Desecration, Part A...a mixture of inspiration and felt senses...

Απο τη μία λοιπόν τον βλέπουμε να την απελευθερώνει απο τη διαδικασία του βαψίματος και την επιλογη αξεσουαρ κτλ ωστε να είναι άνετη και χαλαρή...κι απο την αλλη την δεσμεύει στην διαδικασία αποτρίχωσης και στα 17ποντα ωστε να την βασανίσει με την τακουνοστασία ωρών.

Άβυσσος η ψυχή του Μάστερ

 

Προβαίνεις σε βιαστικά συμπεράσματα θα έλεγα, περίμενε να δεις πως θα εξελιχθεί αφ΄ενός, δεν ξέρεις καθόλου ποια είναι τα κίνητρά Του, αφ΄ετέρου ποιος μίλησε για Μάστερ?
ΥΓ Δεν είναι blog του Λειβαδίτη εδώ, ούτε το fb της Δημουλίδου, να το αναλύσουμε και να το κάψουμε πριν το δημοσιεύσουμε, πριν καν το γράψουμε, οκ? 

 

θέλουμε Part B σύντομα παρακαλώ  

 

θα είναι τυχαίο τότε το κεφαλαίο στο του,εφόσον δεν είναι Μαστερ

κάψιμο μια ερώτηση?μάλιστα....

 

κάψιμο μια ερώτηση?μάλιστα....[/QUOTE]

Είμαστε στο bdsm literature να σου θυμίσω, όχι στο bdsm discussion, έτσι για να σου λυθεί και η απορία σχετικά με τις ερωτήσεις...Και ναι, το καίμε, θα μου επιτρέψεις κιόλας ε? 

 

οκ.silencio.

 

Είδες προσφορές;; Είδες;;  
Αυτό το παιδί ο @thief σε σκλαβώνει με την προθυμία του  

 

Χρωστώντας μια συνέχεια λοιπόν...

Η b εισέβαλε σαν σίφουνας στο υπόγειο, μετά από δύο ώρες περίπου.
Ο S είχε στείλει φωτογραφίες της Χ στο viber για να θριαμβολογήσει για τα κατορθώματά του. Μέχρι που συνειδητοποίησε ότι είχε λιποθυμήσει και όσο και να προσπαθούσε, δεν μπορούσε να την συνεφέρει κανονικά. Όπως πάντα, έστειλε μνμ στην b.
Τι μαλάκας, Θεέ μου!
Όσο μαγεμένη και να είναι μία γυναίκα βρε παπάρα, δεν μπορεί να φερθεί ένας νορμάλ άνθρωπος έτσι. Η X εργαζόταν, είχε σπίτι και σύζυγο και δύο μεγάλα παιδιά, πως θα εμφανιζόταν στο σπίτι της μετά από όλα αυτά?
Κι άντε, τα κοψίματα και οι αμυχές, πες ότι μπορούσε να τα κρύψει, με την μελανιά στο πρόσωπο τι θα έκανε?
Τον είχε βαρεθεί πραγματικά η b, μετά από τόσο καιρό, πάντα έκανε του κεφαλιού του, στον βωμό της καύλας του, συνήθως έχοντας πιει, ή καπνίσει χασίς.
Ήταν καιρός τώρα, που πραγματικά δεν τον άντεχε. Κάποτε παρασυρόταν κι αυτή μαζί του και θέλοντας να συμβαδίσουν, τον συντρόφευε τόσο στις κραιπάλες, όσο και στα γαμοδαρσίματα.
Την X την είχε ψαρέψει η ίδια η b στα συνήθη λημέρια της, της άρεσε το στήσιμό της, τόσο το σωματικό, όσο και το ψυχικό.
Την γνώρισε και έπαιξε μαζί της ερωτικά, της άρεσε πολύ το μυαλό και το νεανικό της κορμί, δοκίμασε μερικά απλοϊκά πράγματα μαζί της, προτού βάλει και τον S στο παιχνίδι. S, όπως λέμε ass, για την ακρίβεια my ass, ο οποίος ζούσε στην καρακοσμάρα του, βυθισμένος στις ονειροφαντασίες Κυριαρχίας και τις εκλάμψεις της ανδρικής του κλιμακτηρίου.
Γαμιόλης από τους λίγους, αμετροεπής και άνιωθος, λογικά, στην ηλικία του, τραβούσε ζόρι να βρει ''θύματα'' πλέον. Όσες τον ήξεραν τον απέφευγαν και οι καινούριες δεν τον πλησίαζαν λόγω του μπρουτάλ χαρακτήρα του, ξέρετε, εκείνο το μπρουτάλ που απωθεί, το εγωλαγνικό.
Η ιστορία με την Χ επιβεβαίωσε απλά αυτό που θα΄πρεπε να είχε πάρει χαμπάρι καιρό πριν.
Ο S ήταν τροχοπέδη στην εξέλιξή της, παντοιοτρόπως. Γιατί ήταν μαζί του?
Καλή ερώτηση, μάλλον γιατί κάπως, κάπου, κάποτε, τον είχε ερωτευτεί.
Το κάρμα είναι όντως μεγάλη πουτάνα, είχε αμαρτίες η b να ξεχρεώσει και κάπως έτσι ''φορτώθηκε'' τον μαλάκα για μία πενταετία περίπου.
Για συναισθήματα, ούτε λόγος.
Κάτι σαθρές εξαρτήσεις, κι από καύλες, είχαν τελειώσει και στους δύο από καιρό.
Μία υποκατάσταση είχε επέλθει, καθώς η b, λόγω πληθώρας προσφορών, τον προμήθευε με ''φρέσκο κρέας'', καθώς αυτός, ποτέ δεν χόρταινε.
Στο προκείμενο λοιπόν, τα είχε πάρει τόσο άσχημα στο κρανίο με την περίπτωση της X και τον τρόπο που της φέρθηκε από τη μία κι από την άλλη, την ακατανόητη δική της στάση, που τον κοιτούσε στα μάτια σαν τον Ιησού Χριστού και καθόταν και υπέμενε τα πάντα για να του αποδείξει κάτι, ένας Θεός, κυριολεκτικά ξέρει τι.
Μόνο που τώρα, που την είδε ημιλιπόθυμη και μπλαβιασμένη, δεν ήξερε πραγματικά τι έπρεπε να κάνει. Το μόνο βέβαιο ήταν, πως δεν έπρεπε να μείνει δεμένη μέσα στο κρύο και υγρό υπόγειο.
Την έλυσε, την τύλιξε με μία κουβέρτα και με την βοήθεια -αναπόφευκτα- του S, την ανεβάσανε επάνω, στην γκαρσονιέρα του ισογείου, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κελάρι.
Του ζήτησε να την βάλουν στο κρεβάτι και τον κοίταξε με τόσο άγριο ύφος όταν του είπε:
_Eπειδή η παρουσία σου στον χώρο με εκνευρίζει απίστευτα, τι θα έλεγες να τσακιζόσουν να έφευγες και να μην εμφανιζόσουν μέχρι αύριο που θα έχουμε φύγει?
Την κοίταξε λοξά, αγριεμένος, αλλά έσκυψε το κεφάλι και πήρε το μπουφάν του βιαστικά, ενώ έφτυσε σχεδόν μέσα από τα δόντια του:
_Δεν θα γυρίσω, αλλά κι εσύ, να φροντίσεις να μην είναι εδώ μέχρι αύριο, βρες τρόπο, κάντην καλά και στείλτην σπίτι της, στον μαλάκα της, εν ανάγκη φτιάξτε μία ιστορία, αρκεί να μην έχουμε μπλεξίματα. Ο παπάρας είναι δικηγόρος και όσο μαλάκας κι αν είναι, αν υποψιαστεί τι έχει γίνει, την γαμήσαμε.
_Δεν την ''γαμήσαμε''. Την Γάμησες!
Προφανώς φώναζε πλέον, γιατί η αμετροέπειά του, τής είχε ανάψει τα λαμπάκια.
_Μην ξεχνάς πως εσύ την ψάρεψες, μην ξεχνάς, πως στον δικό σου χώρο γίνονται όλα. Σταμάτα να το παίζεις υπεράνω και οσία Μαρία, γιατί είσαι μπλεγμένη στα σκατά, όσο κι εγώ. Κανόνισε λοιπόν, να τελειώσει αυτό, όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και για τους δύο.
_Και αυτή? Στ΄αρχίδια σου προφανώς. Ποιος ο λόγος να το χοντρύνεις το παιχνίδι? Αφού η γυναίκα ήταν άσχετη με όλα αυτά. Απλά την πάτησε μαζί σου και σε ακολούθησε. Είχες την ευθύνη να κρατήσεις το μέτρο, σε όλα. Πέρα από τα κοψίματα, τα αιματώματα, τις χαρακιές, το σημάδι στην κοιλιά, τους κρίκους στο μουνί της, της άνοιξες τον κώλο στα δύο, μα πόσο αρχίδι είσαι τελικά? Πόσο κτήνος? Τι δουλειά έχω εγώ με σένα, μου λες?
_Το γούσταρε το πουτανάκι, έπρεπε να δεις πως καθόταν, αμίλητη και υπέμενε τα πάντα. Βλέφαρο δεν κούνησε. Στο κάτω-κάτω, θα μπορούσε να μου πει να σταματήσω, έτσι δεν είναι?
_Είσαι τόσο μαλάκας, που αρνούμαι να συνεχίσω την συζήτηση. Αυτή είναι τσιμπημένη βρε αρχίδι, και προφανώς σε subspace, εσύ τι ρόλο βαράς σε όλο αυτό? Να κάνεις τον Αφέντη σε κάθε άσχετη? Να την αφήσεις λιπόθυμη μετά από όλα αυτά και να περιμένεις να έρθω εγώ για να την λύσεις? Εσύ παιδάκι μου δεν είσαι σαδιστής, απλά ανεγκέφαλος είσαι. Σκατά στα μούτρα σου, κτήνος! Εξαφανίσου, χάσου από τα μάτια μου και καλά θα κάνεις να μην ξαναεμφανιστείς. Ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε ποτέ! Γιατί θα ξαμολύσω τα δικά μου τα σκυλιά και δεν θα σου μείνει παΐδι για παΐδι. Τα κουρέλια σου, θα τα μαζέψω και θα στα στείλω στην τρώγλη σου μία των ημερών.
Φτάνει πια, δεν θέλω να έχω καμία σχέση με την πάρτη σου!
Ανεγκέφαλε σκατόψυχε! Τελειώσαμε. Μεταβολή και τον πούλο. ΤΩΡΑ!!!!

Έμεινε για μερικά δευτερόλεπτα αποσβολωμένος να την κοιτά και να μην πιστεύει στ΄αυτιά του. Από την άλλη, ήξερε, πως δεν μπορούσε να κάνει και κάτι, τουλάχιστον όχι όσο αυτήν ήταν εν βρασμώ, ήταν πολύ αποφασισμένη γυναίκα, κατά πάσα πιθανότητα τα δικά της αρχίδια ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα δικά του και ήταν πολύ δυνατή, σωματικά και ψυχικά και στην προκειμένη περίπτωση, ήξερε καλά, πως την είχε εντελώς χεσμένη την φωλιά του. Συν το γεγονός πως η b είχε φιλίες με κάθε λογής άτομα του υποκόσμου, μπράβους, πρώην μισθοφόρους, όλοι την αγαπούσαν και την προστάτευαν την b που δεν μασούσε σχετικά με το τι ήταν ο άλλος. Επειδή λοιπόν ο S τα ήξερε όλα αυτά, τα δίμετρα ντούκια που εμφανίζονταν σε ανύποπτες στιγμές φέρνοντας πεσκέσια και φιλώντας το χέρι της ''Κυρίας b'', δεν ήθελε επ΄ουδενί, να ανοίξει ένα τέτοιο κουτί της Πανδώρας. Θα σκεφτόταν αργότερα τι θα έκανε. Το περίμενε να σκάσει οσονούπω, καθώς το ντεκαυλέ της b δεν του περνούσε απαρατήρητο μέχρι εκείνη την στιγμή και ήξερε πως αυτή η γυναίκα δεν θα έμενε εσαεί με κάποιον που δεν τον γουστάρει πια, αλλά ροκάνιζε τον χρόνο, προσπαθώντας απλά να συντηρήσει την σχέση αυτή, για καθαρά οφελιμιστικούς λόγους.
Αυτή τον στήριζε, όλο αυτό το διάστημα, με κάθε τρόπο που μπορούσε, στην αρχή με την φιλοδοξία να τον αλλάξει, όπως όλες τους και στην συνέχεια λόγω μίας ακατανόητης συνήθειας που δένει τους ανθρώπους (αν και για μερικούς ο όρος άνθρωπος χρησιμοποιείται καταχρηστικά).
Σε δύο λεπτά, ο S είχε τσακιστεί και είχε φύγει από την γκαρσονιέρα-dungeon.
Η b σκεφτόταν τις κινήσεις της, ενώ ταυτόχρονα, καθάριζε το σώμα της έρμης της Χ με αντισηπτικά μαντιλάκια και την τύλιγε με κουβέρτες να μην πάθει καμιά υποθερμία.
Τηλεφώνησε στην K, την νοσηλεύτρια φίλη της και τής είπε τι είχε συμβεί πάνω κάτω.
Η Κ ήταν της απολύτου εμπιστοσύνης της, οπότε την διαβεβαίωσε ότι σε μία ώρα περίπου που τελείωνε την βάρδιά της θα βρισκόταν εκεί με όλα τα απαραίτητα.
Έκλεισε το τηλέφωνο.
Πως τα είχε κάνει τόσο χάλια όλα?
Πως είχε εμπλακεί σε αυτήν την κατάντια?
Αντί να της δίνει χαρά όλο αυτό, αντί να την εξιτάρει και να την ανεβάζει, την δεδομένη χρονική στιγμή την έκανε να αισθάνεται σαν να είναι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου.
Πέρασαν μερικά λεπτά που το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να εύχεται να μην είχε συμβεί κάτι πιο σοβαρό από τα επιφανειακά τραύματα της Χ.
Την κοίταξε με τρυφερότητα, ενώ σιγά-σιγά άνοιγε τα μάτια της, προσπαθώντας να ανακτήσει τις αισθήσεις της.
_Που είναι? Έφυγε? Την ρώτησε μισο-τρομαγμένη, μισο-απογοητευμένη.
Δεν ήξερε κι αυτή τι ήθελε, πραγματικά, ήταν σε μία κατάσταση μετατραυματικού σοκ.
Έσκυψε και της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά.
_Έφυγε, τώρα είμαστε οι δυό μας. Προσπάθησε να ηρεμήσεις λίγο και πες μου τι είπες στον άνδρα σου γι απόψε προτού φύγεις από το σπίτι, για να δούμε πόσο χρόνο έχουμε.
_Δεν του μίλησα. Είχε meeting σε μία εταιρία που παρέχει νομικές συμβουλές, ή τουλάχιστον έτσι μου είπε, του έστειλα ένα sms που του είπα πως θα πάω με την αδερφή μου στο εξοχικό της στην Τζια για το σαββατοκύριακο. Με την αδερφή μου έτσι κι αλλιώς δεν μιλάνε, μετά το θέμα της διαθήκης της μαμάς. Δεν ρωτάει, το πολύ-πολύ να με πάρει ένα τηλέφωνο αύριο για το τυπικό του πράγματος.
_Εντάξει, αυτό είναι παρήγορο. Πως νιώθεις?
_Πονάω. Παντού. Δεν ξέρω. Πόση ώρα ήμουν έτσι?
_Κάμποση. Μην στεναχωριέσαι. Εφόσον δεν έχεις πίεση χρόνου, όλα θα τα φτιάξουμε.
_b?
_Nαι κοριτσάκι μου...
_Μην φύγεις, σε παρακαλώ, κράτα με, σε θέλω εδώ στο πλάι μου, δεν ξέρω τι μού συνέβη πραγματικά.
_Μην στεναχωριέσαι ματάκια μου, δεν θα το κουνήσω από δω. Σε λίγο θα έρθει και η Κ να δει αν χρειάζεσαι κάτι περισσότερο που μπορεί να αξιολογήσει καλύτερα την κατάσταση. Πήρα την πρωτοβουλία, ελπίζω να μην σε πειράζει.
_Ντρέπομαι που θα με δει σε αυτό το χάλι.
_Να μην ντρέπεσαι καθόλου. Η Κ είναι του χώρου και εξαιρετικά εχέμυθη. Είμαστε φίλες χρόνια. Αλλιώς δεν θα την κουβαλούσα εδώ μέσα στη νύχτα. Κλείσε τα ματάκια σου να ξεκουραστείς μερικά λεπτά ακόμη. Πάω να φτιάξω ένα τσάι...