BDSM και ενσυναίσθηση

O Έλεγχος είναι μια ενδότερη και περίπλοκη διαδικασία.
Ο επεξεργαστής της Εποπτείας χρειάζεται βάθος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το υ στην επιφάνεια έχει κάλμα νερά αλλά στο βάθος καίει φλάντζες και κανένας δεν το βλέπει μέχρι να μείνουμε από μηχανή καταμεσής του δρόμου.
Με την ενσυναίσθηση σκάβουμε, είναι η τσάπα μας για να Ε/εμβαθύνουμε.

Με πρόλαβες! 

 

Ισχύει. Αυτό που ήθελα να πω και μάλλον δεν το διατύπωσα πολύ καλά είναι ότι ο έλεγχος είναι μια πολύ καθαρή διαδικασία, περιγεγραμμένη και σαφής.
Η ενσυναίσθηση από την άλλη νομίζω όχι. Τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ. Αυτή ήταν η διάκριση που ήθελα να κάνω.

Να τη κι αυτή... Αυτά τα πράγματα δεν ξέρω αλήθεια πού τα βλέπετε  Δεν μπορώ να εικάσω καν 
Θα πρότεινα ένα disclaimer όπως μπαίνει καμιά φορά στα σίριαλ τύπου "Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις..." 

Πριν από σας, για σας   

 

Λανθασμένα συγχέεται η ενσυναίσθηση με το ντάντεμα.

 

Μια χαρά το διατύπωσες και συμφωνώ, σε πρώτη Φάση ο Ελεγχος είναι μια καθαρή και σαφής διαδικασία και έτσι βιώνεται.
Σε μια πιο αναλυτική ματιά όμως, ο έλεγχος είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται εκτίνεται και εμβαθύνει πάνω μας και μέσα μας, από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο στοιχείο μας. Από το πως θα Βάλει το μανταλάκι στην ρώγα μου για να πάρει το 0,00001+ του παραπάνω πόνου κάθε φορά, μέχρι το να αντέξω να παραδώσω αυτόν τον παραπάνω πόνο για την απόλαυσή Του ως ύψιστη χαρά της ζωής μου.
Είναι αμέτρητες οι συνθέσεις των Σ/στοιχείων Μ/μας που συνεργάζονται οργανικά κάτω από αυτόν τον Έλεγχο.

Ενσυναισθηματία μου εσύ!  

Συμφωνώ και επαυξάνω, το ντάντεμα δεν χρειάζεται καμία ενσυναίσθηση.

 

Θα έλεγα ότι η ενσυναίσθηση δεν χρειάζεται κανένα ντάντεμα.

 

Όχι "λειτουργικό εξάρτημα" αλίμονο! Γνώστη της συναισθηματικής και γενικής κατάστασης του προσώπου που έχει βάλει σε χρήση. Είπα ότι ξέρει τι κάνει ο Κ, δεν είπα "λειτουργεί προς όφελος" και ούτε σκέφτηκα. Και ναι, αυτό το "ξέρει τι κάνει" είναι που αλλάζει τα πράγματα, δεν το θέλετε θεμέλιο; Κανένα πρόβλημα. Σε νήμα περί ενσυναίσθησης μάλιστα δεν θα κάνω την τρίχα τριχιά, θα ήταν χαριτωμένο, αν όχι αστείο. Η τοποθέτησή μου επιβιώνει και με το "ειδοποιός διαφορά" από βανιλοκαταστάσεις εννοείται.

Μετά λέτε,

Για να δούμε όμως, τι είπα

Δηλαδή είπα ότι ο Κ γνωρίζει τι τρέχει με το υ που έχει υπό τον έλεγχό του και σε δομή Κυριαρχίας - υποταγής. Και αυτό με τη σειρά του παραπέμπει στο ότι ο Κ έχει ενσυναίσθηση.
Το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό από το να λέω ότι η ενσυναίσθηση είναι το θεμέλιο διότι η ενσυναίσθηση μπορεί να εκφράζεται με πολλούς και διάφορους τρόπους και όχι ειδικά με την διεισδυτικότητα του Κ επί του υ σε συγκεκριμένες στιγμές, στην οποία και αναφέρθηκα.

Τότε θα μετατρεπόταν σε μη Κυριαρχία, διότι θα πρωταγωνιστούσαν τα συναισθήματα του υ, δηλαδή και οι δύο θα έκλαιγαν και θα γελούσαν στο ρυθμό που θα όριζαν τα συναισθήματα του υ. Κεραμιδαριό για γέλια και για κλάματα δηλαδή. Αλλά δεν είπα ούτε εννόησα αυτό το πράγμα και υποθέτω ότι αυτό συμβαίνει διότι το σημείο εκκίνησής μου ως προς την ενσυναίσθηση δεν είναι αξιακά φορτισμένο. Δεν λέω δηλαδή ότι και καλά είναι πολύ πρώτο πράγμα η ενσυναίσθηση και το θέμα της συζήτησης είναι να δούμε ποιος έχει λίγο, ποιος πολύ, ποιος πάρα πολύ, ποιος ξέρει πού τη δίνει και ποιος είναι μαλάκας και δεν ξέρει.

Μου είναι γνωστό και γνώριμο αυτό το σχήμα και δεν διαφωνώ εν γένει. Το M/s όμως που ζουν δύο άνθρωποι δεν είναι μόνον αυτό, δεν είναι μόνον περίγραμμα και θεμέλια είναι και περιεχόμενο, τα σημεία όλα που γεμίζουν το σχήμα. Αυτά συμπεριλαμβάνουν την ενσυναίσθηση του Κ προς το υ, η οποία, όπως πίστευα ότι γίνεται φανερό από το ποστ μου που έχετε κάνει quote, είναι για να απολαμβάνει ο Κ το υ που έχει βάλει σε χρήση, όχι για να το φροντίζει καλύτερα!!!  

Μην τρελαινόμαστε τώρα  

Εννοείται. Από την πλευρά της η σκλάβα είναι ένα πρόσωπο που, πριν γίνει σκλάβα, συναίνεσε ρητά, συνειδητά και ανέγκλητα, ότι ο Κυρίαρχος θα την χρησιμοποιεί, δεν θα λένε ότι παίζουν δηλαδή, δεν θα λένε ότι γαμιούνται όπως λένε συνήθως οι άνθρωποι, αλλά αυτή θα χρησιμοποιείται από αυτόν. Άρα δεν είναι μπέμπα, δεν αγνοεί τα θεμελιώδη της κατάστασής της, ξέρει γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και ποιες είναι οι συνθήκες της ύπαρξής της και έχει συναινέσει σε αυτές.

Είναι πώς κάποιες φορές ζω πάνω μου την Κυριαρχία που μου ασκείται. Με ποιον τρόπο είμαστε παρόντες στη σκηνή και οι Δ/δύο (άντε μια φορά να "τραυλίσω" και εγώ για λόγους έμφασης), μαζί και σε διάλογο.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν ο Κ ταυτιζόταν με το υ, που δεν το βρίσκω ούτε μέρος της ενσυναίσθησης ούτε καλή ιδέα.

Ανεξαρτήτως Κ και D/s, οποιοδήποτε θέλει να έχει στην παλέτα του την ενσυναίσθηση καλό είναι μαζί να γνωρίζει και πώς θα την διαχειρίζεται. Ο ίδιος, όχι να τη διαχειρίζεται ο άλλος για λογαριασμό του, αλίμονο αν η ενσυναίσθηση ήταν δυνητικά έστω παράδοση σε κάποιον χειριστικό.

Αν και βγαίνουμε λίγο από το θέμα, το ανοίγουμε, μόνον όταν είναι η αμετακίνητη πηγή της εξουσίας μπορεί ο Κ να λειτουργήσει ως ο ψυχικός ρυθμιστής του υ. Για μένα προσωπικά είναι μια βασική λειτουργία του Κ στη ζωή του υ αυτή. Και δεν βλέπω γιατί αυτό μπορεί να είναι προβληματικό.

Αυτό ανήκει στην αντίληψη ότι το υ βρίσκεται εκεί επειδή έχει ανάγκες, όχι στην αντίληψη που ενστερνίζομαι ότι το υ βρίσκεται εκεί επειδή έχει επικυριαρχηθεί και εφόσον συναίνεσε, οπότε δεν τίθεται θέμα να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό.

 

@Iagos , έχετε εκφράσει απόλυτα το σκεπτικό μου με την τοποθέτησή σας:

@margarita_nikolayevna

Αυτή η συμπεριφορά του υ, εκφράζεται μόνο προς το Κ της? Στην υπόλοιπη ζωή της μπορεί να λειτουργεί εντελώς διαφορετικά?

Συμφωνούμε , αλλά για πολλούς ανθρώπους δεν είναι αυτονόητο. Και μάλλον το καταλαβαίνω, σαν φόβο ότι ένα Κ χωρίς αυτόν τον διάσημο μηχανισμό αντίληψης, δεν είναι ικανό να διαφυλάξει την ασφάλεια του υ. Άσχετα που υπάρχουν ένα σωρό άλλα στοιχεία όπως αυτά που αναφέρατε, που είναι (πολύ περισσότερο) αποτελεσματικά.

@Satine (και όποιος άλλος) θα με ενδιέφερε η απάντησή σας στο άνωθι ερώτημα

Εντός bdsm, αναφέρεστε σε Κ & υ, ή μόνο σε ένα από τα 2 status?
Εκτός bdsm το μυαλό μου πάει σε σχέσεις που τα προβλήματα μπαίνουν κάτω από το χαλί, για διατηρείται η εικόνα που δείχνουν προς τα έξω και η ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε καλά και είναι ευτυχισμένοι.

 

Μπορεί μόνο προς τον Κ, μπορεί και όχι. Αυτό που λέω είναι ότι η εγρήγορση για τα σήματα που στέλνει ο Κ, αν και συχνά αποδίδεται στην ενσυναίσθηση του υ, μπορεί να είναι κάτι εντελώς άλλο.
Και ίσως τελικά να είναι και πιο λειτουργικό έτσι.

Εδώ υπάρχει ένας φόβος ότι αν ένας Κ δεν είναι ιδιοκτησία του υ του, θα το παρατήσει, θα το κοροϊδέψει, θα του κάνει κακό...
Οι άνθρωποι φοβόμαστε και πονάμε για αυτό γενικά προσπαθώ να καταλαβαίνω από ποιο "χαράκωμα" μπορεί να μιλά ο άλλος. Αλλά οκ... υπάρχουν και όρια  
Πολύ ωραία επιλογή η αναβίωση αυτού του θέματος  

 

Καλησπέρα και συγνώμη για την καθυστερημενη απάντηση.
Ναι γίνεται μια προσπάθεια μέτρησης της ενσυναίσθησης κυρίως με καποια ψυχομετρικά εργαλεία, ερωτηματολόγια κτλ. Επισης συχνά μπορεί να χρησιμοποιηθεί
Όμως επειδή η ενσυναίσθηση είναι μια συνθετη υποκειμενικη διαδικασία δεν ειναι τοσο ευκολο να καταμετρηθει στο βαθοςτης οοτε συχνα καθιστα τα εργαλεια καπως περιοριστικά.
Η υπερ-ενσυναίσθηση ειναι ένα βαθύ επίπεδο ενσυναίσθησης όπου το άτομο βιώνει στο σώμα του τα συναισθήματα κάποιου άλλου τόσο έντονα που νομίζει οτι ειναι δικά του (αν δεν γνωριζει οτι ειναι υπερ ενσυναισθητικο). Δεν χρειαζεται επίσης απαραίτητα να ακούσει το άλλο άτομο να μικλα για αυτά, πιάνει εξωλεκτικά cues πολύ καλά. Η κατάσταση αυτή αν δεν τη γνωρίζει κανείς και δεν εχει μάθει να την τιθασέύει μπορει να οδηγήσει σε διάφορα προβλήματα και κυρίως στο να ταυτιστεί το υπερενσυναισθητικό άτομο με το βίωμα του άλλου, με όλα τα μπερδέματα που αυτό μπορέί να φέρει. Αν ομως το άτομο μάθει να διαχειρίζεται αυτή την δεξιότητα, τότε του ανοίγεται ένας συναρπαστικός κόσμος: τα ταξίδια στις "χώρες" των άλλων.
Σχετικά με τγ συσχέτιση όλων αυτών με την Κ και υ θέση δε γνωρόζω αν υπάρχει εποστημονική τοποθέτηση. Οι παρατηρήσεις μου σε αυτό το θέμα έίναι προσωπικές, προκύπτουν από την εμπειρία μου και εκφράζουν μόνο εμενα (και οποιο συμφωνεί με εμένα). Λυπάμαι αν από τα λόγια μου θεωρήθηκε κάτι διαφορετικό.

 

@Ritual ευχαριστώ για την υπενθύμιση, μόλις απάντησα πιο πανω.

 

Μου αρέσει η παρατήρησή σας για το χαλί.

Νομίζω σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως στάτους μπορεί να συμβεί η ψευδαίσθηση της σχέσης - η σχέση φούσκα.

Κάπως έτσι δεν ξεκινάμε όλοι? Όταν είμαστε μόνοι βρισκόμαστε σε μια αυτιστική κατάσταση, αυτά που νιώθω, που χρειάζομαι, που φοβάμαι. Ακόμα και τα άτομα που επιλέγουμε σε πρώτη φάση δεν είναι πρόσωπα, είναι αυτά που μας δίνει η αλληλεπίδραση με αυτούς, mirrors and masks.

Χρειάζεται κάτι πολύ δυνατό για να ταρακουνήσει και να πάρει την προσοχή από την εσωτερικότητά του Εγώ μας προς τα έξω στο άτομο/θέση που δημιουργεί αυτά που νιώθουμε και να ξεκινήσει η πραγματική σύνδεση.
Μπορείς να μείνεις για πολλά χρόνια σε μια "σχέση – ψευδαίσθηση" χωρίς να χρειαστεί να πάρεις τα μάτια σου από το Εγώ σου. Με ένα και μοναδικό φίλτρο αντίληψης τι δίνει στο Εγώ μου αυτό που συμβαίνει. Να δείχνουμε χωρίς να φτιάχνουμε, εγκλωβισμένοι στις μάσκες μας.

Στις βανίλα σχέσεις ξεκινάμε ως θέσεις εννοόντας κοινωνικούς κυρίως ρόλους. Το Εγώ είναι αυτό που δείχνουμε και βγαίνοντας από αυτό συνδεόμαστε και μοιραζόμαστε προσωπικά, αποδεχόμαστε και μοιραζόμαστε κλειστά και βαθιά χαρακτήρες - προσωπικότητες συντρόφων σε πριβέ πεδίο - ζευγάρι.

Στο Κ/υ οι μάσκες είναι τα πρόσωπα που δείχνουμε. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κατασκευάσει ένα εξ ολοκλήρου άλλο Εγώ ως κοινωνικό ρόλο και βγαίνοντας από αυτό, γινόμαστε θέσεις. Συνδεόμαστε με την Κυριαρχία/ υποταγή Μ/μας. Επικοινωνούμε, μοιραζόμαστε, πολλαπλασιάζουμε τα γούστα μας σε βδσμικά σχήματα με αμοιβαίο σεβασμό και αποδοχή.

Η ενσυναίσθηση είναι βασικό στοιχείο της Αγάπης, που εκτοξεύει ποιοτικά τις συνδέσεις αυτές.

Εκτός Αγάπης αρά και ενσυναίσθησης:
Σε βανίλα μπορεί να είναι η ψευδαίσθηση του τέλειου αλέκιαστου "δείχνειν" με το φουσκωμένο χαλί που αναφέρατε.
Σε "βδσμ" μπορεί να είναι κάτι τυπάκια σε ρολάκια που κοπανιούνται για βγάλουν τις κινκιές τους, να χύσουν λίγο καλύτερα και μέχρι εκεί.

Γενικότερα σε ανθρώπους που υπολειτουργεί η ικανότητα ποιοτικής σύνδεσης με τον κόσμο, υπάρχει το στενάχωρο πεδίο του Εγώ και γύρω μόνο όσοι και για όσο ισχυροποιούν τις αυταπάτες τους.

 

Θέλω λίγο προβοκατορικα (βασικά πολύ) με αφορμή διάσπαρτες αναφορές σε ποστ των @espimain , @rea.. @Ritual και @margarita_nikolayevna να θέσω κάποια ερωτήματα.

Ξεκινώντας απο αυτό που έγραψε η @margarita_nikolayevna οτι η ενσυναισθηση είναι τρελό buzzword και σε συνδυασμό με τον ορισμό που σε επέκταση αυτού που ανέφερε ο @espimain περιέχει πολυ συγκεκριμένα και την "ταύτιση με αυτο που νιώθει ο άλλος αλλά και σε συνδυασμό με συζητήσεις που έχουμε σε άλλα νήματα για τους ρόλους του Κ και του Μ στις αντίστοιχες δυναμικές:

Ναι το να έχει κάποιος ενσυναισθηση ειναι γενικά καλό γιατί *ίσως* το να νιώθεις αυτό που νιώθει ότι άλλος *ίσως* να σε κάνει να φέρεσαι λιγο λιγότερο σα μοσχάρι αλλά (!) για ποιόν λόγο να θέλει το Κ ή το Μ να "ταυτιστεί" με αυτό που νιώθει το υ ή το σ?

Δεν λέω να μην το νοιάζει τι νιώθει το υ/σ , δεν λέω να μην προσεχει να μην νοιάζεται κλπ.

Σκεφτόμουν οσο διάβαζα τα ποστ τις εξής αναλογίες: ο χειρουργός δεν χρειάζεται να έχει ενσυναισθηση για να κάνει με επιτυχία το χειρουργείο. Ίσως μάλιστα να είναι και αρνητικό (?) σε περιπτώσεις που χρειάζεται να πάρει κάποια δύσκολη απόφαση (?). Ο μηχανικός αυτοκινήτου σεν χρειάζεται (και δεν μπορεί) να ταυτιστεί με το αυτοκίνητο.

Απο τη μεριά του χειρουργού/μηχανικού αυτο που χρειάζονται είναι να κανουν σωστά τη δουλειά τους. Απο τη μεριά του ασθενή/αμαξιού αυτό που χρειάζεται να κάνουν είναι να ακολουθήσουν τις συμβουλές/εντολές του γιατρού, και να κάνουν αυτό που τα ρύθμισαν να κάνουν (αυτο για το αυτοκίνητο - τα κρατω ξεχωριστα για να μην παμε στο έμψυχο/άψυχο σε αυτό το σημείο).

Στην ερώτηση δε του @Ritual σχετικά με το αν τα υ έχουν ή οχι ενσυναισθηση μπορώ πολυ εύκολα να φανταστώ υ που σαν άνθρωποι φυσικά και έχουν αλλά στη συσχέτιση τους δεν παίζει κάποιο ρόλο το οτι την έχουν.

Συγκεκριμένα στα M/s, ή TPE, ή Ο/p μπορώ πολύ εύκολα να υποθέσω οτι δεν υπάρχει κάποια ανάγκη να εν-συναισθανονται αμφότερους αφού ο ενας δίνει εντολές και ο άλλος ακολουθεί.

Θα πω ξανά ότι δεν αναφέρομαι σε μοσχαροκατασταση, ούτε τα παραπάνω σημαίνουν οτι δεν νοιάζεται ο ένας για τον αλλο.

Αλλά ωραια, έστω οτι ο Μ/Ο έχει ενσυναισθηση και ενώ θέλει να ρίξει 50 βουρδουλιες το υ είναι, δε ξέρω τι, έχει ημικρανία, είναι κουρασμένο, του έσπασαν τα παπαρια στη δουλεια. Εντάξει. Το εν-συναισθανεται. Και? Δεν θα το κανει?

Και πάλι εστω οτι το υ εχει ενσυναισθηση τέρμα και νιωθει πολυ άσχημα που το Κ του εχει και γρίπη και του έσκασε και το λάστιχο και του ζάλισαν και αυτού τα παπαρια στη δουλειά. Θα κάνει κάτι εκτός πλαισίου? Φαντάζομαι οχι.

[Ακόμα και σε βανιλα σχέση δε, μπορεί να υπάρχει κατανόηση ακομα και οταν τα δυο μέλη δεν ταυτίζονται απαραίτητα ο ενας με τα συναισθήματα του άλλου, αλλά απλα σέβονται τα όρια και τα θέλω ο ένας του άλλου]

Αυτό που προσπαθώ να προβοκαρω εδω λίγο είναι το "ναι και οι δυο μπορούν να την έχουν αλλά το πλαισίο δεν είναι που καθορίζει τι θα γίνει και τι οχι, και άρα και να την έχουν τι ρόλο παιζει μέσα στο πλαίσιο?" και οχι το πιο γενικό "ναι όλοι οι άνθρωποι καλο είναι να έχουμε ενσυναισθηση και να μην είμαστε γίδια".

Που ακόμα και σε αυτό να αντιπαραβαλω ότι δεν είναι απαραίτητο (ή δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο (?)) να νιώθεις "ταύτιση με τα συναισθήματα του άλλου" για να μην είσαι μοσχάρι, μπορείς απλα να μην είσαι μοσχάρι γιατι καλό είναι να μην είσαι.

ΥΓ: προκαταβολικά συγγνώμη αν αργήσω να δω τυχόν απαντήσεις, θα επιστρέψω οταν ξαναρίξουμε άγκυρα.