Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Τελείως πληροφοριακά, μέχρι σήμερα ακόμη και με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο και εφόσον υπάρχει σύζυγος - έστω και στα χαρτιά -, το όποιο "τρίτο πρόσωπο" δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να εκφέρει άποψη/συναινέσει σε ιατρικές πράξεις αναφορικά με έναν εκ των συζύγων. Και ο/η οποίος/α τελευταίος/α δεν δύναται, να το κάνει για τον εαυτό του/της. Μιλάω για την χώρα μας.

 

Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι σε "medical proxy", έτσι;

Κάτι τέτοιο μου έγραψε και το ChatGPT που το ρώτησα.

 

Ακριβώς, ιατρικός εκπρόσωπος δεν προβλέπεται ακόμη στη χώρα μας. Στην περίπτωση παντρεμένου ατόμου, πρώτο λόγο - αν χρειαστεί πάντα - τον έχει ο/η σύζυγος και μετά αν υπάρχουν ενήλικα παιδιά, μητέρα/πατέρας, αδέλφια.

Υ.Γ. ως προς τα νομικά ζητήματα το chatgpt καταστρέφει ζωές χαχα. Διάβασα σε σελίδα συναδέλφων στο φατσοβιβλίο πράγματα με δαύτο και έφριξα. Εύχομαι να το βελτιώσουν. Το Claude είναι ελαφρώς πιο αξιόπιστο.

 

Εξ ου και αυτό που έγραψα στο αρχικό μου post.

Αλλά, από περιέργεια, τι ισχύει αν ο νοσηλευόμενος στην Ελλάδα ασθενής έχει υπηκοότητα κράτους που ισχύει το ιατρικό πληρεξούσιο και αυτό υπάρχει;

 

Σου απαντώ προς το δεύτερο σκέλος και αυτό βάσει λογικής. Δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο. Αν ο πληρεξούσιος είναι μαζί του και επίκειται επείγουσα ιατρική πράξη, ο γιατρός είναι υποχρεωμένος, να προβεί στην πράξη με την επικύρωση του πληρεξουσίου. Μιλάμε πάντα για περιπτώσεις που ο ασθενής δεν είναι σε θέση, να εκφράσει την ιδία βούληση.

Υ.Γ. το πληρεξούσιο πρέπει να είναι μεταφρασμένο στη γλώσσα μας με επίσημη μετάφραση. Δεν αρκεί να είναι ούτε στα αγγλικά, που τα ομιλούν ακόμη και οι πέτρες.

 

Είχα μάθει και είχα εκπαιδευτεί στη βάση ότι οι κάθε λογής δεσμεύσεις και όροι στο M/s έχουν ηθική βαρύτητα εντός του χώρου.

Πάνε πάνω από είκοσι χρόνια, βέβαια. Έχει αλλάξει αυτό στο μεταξύ;

 

Από εκεί που αμφισβητούσατε θεμελιώδεις κανόνες του Μ/σ περάσατε στην αμφισβήτηση περιπτώσεων Μ/σ.

Ως άνθρωπος χωρίς νόμιμα αναγνωρισμένο σύντροφο, η μάνα μου και ο αδερφός μου είναι αυτοί που δικαιούνται βάση νόμου να αναλάβουν το ζήτημα της υγείας μου, μετά από εμένα. Καλοί – χρυσοί άνθρωποι δε λέω, αλλά ούτε για διάστρεμμα δεν τους εμπιστεύομαι σε αυτά τα θέματα.

Ο νόμιμος πληρεξούσιος της ζωής μας, ο αναγνωρισμένος απ το κράτος και επίσημος είναι τις περισσότερες φορές εντός και εκτός βδσμ κάτι άλλο από τον επί της ουσίας πληρεξούσιο της ζωής μας. It is what it is στα μάτια του νόμου και της κοινωνίας, αλλά όχι απαραίτητα και για εμάς.

Τα υ, σ δεν σκοτίζονται για τις ..κρατικές – έννομες αναγνωρίσεις. Τα νυφικά δεν έχουν καμία σχέση με το βδσμ και ούτε είναι απαραίτητα εμπόδιο.

Σαφώς και υπάρχουν έγγαμες οικογένειες Μ/σ που γούσταραν να το πάνε εκεί, αλλά αυτό δεν υποτιμά σε τίποτα τις υπόλοιπες.. π ε ρ ι π τ ω σ ε ι ς.
Έχω γνωρίσει σκλάβες παντρεμένες παράλληλα σε μακροχρόνια πλαίσια Μ/σ. Μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες κατάφεραν και καταφέρνουν να ζήσουν, παραδώσουν υποταγή στην πράξη 24/7.

‘Όλα τα σ ανεξαιρέτως, με ή χωρίς κρατικές τυπικές επισημότητες, ακολουθούν το κολάρο και όχι την βέρα. Το τι έχουν μέσα στην ψυχούλα τους μετράει, όχι ποιος δικαιούται να βάλει την τζίφρα στην γραφειοκρατούρα.

Το πρόβλημα κατανόησης της ουσίας βρίσκεται στην ηθική σας. Η όποια ηθική δεν καθορίζει το πραγματικό, απλά το κρίνει ως ηθικό ή ανήθικο.
Ξεσκαλώστε από την περιπτωσιολογία που ούτε σαν τέχνασμα αντιπερισπασμού δεν σας χρησιμεύει, παρά μόνο ίσως για να μπερδευτείτε περισσότερο εσείς ο ίδιος, αν το χρειάζεστε. Προσωπικά σας παροτρύνω μιας και κάνατε τον κόπο – σελίδες κόπου- ως εδώ για να μην αδικήσετε με "θεωρίες" τον εαυτό σας, να μείνετε στην ουσία. Στο τέλος της ημέρας, μόνο όφελος προς εσάς θα έχετε σε ό,τι καταφέρει να διαπεράσει το βανιλοενοχικό σας και την ταβανωμένη ηθική σας, προς την κατεύθυνση της αποδοχής της βιωμένης διαφορετικότητας

Προπάντων μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να καταφύγετε στα κλασσικά εικονογραφημένα των δήθεν ανοιχτόμυαλων όπου με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα διαμαρτύρονται για δήθεν επιβολές απόψεων και λοιπές σαχλαμάρες. Η μόνη επιβολή που συμβαίνει εδώ παραμένει η αμφισβήτηση και η ηθική επικριτηκή πάνω σε πραγματικές επιλογές ζωής άλλων ανθρώπων από τις αβάσιμες και αβίωτες θεωρίες σας.

 

Υπάρχει, υπό ορισμένες συνθήκες, ο «δικαστικός συμπαραστάτης».
Συνήθως ορίζεται συγγενής, αλλά υπό προϋποθέσεις, ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η απόφαση του δικαστηρίου.

 

Θα κάνω την εκτίμηση ότι περισσότερο και από αυτό το πρόβλημα βρίσκεται στον πόνο/πρότερη τραυματική εμπειρία.
Ωστόσο... Το βασικό θέμα σε εκείνη την περίπτωση δεν είναι ότι μια κακή συγκυρία έφερε μια s στο νοσοκομείο και ο Μ έφαγε ban στην άσκηση της εξουσίας και των δικαιωμάτων του λόγου του ότι η s ήταν παντρεμένη.
Είναι ότι ένας Μ (ή κυριαρχικός για την ακρίβεια) περιόρισε εαυτόν, δικαιώματα και εξουσία αυτού όχι στη βάση της δικής του επιλογής και προτεραιοποίησης. Και αυτό τον έφερε σε μια πολύ ισχυρή και οδυνηρή αυτοαναίρεση.
Ο Μ ζητά και επιβάλλει ό,τι θέλει, ό,τι κρίνει, ό,τι επιλέγει εκείνος.
Βάσει της βασικής αρχής του Μ/s, δηλαδή

.
Προσοχή, δεν λέω ότι αυτά που μπορεί να ζητήσει και να επιβάλλει ο Μ δεν μπορεί κάλλιστα να είναι συμβατά με κάποια ευρύτερη κοινά αποδεκτή "ηθική".
Αυτό που λέω είναι ότι αυτό που κάνει έναν σχετισμό M/s και όχι κάτι άλλο είναι

.
Επί αυτής της βάσης, ο Μ ζητά και επιβάλλει ό,τι κρίνει ο ίδιος.
Ακόμη και αν φαίνεται το πιο ακραίο ή το πιο συμβιβασμένο πράγμα στον κόσμο.
Και μετά, φυσικά, αναλαμβάνει τον έλεγχο και την ευθύνη αυτού που επέβαλε.
Δεν μπαίνει σε debate το δικαίωμα. Δεν μπαίνει σε debate η βασική αρχή. Ταυτόχρονα υποχρέωση άσκησης δικαιώματος αυτομάτως το καταργεί ως δικαίωμα. Κατάλυση της βασικής αρχής αυτομάτως καταργεί το εποικοδόμημα.
Και το λέω τόσο ωμά αυτό γιατί κάποιες φορές (πολλές) το πρόβλημα ξεκινά από τα fundamentals και τις στρεβλές παραδοχές επί αυτών.

 

Επειδή είναι χλωμό ως γιαπωνέζικο, να μου δώσει κάποιος απάντηση. Την δίνω στον εαυτό μου, έτσι για την "αλητεία". Ή κάποιος είναι βανίλιας ( αν είναι παντρεμένος/ή με άλλον/η βανίλια ) ή είναι βουδουσουμιάρης ( ότι και το προηγούμενο αλλά στη θέση του βανίλια βάλτε την κουρτίνα νο2 ). Και τα δύο ταυτόχρονα μάλλον δεν μπορεί να είναι. Άρα D/s ή M/s εν τη παρουσία συζύγου και μάλιστα ανήξερου/ης. Είναι να έχουμε να λέμε. Τουλάχιστον έτσι "σφιχτό" που παρουσιάζεται το αληθινό D/s, πόσο μάλλον το M/s. Στην καλύτερη παίζει s/m άντε και κανά T/b. Συνεχίζω να μην θέτω θέματα ηθικής. Εκτός και όπως έχω προγραψει, πρόκειται για γάμο που ξεκάθαρα έχει ο ένας παντελώς γραμμένο τον άλλο και τότε δεν τίθεται - πάντα θεωρητικά - το παραμικρό πρόβλημα. Ότι πει ο Α/D μη σύζυγος στο υ/σ της περίστασης, το τελευταίο το εκτελεί δίχως να ζοριστεί στο ελάχιστο.

Εκτός και μιλάμε πια για Κυριαρχία, που θα ήταν επικαρπία του Α/Κ στο παντρεμένο υ/σ, ή συνιδιοκτησία με μεγαλύτερο ποσοστό του/της βανίλοσυζυγου, άντε και χρησιδάνειο.

 

Και μεις τραυματιστήκαμε μανδάμ.. δεγκαναμετσι!   

Το τραύμα είναι αναπόφευκτο, η ερμηνεία και η διαχείρηση του τραύματος όμως δεν βασίζεται σε μια γενικότερη αντίληψη που προυπήρχε?
π.χ
Μισώ τους άντρες - είναι πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος - ο Κ μου ανήκει - Το Κ/υ είναι αυταπάτη.

 

Ένας πολύ καλός φίλος μου είπε κάποτε ότι στην απώλεια κάθε είδους πρέπει να απολαμβάνουμε και τη θλίψη που ακολουθεί διότι εκεί έρχονται τα σημαντικότερα μαθήματα