Ο Κ ανήκει; (split από Υλιστική προσέγγιση της αγάπης και M/s)

Ούτε η δική μου ότι θα προσπαθούσατε, να τετραγωνίσετε το σκαλινό. Καλό σας βράδυ.

 

Ποια είναι η "τρύπα" και πότε/ποιοι αρνηθήκαμε την μερική ιδιοκτησία?

Πριν 100 χρόνια που η γυναίκα θεωρούνταν γενικά απόκτημα, επειδή είναι γυναίκα, ναι. Σήμερα η γυναίκα σε γάμο δεν είναι υπό καθεστώς εξουσίας και ούτε ανήκει στον σύζυγο. Σήμερα είναι περίεργο να μιλάμε για εξουσία στον γάμο, μιλάμε για μια θεσμοθετημένη ισομερή συμφωνία.
Σαφώς από την μεριά του γάμου και της βανιλοκοινωνίας , υπάρχει ηθικό παράπτωμα, απάτη και απιστία και ανηθικότητα και ανωμαλία, όπως σε κάθε θέση βδσμ ..και γενικότερα διαφορετικό, όπως το cross dressing.

Το διασκεδαστικό της υπόθεσης είναι ότι σας φάνηκε δεκτό το στατους σκλάβα με ιδιοκτησιακές απαιτήσεις και με ongoing συναίνεση στην πορεία του Μ/σ (που ούτε στο D/s υπάρχουν αυτά) με την αιτιολόγηση του openmind χαρακτήρα σας

..

 

Και ούτε είναι *out of BDSM* context.

Σταματήστε να το σκέφτεστε λες και αναφερόμαστε σε Σπαρτιάτες και Είλωτες, ζούμε σε μια κοινωνία η οποία (ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ) δεν προβλέπει νομική κατοχή ανθρώπου.

Υπάρχει *context*, λέγεται *BDSM*. Το γεγονός ότι ο Αφέντης δεν έχει δικαίωμα ζωής θανάτου (ή ό,τι παλαβό κατεβάσει η κούτρα του καθενός) δεν κάνει τον σχετισμό λιγότερο M/s *ΣΤΟ CONTEXT* του BDSM.

 

Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, ο M αποφασίζει αν η s θα παραμείνει στον βανίλα γάμο της γιατί αυτό κρίνει πως πρέπει να γίνει στην προκειμένη.

 

For what it matters...

Εμένα (που δεν έχω και κανέναν καημό τα M/s και D/s) μου πήρε σχεδόν 20 χρόνια—από τότε που άκουσα τη λέξη BDSM, γύρω στο ’94—να το καταλάβω, και δε με λες και χαζό.

Είναι όντως paradigm shift: πρέπει να ανοίξεις το μυαλό σου για να το αντιληφθείς.

Ίσως βοήθησε που—έστω αργά, και μετά πολλών κόπων και βασάνων—ξεκαθάρισα τι ακριβώς θέλω και ζητάω· τότε κατάλαβα πως ό,τι εγώ θεωρούσα αδιανόητο, για κάποιους είναι απλώς… Τρίτη απόγευμα.

(edit)
Και να σκεφτείτε ότι μέχρι το 2008 ζούσε ο άνθρωπος που θεωρώ μέντορά μου—κι εκείνος το ζούσε. Τον ήξερα από τα μέσα του ’96, κι όμως, μου πήρε άλλα έξι-επτά χρόνια μετά την τελευταία μας κουβέντα για να το καταλάβω πραγματικά.

 

Μην αξιολογείτε αυτά που οι άλλοι βιώνουν.
Δεν βγαίνει κανένας ωφελημένος από αυτές τις υποθετικές ΤΑΑΣ (Τακτική Άσκηση Άνευ Στρατεύματος).
Αυτή η υπόθεση που ετέθη ανάμεσα στις κωλοτούμπες που κάνει ένας βανιλοκίνκι, προσπαθώντας να κατατάξει τις ιδεοληψίες του στα θέσφατα του BDSM (έργο που το έχουμε δει πλειστάκις), δεν αποτελούν συνθήκη αξιολόγησης της ζωής των άλλων. (Ούτε καν της όποιας παραμυθίας κάποιου).

Θέλει κόπο το ραπάνι, κάθε τόπος δεν το κάνει.

 

Με τίποτα! Με τίποτα ο άνθρωπος που κάνει M/s δεν θα δεχτεί το "μερικό".

Το πηγαίνω στο αντιληπτικό. Όταν η σκλάβα, έστω, η παντρεμένη με παιδιά σκλάβα, εκτελεί 24/7 οδηγίες, γενικές οδηγίες και εντολές του εκτός του γάμου της Αφέντη και το νιώθει αυτό, και αυτές είναι οδηγίες και εντολές για παράδειγμα για το πώς θα σταθεί, τι θα φοράει, τι θα φάει, πόσο και πότε, πόσες ώρες θα κοιμηθεί, με ποιον τρόπο θα ασχοληθεί με τα παιδιά, πώς θα συμπεριφέρεται στους γονείς των άλλων παιδιών στο σχολείο των παιδιών της, πώς θα συμπεριφερθεί στον άντρα της, ενημερώνει για τυχόν λάθη της και δέχεται - ίσως - συνέπειες, τότε είναι σκλάβα Του και αυτό δεν αλλάζει.

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι εγώ δεν (θα) το έκανα. Θεωρώ όμως ότι όλες ανεξαιρέτως οι περιπτώσεις BDSM και γάμος μερών με τρίτα πρόσωπα είναι εξαιρέσεις σε έναν κανόνα που δεν γράφτηκε ποτέ.

Ακριβώς επειδή είναι αυτόνομο πρόσωπο η γυναίκα σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει κάποια ηθική υποχρέωση επίγνωσης στις επιλογές της καθώς επίσης και μια ευθύνη προσωπικής ακεραιότητας. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο να λέμε "δεν είναι πια απόκτημα" διότι το βανίλλα ταίρι θεωρεί ότι έχει έναν σύντροφο, έχει όμως τέτοιο πράγμα όταν ο σύντροφός του ανήκει αλλού; Και το βανίλλα ταίρι έχει μια ζωή όλη κι όλη να ζήσει, όπως όλοι μας, το ρώτησε κανένας αν θέλει να τη ζει με τον συγκεκριμένο τρόπο που έχει άρρητα ορίσει το ταίρι του; Το ρώτησε κανένας αν θέλει να μπει σε αυτό το συγκεκριμένο κοστούμι; Ή μήπως δεν καταλαβαίνει τίποτα;;;; Είναι ένα θέμα αυτό. Κυρίως στα χαρτιά, θέμα. Διότι, έτσι το γνωρίζω και εγώ, το M/s λόγω της ριζικής ανισότητας και ασυμμετρίας που το διακρίνει, δεν είναι σχέση. Θα δεχτώ τον όρο "σχετισμός" για τις ανάγκες των εδώ συζητήσεων, άλλωστε είναι πιο ήπιος από το "όχι σχέση, θέση". Παρόλα αυτά, το M/s αλλά και οποιαδήποτε άλλη συμβατική κατάσταση / σχέση το κάνουν άνθρωποι με κάποιες βασικές αντιλήψεις και κάποιες βασικές ανάγκες. Και αυτό το πλέγμα παραδοχών, μνημών, συμπεριφορών, βιωμάτων κ.ά. που δημιουργούν στην αλληλεπίδρασή τους περιλαμβάνει πολλές πολύ λεπτές ισορροπίες. Έτσι, για άλλους μπορεί πράγματι να γίνεται ενώ για άλλους να μη γίνεται. Δεν έχει νόημα να έχουμε άποψη οι τρίτοι και δεν υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε αξιόπιστη γενική αντίληψη του θέματος.

 

Ξεκινώ επαναλαμβάνοντας, ότι δεν θέτω ούτε κατά διάνοια ζητήματα ηθικής. Έχω φτάσει πια σε μια ηλικία, που να γνωρίζω, ότι υπάρχουν πολλά ομιχλώδη σημεία σε αυτή την έννοια. Κυρίως όταν στοιχεία της δεν μας ακουμπούν στο παραμικρό.

Ως προς το ταίρι, βανίλλα ή όχι. Κατ' επανάληψη έχω αναφερθεί στην κατ' επίφαση/ "άδειο πουκάμισο" / στα χαρτιά γάμο ή σχέση σε αυτό το νήμα. Γιατί είναι η ουσία που μετράει. Να περιφέρονται απλά δυο κορμιά στον ίδιο χώρο. Ακόμη και να μοιράζονται υποχρεώσεις, γονεϊκές/κοινωνικές/κλπ, δεν τους κάνει σώνει και ντε ταίρι.

Χαίρομαι που δεν τρελάθηκα, όταν έγραψα τα περί μερικής ιδιοκτησίας. Γιατί το ερώτημα για μένα τουλάχιστον ήταν ρητορικό. Όσο και να μην υπήρξα, ούτε θα υπάρξω ποτέ Αφέντης.

Εξυπακούεται, ότι εγώ τουλάχιστον δεν θα κρίνω κανένα για το πώς σχετίζεται ή πως πιστεύει, ότι πρέπει να λέγεται ο όποιος σχετισμός του. Όχι γιατί δεν με ενδιαφέρει by default, αλλά γιατί δεν με αφορά.

Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ, δάχτυλα να υψώνονται για το "καθαρό" ή το "σωστό". Αλλά να τα βλέπω, να διπλώνονται, όταν τα προαναφερθέντα θα είχαν να κάνουν με τα δικά τους χέρια.

Αν τα πράγματα στην παρούσα θεματική είναι κυρίως θέμα ιδίας αντίληψης. Γιατί κάποιες αντιλήψεις, να είναι πιο "άξιες" από τις αντιλήψεις του οιουδήποτε άλλου? Η κλασική ερώτηση που πιθανότατα δεν θα απαντηθεί ποτέ.

Π.χ. ( τελείως φανταστικό και σίγουρα ηλίθιο σενάριο )

Αφέντης/ρα/Κ στο υ/σ : χωρίζεις άμεσα από τον/την σύζυγο σου.
υ/σ προς Α/Κ: δεν μπορώ Κύριε/α ( με όποιο συνοδευτικό ).
Αφέντης/τα/Κ στο υ/σ : τότε μείνε παντρεμένος/ή με τον άντρα/γυναίκα σου. Αυτή είναι εντολή.

Το ως άνω δηλαδή, είναι Κυριαρχία ( πόσο μάλλον ιδιοκτησία ) ? Ρητορική ερώτηση ξανά.


Υ.Γ. ως προς τον γονεϊκό ρόλο και το πώς τον τελεί ο καθένας ( ακόμη και ο/η σ ) που διάβασα σε άλλη απάντηση. Θεωρώ ότι είναι αυτονόητο, ότι δεν μπορεί να τον αγγίξει κανείς. Πόσο μάλλον αν το υ/σ δεν θέλει από κανέναν, να του τον αγγίξει. Και αυτό το τελευταίο δεν τον/την κάνει λιγότερο υ/σ.

 

Θα παραμείνω στην έρευνα των Summers & Zidenberg (2025) που παρουσίασε εδώ ο @MarquisDeSalonique για πολλούς λόγους.

Η έρευνα που παρέθεσε ο @MarquisDeSalonique δεν αποτελεί δική του θεωρία, αλλά θεωρία την οποία έχει υιοθετήσει. Σε πολλά groups σε μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες που αφορούν συζητήσεις όπως οι Total Power Exchange relationships και το M/s η θεωρία ότι οι σχετισμοί πρέπει να

είναι αρκετά διαδεδομένη.

Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται στο επίπεδο του προσώπου. Αυτό σημαίνει ότι ο Master και το slave συναντιούνται ως δύο ίσα άτομα με ίσα δικαιώματα για να διαπραγματευτούν. Το άτομο διατηρεί την ανώτατη εξουσία και τα δικαιώματα του έναντι του ρόλου.

Οι θέσεις δηλαδή πάνε περίπατο...

Το κύριο επιχείρημα είναι αυτό, που και ο @MarquisDeSalonique έφερε στη συζήτηση πριν Μ/μας πάει στα νοσοκομεία, ότι δηλαδή η απόλυτη Κυριαρχία ενέχει κινδύνους κακοποίησης... και μακριά από αυτούς παιδιά...

Μπορώ να κατανοήσω ότι σε ένα τοπίο όπου το BDSM είναι πλέον τόσο ανοιχτό όσο ποτέ, τα θέματα της συναίνεσης, της ασφάλειας, των ορίων απασχολούν όλο και περισσότερο λόγω της ανοιχτότητας.

Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι η κινδυνολογία ως επιχείρημα.

Και ο @MarquisDeSalonique την έφερε σε μπόλικη δόση.

Η θεωρία αυτή στην ουσία εισάγει την κουλτούρα του vanilla εντός της ασυμμετρίας, δημιουργώντας ένα vanillobdsm, πολιτικά ορθό.

Δεν το κατακρίνω, όμως περίμενα από τον @MarquisDeSalonique να απαντήσει στο ερώτημα:

με ένα ναι.

Και να υπερασπιστεί με επιχειρήματα μέχρι τέλους τη θεωρία του.

Εγώ αυτό θα έκανα.

Αντ' αυτού βρεθήκαμε να συζητάμε για νοσοκομεία, συμβολαιογράφους, συζύγους...

Όταν Μου ζητήθηκε από παντρεμένο slave πριν χρόνια να το αναλάβω, η απάντησή Μου ήταν: «έχεις χρονικό περιθώριο τρεις μήνες για να λήξεις το γάμο σου και μετά ευχαρίστως».

Η απόφαση Μου δεν πάρθηκε επειδή είχα κανένα ηθικό θέμα με το κερατώμα του συζύγου.

Ούτε θα ένιωθα τύψεις για αυτό.

Η απόφασή Μου πάρθηκε με βάση το ήθος της Κυριαρχίας και όχι από την εξωτερική ηθική.

Επίσης πάρθηκε με βάση τις δικές Μου ανάγκες και σε τι πλαίσιο επιθυμώ να εντάσσω ένα slave, προκειμένου πρωτίστως να είμαι καλά Εγώ και να ικανοποιούνται πλήρως οι ανάγκες Μου.

Γιατί προέχω Εγώ και οι ανάγκες Μου.

Iagos

... by Iagos posted 18 October 2025 at 10:57

 

@Tenebra_Silente κανείς δεν σου κουνάει κανένα δάχτυλο και όσο και να λες ότι δεν βλέπεις τα πράγματα μέσα από την ηθική τόσο τα ίδια σου τα λόγια επιβεβαιώνουν το αντίθετο.

Απόλυτη Κυριαρχία σημαίνει ότι ο Αφέντης έχει το δικαίωμα να ορίσει έως που θα ασκεί την Κυριαρχία Του.

Εγώ δεν Επιθυμώ ένα παντρεμένο slave γιατί το πλαίσιο που χτίζω για να εντάξω ένα slave προϋποθέτει υπηρεσία 24/7 στον ίδιο χώρο γιατί μόνο έτσι εξυπηρετούνται πλήρως όλες Μου οι ανάγκες.

Εάν ένας άλλος Κυρίαρχος επιλέξει το slave να παραμείνει εντός γάμου δεν σημαίνει ότι δεν έχει την απόλυτη Κυριαρχία.

Σημαίνει ότι έτσι θέλει...

Μη μπερδεύεσαι.

Η Κυριαρχία είναι κάτι άλλο...

Δεν κρίνεται με βάση την vanilla οπτική σου...

Iagos

Ηράκλειο. by Iagos posted 29 August 2025 at 16:44

 

Το κομμάτι αυτό αφορούσε είδος του D/s.

Συμφωνούμε στο ότι δεν καθορίζει το αν ή όχι είναι Μ/σ η βανιλοδέσμευση- γάμος του Μ ή του σ μέλους. Το ίδιο ισχύει και για το D/s. Δεν είναι κριτήριο η ηθική των άλλων που καθορίζει τι είναι πραγματικο Μ/σ. Και αυτό είναι το θέμα που συζητάμε τώρα. Γιατί η θεωρία @MarquisDeSalonique έχει κενά και προσπαθεί απεγνωσμένα να αποπροσανατολίσει.

Συμφωνούμε στο ότι ( σήμερα) η γυναίκα δεν είναι απόκτημα γάμου για να εξουσιάζεται/ διατάζεται από τον σύζυγο.

Τα υπόλοιπα είναι ενοχοποίηση που δεν καταλαβαίνω που καταλήγει.

Προσωπικά απέχω από τις γαμουποθέσεις όπως ο διάολος το λιβάνι.Αυτή είναι η περίπτωση μου και σας διαβεβαιώ αν κάποιοι την έβαζαν στο δημόσιο μικροσκόπιο,όπως βάζουμε τώρα κατηγορίες ανθρώπων, για άλλους λόγους θα έβρισκαν ανήθικα στοιχεία για ηθικές "απόψεις" και θα βομβάρδιζαν με ενοχικά.
Δεν βλέπετε την κατεύθυνση αυτής της κριτικής, σαν πράξη, που έχει την αδιακρισία να φτάνει μέχρι την αμφισβήτηση και πως συνδεόμαστε τελικά όλοι με αυτό? Ίσως όχι και δικαίωμά σας, αλλά εγώ το βλέπω.

Ο καθένας μας διεκδικεί την ζωή του με όποιο τρόπο νιώθει/ χρειάζεται. Το αναπόφευκτο τίμημα το πληρώνει έκαστος στο είδος του για την πορεία του και είναι αδιαπραγμάτευτο για όλους.
Ως προς το όλο ζήτημα ταυτίζομαι :

Άσχετο:
προς @ll
Πασχίζω με την έννοια του σχετισμού. Όποιος/ κάποιος που την κατανοεί θα μπορούσε παρακαλώ να μου την εξηγήσει?