Μίλα μου βρόμικα

Απάντηση: Μίλα μου βρόμικα

Περί βρωμολογικού, εν προκειμένω σκατολογικού πλούτου της ελληνικής γλώσσας - αμυδρότατη υποψία:
Κοπρίζει ο κόπρος κόπρανα και πάνω στην κοπρία, ο κοπρικός και κοπριήμετος, κοπρίμορφος την όψιν, την κοπρισιά του έχωσε μεσ' το κοπροδοχείο κι αφού εκοπρογράφησε σε ραβασάκι κοπριώδες, ο κοπρίτης, σημείωμα απέστειλε απ' το κοπροβολείον, τί να πώ, κοπρολαλιάς κοπρόλιθο αδαμάντινο συνέγραψε, ο κοπρόστομος, ο κοπροδίαιτος και κοπροφάγος - καθ' ότι η κεφαλή του κοπρόλακκος, του κοπροποιού, το ήθος σκέτη κοπρομηχανή - ο αναίσχυντος κοπρόνους και κοπρόμοχθος, ο κοπρογέμιστος και κοπροξύστης, το κοπρόσκυλο, ο κοπροφόρος και κοπρώδης, τιποτένιος κοπροχόος και κοπρόφιλος...κι έγραφε ο κοπρώνυμος στο σημειωματάκι, σε μένα το κοπρόφτυαρο:
'άει χάσου ρε σκατένιε'.
Κατόπιν τούτου, με ανάγκασε να τον χέσω.

 

@female, @Dolmance:
Με βάζετε στον πειρασμό ν’ ανοίξω ένα καινούριο νήμα με τίτλο «Αταίριαστα ζευγάρια» ή «Τι είπε ο τυφλός στο αυτί του κουφού κι εκείνος με τη σειρά του τον μούντζωσε».

@Dolmance γράφετε:
«Η απόλαυση είναι τόσο ισχυρή και τόσο την θρέφει το αισχρολόγημα, ώστε η αιδώς και η αηδία, δηλαδή ο 'κανόνας' του πολιτισμού, οι πυλώνες της συμβιωτικής διάδρασης, εξοστρακίζονται στο περιθώριο, περίπου καταργούνται. Οι γαμώμενοι διόλου δεν αντιλαμβάνονται ότι όχι μόνο δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο, αλλά αντιθέτως η βρωμολογική παράβαση των ορίων συμπεριφοράς αποκαλύπτεται, σε μια προσεκτικότερη ματιά, ως εξαιρετικά περίτεχνη πολιτισμική παράκαμψη του τρέχοντος πολιτισμικού αυτονόητου - δεν 'εσωτερικεύουν το υπαρκτό, αλλά την άρνηση του, παρέχοντας του περαιτέρω 'εξαγνισμό', μια και η παραφορά είναι πρόσκαιρη και σύντομα θα απορροφηθεί.»

Δεν είμαι βέβαιη αν κατάλαβα καλά, αλλά μου φαίνεται ότι εννοείτε το εξής: τα βρομόλογα και άλλοι συναφείς «πολιτισμικοί καταλύτες» είναι λίγο-πολύ ότι είναι η εξέγερση για την επανάσταση. Μιλάτε δηλαδή για διαδικασίες εκτόνωσης και ενσωμάτωσης που εν τέλει κάνουν στο συμπαγές σύστημα ότι κάνει και το defragment στο σκληρό δίσκο. Αν είναι έτσι, βρίσκω αυτήν την άποψη οξυδερκή και συνάμα ρομαντική / πεσιμιστική. Ωστόσο, δε μου είναι σαφές το πώς εννοείτε τη σχέση του ατομικού με το συλλογικό. Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να αναπτύξετε εδώ μια κοινωνική θεωρία της σεξουαλικότητας (μέρη της οποίας παραθέτετε σε πολλά σας κείμενα άλλωστε) αλλά θα είχε ενδιαφέρον νομίζω να μας ξεδιπλώσετε τις απόψεις σας σχετικά με το τι συμβαίνει όταν τα βρομόλογα βγαίνουν απ’ το περίκλειστο σύμπαν της κρεβατοκάμαρας και διαπερνούν τα τύμπανα των κατ’ επιλογήν ή έστω κατ’ ανάγκην βαρήκοων. Προκειμένου να κινητοποιήσω τη σκέψη σας, θα σας εξομολογηθώ ένα σκοτεινό μου παραλήρημα, για την αντιμετώπιση του οποίου η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Είμαι φύσει και θέσει αθυρόστομη (ναι, υπάρχουν και φύσει αθυρόστομοι!) και οπαδός της βιασμένης γλώσσας. Συντάσσομαι με τη θεωρία που λέει ότι για να νικήσεις τον εχθρό πρέπει πρώτα να τον κατανοήσεις σε βάθος. Έτσι, στα ακραία bdsm παιχνίδια που μου επιβάλλει η γλώσσα και μάλιστα σε καθόλου SSC πλαίσιο, ντύνομαι ταπεινή υπηρέτρια και υποτάσσομαι σε όλη την έκταση της τυπολατρίας, των ψυχαναγκασμών, των ιδεών μεγαλείου, και της ανελέητης επιθετικότητάς της. Σαν φίδι στον κόρφο της, καραδοκώ την πρώτη ευκαιρία για να της γαμήσω το κέρατο κι όσο εκείνη επιμένει να με αποκαλεί ταπεινωτικά Δαυίδ ξύνοντας παράλληλα τα υπερμεγέθη αρχίδια της, τόσο εγώ τη δηλητηριάζω με τα ομοιοπαθητικά μου μαντζούνια. Ποιος ξέρει, ίσως να αξιωθώ να ζήσω τη μέρα όπου εκείνη θα με φωνάξει στο νεκροκρέβατό της, και ψυχορραγώντας θα μου ψιθυρίσει ότι πεθαίνει επειδή είχε την έπαρση να μην περιμένει ποτέ κάτι τέτοιο από μένα. Αμετανόητη φυσικά αλλά δεδηλωμένα ηττημένη. Αμήν.


Και δυο ...γλωσσικές παρατηρήσεις:
1. Προκρίνω την ορθογραφία «βρόμα» αντί για «βρώμα» για τους λόγους που παρατίθενται εδώ: http://abnet.agrino.org/htmls/G/G012.html
2. Κωφάλαλος είναι ο κωφός και ελλείψει εκπαίδευσης άλαλος. Σήμερα ελάχιστοι κωφάλαλοι υπάρχουν στην Ελλάδα (σε κάποια Κωσταλέξι προφανώς), καθώς οι κωφοί εκπαιδεύονται στην χρήση είτε του προφορικού λόγου είτε της νοηματικής γλώσσας και ο όρος θεωρείται παρωχημένος και διόλου politically correct από τους συνδικαλιζόμενους κωφούς. Και από μένα επίσης, γιατί αν ήμουν κωφή θα θεωρούσα εξαιρετικά προσβλητικό το να χρεωθώ και το «άλαλη».

 

Re: Απάντηση: Μίλα μου βρόμικα

Πολύ καλό.

 

    
καλο, πολυ καλο!!

 

Αρκεί να το γλωσσοβατεύσεις ασύστολα.

Πολύ σωστά. Έσφαλα.

Είχα τη χαρά να βρεθώ σ΄ένα γλέντι κωφών πρόσφτα και η άλαλη ήμουν εγώ. Χωρίς την εκπληκτική (μερικώς κωφή) διερμηνέα μου, ήμουν χαμένη στην κουφαμάρα και τη σιωπή μου. Τα μάτια μου, όμως, δεν χόρταιναν τα ακατανόητα λόγια.


Παρεπιπτόντως, άλυτο μυστήριο είναι, για μένα, η μορφή σκέψης κάποιου που δεν διδάχτηκε ποτέ καμία γλώσσα και παρέμεινε και κωφός και άλαλος όλη του τη ζωή. Κάποιου που δεν έχει, σχεδόν, λέξεις, ούτε έννοιες, ούτε γλώσσα.



​

 

Δεν ειναι κ τοσο ακατανοητα αν προσεχεις κ τα ματια τους κ τις εκφρασεις τους (αγαπημενη μου συνηθεια στο λεωφορειο οταν βρισκονται κ κωφαλαλοι ειναι να τους παρακολουθω κ να προσπαθω να καταλαβω τι συζητανε).....

Με εικονες ισως???

 

Τα βρωμόλογα λέγονται για να ακουστούν ή για να ειπωθούν;

Θα με ενδιέφεραν απαντήσεις ατόμων που έχουν κάνει σεξ σε ξένη γλώσσα.

Dream

ΥΓ. Ασπάζομαι την ετυμολογία του "βρόμα" αλλά το "ω" θυμίζει δυσώδες κολλαράκι και ταιριάζει εδώ καλύτερα.

 

Απάντηση: Μίλα μου βρόμικα

Οταν απολαμβανω ηδονη μεσα απο της κτηνοβασιας τα παθη ........μου αρεσουν πραγματικα ολες οι βρισιες..........μουουου......μπεεεεεεε....πρρρρρρ..γαβ..γαβ.......νιαου........ουστ.....παλιογατα.....!!!!!

 

Απάντηση: Re: Μίλα μου βρόμικα

Νομίζω πως λέγονται κυρίως για να τα ακούει ο εκφέρων....

Μου έχει συμβεί αλλά δεν έβαζα υπότιτλους....Πάντως το πιό ενδιαφέρον δεν είναι να κάνεις σεξ σε ξένη γλώσσα αλλά με ξένη γλώσσα..

 

Εκτιμώ και τα 2 ταυτόχρονα, προς εκτόνωση του βωμολόχου και ικανοποίηση της προσωπικής του αισθτικής. Ασφαλώς η όποια θετική ανταπόκριση στο ιδιαίτερο "κάλεσμα" δεκτή.

Ταυτόχρονα με αυτήν του σώματος φαντάζομαι...

 

Ως ατομο που βασικα εχει την αγγλικη ως κυρια γλωσσα, μπορω να πω πως ειναι δυσκολο να βρισω οικανωποιητικα στα ελληνικα. Συμφωνω με τον L_Strike, και τα 2 ταυτοχρονα ειναι, και το γεγονος οτι δυσκολευωμαι τοσο πολυ να βρισω στα ελληνικα, ορισμενες φορες μου προκαλει μουγκαμαρα...
Can I curse and swear in English, anyone?  

 

Δε μου έτυχε, αλλά πιστεύω πως έχει να κάνει μάλλον με τη συναισθηματική γλώσσα -- είτε τη μητρική, είτε αυτήν που χρησιμοποιεί περισσότερο κάποιος, τη γλώσσα στην οποία σκέφτεται, τη γλώσσα που έχει βιώσει περισσότερο συναισθηματικά και κοινωνικά / ιστορικά (και μάλιστα στο συγκεκριμένο στιγμιότυπο που εκφράζει).


Μπορώ να αραδιάσω άπειρες βρισιές σε ξένες γλώσσες με τη μεγαλύτερη άνεση αλλά και αδιαφορία. Οι λέξεις αυτές κουβαλούν την έννοια μόνο λεξικογραφικά και όχι συναισθηματικά ή ιστορικά. Όταν απαιτείται αποφόρτιση - έκφραση έντονου συναισθήματος, ένα κατά συνθήκην σύμβολο δεν έχει νόημα. Ένα θυμωμένο " 'Αντε γαμίσου" σε κάποιον που μου την έχει δώσει, έχει πολύ μεγαλύτερη ουσία από ένα "Φακ οφ" ή "Βα τε φερ φουτρ", ακριβώς γιατί βιωματικά η κάθε γλώσσα φέρει άλλο φορτίο για μένα. Αν μου πουν πως στα κινέζικα το " 'Αντε γαμίσου" είναι ".....", μπορώ να επαναλαμβάνω το "....." άπειρες φορές χωρίς να εκφράζω, ουσιαστικά, τίποτα.


Οι λέξεις μας επικοινωνούν και συναισθήματα μαζί με νοήματα και σε στιγμές έντονης συναισθηματικής εκφόρτισης, η έκφραση σε μια μη συναισθηματική γλώσσα παραμένει κενή νοήματος. Κατά συνέπεια, πιστεύω πως στο συγκεκριμένο σεξουαλικό στιγμιότυπο, δεν είναι μόνο η γλώσσα που θέλεις να ακούσεις εσύ, αλλά η γλώσσα που κουβαλάει και τα συναισθηματικά(*) νοήματα που επιθυμείς να επικοινωνήσεις.

Η ερώτησή σου έχει νόημα όταν τίθεται γενικότερα -- μιλάμε για να μιλήσουμε ή για να ακουστούμε; Και ακόμα -- μιλάμε για να ακουστούμε ή για να επικοινωνήσουμε;




(*) Ως συναίσθημα δεν εννοώ σε καμία περίπτωση τα "μέλια" και τις "καρδούλες", αλλά τις αμέτρητες αποχρώσεις βιωματικής σκέψης της ύπαρξης.


​