Νομιζε πως ειχε προετοιμασει τον εαυτο της για ολα

Δεν αντεχε αλλο την ευθυνη του εαυτου της. Ουτε τον ελεγχο του κορμιου της.


Το ειχε μετανοιωσει.


Δεν μπορουσε να αντικρισει τον εαυτο της.




Γιατι;!


Γιατι να εχει δειλιασει;!


Γιατι να επεμβει παλι ο φοβος της;!


Ποσο περιμενε τη στιγμη εκεινη; !


Εκεινη που την ειχε αφησει να φυγει.



Αφηνει το γραμμα να πεσει στα γονατα της.


Μενει αποσβολωμενη. Ακουει τα λογια Του μεσα της ξανα και ξανα.


Σφίγγει η ψυχη της που δεν μπορει να γυρισει το χρονο πισω.



Τρεις μηνες ακολουθουσε τις οδηγιες Του.


Σχεδον τα ειχε καταφερει.


Με τη δικη της θεληση.



Την ειχε μαγεψει!


Αποφασισε να του ανηκει.


Την απετρεψε αυστηρα Εκεινος.


Ηταν εμπειρος και την ετοιμαζε για ενα “βαπτισμα” που θα εξαντλουσε το ειναι της.



Θα εσβηνε τα περιτα απο την προσωπικοτητα της...


...ο,τι θα αποσπουσε την κριση της απο την εστιαση της στην προοδευτικη παραδοση των επιλογων της ειχε μπει σε διαδικασια εκμηδενισμου του.


Η οντοτητα της θα γινοταν αισθητη στην ιδια μονο οσο θα ηταν σε χρηση. Ο υπολοιπος χρονος συμπτωματικα θα κυλουσε πλαϊ στην υπαρξη της. Το σωμα της σε θεσεις αναμονης και η σκεψη της συγκεντρωμενη στις ασκησεις εξαρτησης της. Μια διαδικασια που την απετρεπε απο καποιες λογικες αλληλουχιες.


Αρχιζε συνειδητα να διαγαραφει μια μια, βασικες εννοιες.


Μα...


...πως να σβησει απ' το λεξιλογιο της η λεξη “οχι”, η λεξη “ποναω”, η λεξη “θελω”.


Της το ζητησε κι εκεινη υπακουσε με λαχταρα.



Ανυπομονουσε καθε βραδυ να εκτελεσει τους συλλογισμους και τις σωματικες ασκησεις της.


Η λαγνεια θα ηταν μια φτωχη λεξη να περιγραψει το τρεμουλο της.


Καθε φορα.


Η ταχυπαλμια βιαζε τον κομπο που επνιγε το λαιμο της να παρει ανασα, καθως γυμνωνε το κορμι της για να αισθανθει και να εκπεμψει γυρω την υποταγη της.


Τοτε αρχιζε η “παραλυση” της ραχοκοκκαλιας της και το κοψιμο στα γονατα της.


Οι παλινδρομισεις του κολπου της και οι εναλλαγες των σφιξεων του πρωκτου της.


Σαν δυο ανταγωνιστικες τρομπες που τη μια πιεζαν τους χυμους των σπλαχνων της να γλιστρησουν αναμεσα στους μηρους της και ανεστελαν την απελευθερωση των περιτωματων της και την αλλη εστρεφαν τα ανακλαστικα της στο φοβο της αντιστροφης διαδικασιας.


Ηξερε πως δεν επρεπε να εμποδιζει ουτε συνειδητα ουτε αντανακλαστικα τις αντιδρασεις του σωματος της.


Δεν ηταν σαν κι εμας που μπορουσαμε να τηρουμε τους κοινωνικους κανονες και τις τοιουτες δεοντολογιες.


Καμια ντροπη ή αναστολη δεν επιτρεποταν να διατρεχει τη σκεψη της.


Εκεινη προσπαθουσε να αφομοιωσει αυτες τις οδηγιες και τις περισσοτερες φορες τα καταφερνε.


Ομως μερικες αλλες επιανε τον εαυτο της να αποτρεπει την αποβολη των περιτων ουσιων του ακρου του πεπτικου της σωληνα ή ακομα και των αεριων που ωθουσε εκει η πεψη της, παρα το γεγονος πως τηρουσε κατα γραμμα ανα τετραωρο την ιεροτελεστια της περιοδικης κενωσης της με επαναληπτικα κλισματα εξαιρετικα θερμου νερου, που εκανε αδυνατο καποιο “ατυχημα” αυτης της μορφης.


Οι οδηγιες αλλωστε δεν της αφηναν περιθορια για απομονωση κατα την προσωπικη της υγιεινη. Επρεπε αυτο να το συνηθισει σε καθε σχετικη περιπτωση.

 

Tηρoυσε ευλαβικα,αναλυτικα και με ακριβεια καθε ιεροτελεστια.



Της ειχε δωσει ξεχωριστα ολες τις λεπτομερειες με γραπτες οδηγιες Του.



Ετοιμαστηκε.


Γδυθηκε.


Μονη, στο αδειο απο ξενες ανασες δωματιο, με τις χαραμαδες σφραγισμενες τρυγυρω, ακουγε που και που τη φλογα του κεριου να χτυπα τον εαυτο της στα κενα του αερα που η ιδια προκαλουσε.


Το ιδανικο περιβαλον που συγκεντρωνοταν γονατισμενη στο κεντρο του μαυρου δερματινου δισκου μπροστα στον μεγαλο τριποδο καθρεπτη.


Η διαμετρος του λιγο μεγαλυτερη απο το μηκος της. Υψος δεν υπηρχε για να μετρηθει η δικη της διασταση πια. Ειχε αφαιρεθει κι αυτη μαζι με αρκετες ακομη εννοιες και προσδιορισμους της.


Ανηκε πλεον στο χαμηλοτερο επιπεδο της αντιληψης της.


Λιγο μεγαλυτερος απ' το μηκος της, ωστε να νοιωθει μια ασφαλεια μεσα του και ταυτοχρονα οσο χρειαζοταν για να αισθανεται τον περιορισμο της. Οσο διαρκουσαν οι ασκησεις της δεν μπορουσε να προβαλει εκτος του, τιποτε απ' το κορμι της.


Η μεταφορα της απο δωματιο σε δωματιο την εβρισκε να ανασηκωνει τους αγκωνες και τα γονατα της εξομοιωνοντας τα με τις πατουσες των συμπαθων μας τετραποδων. Ειχε πια συνηθισει τους ολοστρογγυλους γλουτους της πλην ελαχιστων, βραχυχρονων εξαιρεσεων, ως το υψηλοτερο οριο του αναστηματος της.



Τα μισοκλειστα ματια της με προσπαθεια καταφερνε να σηκωθουν εμπρος της για να φροντισουν την αρμονια των κινησεων της.


Την συμμετρια της.


Την κοιτουσε κι αυτο, το συγχρονο ταιρι της, το γυμνο της ειδωλο στον καθρεπτη.


Με το ειδωλο του κι αυτο στους δικους του ρυθμους στον καθρεπτη μπροστα το κερι της . Ελευθερο αυτο απο κανονες και προσταγες λικνιζε την φλογα του παιζοντας σαν μια γλωσσα που ηταν υπευθυνη για το δεος που προκαλουσε, καθως κρυβοταν και πετιοταν ξανα απειλητικα προς εκεινη.


Σαν μια γλωσσα αυστηρη, που εγλειφε κι εσταζε στο κορμι της, τις λιτες, καυτες ριπες του φωτος της. Τα ιχνη του που κυλουσαν στο σωμα της, στις καμπυλες της πανω, στη στεγνη και στιλπνη της επιδερμιδα, επαιζαν αντιγραφοντας τις καμπυλοτητες της. Μια μαυρη σκια απλωνοταν σαν “στεγνωμα” οποτε οι ακτινες υποχωρουσαν.



Ενα λιλιπουτειο αναλογιο χαμηλα στο δικο της επιπεδο, πλαι της.


Στηριγμενο πανω του ενα αλλο κερι εριχνε τις κιτρινες ακτινες του στο παλιωμενο παπυρο με τις πολυτιμες γι αυτην οδηγιες.


Με μεγαλη προσηλωση διαβαζε και ευλαβικα εκτελουσε μια ακολουθια, για τρεις κυκλους, καθε βραδυ, με τριλεπτη παραμονη σε καθε μια σταση. Διαδικασια που οσο προοδευε μεσα της την εκανε να νοιωθει ολο και πιο δικη Του.



Μια ανασα της σκεπασε την ησυχια.
Εκεινη ομως μπορουσε ν'ακουσει ακομα και το υγρο το βεμα της να εστιαζει:


___________________________________________________________________________________


Nadu:H πιο βασική στάση μιας σκλάβας, είναι σ'αυτήν την περισσότερη ώρα. Κάθεται γονατιστή μπροστά στον Αφέντη, το κεφάλι ψηλά, τα μάτια κοιτάνε κάτω, τα πόδια ανοιχτά, οι ώμοι είναι προς τα πίσω κρατώντας την πλάτη σε ευθεία, το στήθος προς τα έξω, οι παλάμες ακουμπάνε στα μπούτια και κοιτάνε προς τα πάνω.


Tower Slave Position :Μια παραλλαγή της Nadu, μόνο που χρησιμοποιείται κυρίως για ξεκούραση και τα πόδια δεν είναι ανοιχτά, αλλά ενωμένα και οι παλάμες κοιτάνε προς τα κάτω. Αυτή η στάση δηλώνει οτι η σκλάβα χρησιμοποιείται για δουλειές που δεν περιλαμβάνουν το ερωτικό/σεξουαλικό στοιχείο.


Sula:
Η σκλάβα είναι ανάσκελα ξαπλωμένη, τα πόδια είναι ανοιχτά και τα χέρια είναι στο πλάι με τις παλάμες να κοιτάνε προς τα πάνω.


Sula-Ki :Κάθεται η σκλάβα στη στάση Sula και αφού καθήσει, σηκώνει ελαφρά τους μηρούς ενθαρύνοντας τη σεξουαλική χρησιμοποίησή της.


Bara:Κάθεται μπρούμυτα, με το κεφάλι γυρμένο προς τα αριστερά, οι αστράγαλοι σταυρωτά, τα χέρια πίσω από την πλάτη και σταυρωτά.


Belly:
Πτώση (προσεκτικά) στο πάτωμα, μέτωπο που στηρίζεται οριζόντια στην επιφάνεια, χέρια στο πλάι με τα πόδια ανοιχτά και σέρνεται στον Αφέντη επάνω στην κοιλιά.


Crawl:
Η σκλάβα βρίσκεται στα 4, τα χέρια από τις παλάμες μέχρι τους αγκώνες είναι παράλληλα με το έδαφος και ακουμπάνε σ'αυτό, οι γλουτοί είναι σηκωμένοι, το κεφάλι είναι πολύ κοντά στο πάτωμα και η σκλάβα σέρνεται μέχρις ότου να φτάσει μια ίντσα απ'τα πόδια του Αφέντη.


Nestle:Όταν μια σκλάβα κάθεται σε nestle στάση, κάθεται απέναντι από την πλευρά του Αφέντη, τρυπώνοντας στο χέρι Του.


Lesha:Αυτή η στάση χρησιμοποιείται για την τοποθέτηση κάποιου λουριού. Η σκλάβα γονατίζει μπροστά στον Αφέντη έχοντας την πλάτη της σ'Αυτόν, με το πιγούνι της σηκωμένο και το κεφάλι γυρισμένο προς τα αριστερά, προσφέροντας το κολάρο της για να μπει το λουρί. Τα χέρια της είναι πίσω από την πλάτη της σε σχήμα Χ (οι καρποί διασταυρώνονται), έτοιμα αν χρειαστεί για slave bracelets.


High Lesha:Παρόμοια με τη Lesha, μόνο που γίνεται σε όρθια θέση. Η σκλάβα είναι με την πλάτη στον Αφέντη, τα χέρια είναι πίσω απ'την πλάτη της με τους καρπούς να διασταυρώνονται. Τα πόδια της είναι σε στάση ανάπαυσης (δηλαδή στο πλάτος των ώμων), με την πλάτη και τους ώμους ελάχιστα κοίλους, με αποτέλεσμα το στήθος να ξεπετάγεται, το κεφάλι είναι ψηλά και αριστερά, με τα μάτια κατεβασμένα από σεβασμό και υποταγή.


Bracelets:Αυτή η στάση χρησιμοποιείται για να μπούν slave bracelets ή για να δεθεί η σκλάβα με αλυσίδα. Τα χέρια είναι τοποθετημένα πίσω από την πλάτη, οι ώμοι προς τα πίσω και το στήθος προς τα έξω, τα χέρια δένονται σφιχτά πίσω απ'την πλάτη.


Ko-Lar:Επίσης γνωστή και ως "η στάση της Γυναικείας Υποταγής". Η σκλάβα γονατίζει στα πόδια του Αφέντη και γέρνει το σώμα προς τα πίσω, κάθεται στα πόδια, τα χέρια σε ανάταση, σε χιαστή στους καρπούς, και το κεφάλι προς τα κάτω δείχνοντας την υποταγή.


__________________________________________________________________________________________________________________________


Νομιζε πως ειχε προετοιμασει τον εαυτο της για ολα.



Τον ειχε συναντησει μια φορα, τοτε που της εδωσε τις οδηγιες.


Δεν μπορουσε να Τον βγαλει απο τη σκεψη της ολο αυτο το διαστημα.


Δεν ηξερε τι, αλλα στο συνολο την ειχε μαγεψει.


Δεν μπορουσε να πει αν ηταν το δυνατο ηρεμο υφος του, ουτε το βλεμα του, εκεινο που την διαπερασε με τη ματια Του.


Σκεφτεται το μαυρο λεπτο Του πουκαμισο. Κυματιζε ο δροσερος καλοκαιρινος αερας τον ανοιχτο γιακα Του και το κολλουσε στον μαρμαρινο θωρακα που τον στηριζε το ανεστραμενο τριγωνο, το ραυδωτο υπογαστριο Του.


Ηταν και εκεινο το σαρκωδες εξογκωμα που προσπαθουσε ματαια να το πιεσει στ' αριστερα το εσωρουχο μεσα στο ανετο και λεπτο παντελονι του. Σαν να απειλουσε η φαντασια τα σπλαχνα της καθε φορα που προβαλλε καθως το σχηματιζε η πιεση του αερα.


Ηταν κι εκεινη η μυρωδια του δερματος του καρπου του που συρθηκε στο μαγουλο της.


Βγηκε ηρεμα μεσα απο το χαλαρα γυρισμενο ξεκουμπωτο μανικι με την μαλακη υφη του και

γεμισε η ανασα της τ' αρωμα του. Φρεσκο, ειχε σπρωχθει με την κινηση απο το βαθος του μανικιου του.

 

Η παλαμη του ψηλαφισε σταθερα κι εσφιξε μ' ενα τραβηγμα απο πισω και προς τα κατω τα μαλια της.


Τοτε ηταν που Εκεινος εριξε μεσ' στο βλεμα της με πιεση το δικο του.



Τιποτε, περα απο αυτη την επαφη και τα αρωματα δεν ειχε αλλο δικο του.



Ομως ελπιζε.


Ακομα ελπιζει.



Το εχει παρει αποφαση. Τρεις μηνες τωρα ο,τι μαγευτικο της συμβαινει ειναι επειδη το “ζει” μαζι Του.


Δεν θα ξαναδιστασει!



Ειναι ετοιμη πια αν εκεινος επιλεξει να Τον ξανακουσει.



Τοτε δεν ηταν.



Το γνωριζε εκεινος.



Της ειπε, οταν τη συναντησε την τελευταια φορα για να την παρει οριστικα μαζι Του, πως θα επρεπε να ζησει μαζι Τους.


Επρεπε να ακολουθησει το Ειδωλο της και να το μοιραστει με την χειροτερη φαντασια της.


Την Αγαπημενη Του και υποτακτικη Του.



Της ειπε πως θα επρεπε να Την συναγωνιζεται στην προθυμια για υποταγη και να το εκδηλωνει σε καθε ευκαιρια.



Δεν θα ειχε καμια σχεση μ' Εκεινη ουτε επικοινωνια. Θα εκτελουσε τα παντα υπο την επιβλεψη Του κατοπιν δικης Του εντολης ή εκδηλωμενης Του επιθυμιας.


Ο βαθμος δρασης της θα αναλογουσε σε ενα πολλαπλασιο της προθυμιας Εκεινης για να θεωρειται ισοβαθμια η αφωσιωση της.



Δεν ηταν αμφισεξουαλικη και η σκεψη πως το κορμι της θα μπορουσε να θωπευτει ή ακομη χειροτερα να θωπευσει αλλη θηλικη υποτακτικη και κυριως να γευθει ολα τα υγρα Της απο μειονεκτικη μαλιστα αναλογικα θεση ξυπναγε αυτον τον φυτεμενο της εφιαλτη.





Ετρεμε στην ιδεα πως κατα την διαδικσια μιας ρουτινας πειθαρχισης τους καθε φορα που η “Υ” Του εξελισοταν μεσα απο την οδυνη μιας βιτσιας εκεινη θα εκλιπαρουσε για 1+1.


Οταν Εκεινη ωφειλε να αποδεχθει μετα απο τους σπασμους του κορμιου Της και δευτερη βιτσια εκεινη θα εκλιπαρουσε για 2+2. Και ουτω καθεξης. Παντα τον διπλασιο αριθμο του συνολου της "Υ" Του. Πιο πολυ ετρεμε την μεγαλη πιεση που αισθανοταν, καθως οσο μικροτερος ηταν ο χρονος της ολοκληρωσης του συνολου των επαναληψεων του μαρτυριου της, συμφωνα με τον ρυθμο της δικης της παραλκησης, τοσο μικροτερες θα ηταν οι πιθανοτητες στερησης προνομιων που θα κατακτουσε με την αριστη συμπεριφορα της κατα την υποταγη της.




Γνωριζε επισης πως οταν θα ενοιωθε την αναγκη να επικοινωνησει μαζι Του καποια αναγκη της θα επρεπε να αφιερωσει τον απαραιτητο χρονο και ολη την συγκεντρωση της για να γλυψει μεχρι οργασμου Εκεινη , κατοπιν φυσικα του χαρακτηριστικου νευματος, περιμενοντας γυμνη με την μυτη της κολλημενη στο δαπεδο, που θα δηλωνε ταπεινα το αιτημα της.


Την ειχε ενημερωσει πως και οι δυο τους ηταν στρεητ. Σκεφτοταν με αγωνια γι αυτο το χρονο και την προσηλωση που θα απαιτουνταν καθε φορα για την ολοκληρωση του οργασμου Της.


Αυτονοητο, τι ψυχικη προσπαθεια θα κατεβαλε για να μπορεσει απλα να επικοινωνησει κατι μαζι Του, για να ζητησει ακροαση για κατι που την απασχολει ή δυσκολευει ...




Ειχε διστασει.


Αυτα τα καλσματα του δευτερολεπτου αναγνωρισε τοτε Εκεινος.


“Δεν εισαι αποφασισμενη!” Της ειπε .


Την αφησε σε απογνωση.


Εφυγε χωρις να της μιλησει.


Ελπιζει να γυρισει.


Να της δωσει μια ακομη ευκαιρια.


Δεν αντεχε πλεον να ζει μονο στην φαντασια της μαζι Του.

 

Ειχε καλιεργησει την αφαιρεση των προσωπικων της επιλογων και ολων των επιθυμιων της.


Σε πολυ μεγαλο βαθμο νομιζε πως το ειχε επιτυχει.


Ηταν τωρα ετοιμη να προχωρησει.


Ενοιωθε πως η ωρα πλησιαζει.


Και ειχε δικιο!


Ηταν πια σιγουρη καθως ανοιγε με ευλαβεια τον νεο Του, καταμαυρο αυτη τη φορα, φακελο της αλληλογραφιας τους.



Εβγαλε το ξερο χαρτι που ετριζε καθως το ξεδιπλωνε μεσα στα δακτυλα της.
Καρφωθηκε ασαλευτη απο την εκπληξη της.
Τον ενοιωσε μπροστα της.
Η σαφης και λακωνικη εντολη Του ανοιγε με μυστηριο το καινουριο κεφαλαιο της ζωης της .


-”Θα βγαλεις δυο αντικλειδια. Ενα της εξωπορτας και ενα του διαμερισματος σου.

Θα τα βαλεις μεσα σε ενα φακελο μικροδεματων και θα τα ταχυδρομησεις

ΤΘ: 25344 με ΤΚ : 11533.

Δεν θα συμπληρωσεις στοιχεια αποστολεα.

Κανε το τωρα αμεσως και ταχυδρομησε το αυριο το πρωι!”



Η πολυποθητη ταχυπαλμια της αρχισε να πιεζει ξανα την ανασα της, τοσο που χρειαστηκε να ανοιξει το στομα της για να εισπνευσει διακοπτομενα απο τις αυξανομενες πλατειες σφιξεις στο θωρακα της.


Ηταν ευτυχισμενη.

Ηταν πολυ τρομαγμενη.

Ηταν η στιγμη που παρακαλουσε να ερθει ολο αυτο τον καιρο.

Ηταν η στιγμη που οτι θα της συνεβενε πλεον δεν θα ηταν δικη της επιλογη.

Το ειχε αποφασισει τελειωτικα. Δεν θα επετρεπε στον εαυτο της να ανακαλεσει.

Ενοιωσε δεος .

Με κινησεις μηχανικες αλλα αποφασιστικες και με εκφρασεις αγωνιας αλλα αδυναμες να αναστειλουν

τη δραση της, εριξε κατι πανω της, και εκλεισε πισω της την πορτα κρατωντας σφιχτα τα κλειδια .

Σε ο,τι κι αν επεφτε στο δρομο το βλεμα της το διαπερνουσε, αφου αυτες οι σκηνες ειχαν “καρφωθει” στην οθονη της σκεψης της.

Επεστρεψε στο σπιτι οταν αγορασε και το φακελο με τα μπλιστερς και η “απουσια” της την εκανε να προσπαθει αδοξα, αποσβολομενη να ψαχνει ποιο κανει για την εξωπορτα.

Μπηκε και δεν θυμαται αν καθησε ή αν εστεκε ή αν στριφογυρναγε στο μικρο δυαρι.

Ξυπνησε μετα απο "ενα αιωνα" αναμονης και τιναχθηκε κρατωντας το φακελο με τη αγνωστη διευθυνση που ειχε γραψει πανω του.

Το μονο που της θυμιζε τη συνειδηση της ηταν το τελετουργικο του μαυρου δισκου που την εξαντλησε πριν κοιμηθει.

Ολη τη μερα στριφογυριζε στο αγνωστο η φαντασια της και ο χρονος επαψε να καταγραφεται στη συνειδηση της.
Η σκεψη της ταξιδευε μαζι με το μικρο δεμα που ειχε απο νωρις ταχυδρομησει.

 

Ολα επαψαν να ειναι σαν πρωτα.

Ερωτηματικα; ...να γεμισουν ενα πυργο απο σελιδες!


Τον περιμενε!

Μια γλυκια προσμονη γεματη ποθο. Γεματη ανησυχια για την αξιολογηση της εξελιξης της.

Λαχταρα να το διαπιστωσει και φοβος μαζι.

Μετα τη θετικη Του αξιολογηση ( ηταν σιγουρη για τον εαυτο της πια), το αγνωστο.

Πλημμυρα ηδονης, κλειδωμα λαγνειας, ατερμονη ενεργητικοτητα και τρομακτικοι συλλογισμοι δεμενα σε μια πολυπλοκη πολυαμορους αμφιπολυσημαντη σχεση.


Δεν γνωριζε πως, ποτε και απο που, αλλα Τον περιμενε με μια ξεχειλη ανυπομονησια που μπορουσες να δεις να σταζει απο καθε πορο της επιδερμιδας του γυμνου κορμιου της.

Ειχε εκτεθει στους υπαλληλους του ταχυδρομειου, με τις πολυαριθμες επισκεψεις στη θυριδα της μεσα στη μερα.

Η προθυμια της να αναλαμβανει τις εξωτερικες εργασιες στη δουλεια της μπορει να της χαριζαν ενα επιπλεον μπονους απο την εργοδοσια.

Μπορουσε να παρατηρησει κανεις να μην αγγιζουν τα τακουνια και τα πελματα της με τους ρυθμους που πλησιαζε τη θηριδα και να υποφερεουν, αντιστροφα, απο το βαρυ βηματισμο της καθως απομακρυνοταν γοργα για τις αλλες υποχρεωσεις της.

Η εξαντληση της υπομονης της μετα απο καθε φορα ενεργοποιουσε το μηχανισμο των ορμονων της. Ειχε εθιστει πια σ' αυτες. Παλι και παλι! Αντλουσε ενεργεια μεσα σε λιγα λεπτα απο τα συντριμια της απογοητευσης της καθε φορα που το στριψιμο του κλειδιου, της αποκαλυπτε το αδειο μεταλικο κουτι.



Της ειχε επιβαλλει να ανοιγει τα γραμματα που της εστελνε μονο αν βρισκοταν γυμνη στη σταση Nadu στο κεντρο του μαυρου δερματινου δισκου.

Αφου εκοβε με το μεταλικο χαρτοκοπτη το φακελο τους, τα τοποθετουσε στο λιλιπουτειο αναλογιο και μετα εβαζε τα χερια της στους μηρους της σαν να ικετευε.

Τα ματια της χαμηλωμενα πανω στις γραμμες που το χερι Του ειχε “χαραξει” το μηνυμα του, ρουφουσαν το νοημα των λεξεων του.

Επειτα ερχοταν σε σταση Crawl, με την απαραιτητη ποσοτητα φυλλων χαρτιου αναμεσα στα χερια της και μια πενα στο ενα, αντεγραφε λεξη προς λεξη.

Μολις τελειωνε, απο την ιδια σταση, εφερνε το πρωτοτυπο πανω στα τα αντιγραφα της και σφραγιζε με τα χειλη της την καθε σελιδα Του, διπλα στο αναγλυφο αποτυπωμα στο μαυρο βουλοκερι του δακτυλιδιου Του.

Το κατακοκκινο ιχνος των χειλιων της ηταν το σημαδι της πληρους αποδοχης της, οσων ειχε σ' αυτη παντα τη σταση διαβασει, σκεφτει, κατανοησει, και αποφασισει να τηρησει με απολυτη ακριβεια και υπακοη.

Η ρουτινα της αλληλογραφιας τους εκλεινε με την ταχυδρομηση του μεσα στο ροζ φακελο της το σφραγισμενο πρωτοτυπο Του, πισω σ'Αυτον.



Ηταν πρωι πριν παει στη δουλεια της εκεινη τη μερα που το στριψιμο του κλειδιου της φανερωσε το μαυρο φακελο Του να την περιμενει.

Η σαδιστρια τυχη της, της το εφερε με το ξεκινημα της μερας και επρεπε να υποφερει ανυπομονα μεχρι να γυρισει στο σπιτι αργα το απογευμα, δηλαδη σε ενα αιωνα και παλι.

Ολα τα προνομια που θα μπορουσε να εχει κερδισει απο την εργοδοσια της το προηγουμενο διαστημα εκεινη τη μερα θα μπορουσαν να μετατραπουν σε απολυση λογω της αδυναμιας της να λειτουργησει παραγωγικα ουτε στο ελαχιστο στο γραφειο.

Η σαδιστρια τυχη της ηταν καλη ομως μαζι της και ειχε στειλει σε αναρρωτικη τον προϊσταμενο της.





Γυμνη.
Στο κεντρο του μαυρου δερματινου δισκου μπροστα στον καθρεπτη με το κερι του εμπρος απο το λιλιπουτειο αναλογιο της και το κερι του, χαραζει και κοβει το μαυρο φακελο με το μεταλικο χαρτοκοπτη, ξεδιπλωνει το τριζατο χαρτι, το τοποθετει πανω στο αναλογιο και φερνει τις παλαμες της πανω στους μηρους της.

Χαμηλωνουν τελετουργικα τα ματια της πανω στα γραμματα των λεξεων Του...

Τρεις αλλαγες στοιχων τα υγρα ολοστρογγυλα ελαφενια ματια της γουρλωνουν και βυθιζονται περισσοτερο στις γραμμες Του.

Διαβασε τον Τρομο τον ιδιο! ...και οχι μονο!
Μολις συνειδητοποιησε πως η φαντασια της ηταν πολυ φτωχη.
Μολις συνειδητοποιησε πως ειχε αλλαξει η ζωη της ολοκληρωτικα.


Μετα φοβηθηκε πως αυτη τη φορα, μετα τα ξαφνικα νεα, δεν καταφερε να κρατησει το σφυκτηρα του πρωκτου της στεγανο.


Ειχε τηρησει, μολις γυρισε, το πρωτοκολλο του καθαρισμου της υγιεινης της εμπροθεσμα.

Ειχε κανει τα αλεπαλληλα κλισματα με εξαιρετικα θερμο νερο οπως επρεπε και ειχε αποβαλλει τις ακαθαρισιες που φιλοξενουσε ολοκληρη την ημερα.

Γνωριζε πολυ καλα πως της ειχε αφαιρεθει η αδεια να χρησιμοποιει αλλες τουαλετες εκτος του σπιτιου της και φυσικα παντα ακολουθωντας το σχετικο τελετουργικο.



Διεκοψε διπλά τρομαγμενη την αναγνωση και εσκυψε περισσοτερο το βλεμα της αναμεσα και κατω απο τους μηρους της.

Οντως μια μικρη λιμνουλα υγρου καθαρου νερου και λιγες πιτσιλιες πιο διπλα της αστραφταν προς τα πισω τις ακτινες που εριχνε πανω τους το κερι.

Της συνεβαινε για πρωτη φορα. Παρολο που επεμενε παντα να πιεζει με τα σπλαχνα της για την αποβολη του νερου επανειλημενα πολλες φορες μετα απο καθε θερμο κλισμα και μετα απο πολλες επαναληψεις κλισματων αυτη τη φορα ηταν η πρωτη φορα που η μικρη αυτη ποσοτητα υγρου της διεφυγε .


Διεκοψε αμεσως την αναγνωση και με την καρφωμενη πληροφορια που μολις ειχε εισβαλει στο μυαλο της ηρθε στην σταση Crawl, υποχωρησε προς τα πισω οσο της επετρεπε ο μαυρος δερματινος δισκος ωστε να μην βγουν απο την περιφερεια του τα ολοστρογγυλα σαρκωδη φρεσκαρισμενα ακροδακτυλα της , κουλουριασε οσο χρειαζοταν το πλουσιο κορμι της με τις καμπυλες του και εσυρε τη γλωσσα της πολλες φορες απορροφοντας την κηλιδα που ειχε ξεφυγει απο τον πρωκτο της. Συνεχισε και λιγο πιο εμπρος για να απορροφησει λιγες ακομη νεες σταγονες που μολις ειχαν αφησει τα ματια της, αναμεσα στα αναφυλιτα της.


Μολις ειχε συνειδητοποιησει πως ολα ειχαν αλλαξει στην πραγματικοτητα της. Καμια σχεση με την φαντασια της. Ειχε βιαστει η υπαρξη της.


Εφερε τα δακτυλα του χεριου της και ψηλαφισε την εισοδο του πρωκτου της, μαζευοντας απο εκει την υγρασια αρκετες φορες παλι και παλι και απο τους μηρους της στραγγιζοντας τα στα χειλη και τη γλωσσα της. Ειχε τηρησει στην εντελεια ολα τα προβλεπομενα υπακουοντας πιστα στη συνηθεια της περιοδου σπουδης και προπαρασκευης της.


Επανηλθε στη θεση Nadu,

Χαμηλωσε και παλι τα ματια της πανω στο τρομερο νεο.


“Απο σημερα θα ειμαι συνεχως μαζι σου. Απο σημερα θα εχεις και καποιον εξω απο την υπαρξη σου να σε βοηθα να εκτελεις απολυτα σωστα, αυστηρα και με ακριβεια τα τελετουργικα τις εργασιες και τις ρουτινες της ημερας σου μεσα στο σπιτι καθως και ολες τις αλλες δραστηριοτητες που επιβαλεται να φροντιζεις για την καθαριοτητα του.

Να Με ευχαριστεις για τις διασυνδεσεις μου την υψηλη τεχνολογια που διαθετω και τον ανθρωπο που εστειλα και εγκατεστησε τις καμερες στα δωματια και τους υπολοιπους χωρους του σπιτιου σου. Το ιντερνετ στην κυριολεξια πλεον μας ενωνει.”


Δεν ηξερε αν ειχε την αδεια να ψηλαφησει με τα ματια της τους τοιχους και τα ταβανια να ανακαλυψει τα “ματια” Του.

Δεν το εκανε.

Ενοιωθε ομως πλεον εκτεθημενη περισσοτερο κι απ' τα ονειρα της.

Επρεπε να μαθει να ζει με ενα καινουριο τροπο που χωρις να τον γνωριζει τον ειχε, με τη θεληση της επιλεξει και ετρεμε διπλά γι αυτο.


Ακολουθησε τα τελετουργικα κλεισιματος και απαντησης εκλεισε το ροζ φακελο με τη μυροδια του χαρτιου στο προσωπο και τα χειλη της, επεστρεψε στη θεση Nadu και εμεινε εκει για πολλη πολλη ωρα.

 

Ενας παραξενος ηχος σαν να ανοιξε μονο του το ραδιοφωνο με παρασιτα, σαν να μην ειναι η βελονα ακριβως πανω στο σταθμο, την εκανε να νοιωσει τα νεφρα της περισσοτερο απο το σφιξιμο γυρω τους.


Mολις ρυθμιστηκε ο θορυβος ακουστηκε Εκεινος:


“- ΑΥΡΙΟ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΘΑ ΚΑΡΦΩΣΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΚΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΣΤΗΘΕΙΣ:


ΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΗΘΙΣΕ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ:”


... σιωπη...



“...ΕΤΟΙΜΗ!


...ΓΡΑΦΕ!”



...”- ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.


ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΣΑΣ.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΗΚΩ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΩ ΣΤΙΣ ΟΘOΝΕΣ ΣΑΣ.


ΕΙΜΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ .

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΥΛΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΣΗΣ ΜΟΥ.


ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ, ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΣΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΕΠΟΠΤΕΥΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.


Η ΟΠΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΗ. Η ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΩΝ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΣΗ Η ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΟΥ.


Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΑΝΗΚΩ.
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕΜΙΑΣ ΣΑΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΕΜΙΑΣ ΣΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΤΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ..

Η ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΑΣ, ΜΕ ΒΕΒΑΙΩΣΕ, ΠΩΣ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.


ΕΧΩ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΠΩΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΩ, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ, ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ.


ΕΧΩ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΥΠΗΡΕΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΩ.


ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΧΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ, ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΜΟΥ.

Η ΥΠΑΚΟΗ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ .


Η ΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΤΑ ΜΟΥ.

ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΩ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΑΣ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕ ΖΗΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΘΥΜΙΑ.

Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΙΑΣ ΜΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥΣ ΣΑΣ.


ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΩ ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΣΤΗΝ

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΛΕΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΔΕΧΘΕΙ ΓΙΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ


Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΝΕΥΜΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΟΥ.




ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΥΠΟΣΤΩ ΤΙΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΧΡΗΣΤΗ ΜΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΩ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΟΡΕΑ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΑΣ.”

 

...ακόμα και έτσι, είναι καλύτερη ιστορία αγάπης από τα twilight

 

Ιστορια αγαπης ;
Πολλα υποσχομενη η υποτακτικη;
Αξιος των συνθηκων ο κυριαρχος;

Τι θελει να πει ο ποιητης;!


Συνχαρητηρια για τον κοπο και τον χρονο σε καποιες στιγμες ηταν απολαυστικο!

 

0116 by sw posted Apr 20, 2010 at 11:55 PM

Ενα παρομοιο περιβαλλον μ' αυτο.
Μπορεις να φαντασθεις;

 

Και πολλα περισσοτερα,βιωματικη η ιστορια ;
Την καλημερα μου

 

Οχι !
Μυθοπλασια (φυσικα)
Καλημερα κι απο μενα

 

Θελεις να μοιραστεις μαζι μας ποιες στιγμες απολαυσες;