Σαγήνευση

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Aldo Carotenuto, το Έρως και Πάθος - Τα όρια της Αγάπης και του Πόνου.

Στην ερωτική σχέση, αυτό που μας γοητεύει είναι ακριβώς η υπόσχεση που αντιπροσωπεύει ο Άλλος.

Παρότι η σαγήνευση είναι ένα είδος σκηνοθεσίας, δεν υπάρχει δόλος, δεν υπάρχει κακοπιστία, γιατί μέσω του Άλλου, δίνω ζωή στις εσωτερικές μου εικόνες που προφανώς είναι αυθεντικές, αφού εγώ τις πιστεύω κι εγώ η ίδια είμαι αυτή που επιλέγω να βάλω τον εαυτό μου στο παιχνίδι Του.

Όσο πιο στενή γίνεται μια σχέση, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνομαι οτί η εικόνα που με γοητεύει στην πραγματικότητα είναι μια δική μου εσωτερική εικόνα.

Είναι τις περισσότερες φορές λάθος να πιστέψουμε οτί έχουμε σαγηνευτεί από τον Άλλο. Η αλήθεια είναι οτί σαγηνευόμαστε από τις δικές μας εικόνες που ο Άλλος καταφέρνει απλώς να ανακαλεί στην μνήμη μας. Όταν πέφτω στην αγκαλιά Του, πρόθυμη για όλα, στην πραγματικότητα είμαι έτοιμη για τα πάντα, προκειμένου να κατανοήσω πλήρως τον εσωτερικό μου κόσμο. ο Άλλος είναι μια ευκαιρία, είναι το όργανο και το ερέθισμα, αλλά αυτό που βγαίνει στην επιφάνεια είναι η δική μου προσωπική, εσωτερική διάσταση.

Φυσικά δεν πρόκειται για απλή και καθαρή προβολή, αν και αναπόφευκτη σε κάθε σχέση, γιατί τότε η ερωτική σχέση δεν θα ήταν πάρα μόνο μια οφθαλμαπάτη. Ο Άλλος όμως υπάρχει, και "πολύ" μάλιστα, και μας είναι απαραίτητος.Μόνο Αυτός, μοναδικός και αναντικατάστατος, μπορεί να ανακαλέσει αυτά που έχουμε μέσα μας, και από εκείνη τη στιγμή γίνεται ο εγγυητής τους.


​

Ας κοπιάσει όποιος θέλει, ερωτήσεις και δημοψηφίσματα δεν έχουμε.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Πιστεύω (μπορεί να κάνω και λάθος) ότι η σαγήνευση δεν προυποθέτει πάντα οτι υπάρχει επιλογή.Αντίθετα αρκετές φορές μπορεί να δημιουργηθεί παρά τη θέληση αυτού που σαγηνεύεται αλλά και αυτού που τη προκάλει (κυρίος αν αυτός που τη προκαλεί είναι αντρας) και τότε γίνεται και πιο ενδιαφέρουσα και για τους δυο.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Δεν νομίζω οτί κάνετε λάθος. Η επιλογή έγκειται στο αν θα μπεις στο παιχνίδι, όχι στο αν θα σαγηνευτείς. Να συμπληρώσω οτί ο ίδιος (Carotenuto), ισχυρίζεται και το εξής: είναι τυχερός αυτός που καταφέρνει να σαγηνευτεί, διότι μέσα από την σαγήνευση "φωτίζεται" η Σκιά του.
Πονάει αυτό. Λέω εγώ.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Θα σαγηνευτείς, όταν θα σου αξίζει. Πρέπει να είσαι έτοιμος. Δεν υπάρχουν όρια, κατ' εμέ. Περιθώρια, ίσως.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Δηλαδή σαγήνευση και έρωτας είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος?
Με αυτό για τα περιθώρια δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Μπορώ να φανταστώ γιατί συνδέετε τον Έρωτα με την Σαγήνη και το βρίσκω άκρως ενδιαφέρον. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω τους σκοπούς του σαγηνευτή, τί θέλει να προκαλέσει. Υποθέτω πως θέλει να τροφοδοτήσει το Εγώ του. Μόνο να φαντάζομαι είμαι σε θέση. Κι εκεί υπάρχει ενδιαφέρον, επίσης. Να φαντάζεσαι ότι θέλεις, την δική σου υποκειμενική αλήθεια.

Τα όρια στο μυαλό μου λειτουργούν ως Stop.
Τα περιθώρια ως προοπτικές.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Σωστό, πολύ σωστό.
Αλλά εγω πιστεύω οτι και τα όρια πρέπει να υπάρχουν, για να σου δίνουν την ηδονή να τα ξεπερνάς

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία των περιθωρίων μου. Και η ηδονή μου κρύβεται στο σάλτο μου. Σας ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα.

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Σε ευχαριστώ και εγώ. 

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Η σαγήνευση βασίζεται στην ψευδαίσθηση, στη δημιουργία ενός "φετίχ", και είναι μια ψευδαίσθηση που έχει τη δική της υποκειμενική πραγματικότητα η οποία ενσαρκώνεται σε μία εικόνα.
Πρόκειται για το οδυνηρό και αιώνιο θέμα της καταστροφής του φαινομενικού.
Ωστόσο, η σαγήνευση διαδραματίζει έναν κυρίαρχο ρόλο και ως προς την αυτογνωσία και ως προς την μεταμόρφωση. Αυτή μας ωθεί να επεξεργαστούμε τα φαινόμενα και παράλληλα να συνθηκολογήσουμε με την γνωστική μας υποκειμενικότητα. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από την σαγήνευση μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως τη στιγμή που ο Άλλος στέκεται απέναντί μου και γίνεται σημαντικός για τη ζωή μου, εγώ μαθαίνω να γνωρίζω την υποκειμενικότητά μου, την ίδια που δημιούργησε το "φετίχ", όπως δεν θα μπορούσα να την γνωρίσω σε καμιά άλλη περίπτωση.
Η εικόνα που έχω για τον Άλλο, που καταστρέφει ή εξυψώνει τη ζωή μου, που γίνεται έξη και με σαγηνεύει, μπορεί να αποτελέσει το κλειδί - αν καταφέρω και το αρπάξω - για την κατανόηση της προσωπικής μου συμπεριφοράς. Γιατί στην σαγήνευση δεν υπάρχει κανείς, ο Άλλος γίνεται το φως που φωτίζει τον κόσμο μου υπό την ώθηση των αναγκών μου. Πίσω από την γοητεία κρύβεται μία δική μου κρυφή ανάγκη, μια δική μου ανησυχητική εικόνα που ακριβώς επειδή την διατηρώ στην αφάνεια, αποκτά δύναμη και ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει μία τεράστια, ακαταμάχητα ανατρεπτική δύναμη.
Το παιχνίδι γίνεται σύνθετο, γιατί σαγηνεύομαι σημαίνει ξελογιάζομαι, ξεστρατίζω, αποκλίνω.
Πρόκειται για ένα είδος ναρκωτικού, δηλητηρίου που από την στιγμή που θα μας διαποτίσει δεν μας εγκαταλείπει αν δεν φτάσουμε μέχρι τέλους, αν δεν διανύσουμε ολόκληρη την εμπειρία. Μόνο τότε συναντούμε τις πλευρές του εαυτού μας για τις οποίες ντρεπόμαστε και κρατούμε στο σκοτάδι. Δεχόμαστε ακόμη και να διακινδυνεύσουμε να αυτοκαταστραφούμε, προκειμένου να μπορέσουμε να απολαύσουμε την ελευθερία μας. Η ελευθερία του να χαθούμε υπάρχει.
Η εμπειρία της σαγήνευσης βασίζεται στην αφύπνιση ενός φαντάσματος από το παρελθόν μας, που προκαλεί η πολύ σημαντική εμφάνιση κάποιου ανθρώπου. Αυτό το πρόσωπο μπαίνει στη ζωή μας με την απειλητική και υπερφυσική δύναμη ενός "δούρρειου ίππου". Ξέρουμε λοιπόν εξαρχής ότι προετοιμάζεται η εκπόρθησή μας, ότι αρχίζει ο πόλεμος.​

 

Απάντηση: Σαγήνευση

Η σαγήνη βασίζεται στο στοιχείο του άγνωστου, του ακατανόητου, του ασύλληπτου.
Σαγηνεύουμε όταν είμαστε απόρθητοι.
Αυτό συμπίπτει με το γεγονός οτί δεν καταφέρνουμε ποτέ να ξεκαθαρίσουμε το πρόβλημα που προκύπτει, αφού η παρουσία μας θέτει διαρκώς ερωτήματα κι εγείρει νέα ζητήματα.
Οι αμφιβολίες είναι βασανιστικές, κι όταν ο ένας αποχωρήσει, ο άλλος βυθίζεται στην απελπισία.
Τη στιγμή που καταφέρνω να προκαλέσω αναστάτωση και να γίνω ένα μυστήριο, ένα αίνιγμα που πρέπει να λυθεί, η αγωνία είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο.
Όποιος δεν έχει βιώσει αυτή την εμπειρία, δεν μπορεί να την καταλάβει, αλλά στην πραγματικότητα το δίλλημα που τίθεται από εκείνον που μας σαγηνεύει, γίνεται το κυρίαρχο θέμα της ζωής.
Η σαγήνευση προέρχεται -τουλάχιστον για εκείνον που έχει σαγηνευτεί- από την απουσία εύκολα αποκρυπτογραφήσιμων σημείων, το συγκεκριμένο πρόσωπο δεν έχει το νόημα που του αποδίδω, και μου επιτρέπει να δώσω σ' αυτή την πραγματικότητα τις δικές μου εικόνες.
Αυτοί που περηφανεύονται οτί είναι σπουδαίοι γόητες, συνήθως είναι άνθρωποι που επιτρέπουν σωρεία προβολών πάνω τους.
Αυτό το απροσδιόριστο μου δίνει τη δυνατότηα να διακρίνω, σαν σε οφθαλμαπάτη, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, τη γοητευτική εικόνα, από την οποία δεν μπορώ να ξεφύγω.
Το στοιχείο της σαγήνης λοιπόν, που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη σχέση, θέτει ερωτήματα.
Θέτω στον εαυτό μου βασανιστικά ερωτήματα, γιατί ο Άλλος δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί πλήρως, να ερμηνευτεί εντελώς.
Η μαγεία που υποχρεωτικά μας περιβάλλει, οφείλεται στο μυστήριο, στο άγνωστο, στην αίσθηση ότι ο Άλλος είναι ένας ολόκληρος κόσμος, που πρέπει να ανακαλυφθεί, ένας άγνωστος τόπος, μια ανεξάντλητη περιπέτεια.​

Αυτά που έγραψα για μας είναι όλα ψέματα
είναι η νοσταλγία μου
που μεγάλωσε πάνω σε απλησίαστο κλωνάρι
είναι η δίψα μου
που βγήκε απ' το πηγάδι των ονείρων μου
είναι η εικόνα...
ζωγραφισμένη πάνω σε ηλιαχτίδα
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα αλήθεια
είναι η χάρη σου
καλάθι γεμάτο φρούτα που χύθηκαν στο γρασίδι
είναι η απουσία σου
σαν γίνομαι το τελευταίο φως
στη μακρινή γωνιά του δρόμου
είναι η ζήλια μου
όταν τη νύχτα τρέχω
ανάμεσα στα τρένα με δεμένα τα μάτια
είναι η ευτυχία μου
ποτάμι ηλιολουστο που στο φράγμα εισβάλλει
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα ψέματα
αυτά που έγραψα για μας είναι όλα αλήθεια.
(Hikmet)​