The 50 Secretaries of O

Οι '50' προωθει το πρότυπο ενος φτασμένου οικονομικά και προβαλλει ΄δηθενια', κατα τη γνωμη μου. και άλλωστε δεν ειναι αναγκη να γραφει κανεις 'τουβλα' βιβλια για να αφηγηθει μια ιστορια [καθοτι δεν προκειται για λογοτεχνια, παλι κατα τη γνωμη μου]

 

Η πουτανα η Σταχτοπούτα τα φταίει όλα... όχι δικό μου ... της Λιλή Ζωηράφου...
Βάλε και μια δόση κινκυ σεξ, όχι bdsm, και η συνταγή έδεσε...
Αρλεκιν πολυτελείας !!!
Το τι ακολούθησε όμως αυτών των βιβλίων και πόσες καταπιεσμένες νοικοκυρές άρχισαν να ψάχνουν τον Mr Gray και παράτησαν οικογένειες ... αυτό είναι θέμα προς συζήτηση ....
όπως επίσης το ότι αυξήθηκαν οι κλήσεις στην πυροσβεστική και αστυνομία, μετά τα βιβλία, για να λύσουν άντρες και γυναίκες από τις χειροπέδες ... που δεν είχαν ιδέα πως χρησιμοποιούνται!!!!
Που σημαίνει ότι κάποια νεύρα χτύπησαν τα βιβλία... και η αναφορά στο lifestyle...

 

Ειλικρινά, το μόνο θετικό που βρίσκω στην ταινία είναι ότι στάθηκε αφορμή για ένα Θάψε το σενάριο του Mikeius και Μαλιάτση, που ομολογουμένως δεν είναι και πολύ.

Τα δε βιβλία: γράφτηκαν ως fan fiction εμπνευσμένα απο το Twilight [sic], είναι κακογραμμένα, επαναληπτικά, αγνοούν παντελώς την ύπαρξη του συντακτικού. Κερασάκι, το τρίτο της σειράς τιτλοφορεί "Fifty shades freed", γιατί ο απέραντος έρωτας από/προς την κορασιδα απελευθερώνει επιτέλους τον γκρι κύριο από τις ανωμαλίες του. Αχχχ <3

 

Όπως πολύ σωστά απάντησε ο vautrin μόνο σε βιβλία σαν και αυτά που ανέφερε θα βρεις κάποιος ουσία για το BDSM.

Βιβλία όπως οι 50 αποχρώσεις ή η Ιστορία της Ο κλπ, και οι σχετικές ταινίες, στοχεύουνε σε μία μαζική κατανάλωση και δεν μπορούν να έχουν ουσία.

Οι 50 αποχρώσεις, σε κάποιο σημείο που μιλά ο Ψυχολόγος, δίνουν το μήνυμα ότι δεν θεωρείται σήμερα το BDSM διαταραχή κλπ., αλλά παρουσίασε τους ήρωες με ψυχολογικά προβλήματα κλπ., - τελικά καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Όμως, για τις 50 αποχρώσεις, με δεδομένο ότι στην κοινή γνώμη υπάρχει μεγάλη προκατάληψη για το BDSM, νομίζω ότι το βιβλίο έσπασε σε μεγάλο βαθμό ένα μέρος από αυτήν την προκατάληψη και θεωρώ θετικό στοιχείο την έκδοσή του.

Έχω ακόμη και την υπόνοια ότι η συγγραφέας των 50 αποχρώσεων μπορεί και να αυτολογοκρίθηκε συνειδητά προκειμένου να περάσει κάποιο θετικό μήνυμα σε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσε.

Δεν γνωρίζω τι θα συνέβαινε εάν κάποιος έγραφε ένα βιβλίο για έναν αληθινό Ηδονιστή/Ηδονίστρια και Λιμπερτίνο/Λιμπερτίνα και διηγούνταν πώς αυτοί ακολουθώντας την φυσική τους τάση, βρήκαν μέσα από αυτήν την τάση την ευημερία, (όπως ο Ντε Σαντ στο σχετικό βιβλίο) και πως θα το αντιμετώπιζε το σύστημα το βιβλίο αυτό, και εάν το μήνυμα θα μπορούσε να περάσει.

Ακολούθησε την πεπατημένη, την οδό του θεραπευτικού BDSM, η οποία είναι και της μόδας στην Αμερική σε κύκλους ψυχολόγων, η οποία όμως δεν λέει ότι το BDSM θεραπεύει, κάτι σαν υποκατάστατο του prozac, λέει ότι πρόσωπα που έχουν μια τέτοια ερωτική επιλογή τελικά βιώνουν μεγαλύτερο άρχος και πίεση αν επιλέξουν μία vanilla σχέση και την αγνοήσουν αυτήν την ερωτική επιλογή, παρά αν την ακολουθήσουν, βάζοντας όμως κάποια «ειδικά» όρια. (συμβουλευτική από ψυχολόγο κλπ.)

Σε κάθε περίπτωση βέβαια ακολουθήθηκαν οι γνωστές εμπορικές συνταγές για την επιτυχία και βέβαια ο σκοπός ήταν το κέρδος.

 

50 αποχρώσεις... bdsm? !!!!
Η γνώμη μου είναι πως ναι... ο Γκρέυ είναι πολύ όμορφος άντρας... Αυτά.....!!!

Η ταινία αδιάφορη... όμως η μουσική είναι τέλεια!!!! το ost της ταινίας το έχω ακούσει άπειρες φορές και το έχω λατρέψει!

Το βιβλίο αν και διάβασα το αγγλικό δεν μου έκανε κλικ... ήταν σαν ένα πιο πικάντικο άρλεκιν! Νομίζω πως το τέταρτο της σειράς θα είναι πιο ενδιαφέρον αν και δεν έχω μπει στην διαδικασία να το κατεβάσω για να το διαβάσω....

Η άλλη ταινία με τον κύριο Γκρέυ.... εντελώς αδιάφορη... περίμενα πολύ περισσότερα ίσως είχα ακουσει και πολλά... αλλά δεν.... νομίζω πως παρουσιάζουν τον χώρο σαν κάτι άρρωστο και δεν ξέρω αν μ' αρέσει αυτό...

(τα παραπάνω είναι προσωπική μου άποψη πριν πέσουν τα κοράκια)

 

Το salo είναι μια ταινία "έπος" ενάντια στον φασισμό.

Υπό αυτή την έννοια σχετίζεται με το Bdsm καθότι φασίστες και bdsm δεν είναι δυνατόν να σχετίζονται.

Κανείς φασίστας, φοβικός, εθνίκι βλαμμένο, δεν έχει χώρο στο bdsm...

 

Συμφωνώ για το "Η Γραμματέας", το βρήκα εξαιρετικό. Δεν θα τοποθετηθώ για τις 50 μιας και την γνώμη μου την ξέρεις (πολύ χλιαρό από άποψης περιεχομένου, μάλλον εστίαζε σε κοινό αποτελούμενο από 17χρονες και γεροντοκόρες) όμως με το βιβλίο δεν είχα καμία επαφή.

Μου άρεσε ο υβριδικός τίτλος του thread dearie.

 

δεν διαφωνώ πουθενά....
απλά δεν βρίσκω πουθενά συσχετισμό.
κατά την γνώμη μου κανένας φανατικός (με οποιοδήποτε φανατισμό δεν έχει σημασία για εμένα) δεν θα έπρεπε να ασχολείται με το bdsm....
ο φανατισμός είναι επικίνδυνος από όλες τις απόψεις....

 

Παρόλα τα σωστά που σημειώνεις οι "120 μέρες των Σοδόμων" του Ντε Σαντ καθώς και η αντίστοιχη ταινία "Σαλό" του Παζολίνι αποτελούν σημαντική πυγή φαντασιώσεων.

Το σίγουρο είναι ότι για τους ηθοποιούς υπήρξαν οι ssc προϋποθέσεις.

Έχει γούστο να πιστεύεις ότι τα κάνανε όλα αυτά στ΄αλήθεια.  

 

Μα δεν είναι και κάπως αυτονόητο;
Σε μια κοινωνία που ακόμα κατακλύζεται από ταμπού, θεωρεί ανωμαλία κάθε τι διαφορετικό, δεν είναι λογικό να γίνεται αυτή η σύνδεση;  

 

οχι δεν το θεωρώ αυτονόητο...
το θεωρώ έλλειψη ενημέρωσης και αδιαφορία για την προσωπική προσβολή του κάθε έναν από εμάς.

 

Τι εννοείται ο οποιοσδήποτε φανατισμός;

Προσωπικά λέω τα πράγματα με το όνομα τους...

Γιατί ρίχνετε ομίχλη;

Έχετε να ονοματίσετε κάτι άλλο ως φανατισμό;