Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

SSC

Συζήτηση στο φόρουμ 'Κυριαρχία - υποταγή D/s' που ξεκίνησε από το μέλος ariadni, στις 15 Σεπτεμβρίου 2009.

  1. ariadni

    ariadni Regular Member

    Από τα πρώτα πράγματα που ανακάλυψα όταν άρχισα να ασχολούμαι και να ψάχνω πράγματα σχετικά με το bdsm ήταν το ακρωνύμιο SSC. Aσφάλεια – Λογική – Συναίνεση. Τι πιο καθησυχαστικό και ανακουφιστικό για κάποιον που είναι αρχάριος και θέλει να ενταχθεί στο συγκεκριμένο χώρο; Οι βασικές αρχές τις οποίες πρέπει να έχει ο καθένας μας στο νού του. Παρ’ολα αυτά, στην πορεία ο καθένας μας δύναται να αποκρυσταλλώσει το νόημα αυτών των εννοιών με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο (με εξαίρεση ίσως αυτόν της ασφάλειας) και σε σημείο που να είναι αμφίβολο τον εαν έχει νόημα να μιλάμε για SSC.

    Το μοντέλο SSC ορίζει ότι τα πάντα πρέπει να γίνονται με ασφάλεια. Το κατά πόσο όμως οι τεχνικές του bdsm στο σύνολό τους μπορεί να θεωρηθούν ασφαλείς, είναι ένα θέμα που χωρά αρκετή συζήτηση. Όπως μου επισήμανε ο Κύριος μου σε σχόλιο του επί του συγκεκριμένου θέματος, ασφαλές είναι οτιδήποτε δεν προκαλεί μη αναστρέψιμη βλάβη κ αι συνεπώς καταστάσεις κατά τις οποίες ο Κυρίαρχος ωθούμενος από το «πάθος» του χάνει τον έλεγχο θεωρούνται εκτός της φιλοσφίας του bdsm, ακριβώς επειδή ο μη πλήρης έλεχγος δεν μπορεί να εγγυηθεί ένα ασφαλές πλαίσιο.

    Ένα εναλλακτικό μοντέλο από αυτό του SSC, και το οποίο έχει ξανασχολιαστεί στο συγκεκριμένο forum, είναι το RACK (Risk Aware Consensual Kink). H βασική αρχή του RACK είναι ότι όσο καλά προετοιμασμένος κι αν είναι κάποιος, τίποτα δε μπορεί να εφαρμοστεί με απόλυτη ασφάλεια κι επόμένως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γνωρίζουμε το ρίσκα τα οποία είμαστε έτοιμοι να πάρουμε. Προφανώς αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για πρακτικές edge play. Όσο καλό κι αν είναι το θεωρητικό υπόβαθρο που έχει κάποιος και όσο μεγάλη κι αν είναι η εμπειρία που κουβαλάει στην πλάτη του, σε καμία περίπτωση δε μπορεί να ισχυριστεί ότι παίζει με ασφάλεια όταν εφαρμόζει breath control, ή electro πάνω από τη μέση.

    Θεωρώ ότι το SSC και το RACK δεν έχουν καμία ουσιαστική διαφορά. Το πρώτο σου λέει παίξε με ασφάλεια θεωρώντας ότι η ασφάλεια μπορεί να πάρει δυο διακριτές τιμές και το δεύτερο είναι απλώς πιο προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα θεωρώντας ότι η ασφάλεια είναι κάτι που κατά περίσταση χωράει διαβαθμίσεις. Όπως και να χει, κατά τη γνώμη μου, ο περιορισμός που βάζουν και τα δυο μοντέλα στο θέμα της ασφάλειας είναι κάτι που περισσεύει με τον ίδιο τρόπο που δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να ισχυριστεί κάποιος ότι ακολουθεί το μοντέλο της ασφαλούς οδήγησης. Υπάρχει κι άλλο; Αν κάποιος είναι ανεύθυνος ή τρελός δεν πρόκειται να τον σώσει κανένα SSC ή RACK. Νομίζω ότι το σημαντικό εαν πρόκειται να μιλήσουμε για ασφάλεια, είναι να μιλήσουμε για σχέσεις διαρκειας ή εναλλακτικά για παρτενερς τους οποιούς γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν, εμάς και τα όριά μας, καθώς η υπέρβαση των τελευταίων δεν έχει πάντα ως κατάληξη έναν δυνατό οργασμό.

    Ο δεύτερος όρος , “λογικό», μπορεί να οριστεί μόνο με υποκειμενικά κριτήρια. To βασικό είναι όλα τα μέρη που πρόκειται να συμμετάσχουν σε ένα session να συμφωνήσουν στο ότι αυτό που κάνουν είναι λογικό . Άρα το λογικό, ανάγεται σε ζήτημα συναίνεσης. Όπως και να χει, τόσο το θέμα της ασφάλειας, όσο και το θέμα του τι είναι λογικό και τι όχι, έχουν έναν σαφέστατα απολογητικό χαρακτήρα. Αν ισχυρίζομαι ότι αυτό που κάνω είναι λογικό, και ακριβώς αυτό το βάζω και για ταμπέλα μου, τότε σίγουρα πρέπει να κάτσω και να προβληματιστώ για τον εαν αισθάνομαι ότι όντως αυτά που πράττω είναι λογικά.

    Ο τρίτος όρος, αυτός της συναίνεσης είναι και ο πιο πολυσυζητημένος. Προφανώς για να δώσεις τη συναίνεση σου σε κάτι θα πρέπει να ξέρεις επακριβώς τι είναι αυτό το κάτι. Αν κάτι αποτελεί φαντασίωση σου και δώσεις τη συναίνεση σου για να το κάνεις, η πραγματικότητα μπορεί να σε ανταμείψει, μπορεί να σε απογοητεύσει αλλά μπορεί και να σε βλάψει. Συνεπώς, η συναίνεση για να έχει νόημα, προϋποθέτει μια έστω στοιχειώδη εμπειρία. Διαφορετικά δε μπορείς να ξέρεις σε τι, ή σε τι δεν συναινείς. Από τις συζητήσεις που έχω παρακολουθήσει, ένας προβληματισμός που υπάρχει είναι στο εαν η συναίνεση δίδεται μια και μόνο φορά, στο πρόσωπο του Κυρίαρχου, ή αντιθέτως είναι κάτι που δίδεται καθημερινά. Γνώμη μου είναι ότι στις M/s σχέσεις, η συναίνεση δίδεται μόνο μια φορα . Στην αρχή. Άρα στην περίπτωση αυτή κάνουμε λόγο όντως για τη συναίνεση της μη συναίνεσης και αν θέλουμε να δούμε τέτοιου είδους σχέσεις ώς σχέσεις στις οποίες τα όρια διερευνώνται και διευρύνονται, η μέθοδος αυτή της μη συναίνεσης σου δίνει και τον ευκολότερο τρόπο για να το κάνεις. Πιθανών να γίνεται και διαφορετικά. Απλώς ο δρόμος που θα πρέπει να διασχίσεις, ενδεχομένως να είναι αρκετά μακρύτερος. Δεν γνωρίζω. Υποθέτω.

    Συνολικά, αν υποθέσουμε ότι το bdsm εφαρμόζεται από ενήλικους και χωρίς ιστορικό ψυχικών διαταραχών (και αυτό είναι που θέλω να πιστεύω) , τότε θεωρώ ότι οι όροι της ασφάλειας ή της λογικής με την ευρεία έννοια είναι τόσο αυτονόητοι (και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και ανάξιοι λόγου) που η αναφορά τους σε οποιοδήποτε μοντέλο εξυπακούεται. Από την άλλη, ο όρος της συναίνεσης επιδέχεται τόσες παραλλαγές, που όταν μιλάμε γενικώς για συναίνεση είναι σαν τα λέμε όλα και συγχρόνως τίποτα. Άρα τελικά, πόσο νόημα έχει να λέμε ότι ακολουθούμε το SSC μοντέλο;
    Παρεκτός κι αν θέλουμε να παρουσιάσουμε το bdsm, ως κάτι όπου κανενας δε λερώνει ποτέ τα χέρια του για κανέναν και για τίποτα. Τα πάντα είναι ασφαλή, τα πάντα είναι λογικά και τα πάντα γίνονται με συναίνεση.
     
  2. alnair

    alnair Regular Member

  3. underherfeet

    underherfeet πέρα βρέχει Contributor

    Απάντηση: SSC

    Το κακο Αριαδνη μου ειναι οτι αν και εχουμε πλεον αρκετη εμπειρια ,παμε και συναινουμε καθε τετραετια (περιπου) σε κατι που δεν ξερουμε τι ακριβως θα ειναι αν και θα'πρεπε πια να το υποψιαζομαστε ,γιατι καθε φορα αποδεικνυεται και βλαβερο και απογοητευτικο. αλλα πρωτιστως ασχετο με αυτο που μας υποσχεται ο επιδοξος μαατερ μας...
     
  4. DeSad

    DeSad New Member

    Απάντηση: SSC

    Δεν μου αρέσει η μετάφραση του ''sane'' ως ''λογικό''. Εγώ θα το έλεγα συνετό ή φρόνιμο. Και πιστέυω ότι αυτός έιναι ο όρος που υποδυκνείει ότι πρέπει τα πράγματα να γίνονται μεσα στα πλάισια της κοινής λογικής και να μην χάνεται ο έλεγχος.
    Πέρα από αυτά όμως, πόσο ''sane'' θα λέγατε αυτήν την γυαλάδα στο μάτι του top κατα τη διάρκεια ενός session και πόσο θα απολαμβάνατε το bdsm χωρίς αυτήν;
     
  5. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Ωραίο θέμα, ariadni. 

    H άποψή μου είναι ότι το SSC και το RACK αφορούν μόνο το λεγόμενο kinky sex. Δεν βλέπω σε τι αφορούν τις σχέσεις Κυριαρχίας. Κυριαρχία και συναίνεση είναι δύο αντιφατικοί όροι. Κι εγώ όταν παίζω σαδομαζοχιστικά παιχνιδάκια κινούμαι μέσα σε λογικά πλαίσια, κι αυτό εδώ και δεκαετίες, πριν ακόμη μάθω τι ήταν το BDSM, τι το SSC και τι το RACK. Κοινή λογική. Ένα κάψιμο με τσιγάρο περνάει σχετικά γρήγορα και δεν αφήνει τεράστια σημάδια όταν αποφεύγουμε το πρόσωπο. Ένας ακρωτηριασμός δαχτύλου είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό. Αυτή είναι η μη αναστρέψιμη βλάβη στην οποία μάλλον αναφέρεται ο Κύριός σου. Αν και συχνά η κρίση περί βλάβης είναι εντελώς υποκειμενική. Για παράδειγμα ένα branding αποτελεί ένα μόνιμο σημάδι. Προσωπικά δεν το θεωρώ βλάβη. Από την άλλη, η περιτομή της κλειτορίδας μπορεί να αποτελεί μη αναστρέψιμη βλάβη για τους περισσότερους, για μένα προσωπικά όχι. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, αλλά το ουσιώδες θέμα δεν είναι αυτό. Είναι ότι όταν μιλούμε για συναίνεση, SSC και RACK, μιλούμε για ερωτικές πρακτικές, πρακτικές απόλαυσης, σαδομαζοχιστικές πρακτικές, όχι για σχέσεις Κυριαρχίας. Ο κάθε ανόητος μπορεί να σου κάνει περιτομή, branding, electro-pain ή να σου κόψει το μικρό σου δαχτυλάκι (αν δεν παίζεις πιάνο, τί να το κάνεις; Σου είναι άχρηστο. Εκτός εάν θέλεις να σκαλίζεις τ' αυτιά σου μ' αυτό). 

    Ένα άλλο κύριο σημείο που συνήθως αποσιωπάται, είναι ότι στις σχέσεις όπου υφίσταται Κυριαρχία, το ζητούμενο είναι οι "βλάβες" να είναι μη αναστρέψιμες. Οι επιπτώσεις, με άλλα λόγια, πρέπει να είναι σταθερές και μόνιμες. Το ρίσκο στην διαδικασία μετατροπών στον ψυχισμό του μορφοποιούμενου ατόμου, το παίρνει ο Κυρίαρχος, ο οποίος έχει και την πλήρη ευθύνη. Εάν κάτι μπορεί να πάει στραβά; You bet your ass! Αλλά μιλάμε για ένα γερό addiction, δύσκολα κάποιος που έχει νιώσει στο πετσί του την ηδονή της Κυριαρχίας μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Πολλοί προσπάθησαν αλλά ξαναγύρισαν. Παίρνουν το ρίσκο, είναι πολύ πολύ προσεκτικοί και προσεύχονται στον θεό που δεν πιστεύουν να μην τους αυτοκτονήσει το ζωντόβολο, να μην σαλτάρει, να μην το ρίξει στα ναρκωτικά και να μην κάνει φρικτές αυτοκαταστροφικές πράξεις μέχρι να σταθεροποιηθεί.

    Οι υπόλοιποι, ασχολούνται με kinky sex. Και πολύ καλά κάνουν.

    Δεν θα συμφωνήσω με αυτό. Θεωρώ ότι έρχεται μία στιγμή όπου το Υ είναι, νιώθει και ζει ως slv. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη αρχή σε αυτή την αίσθηση, δεν λέει, α τώρα θα γίνω σκλάβα, από αύριο ή από σήμερα, ή σε 5 λεπτά. Είναι το αποτέλεσμα μίας ανεπαίσθητης και σταδιακής μετατροπής του self-image του Υ και του τρόπου με τον οποίο πονάει, απολαμβάνει, αντιλαμβάνεται και σκέφτεται. Η συναίνεση δεν μπορεί να αποτελέσει τμήμα της διαδικασίας, καθώς αυτή δεν είναι συνειδητή. Η συναίνεση αποτελεί τμήμα όλων των υπολοίπων σχέσεων, όπου ζυγίζονται τα υπέρ και τα κατά και λαμβάνεται μία επωφελής, για το άτομο, απόφαση. Εκτός βέβαια εάν έχει βάλει το χέρι του ο τρελλλλός έρως και τα δύο μέλη (ή έστω το ένα) νοσούν. 
     
  6. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Απάντηση: SSC

    Δεν θεωρώ τον εαυτό μου Κυρίαρχο. Το βρίσκω βαρετό.

    Τον τελευταίο καιρό ούτε σαδιστή. Νιώθω ότι χάνει η λέξη την σημασία της.

    Πάντα ζητάω την συναίνεση. Απλά φεύγω αν δεν την πάρω.

    Πάντα προσέχω για την ψυχική ασφάλεια του άλλου. Λειτουργικοί οι λόγοι.

    Όσο για την λογική...

    Η δική μου  
     
  7. Georgia

    Georgia Owned Contributor

    Re: Απάντηση: SSC

    Η γνώμη μου είναι πως το SSC λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα, οχι τόσο μεταξύ των bdsmers, όσο ανάμεσα στους into και τους out.
    Όταν δηλαδή ο ανυποψίαστος άσχετος αρχίσει να ωρύεται για βασανιστήρια και θύτες και θύματα, τότε πολύ απλά του κολλάμε το SSC και καθαρίζουμε : "Ναι φίλε μου, την κοπανάω, αλλά με ασφάλεια, λογική και συναίνεση." (αυτό νιώθω πως μπορεί να λειτουργήσει και σαν ακυρωτικό ή έστω καλυπτικό ενοχών)

    Και αυτό γιατί πρόκειται για υπερβολική έκθεση του αναμενόμενου, μιας και κάθε ενήλικας κάνει μια στάση στην ασφάλεια, την λογική και την συναίνεση πριν πράξει.
    Και αν δεν το κάνει, κανένα SSC δεν τον σώζει.

    (Ακόμη, η υποκειμενικότητα του ορισμού των τριων αυτών εννοιών, και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με την ανάλυσή τους από την νηματοθέτρια, παρουσιάζει δυσκολία στην οικουμενική ισχύ που θέλουν κάποιοι να του προσδώσουν.)

    Όταν αναφέρεστε στους λειτουργικούς λόγους για τους οποίους προσέχετε την ψυχική ασφάλεια του άλλου, πρόκειται για το γνωστό "αν χαλάσω το παιχνίδι μου δεν θα έχω να παίζω" ?

    Και επίσης, γιατί αναφερθήκατε αποκλειστικά στην ψυχική ασφάλεια και οχι (και) στην σωματική?
     
  8. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Απάντηση: Re: Απάντηση: SSC

    Τσου   Το παιχνίδι κάνει ενοχλητικούς θορύβους μετά.

    Η σωματική περιοχή δεν είναι το πεδίο μου, νιώθω ότι περιορίζομαι.
     
  9. ariadni

    ariadni Regular Member

    Re: Απάντηση: SSC

    Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας  

    @underherfeet
    Εμένα μου φαίνεται ότι ξέρουμε επακριβώς σε τι συναινούμε  . Απλώς μας δίδεται ένας εναλλακτικός τρόπος για να επιβεβαιώσουμε τις μαζοχιστικές μας τάσεις. Όποιος έχει αντίθετη άποψη είναι απλά ρομαντικός.

    @dora
    Συμφωνώ ότι τέτοιου είδους μοντέλα οριοθετούν τα πλαίσια εντός των οποίων θα πρέπει να εφαρμόζονται οι εκάστοτε πρακτικές. Αλλά ακόμη και εντός αυτού του πλαισίου θεωρώ ότι το ssc μοντέλο δε μπορεί να προσφέρει κάτι το ουσιαστικό. Π.χ τι νόημα μπορεί να έχει η συναίνεση όταν δεν γνωρίζεις πολύ καλά τον άλλον και ενώ κάθεσαι δεμένη, φιμωμένη και με την πλάτη στο τοίχο παρατηρείς τη γυαλάδα που έχουν τα μάτια του και ανέφερε ο DeSad? Με άλλα λόγια, είτε ακολουθώντας το ssc, είτε όχι, τα ρίσκα σου τα παίρνεις. Πράγματι κυριαρχία και συναίνεση είναι αντιφατικοί όροι. Ούτε κι εγώ θεωρώ ότι η απόλυτη συναίνεση δίδεται εν μια νυκτί. Το να γίνει κάποιος σκλάβος/α δεν είναι ούτε το απλούστερο ούτε το ευκολότερο πράγμα στο κόσμο και σίγουρα δε μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό.

    @Georgia
    Όντως το SSC είναι εύπεπτο και καθησυχαστικό για όλους εκείνους που και στο άκουσμα και μόνο του s/m ανατριχιάζουν. Ο ίδιος ο όρος επινοήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 80 από τα μέλη μιας gay κοινότητας. Οι δημιουργοί του τρίπτυχου είχαν ως ερέθισμα τη φράση "Ηave a safe and sane Fourth of July" ενώ από τα πράγματα που τους επηρέασαν ήταν και μια εργασία που είχε γραφτεί την ίδια περίοδο, ένα απόσπασμα της οποία ήταν και το εξής,
    «In 1980 the following was adopted as the club’s statement of purpose: “. . . to provide education and opportunities for participation in S&M sex among consenting adult men and to foster communication among such individuals.” Responsible S&M has become more popular and less feared in the gay community and Chicago Hellfire Club continues to serve its community — striving always to educate and promote safe and
    sane enjoyment of men by men.»,

    Σχεδόν 20 χρόνια μετά, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τα όσα λέει σε συνέντευξή του ο David Stein, από τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης σχετικά με την εξέλιξη που είχε το τρίπτυχο αυτό στην πορεία του χρόνου. Παραθέτω το link.
    David Stein - Author of "Safe, Sane & Consensual"
     
  10. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Ευχαριστώ κατ' αρχάς την νηματοθέτρια για την αναφορά στο safe and sane και πώς ξεκίνησε. Δεν το ήξερα αυτό, πολύ ενδιαφέρον.

    Θα ήθελα να προσθέσω μερικά πραγματάκια στο χθεσινό μου ποστ, το οποίο άφησα στη μέση λόγω του προχωρημένου της ώρας.

    Είπα ότι η Κυριαρχία και η συναίνεση αποτελούν αντιφατικούς όρους. Πιστεύω λοιπόν - αν και νομίζω ότι αυτό δεν χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις Κυριαρχίας - ότι σε κάποιο σημείο της πορείας, ο Κυρίαρχος και η υποτακτική οφείλουν να εισάγουν την συναίνεση στο πεδίο δράσης τους. Ο μεν Κυρίαρχος, καθοδηγώντας το Υ στην δυνατότητα κατανόησης αυτού που συμβαίνει, στην ωριμότητα και ισορροπία που επιτρέπουν την άρση του Υ πάνω από την ανάγκη του και την υποτακτικότητά του, εκεί όπου το Υ μπορεί να επιλέξει ελεύθερα να συνεχίσει ή όχι, εκεί όπου το Υ δεν επιβιώνει μέσω της υποτακτικότητάς του (συναισθηματικά ή πρακτικά) αλλά επιλέγει την υποταγή ως ερωτική έκφραση, ακριβώς όπως και ο Κ επιλέγει την Κυριαρχική δράση ως δική του ερωτική έκφραση (και δεν είναι έρμαια των παθών τους αμφότεροι). Τότε και μόνο τότε το Υ επωμίζεται την ευθύνη που του αναλογεί και μετέχει της ευθύνης του ρίσκου και της ευθύνης της ενδεχόμενης αποτυχίας (εάν π.χ. δεν μπορέσει, με δική του υπαιτιότητα, να παραδώσει αυτό που δεσμεύτηκε να παραδώσει).

    Θεωρώ ότι στην αρχή της Κυριαρχικής σχέσης το ανωτέρω σενάριο δεν είναι εφικτό εκ των πραγμάτων. Το Υ είναι ανελεύθερο, "ανισόρροπο" , γεμάτο αδυναμίες, με ελάχιστη συνειδητότητα, μια "μαριονέτα" που λειτουργεί σπασμωδικά με αυτοματισμούς και μηχανιστικές αντιδράσεις. Στην πορεία αυτή αναφέρθηκα (μία πορεία που είναι αρκετά μακρόχρονη, εάν κρίνω από την δική μου εμπειρία) και στην πορεία αυτή εστιάστηκε η αναφορά μου στην απουσία συναίνεσης. Κάποτε δεν το καταλάβαινα αυτό και αναρωτιόμουν (μεγαλόφωνα, στο chat, παρέα με τον MasterJp και τον Ηλία): "Μα καλά, μόνος του έβγαλε τα μάτια του; Γιατί το έκανε; Δεν το καταλαβαίνω."

    Τώρα καταλαβαίνω. Το έκανε (ο πάλαι ποτέ, για να λέω τα πράγματα με τ' όνομά τους, είτε τα σκοτώνω είτε όχι ) γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε εμείς οι άνθρωποι και που μας ξεχωρίζει από το υπόλοιπο ζωϊκό βασίλειο, είναι η ελεύθερη βούληση. Αυτός είναι ο στόχος του Κυρίαρχου. Όχι μία αυτόματη μηχανιστική παράδοση λόγω ανάγκης, επιβίωσης ενός συναισθηματικά ψοφοδεούς Υ, εθισμού στον πόνο, χημικών εκλύσεων ντοπαμίνης ή έλλειψη σεροτονίνης, εξάρτησης, έξης ή έρωτα.

    Η υποταγή που είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού δεν είναι υποταγή, κατ' ουσίαν. Είναι ένα βρωμερό ψέμα. Και για τους δύο. Όποιος το ξέρει δεν αρνείται απλά να μετέχει, αλλά ούτε καν δύναται να μετέχει. Η δυνατότητα να αντικρίζει κάποιος την αλήθεια (του) δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου διακόπτη που μπορεί να ανοίγει και να κλείνει κατά βούληση.

    Όμως η πορεία μέχρι το σημείο της επίγνωσης του εαυτού και του τρόπου που λειτουργεί, δηλαδή της επίγνωσης των αδυναμιών, και μέχρι το σημείο της ελεύθερης επιλογής και της συναίνεσης, είναι μία πορεία όπου η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον Κ. Γι αυτό ένα παλαιότερο μέλος είχε πει κάποτε, "ξέρει αυτή άραγε τί της κάνουν;" Η απάντηση είναι όχι, στην αρχή δεν νογάει τίποτις το ζώον.  Ιδανικά όμως, εάν η Κυριαρχική δράση έχει αποτέλεσμα, έρχεται μία στιγμή που νογάει. Τότε και μόνο τότε μπορεί να διαλέξει μία εκ των δύο φράσεων:

    α. Μάλιστα Κύριε.
    β. Δε γαμιέσαι κι εσύ κι ο γρύλος σου; (ο γρύλος είναι αναφορά στον Τζίμινυ Κρίκετ, aka υπερεγώ). 

    ΥΓ. Κι ενώ τα ανωτέρω μου είναι ξεκάθαρα, δεν έχω ξεδιαλύνει ακόμη το θέμα του M/s και θα ήθελα την βοήθειά σας σε αυτό, όσοι γνωρίζετε περί σκλαβιάς. Εκεί άραγε υπάρχει ποτέ το σημείο της συναίνεσης; Εννοώ πριν συντελεσθεί το ζητούμενο, δηλαδή πριν επέλθει η ανάδυση της ταυτότητας της σκλάβας ως αναμφισβήτητο γεγονός. Πρέπει να υπάρχει μία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο D/s και στο M/s. Αυτή είναι;
     
    Last edited: 16 Σεπτεμβρίου 2009