Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Μπορεί και να σε αφήσει για άλλη ή αλλον
Το ανήκειν που πάει;;; Στο καλάθι . Ανήκει για όσο ειναι μαζί...μετά όχι. Άρα μονο ο εαυτός σου σου ανήκει ολοκληρωτικά

 

Ειρωνίες;;;

 

Με πληγώνεις τώρα..

 

Δεν είναι του χαρακτήρα της ( αν είναι "της") ο σεβασμός.

 

Απ' την καρέκλα ρίχτηκαν, διαβάζοντας το φόρουμ   
Υ.Γ. Αν ήθελες να Του κάνεις παραίνεση να το ρίξει στην υγιεινή διατροφή υπήρχαν και πιο λεπτοί τρόποι, άκου "αχος βαρύς"   

 

Από θιασώτες του

δεν περίμενω κάτι καλύτερο...

Είναι γνωστό έως που φτάνει η αντιληπτικότητα του φασίστα...

Iagos

 

χαχαχαχαχαχαχαχα
Τι Α/αχαριστία! Κοτζαμ εισαγωγή του έστρωσα..

 

Αν και απάντηση δεν πήρα.
Μιλάς για τον Ι.Μεταξά
Τι το κακό είχε δεν ξέρω . Πάντως ο Ριζοσπάστης αλλα έλεγε στην έναρξη του αγώνα .
Να θυμίσω πως ο Ι. Μεταξάς έκανε αυτό που εμείς σήμερα λέμε έπος
Φεύγουμε όμως από το ερώτημα
Κι αφού υπάρχει ερώτημα τότε υπάρχουν και απαντήσεις .

 

Αυτή είσαι...

Λες τα ίδια με φυλακισμένους δολοφόνους



Iagos

 

Νομίζω ότι είναι άσχετο κι με το θέμα και ως απάντηση
Δεν έχεις κάτι άλλο ;;;
Πάντως έχει δίκιο ο Ηλίας Κασιδιάρης εδώ
Τολμάς να πεις κάτι άλλο;;;

 

Φασίστρω...

Iagos

 

Αν επιτρέπετε, το ότι δύο ή περισσότεροι άνθρωποι είναι μαζί, δεν σημαίνει σώνει και ντε ότι ανήκουν ο ένας στον/στους άλλους. Το ανήκειν ίσως και να είναι αποτέλεσμα ψυχικής ( ή ψυχολογικής ) διεργασίας. Το ίσως, το θέτω γιατί απλούστατα δεν μπορώ να ομιλώ για κανέναν πέρα του εαυτού μου. Και δω συμφωνώ - παραδόξως χαχα - με τη @margarita_nikolayevna , μπορείς να ανήκεις και σε κάποιον/α, ακόμη και αν έχει φύγει ή "φύγει". Είναι κάτι δικό σου, είναι κάτι που νιώθεις και κανείς δεν μπορεί, να σου το πάρει ή να σου το επιβάλει ή να σου πει, ότι είναι λάθος ή σωστό. Εδώ όμως, αν μιλάμε για σκλάβο/α, κάποιον/αν που θεωρητικά αναζητά να είναι ιδιοκτησία κάποιου/ας άλλου/ης. Θέτει εαυτόν σαν αντικείμενο. Επειδή εκείνο τον/την γεμίζει. Και κάλλιστα μπορεί ο ιδιοκτήτης/ρία του/της, να τον/την αντιλαμβάνεται απλά σαν κάτι το οφέλιμο για κείνον/η. Δεν είναι γραμμένο πουθενά, ότι πρέπει να τρέφει για κείνον/η ποιος ξέρει ποια συναισθήματα. Από κει και πέρα, είναι επιλογή του/της Αφέντη/ρας, να χρησιμοποιεί το αντικείμενο του με όσο γίνεται πιο λογικό τρόπο, ούτως ώστε να μπορεί, να καρπώνεται τα οφέλη του για τον βέλτιστο δυνατό χρόνο.

Υ.Γ. ότι προέγραψα είναι "φρούτο" δικής μου λογικής/παρατήρησης καθώς και θέασης. Δεν ήμουν, ότι σκοπεύω να προσπαθήσω να γίνω ποτέ Αφέντης καμμιάς. Γιατί απλούστατα δεν μου λέει τίποτε. Σε μένα δεν λέει.