Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Δεν είναι "θεωρίες μου/μας", ειναι βασικές ορολογίες και έννοιες που υπάρχουν στο βδσμ για να επικοινωνούμε και να μοιραζόμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας τα γούστα μας.
Κάνεις δεν είναι υποχρεωμένος να "ασπαστεί" αλλα αν μη τι άλλο σε βδσμ φόρουμ, ειναι παράλογη και άτοπη αυτή η αμφισβήτηση.
Αυτό σημαίνει σκλάβος/α και αυτο σημαίνει M/s και αυτά ειναι τα γούστα και οι ανάγκες των ανθρώπων που επιλέγουν αυτόν τον τρόπο ζωής.
Δεν είναι λίστα να επιλέγουμε ρολακια για να κάνουμε το κομμάτι μας, όπως κάνει η καθε Μελίνα Του εαυτού της και της επιπολαιοτητας της.
Δεν βλέπω κανένα σεβασμό σε αυτό.
Η κάθε κατηγορία ελέγχου έχει συγκεκριμένα βασικά χαρακτηριστικά ισότιμα και αποδεκτά. Χωρίς αμφισβήτηση, χωρίς ξυλωματα και μπαλώματα με δικές μας θεωρίες ή υποθέσεις κατασκευασμενες, οπως βολεύει τις προκαταλήψεις και τον συντηρητισμό μας που υπονομεύουν τις θέσεις και των τρόπο ζωής άλλων ανθρώπων.

 

Όταν μιλάμε για σχέση M/s σας διαβεβαιώνω ότι δεν χρειάζεται να γίνει καμία συζήτηση.
Αφενός ο Αφέντης ξέρει τι θέλει και νοιώθει ότι μπορεί και αφετέρου η σκλάβα έχει περάσει από πολλά κύματα, για να φτάσει στο επίπεδο που να μπορεί η σχέση να θεωρηθεί M/s.
Δεν συναντιούνται μια μέρα και λένε «Α τι ωραία, εμείς τώρα αποφασίζουμε να έχουμε σχέση M/s».
Τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα από ότι τα φαντάζεστε.

Καμία δεν γίνεται σκλάβα αν την πηδήξει μια φορά ένας που δηλώνει «Αφέντης» και κανένας δεν γίνεται Αφέντης αν πηδήξει μια φορά κάποια που δηλώνει «σκλάβα».

 

Οπότε λοιπόν θεωρείτε λοιπόν πως τα συμβόλαια M/s που οριοθετούν μια τέτοια σχέση είναι κάτι άτοπο;

Υπενθυμίζω πως ο χώρος έχει ένα φάσμα εκφάνσεων, και όχι δυαδικό σύστημα. Επίσης, εφόσον θέλετε να το πάμε με ορισμούς, αυτό που μου αναφέρετε τείνει προς owner/property, εάν δεν είναι αυτό.

Το quote ισχύει όμως και εφόσον έχει διαρρηχθεί η εμπιστοσύνη λόγω υπέρβασης συμφωνημένων πραγμάτων, όπου έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη στην ειλικρίνια του κυρίαρχου μέρους;

Υπενθυμίζω πως δεν αναφερόμαι σε έκτακτες συνθήκες, αλλά σε καθημερινή απλή επαφή, ενός ζεύγους που κατά πάσα πιθανότητα εργάζεται τουλάχιστον 8 ώρες τη μέρα έκαστος.

 

Κάτι γίνεται σε αυτό τον 5ο όροφο...

 

Ρώτησα πάνω σε αυτό:

Η συναίνεση έγινε καραμελίτσα για να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Ή τέλοσπαντων ας πει έγραψα λάθος.

 

Για κάποια μερίδα ανθρώπων μπορεί ένα συμβόλαιο μεταξύ δύο ανθρώπων που θα ορίζει τη σχέση να είναι κάτι σημαντικό, για κάποια άλλη μπορεί να μην είναι. Το κάθε ζευγάρι, και ο κάθε άνθρωπος οριοθετεί το τι επιθυμεί, και το πως επιιθυμεί κάποια πράγματα στη ζωή του. Σε κάτι που αφορά τον ερωτισμό, τις ανθρώπινες σχέσεις, δε διακρίνω για ποιο λόγο πρέπει υποχρεωτικά να μπαίνουν ένα εκατομμύριο διαφορετικά ταμπελάκια για να οριοθετηθεί κάτι.

Αν θέλουμε να το πάμε και λίγο πιο μακριά, τείνω να πιστεύω ότι η λογική των leathermen των 60s & 70s ήταν ίσως η πιο απλή λογική, είσαι υποτακτικός/η σαν φύση/θέση, αλλά σκλάβος/α του ανθρώπου που επέλεξες και σε επέλεξε, και ομοίως, είσαι Κυρίαρχος αλλά Αφέντης/Αφέντρα του ανθρώπου που σε επέλεξε, με αυτά τα όρια μεταξύ σας (π.χ. για διάστημα 2 ετών, όπου απαγορεύονται 1, 2, 3, 4 πράγματα, κλπ.). Ξεκάθαρες τότε καταστάσεις, και πλήρως avoidable drama.

 

Αυτά τα 1, 2, 3, 4 πράγματα, δεν έχουν σχέση με το Μ/s.
Σε αυτές τις σχέσεις υπάρχει μόνον η βούληση του Αφέντη.
Αν αυτή η συνθήκη διαταραχθεί δεν υφίσταται η σχέση.

 

Σύμφωνα με τη δική σας θεωρία, σύμφωνα με τη δική μου, αλλά και με άλλες, προγενέστερες της δικής σας, όχι. Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, και προχωράμε παρακάτω. Δε θα τα χαλάσουμε στη θεωρία. Μη μου περνάτε όμως τη θεωρία σας ως θέσφατο, καθώς θα σας πω ότι άλλες προηγούνται χρονολογικά της δικής σας, και είναι πιο compatible με το δικό μου τρόπο σκέψης.