νομολογία

Άρειος Πάγος 1425/2018

Αν και δεν αφορούσε άμεσα BDSM πρακτικές, η απόφαση αυτή διευκρίνισε τα όρια της συναίνεσης σε περιπτώσεις σωματικής βλάβης, τονίζοντας ότι η συναίνεση δεν αποκλείει την αδικία όταν πρόκειται για σοβαρές βλάβες της υγείας.

Άρειος Πάγος 156/2020

Απόφαση για revenge porn που καθόρισε τα κριτήρια αξιολόγησης της βλάβης της προσωπικότητας από τη διάδοση intimate content χωρίς συναίνεση.

12. Νομοθετικές και κανονιστικές παραπομπές

12.1. Ελληνική νομοθεσία

Ποινικός Κώδικας (Ν. 4619/2019)

- Άρθρο 308: Σωματική βλάβη

- Άρθρο 309: Βαριά σωματική βλάβη

- Άρθρο 310: Σωματική βλάβη από αμέλεια

- Άρθρο 311: Σωματική βλάβη με θανατηφόρα έκβαση

- Άρθρο 348Α: Παραβίαση της γενετήσιας αξιοπρέπειας με χρήση τεχνολογίας

Ν. 4624/2019- Εναρμόνιση με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2016/679 για την προστασία προσωπικών δεδομένων

12.2. Ευρωπαϊκή νομοθεσία

Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων (GDPR) - Κανονισμός (ΕΕ) 2016/679

- Άρθρο 9: Επεξεργασία ειδικών κατηγοριών προσωπικών δεδομένων

- Άρθρο 17: Δικαίωμα διαγραφής ("δικαίωμα στη λήθη")

-------------------------

Μονογραφίες

- Αντωνόπουλος, Γ., "Τα όρια της συναίνεσης στο ποινικό δίκαιο", Ποινική Δικαιοσύνη 2019, σ. 245-267

- Μαγκάκης, Γ., "Η προστασία προσωπικών δεδομένων στην ψηφιακή εποχή", Νομικό Βήμα 2020, σ. 1123-1145

- Παπαδημητρίου, Κ., "Σωματική βλάβη και συναίνεση: Σύγχρονες προκλήσεις", Εγκληματολογία 2021, τ. 15, σ. 78-102

Διεθνής βιβλιογραφία

- Bamforth, N., "Sado-masochism and consent", Criminal Law Review 1994, σ. 661-678

- Bibbings, L. & Alldridge, P., "Sexual expression, body alteration and the defence of consent", Journal of Law and Society 1993, σ. 356-370

- Feinberg, J., "Harm to Self" (Oxford University Press, 1986), κεφ. 19-20

- Roberts, P., "Philosophy, Feinberg, Codification, and Consent: General Principles and Sexual Offences", Buffalo Criminal Law Review 2001, σ. 281-324

Διαδικτυακές πηγές

- Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα: www.dpa.gr

- Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - HUDOC Database: hudoc.echr.coe.int

- British and Irish Legal Information Institute: www.bailii.org (για πρόσβαση στη νομολογία R v Brown κ.ά.)

---

Disclaimer: Η παρούσα ανάλυση αποτελεί νομική μελέτη και δεν συνιστά παροχή νομικών συμβουλών. Για συγκεκριμένα νομικά ζητήματα, συνιστάται η συμβουλή εξειδικευμένου δικηγόρου.

---

** Όποιος θέλει, μπορεί να θέσει ερωτήματα ή να ανοίξει συζήτηση επί του θέματος.

 

Με λίγα λόγια. Η ελληνική νομολογία προστατεύει τη σωματική ακεραιότητα πάνω από τη συναίνεση, με αυστηρές κυρώσεις για σοβαρές βλάβες ή κατάχρηση ψηφιακού περιεχομένου. Να ρωτήσω για τις ψυχικές βλάβες; θα έπρεπε να υπολογιστούν αυτές;

 

Αν οι ψυχικές βλάβες είναι πολύ σοβαρές ως και μόνιμες. Σε σημείο που να θέτουν εν αμφιβόλω την για μακρά περίοδο ως και μονίμως χρήση της διάνοιας του παθόντος, τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές.

Υ.Γ. Σε ευχαριστώ πολύ για την καίρια ερώτηση.

 

έχω και άλλα

Πρόσφατα, σε άλλης φύσεως νομικό θέμα στην εργασία μου, μελέτησα εκτενώς το GPDR
Μήπως η αυστηρή εφαρμογή του GDPR σε ιδιωτικό BDSM υλικό αγνοεί την πραγματικότητα των συμφωνημένων καταγραφών μεταξύ ενηλίκων; Δηλαδή, αν όλα τα μέρη έχουν συναινέσει, η απαγόρευση ή ο κίνδυνος ποινικής δίωξης μπορεί να φαίνεται υπερβολικός.

Το άρθρο 9 του GDPR προστατεύει ευαίσθητα δεδομένα, αλλά η συναίνεση των υποκειμένων επιτρέπει νόμιμη επεξεργασία.
Η νομολογία δεν έχει ξεκάθαρα προσδιορίσει πώς η συναίνεση επηρεάζει την ποινική ευθύνη σε περιπτώσεις εσωτερικής χρήσης/καταγραφής. Φυσικά μπορεί να είναι και αρλούμπες αυτά που γράφω.

 

Ότι είναι προϊόν σκέψης, δεν είναι ποτέ αρλούμπα. Ειλικρινά κάνεις το σκουριασμένο μου μυαλό να δουλέψει. Το λοιπόν, ξεκάθαρη νομολογία για το bdsm δεν υπάρχει. Εννοείται ότι δεν υπάρχει νομοθεσία. Άρα, αν συμμετέχων σε δρώμενο φτάσει στην καταγγελία ή ακόμη χειρότερα στο ακροατήριο και πάντα από απόψεως gdpr και μόνο. Θα προσπαθήσει να το στοιχειοθετήσει στην ανυπαρξία ή στην άρση συναινέσεως ως προς την καταγραφή ή ακόμη χειρότερα την αναπαραγωγή "μη δημόσιων πράξεων". Κράτα τον τελευταίο χαρακτηρισμό και αν θέλεις ανέτρεξε στην παράγραφο 2 του άρθρου 370Α του ποινικού κώδικα. Εκεί να δεις τι μπάχαλο γίνεται στη νομολογία.

Νομολογία= αποφάσεις δικαστηρίων κυρίως του ανωτάτου ( λέγε με Άρειο Πάγο ή Συμβούλιο της Επικρατείας ).

Νομοθεσία= Κώδικες, Σύνταγμα, Ειδικοί νόμοι.

 

Υ.Γ. Για να μην κάνω edit. Στην περίπτωση του αδικήματος της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 370Α του ΠΚ, που άρρηκτα συνδεδεμένο με το νόμο περί GDPR και συνιστά έκφραση του. Χρειάζεται οπωσδήποτε έγκληση του παθόντα. Δηλαδή η μήνυση ( τουτέστιν η γνωστοποίηση η στην εισαγγελική αρχή ποινικώς κολάσιμης πράξης από τρίτο ) δεν έχει καμία αξία. Αφού το αδίκημα δεν διώκεται αυτεπαγγέλτως. Εκτός και τελείται υπό την "ομπρέλα" της ενδοοικογενειακής βίας.

 

@Tenebra_Silente Στα περί GPDR, όπου ζητείται συναίνεση, αν αυτή δεν καταγραφτεί με τρόπο ο οποίος στέκει ενώπιον του δικαστηρίου (πχ υπογραφή, έγγραφη ή πιστοποιημένη ηλεκτρονική) πας γυρεύοντας για μπελάδες. Και στη συναίνεση περιλαμβάνεται πλήρης ενημέρωση στο με ποιο τρόπο θα χρησιμοποιηθεί η εν λόγω πληροφορία.

Στην περίπτωση λοιπόν φωτογραφιών, αν το υποκείμενο της φωτογραφίας δεν υπογράψει έγγραφο που να δηλώνει την συναίνεσή του ΣΕ ΣΥΓΕΚΡΚΙΜΕΝΗ χρήση (πχ συναινώ να με τραβήξεις για να την έχεις εσύ, συναινώ να μπορείς να την ανεβάσεις σε ιδιωτικό φόρουμ στο οποίο η πρόσβαση στις φωτογραφίες απαιτεί εγγραφή στο forum) κλπ, τότε αν το υποκείμενο σε πάει στον εισαγγελέα, καλή τύχη να ξεμπλέξεις.

BTW, το GPDR προβλέπει και ΑΡΣΗ της συναίνεσης στη χρήση στην πληροφορίας και είναι υποχρέωση του παρόχου να μεριμνήσει για την πλήρη και οριστική διαγραφή των εν λόγω στοιχείων, αλλιώς μπορείς να μπλέξεις και πάλι.

Λογικό δεν είναι;

IANAL ωστόσο oι όροι "master/slave" με τον τρόπο που τους χρησιμοποιούμε δεν έχουν καμία νομική ισχύ. (και πως άλλωστε, η υποδούλωση -και δεν υπάρχει διαχωρισμός σε εθελούσια και... δεθελούσια, είναι απλά παράνομη-)

 

Αν υπάρχει υπογεγραμμένο συμβόλαιο μεταξύ των δύο μερών... Που περιγράφονται αναλυτικά τα πάντα...
Από την προσφώνηση.. Ως τις αλλεργίες.. Από την λέξη ασφαλείας ως την άδεια λήψης και χρήσης φωτογραφιών..
Τότε τι γίνεται;

 

Σωστός ο "μπαμπάς" του γατονιού ( δεν θυμάμαι το όνομα του αν και την ιστορία την είχα καταπιεί χαχα ).

Υ.Γ. Αν δεν απατώμαι, αναφέρεσαι στο δικαίωμα στη λήθη. Σε κάθε περίπτωση, είσαι to the point μέχρι τελευταίας κεραίας.

Υ.Γ. 2 καλή ώρα για να "πατήσω" σε κείνο που γράφεις για την βιδιεσεμική υποδούλωση. Κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε και με την πρακτική του whoring. Για τα μάτια του νόμου, θα ήταν απλά σωματεμπορία.

 

Σχεδόν τίποτα. Απλούστατα γιατί ένα συμβόλαιο του είδους θα ήταν εκ φύσης παράνομο, αφού αντιβαίνει σε κείνη την πυθιωνική έννοια των χρηστών ηθών. Όπως έγραψα και στο άρθρο, στην καλύτερη περίπτωση θα ελάφρυνε την θέση του όποιου πιθανολογούμενου κατηγορούμενου και αυτό μόνο σε περίπτωση ελαφρών σωματικών βλαβών

 

Ενδεχομένως να καλυπτόταν στην περίπτωση της φωτογραφίας αν μπορεί να αποδείξει ότι το υποκείμενο των φωτογραφιών έχει συναινέσει σε συγκεκριμένες χρήσης.

Δεν είμαι νομικός, ωστόσο αν ένα συμβόλαιο έχει 10 όρους και οι 9 δεν στέκουν νομικά, τότε ακόμα και αυτός που στέκει, δεν το κόβω να έχει και πολύ τύχη ενώπιον δικαστηρίου. Καλό θα ήταν να το απαντήσει αυτό δικηγόρος

 

Αναλόγως το περιεχόμενο της φωτογραφίας, το αν δημοσιεύτηκε, πότε, που και αν εκείνος που την δημοσίευσε το έκανε ως προς προσπορισμό κέρδους ή για εκδίκηση. Πάντα υποθέσεις κάνω έτσι?

Το μεγάλο "κακό" είναι ότι η συναίνεση εκτός από το ότι αίρεται ανά πάσα στιγμή. Είναι, ότι δοθείσων των περιστάσεων μπορεί να τεντωθεί σαν τσιχλόφουσκα. Τουτέστιν, να ερμηνευθεί και ad arte. Η καλύτερη προφύλαξη είναι - πάντα στην περίπτωση φωτογραφιών/βίντεο και οιασδήποτε άλλης αναπαραγωγής/αποθηκευσης/επεξεργασίας με ψηφιακά μέσα -, απλά να μην κρατάμε τίποτε. Ακόμη και αν μέρος του "κάδρου" είμαστε εμείς.

Υ.Γ. έχεις ξανά δίκιο, είναι καλύτερα αν όποιος βρεθεί με τέτοιο μπλέξιμο, να συμβουλευτεί τον δικηγόρο της εμπιστοσύνης του. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όσο και κάποιες υποθέσεις να μοιάζουν, υπάρχει πάντα κάποια λεπτομέρεια, που τις κάνει να διαφέρουν. Και ξανά δυστυχώς ή ευτυχώς, στα δικαστήρια της χώρας μας κάνεις βλέπει τα πιο τρελά και τα αντίθετα τους.