Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος gaby, στις 17 Ιουνίου 2011.

  1. gaby

    gaby Guest

    Διευκρίνιση πριν ξεκινήσω το θέμα:
    Οι έννοιες "αρετή" και "διαστροφή" δεν έχουν αξιακό πρόσημο στο νήμα, έχουν όμως χαρακτήρα.


    Αναρωτιέμαι,
    όταν ένας υποτακτικός εκτελεί πάντοτε, τις επιθυμίες του Κυρίαρχου που τον έχει αναλάβει, κάνοντας τον έτσι, Κύριό του,
    πρόκειται για αρετή του υποτακτικού στοιχείου ή για την υπέρτατη διαστροφή αυτού;

    Θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για αρετή, διότι περιέχει το στοιχείο της πάλης με τον πειρασμό. Όσο και να μιλάμε για ανάγκη υποταγής, λίγες είναι οι φορές που οι πειρασμοί της μη υποταγής είναι ιδιαίτερα έντονοι;

    Δεν θέλει να χύσει, δεν θέλει να μη χύσει, θέλει να ξεκουραστεί και όχι να υπηρετεί, θέλει να χορεύει και να κάνει εμετό, θέλει να κλαίει και πρέπει να κάνει κάτι άλλο που δεν επιτρέπει να κλαίει ταυτόχρονα, δεν θέλει fisting, θέλει μαστίγωμα αλλά αργότερα ή νωρίτερα και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.

    Όταν αντί γι αυτό που θέλει κάνει αυτό που απαιτεί από την ίδια ο Έτερος, νιώθει ευχαριστημένη και ορθοβαδίζουσα, μάλλον περί αρετής πρέπει να πρόκειται λοιπόν.

    Πλην όμως, οι αισθήσεις που φέρνει η συναίσθηση αυτή του λυγίσματος στη βούληση του Έτερου είναι ισχυρές, ιδιαίτερες, μοναδικές ως προς το γεγονός του λυγίσματος που απαιτούν για να ενεργοποιηθούν, απίστευτα ηδονικές από μόνες τους, έτσι που δεν μπορεί παρά να είναι η υπέρτατη διαστροφή.

    Ας μείνω εδώ, ας μην αναπτύξω το φάσμα των αισθήσεων όταν - αν ποτέ συμβεί - παρακάμπτεται η βούληση του Έτερου, με πλήρη συναίσθηση της διαπρατόμμενης παρανομίας.

    Εϊναι που δεν το είχα κάνει ποτέ μου, έτσι δεν μπορώ να γνωρίζω αν κάποιες από αυτές τις φορές, όποιος το κάνει, νιώθει ότι δεν έχει τόπο να σταθεί και κάποιες έχει μια αίσθηση απελευθέρωσης και... εξυγίανσης  
     
  2. Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Πολύ ενδιαφέρον  

    Εγώ πάλι αναρωτιέμαι... υποταγή ή υπακοή;
     
  3. gaby

    gaby Guest

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Θενκς  

    Η απάντηση στο ερώτημά σου είναι ... υποταγή.
     
  4. Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Δεν βρίσκω λόγο να συγκρίνονται η υποταγή με την υπακοή.
    Είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες και καταστάσεις, για μένα.
    Την υποταγή δεν την αποφασίζεις, κατά συνέπεια δεν είσαι σε θέση να την ελέγχεις. Ευτυχώς.

    χμμ, tender lilly, κατά τη γνώμη μου είναι καί τα δύο καθώς και άλλα πολλά*. Θα το σκεφτώ και μάλλον θα επανέλθω, γιατί το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.

    *ο μαζοχισμός είναι αρετή ή διαστροφή;
     
  5. Master DO

    Master DO Regular Member

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Ιδιαζόντως επίκαιρο ερώτημα.
    Την ώρα που το διάβαζα άκουγα Ευάγγελο « Μπένι» Βενιζέλο στην τηλεόραση
    να δηλώνει μετά παρρησίας πως ανέλαβε το υπουργείο οικονομίας από πατριωτισμό.
    Τουτέστιν, όχι επειδή είναι πολιτικός, ούτε επειδή έχει προσόντα.
    Τουλάχιστον, αυτά δήλωσε.

    Αντίστοιχα, όταν ένα υποτακτικό ανταποκρίνεται στην ιδιότητά του
    (που πάντως δεν είναι αυτή του πολιτικού ή του πατριώτη )
    δέον όπως θεωρείται ενάρετο;
    Σα να λέμε, κάθε φορά που ένας πιλότος προσγειώνει το αεροσκάφος, αξίζει εύφημη μνεία;
    Κάθε που ένας χειρούργος χειρουργεί επιτυχώς δικαιούται τιμητική διάκριση;

    Περί διαστροφής έχω να συνεισφέρω τα εξής.
    Υπάρχει, αλλά βρίσκεται στον προθάλαμο της υποτακτικότητας,
    τουλάχιστον όσον αφορά την υπακοή.
    Από διαστροφικά κίνητρα προσχωρεί κάποιος στην υποταγή.
    Άπαξ και το πράξει η υπακοή δεν αξιολογείται ως αρετή
    αλλά ως νομοτελειακό απαιτούμενο του ρόλου του.

    Λέξη - κλειδί και για πολιτικούς και για υποτακτικούς είναι η
    Νομοτέλεια.

    Κοινός παρανομαστής αμφοτέρων;
    Κανένας -με την καμία όμως - δεν τους έσπρωξε με το ζόρι στα πόστα τους.
    Τα ζήταγε ο πωπός τους.
    ( Ειδικά αυτός του Μπένι δείχνει και αχόρταγος, τρομάρα του ).
     
  6. AuroraBorealis

    AuroraBorealis Άπαντα είναι μπίζνες

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...


    Το να μπορείς να δυναστεύεις και να ελέγχεις απόλυτα τις ανάγκες και τα θέλω σου, άσχετα ένα αυτό το κάνεις γιατί στο ζήτησε ο αφέντης σου ή για κάποιο άλλο λόγο, είναι αρετή. Και μάλιστα αρετή που σπάνια συναντάς σε ανθρώπους.





    Ο μαζοχισμός όπως και ο σαδισμός, που εγώ διέπομαι, είναι διαστροφή. Σε εκατοντάδες κείμενα ανά του αιώνες, ωστόσο, έχω διαβάσει πολλές προσπάθειες εκθειασμού της συγκεκριμένης διαφορετικότητας σε βαθμό που να την βαφτίζουν και αρετή. Ίσως ήταν δύσκολο σε κάποιους λόγιους να πουν: Ναι κυρίες και κύριοι, είμαι/γεννήθηκα ανώμαλος, αλλά κανένας σας δεν πρόκειται να πάθει κακό από αυτό, παρά μόνο εγώ.


    Για μένα είναι περισσότερο κούραση είναι παρά αρετή.


    Πρέπει να διαλέγω από συγκεκριμένο γκρούπ ατόμων αυτήν που θα με κάνει νοιώσω την ηδονή που άλλοι ενδεχομένως απολαμβάνουν σε πολύ πιο απλές καταστάσεις.
    Κάνει την ζωή μου σαφώς πιο περίπλοκη και συνέχεια προσπαθεί, λόγω ισχυρής libido, να χώνεται παντού (το βίτσιο μου και κάποια φετίχ μου)
    Συν το ότι όλοι οι άλλοι οι «νορμάλ» μπορούν να μιλάνε για τα κρεβάτια τους σχεδόν οπουδήποτε ενώ εγώ μόνο σε συγκεκριμένους κύκλους, αν δεν θέλω να υποστώ κάποιου είδους συνέπειες.


    Όχι ότι έχω πρόβλημα με αυτό που είμαι απλά θεωρώ ότι η ζωή μου θα ήταν πιο εύκολη εάν δεν ήμουν.
     
  7. gaby

    gaby Guest

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Γιατί σας κάνει εντύπωση; Δεν ξέρω για τον Βενιζέλο, σίγουρα όμως υπάρχουν υποτακτικά άτομα με δυνάμεις μέσα τους που ανέλαβαν πράγματα επειδή ήταν φανερό ότι αυτό χρειάζονταν όλοι οι άλλοι και όχι τα ίδια. Οπωσδήποτε, είναι μια ιδιότητα ευπατρίδη αυτή, τώρα βέβαια για να μείνει εκτός απ την ιδιότητα και η υπόληψη πρέπει εκτός του πατριωτισμού να μπορεί να κάνει αυτό που ανέλαβε.

    Όσον αφορά εμένα, για να μπορώ πρέπει να θέλω. Αλλιώς, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω.
    Δεν μου αρέσουν διόλου τα διλήμματα που κατά 50% οδηγούν στην αρετή, ούτε τα παθήματα της 100% αρετής, χρειάζεται να θέλω.

    Γιατί όμως να θέλει κανείς; Εδώ είναι που μπλέκει το πράγμα.

    Να είναι μόνον ο πατριωτισμός;

    Αν πάλι, εκτός από τον πατριωτισμό, είναι ένα πλέγμα ματαιοδοξίας, φιλοδοξίας, απληστίας, πάθους επικυριαρχίας, πλανευτικών προτύπων και αφέλειας;
    [Οι ιδιαίτερα ευφυείς άνθρωποι πολύ συχνά είναι αφελείς, ακόμα κι αν τους χαρακτηρίζει μεγάλη σκληρότητα]
    Αποκλείουν αυτά όλα τον πατριωτισμό; Κατά τη γνώμη μου, όχι.

    Ποιός μας λέει ότι δεν υπήρξαν χειρουργοί που πέρασαν μεγάλο λούκι κάποια στιγμή της ζωής τους να εγκαταλείψουν το επάγγελμα, το ίδιο και πιλότοι, αμφότεροι επειδή ένιωσαν την ευθύνη να τους συντρίβει;

    Γνωρίζω νευροχειρουργό που άλλαξε επάγγελμα κι έγινε βιομήχανος / εισαγωγέας εργαλείων νευροχειρουργικής κερδίζοντας για μιά ακόμα φορά τον βαθύ σεβασμό των παλιών του συναδέλφων. Ο άνθρωπος λάτρευε το χειρουργείο πλην όμως τον τσάκιζε, αντιδρούσε δε κακά στο ότι τον τσάκιζε. Αυτοί που το χειρουργείο τους τσακίζει αλλά αντιδρούν καλά σε αυτό είναι οι ψυχοσυνθέσεις που μας νοιάζουν.

    Αντιδρούν καλά, ηδονικά, όμορφα στην πίεση.

    Γιατί όμως;

    Αυτό ρωτώ. Τί ζητούν, τί επιθυμούν;

    Επιθυμούν να αντέξουν στο δίλημμα να σηκωθούν να φύγουν; Ή επιθυμούν να νιώθουν την πίεση και να ενδίδουν σε αυτήν με τον τρόπο ποιυ αυτοί γνωρίζουν μέσα τους;

    Η ψυχή μου γνωρίζει το δεύτερο, μακράν. Το πρώτο μου λέει μόνον επειδή είναι κάτι που επιθυμεί ο Έτερος.

    Για τις ανάγκες τούτου του νήματος, η υπακοή είναι technicality, όχ κάτι περισσότερο. Συμφωνώ ότι δεν πρόκειται για αρετή.

    Για τη διαστροφή δεν είμαι βέβαιη, την έχω για το υφάδι της υποταγής. Προς τούτο έχω δύο επιχειρήματα, το εξής ένα: Γιατί ιστορικά τα κατά προσέγγιση υποτακτικά άτομα (π.χ. γυναίκες) ήταν περιφρονητέα, αφενός για τη ροπή τους στη διαστροφή αφετέρου για το γεγονός ότι απολάμβαναν κρυφά να ενδίδουν;

    Συμφωνώ, στη ζωή τούτη κανείς δεν σπρώχνει κανέναν προς αυτό που τον ολοκληρώνει, αν δεν το ζητήσει και πάρα πολύ ο κώλος του τελευταίου.

    Η νομοτέλεια έχει κάτι κρυφές λακούβες, πάντως...
     
  8. Master DO

    Master DO Regular Member

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Σάμπως να ‘χω την εντύπωση πως θα μαγειρέψουμε πολλά επίκαιρα νήματα μαζί.
    Όπως αυτό του πλέον ελπιδοφόρου εκπροσώπου του νέου αίματος της φορουμικής διανόησης
    Ανακρέοντος - που μια χαρά τους βλέπω να τακιμιάζουν με το άλλο ατίθασο θηλυκό αντράκι την atasai -
    απλώνοντας τις ορμόνες τους στα κείμενά τους
    [ωραίο φλερτ, δε βρίσκεις; Μου θυμίζει ταινίες του Ivory,
    αλλά στη θέση των βλεμμάτων και των κρινολίνων
    η εσωτερική ένταση υποδηλώνεται με διαλεκτικό μπρα-ντε-φερ].
    Παρασύρθηκα όμως από τη φλόγα της εφηβείας...
    Τι λέγαμε; Α, ναι..
    Προφανώς.
    Ακριβώς έτσι γεφυρώνεται η απόσταση μεταξύ υποτακτικότητας και υποταγής.
    Κατ’ αντιστοιχία του Κυριαρχικότητα / Κυριαρχία που πραγματεύεται το παράλληλο νήμα που λέγαμε.
    Μία απόσταση που αν δεν γεφυρωθεί δεν ολοκληρώνεται η ουσία της υποταγής
    αλλά παραμένει κενό γράμμα.
    Οπότε και αρχίζουμε να μιλάμε για τοξικές υποτακτικές (τι σου έλεγα; )
    Τουτέστιν, τo wannabe υ με το υ τα χωρίζει ένα γεφύρι.
    Το φαντάζομαι κάτι σαν εκείνο των Κήπων στον Έβρο.
    Στέκεται κάποιο υ στο δώθε φυλάκιο και ατενίζει τη γέφυρα.
    Ο προθάλαμος που έλεγα. Κατ’ εμέ εκεί παίζει η διαστροφή,
    όπως και η απόφαση, όπως και μετριούνται οι προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες.
    Αν τα βάλεις κάτω και αποφασίσεις να διαβείς το γεφύρι, περνάς στην άλλη χώρα, στο κείθε φυλάκιο.
    Εκεί είτε πας για τουρισμό, είτε για να πολιτογραφηθείς.
    Στην πρώτη περίπτωση, καθ’ ύλην αρμόδιο είναι το νήμα περί τοξικότητας.
    Στη δεύτερη, παραδίδεις το διαβατήριο και υπάγεσαι στη νομοτέλεια της νέας σου πατρίδας.
    Έρχεσαι τώρα του λόγου σου κρίνο και τσαμπουνάς..
    Προσδιόρισε μας ακριβώς το χρονικό σημείο που πρέπει να θέλεις.
    Στο δώθε φυλάκιο ούσα; Διαβαίνοντας το γεφύρι; Στην αντίπερα όχθη αφικνούμενη;
    Εσαεί;
    Για να ξέρουμε τι να συζητήσουμε δηλαδή.

    Να στο ξεμπλέξω λίγο;
    Αντικατέστησε το «γιατί» με το «πότε ακριβώς» στην παραπάνω παραβολή της γέφυρας.
    Ξεκαθαρίζουν καθόλου τα πράγματα;
    (Υπενθύμιση: Μιλάμε για υποτακτικούς, όχι για οικονομικούς μετανάστες...)

    Έχω παρατηρήσει ότι για μερίδα ευφυών ανθρώπων η υποτακτικότητα
    (ακόμα και η υποταγή ) είναι σε μεγάλο βαθμό ένα ιδιάζον «πένταθλο»
    που συνδυάζει δοκιμασίες σώματος και μυαλού.
    Ανακαλύπτουν εαυτόν και αλλήλους καλύτερα, συναρπάζονται και - το κυριότερο -
    αποφεύγουν, έστω παροδικά, τον μεγαλύτερο αντίπαλο της ευφυΐας
    Την πλήξη.
    Πατριωτισμός εκεί μέσα δεν νομίζω ότι παίζει.
    Αντίθετα, ο πατριωτισμός είναι η παρηγοριά όσων αποζητούν την υποταγή
    γνωρίζοντας ότι έχουν να συνεισφέρουν στη Σχέση αρκετά πράγματα,
    πλην του κορυφαίου IQ τους.
    Ή, (σημαντική υποσημείωση)
    Το IQ τους είναι τόσο ανυπέρβλητο
    που ευχαρίστως παραχωρούν σημαντικό μερίδιο διαχείρισής του στον Έτερο,
    για να μπορούν να ξαποσταίνουν και λιγάκι.
    Αυτές οι τελευταίες είναι και η προσωπική μου αδυναμία. (Γούστα είναι αυτά ).
    Πιστεύω ότι ένα υ απαλλάσσεται δια βίου από τέτοιου είδους διλήμματα
    με την απλή μέθοδο της απόλυτης προσχώρησης στον Κυρίαρχό του.
    Εκεί βρίσκεται και η πλήρωση του νοήματος της Κ/υ.
    Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα, στην προκειμένη περίπτωση φθοροποιά και επίπονα,
    αναγκάζοντας το υπο άτομο να σηκώνει πολλαπλά φορτία ταυτόχρονα,
    ενώ ο σκοπός που υποτάσσεται είναι ο αντίθετος.
    Να έχει να κάνει μόνο με το βάρος της συμπόρευσης.
    Εκεί, μοιραία ανατρέχουμε στο μείζον κεφάλαιο που έχει να κάνει
    με την προσφερόμενη ποιότητα - δευτερευόντως και ποσότητα - Κυριαρχικών στην «Αγορά».
    Πάλι υπάρχει ένα γεφύρι που πρέπει να διανυθεί από τον Κυριαρχικό για να χρηστεί Κυρίαρχος, πάλι ισχύουν τα αντίστοιχα με τα υπο.
    Ένα κεφάλαιο - ταμπού που αποφεύγεται να συζητείται ανοιχτά,
    κι’ όσο αποφεύγουμε κάτι τέτοιο θα επικρατεί το μοντέλο του παρτα όλα «Κ»
    με τις φασόν μεθόδους και τη γραμμή παραγωγής υποτακτικών του Σαββατοκύριακου.
    Καταλήγουμε λοιπόν και στο νήμα που αναρωτιέται αν οι υποτακτικές είναι αυτές που επιλέγουν.
    Θα έλεγα, τι είδους υποτακτικές και τι είδους Κυριαρχικούς βρίσκουν σε προσφορά;
    Καλή διάθεση και θέληση υπάρχει.
    Χρόνος ωρίμανσης χρειάζεται. Σαν το τυρί.
    Πόσοι είναι διατεθειμένοι να τον διαθέσουν;

    Εάν η επικρατούσα αντίληψη που ευαγγελίζεται αυτός ο χώρος είναι
    "Ο οργασμός ειναι ο στόχος του bdsm",
    λίγοι έως ελάχιστοι.


    Υ.Γ.
    Διαβάζοντάς με, υποκύπτω στην παρόρμηση να γίνω τηλεοπτικός.
    Φαντασιώνομαι το υ να έχει πάρει την απόφασή του
    και να κάνει τα πρώτα του βήματα πάνω στο γεφύρι προς την άλλη όχθη.
    Όπου εκεί καραδοκούν οι κράχτες της τηλεοπτικής διαφήμισης της Cosmote
    και αρχίζει η άγρα με τα «ερκοντισιόν, τελεβιζιόν, πισίν, φρικασέ - κονκασέ».
    Όσο και καλή διάθεση να έχει το άμοιρο, γητεύεται.
    Άντε,
    Σακ - βουαγιάζ.
     
    Last edited: 19 Ιουνίου 2011
  9. Uther

    Uther Contributor

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Προσωπικά χάθηκα στα λογικά άλματα της συζήτησης που διάβασα μεταξύ σας. Με απασχόλησε ιδιαίτερα η τοποθέτηση "αρετη" Vs "διαστροφή". Και για να το λύσω δημιούργησα άλλο είδος λογικών αλμάτων. Οριοθέτησα την αναγνώριση της διαστροφής ως συγκρίσιμο μέγεθος στα αποτελέσματα της φθοράς (ή μήπως θα έπρεπε στην ποιότητα της φθοράς; )

    Κατέληξα μέσα από αυτά στο συμπέρασμα ότι είναι η ακριβώς το ίδιο πράγμα το οποίο εν τέλη οδηγεί στη φθορά. Όπως ακριβώς ένας οποιοδήποτε μηχανισμός. Αν σταματήσει να εργάζεται η μηχανή θα καταρρεύσει. Επίσης η επαναληπτική χρήση του προκαλεί τη φθορά. Ποιά θα ήταν η χρυσή τομή που θα τον καθιστούσε αιωνόβιο; Πιστεύω ότι δεν υπάρχει. Ο αναπόφευκτος στόχος είναι η φθορά. Φυσιολογικό και διαστροφικό (ή διαστρεβλωμένο; ) εξίσου.

    Το ζήτημα είναι ότι η υποταγή (η οποία δεν προϋποθέτει κατά την κρίση μου την επιμέρους υπακοή) έχει κάποιες ιδιότητες. Πχ, όταν υποτασσόμαστε διαμορφωνόμαστε , όχι απαραίτητα στα θέλω του άλλου, αλλά με βάση τις ιδιότητές του. Είναι μία περίεργη διαστροφή του ανθρώπου που ξεκινάει από τις βασικές αρχές του ενστίκτου επιβίωσης.

    Θυμήθηκα το σχολείο. πχ, Ποτέ δεν κατάφερα να ακολουθήσω τον κανόνα εκμάθησης απομνημόνευσης αντί κατανόησης της ορθογραφίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχασα πολύ ενέργεια - πολύ περισσότερη των συμμαθητών μου. Καθυστερούσα ψάχνοντας να βρω την έναρξη της μονάδας στο απλό και βασικό σύστημα αρίθμησης και καταμέτρησης. Απέτυχα παταγωδώς σε ένα σύστημα που θα με οδηγούσε ή στην παράνοια ή στην αποχαύνωση. Που όμως από τη στιγμή που είναι σύστημα έχει μηχανισμό που αντικαθιστά τα φθαρμένα κύτταρα σε μεγάλες ταχύτητες. Σε ποιο σημείο ανακαλύπτουμε τη διαστροφή αν όχι στα φθοροποιά της αποτελέσματα;

    Ποιος είναι ο πλέον διαστροφικός; Αυτός που κολυμπάει και κρατιέται στην επιφάνεια όταν το ρεύμα είναι πολύ δυνατό (ο υποτασσόμενος) ή αυτός που συλλογίζεται για τη δομή των μορίων για να βρει απάντηση στο πώς θα σταθεί στην επιφάνεια ελέγχοντας και τα μόρια του νερού και τα μόρια του σώματός του; Μήπως είναι καθαρά συγκρίσιμο το μέγεθος και δεν αποτελεί μονάδα μέτρησης από μόνο του;
     
  10. thaleia

    thaleia Contributor

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    αχ lilly !! παλι καταφερες να προκαλεσεις την αιρετικη μου φυση  

    μα τι αλλο εκτος απο αρετη θα μπορουσε να ειναι οταν τιθασευει τα θελω της ?
    και ναι επομενο ειναι μετα απο αυτο να νιωθει ευχαριστηση, ικανοποιηση , πληροτητα και μια αγρια χαρα θα ελεγα για την επιτυχια της


    αυτο δεν μπορω να το ασπαστω , δεν θεωρω διαστροφη την ηδονη του "λυγισματος" στην βουληση του Ετερου , αλλα απορροια των συναισθηματων που επιφερει η αρετη
     
  11. Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Οφφτόπικ παρέμβασις επί προσωπικού.
    Διαμαρτύρομαι εντονότατα. Την εν λόγω κορασίδα δεν την αγαπώ καθόλου. Είναι θρασυτάτη. Τη μισώ. Εάν τη συναντούσα, θα της έδινα μια φάπα στη μύτη, θα της τράβαγα τις κοτσίδες κι όταν έμπηγε τα κλάματα θα γελούσα ηδονισμένος.
     
  12. tyfeas

    tyfeas In Loving Memory

    Απάντηση: Οι υπέρτερες επιθυμίες του Έτερου...

    Μεγαλη μπουκια φαε,λενε,μεγαλη κουβεντα μη πεις, πριν την δεις. ...