Θέλω την άποψη σας

Βρίσκομαι στην αρχή μιας σχέσης.Φαινομενικά δεν υπάρχει
κάτι στραβό και από τη μεριά της είναι ένα άτομο που μπορώ
να συνεννοηθώ.Είναι ελεύθερη σχέση και δε με χαλάει καθόλου.
Εδώ και λίγες ημέρες όμως με απασχολεί ένα παράξενο συναίσθημα
άρνησης να τη δω και να της μιλήσω.Αισθάνομαι αφόρητη πίεση όταν
μου λέει να βρεθούμε και ενώ χαίρομαι όταν τη βλέπω και είμαστε μαζί,
η διαδικασία μέχρι να βρεθούμε μου βγάζει μια τάση να της το ακυρώσω

Πριν με κατηγορήσει κάποιος θα ήθελα να πω ότι δεν είναι η πρώτη φορά
που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.Τα τελευταία χρόνια με οποιαδήποτε πήγαινα
να κάνω σχέση πάντα μου έβγαινε αυτό το ενοχλητικό συναίσθημα και το
χάλαγα το πράγμα μέσα στους πρώτους δυο μήνες περίπου.Ναι,είναι ένα
αυτοκαταστροφικό στοιχείο του εαυτού μου και γνωρίζω ακριβώς από τι το
απέκτησα

Το θέμα μου είναι,να τελειώσω το πράγμα εδώ με τη συγκεκριμένη κοπέλα?Έχετε
αισθανθεί ποτέ αυτή την τάση απομονωτισμού και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα?
Υπάρχει περίπτωση να μην είμαι ερωτευμένος μαζί της,ή να μην την ήθελα ποτέ και όλο
αυτό αρχικά να ήταν ένας ενθουσιασμός και να μου πέρασε?Αν έχετε ξεπεράσει κάτι παρόμοιο
πείτε μου καμιά πρόταση να προχωρήσω και εγώ γιατί αισθάνομαι άσχημα να διώχνω ανθρώπους
που ενδιαφέρονται για εμένα

 

Τα πράγματα είναι πολύ απλά switch μου. Εσύ τι θέλεις; Όχι από την συγκεκριμένη μανδάμ αλλά από εσένα γενικότερα... Η μανδάμ αύριο μπορεί να είναι προ-μανδάμ, εσύ πρέπει να ισορροπήσεις τα θέλω σου...  

 

Θα ήθελα να ανυπομωνώ να την δω και όχι να αισθάνομαι αυτό το αφόρητο αίσθημα πίεσης.Δεν είναι σεξουαλικό το θέμα που έχω
μαζί της,γιατί σε ό,τι αφορά το bdsm τα βρίσκουμε.Απλά νιώθω ότι κάτι μου λείπει και δε γνωρίζω τι είναι αυτό.Καμιά τα τελευταία
χρόνια δε μου συμπληρώνει αυτό το κομμάτι του εαυτού μου και αφού δεν ξέρω τι είναι δε μπορώ να ψάξω και που να το βρω

 

"και θέλω και δεν θέλω"
"μιά χαρά είναι αλλά φοβάμαι να πάω"
"τι θέλει από μένα;"
"ρε μήπως αλλάξει αυτός ο ολωσδιόλου τέλειος (ε, χμ, εύθραυστος) εαυτός μου;"

το κλειδί μου φαίνεται δεν είναι στο "καμμιά", αλλά στο "αφού δεν ξέρω".
με κάθε επιφύλαξη

 

Το εχω περασει το συγκεκριμένο στάδιο. Οταν βρεις το κατάλληλο άτομο, δεν θα εχεις κανεναν ενδοιασμό. Θα ειναι ολα τοσο φυσικα που ουτε καν θα σου βγει η ταση φυγης.

Προφανως ηταν ενθουσιασμος, ίσως το ενδιαφέρον από πλευράς της σου ανεβαζε την αυτοπεποίθησή, ισως ισως ισως.... Πολλα πραγματα.

Η γνωμη μου ή πρέπει να το προσπαθησεις για να δεις τι ακριβώς συμβαίνει ή να εισαι ξεκαθαρος μαζι της. Να της εξηγησεις επακριβως τι συμβαίνει, ωστε να εχει κ αυτη closure.

Εύχομαι οτι γινει να ειναι για καλο σου.

 

Εγώ μάλλον ένα έχω να πω.
Ότι αυτό που πάντα σου λείπει δε μπορεί να στο δώσει κανείς. Εσύ όταν είσαι έτοιμος θα το δώσεις στον εαυτό σου και τοτε θα μπορείς να έχεις connection πραγματικό με κάποια. Όλοι ψάχνουμε κάποιον να μας γεμίσει τα κενά και να φύγει ο πόνος και ενθουσιαζομαστε, παθιαζομαστε με αυτόν γιατί όντως κάτι υπάρχει, αλλά, είναι και η ελπίδα της ευτυχίας μας και ίσως ο φόβος να δούμε ότι πραγματικά δεν είμαστε έτοιμοι να συνάψουμε πραγματική σχέση αλλά να μείνουμε μόνοι μας και να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας.
Και αν σημαίνει κάτι για σένα αυτός ο άνθρωπος και δε θες να χάσεις την επικοινωνία ίσως θα έπρεπε να εκφράσεις αυτό που νιώθεις και να δεις τι θα γίνει.
Αυτό δεν είναι πραγματική σχέση, σου ανοιγομαι και σου δίνω την ευκαιρία να διαλέξεις αν θέλεις?
Υ.Γ Κάποια που τα έχει κάνει σκατα  

 

Η αιτια ειναι ισως πιο βσθεια.
Σα να υπαρχει ενα pattern, ενα μοτιβο στη συμπεριφιρα σου, πιθανοτατα υποσυνειδητο, που επαναλαμβανετα με ακριβεια ι σε καθε σου νεα σχεση. Αν συμβαινει κατι τετοιο, το μοτιβο αυτο θα ειναι σαν παγοβουνο, ορατο μονο ενα μικρο μερος του που βγαινει στην επιφανεια, και που πολυ δυσκολα θα μπορεσεις μονος σου να βρεις.

Σε τετοιαπεριπτωση ειναι φυσικο το να μη μπορεις να συνειδητοποιησεις το γιατι συμπεριφερεσαι ετσι.
Και δεν θα εχει να κανει τοσο με την κοπελα αλλα κυριως με σενα.


Ισως χρειαστει να μιλησεις σε εναν ειδικο για να σε βοηθησει να καταλαβεις αυτο το γιατι, αν εχει επαναληφθει αρκετες φορες και εφοσον δεν μπορεις να βγαλεις ακρη μονος σου.

 

κάποιοι άνθρωποι μόλις κατακτήσουν αυτό
που τους ενδιαφέρει, χάνουν κάθε ενδιαφέρον
ίσως ανήκεις σε αυτούς  

 

Ισχύει συχνά. Επίσης κάποιοι άλλοι αισθάνονται άβολα και ευάλωτοι όταν νοιώσουν ότι κάποιος άλλος τους ενδιαφέρει πάρα πολύ, σαν να φοβούνται να ζήσουν το αχαρτογράφητο του έντονου ενδιαφέροντος που πηγάζει φυσικά από μέσα, οπότε σηκώνουν αντανακλαστικά άμυνες.

Μπορεί να είναι και αυτό. Ποιος να ξέρει?

 

Φίλε συν-φορίτη,

αρχικά το πρόβλημα που αναφέρεις, δεν είναι αυτό καθαυτό το πρόβλημα,
αλλά οι συνέπειες ενός προβλήματος που δεν έχεις εστιάσει.
Είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Αυτό που περιγράφεις, αφενός δεν είναι τόσο σπάνιο,
αλλά πρόβλημα της πλειονότητας, εσύ απλά έχεις εντοπίσει ένα θέμα,
πράγμα το οποίο είναι θετικό βήμα.

Η ανασφάλεια που νοιώθεις, η ανωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τα πράγματα,
δεν σε δυσκολεύουν μόνο στις προσωπικές πτυχές της ζωής σου,
αλλά και σε άλλους τομείς, όπως δουλεία, φίλοι, κοινωνία κτλ.

Κατ’ εμέ, οφείλεις, να πάρεις αποστάσεις, να απομακρυνθείς, να αποστασιοποιηθείς,
ώστε να κάνεις έναν εσωτερικό διάλογο, να δεις τι είσαι, τι θέλεις,
να ανακαλύψεις ξανά και επί της ουσίας τον εαυτό σου.
Και τότε, αφού νοιώσεις μια κάποια σιγουριά και ασφάλεια, επιστρέφεις στον στίβο.

Επί τω πρακτέων, εάν πρόκειται να κάτσεις στην σχέση
που αναφέρεις δεν χρειάζεται να αναφέρεις τίποτα.
Το να το αναφέρεις, είναι σαν να κάνεις πάσα τις ευθύνες,
οπότε τρέφεις τις ανασφάλειες σου και την ανωριμότητα σου, δεν κερδίζεις απολύτως τίποτα.
Εάν όμως αποχωρήσεις, οφείλεις να κάνεις μια κουβέντα να γνωρίζει το τι και το γιατί.


ΥΓ, ελπίζω να μην εισέπραξες αρνητικά τους όρους ανασφάλεια και ανωριμότητα, όλοι έτσι είμαστε.

 

Όπως είπαν και οι άνεργοι ψυχολόγοι παραπάνω, το θέμα το έχεις μαζί σου, σηκώνεις ένα τοίχος και αυτό αφορά κάτι που έγινε στο παρελθόν...

Η

δεν έχεις βρεί κάποια που να σε ενδιαφέρει πραγματικά, θα σου έλεγα να γνωρίσεις καλύτερα τις κοπέλες, να μιλάς περισσότερο μαζί τους, να κάνετε δραστηριότητες μαζί και να μην έχεις το κεφάλι σου κολλημένο στο κρεββάτι...

 

Από τί? Γιατί δε μας λές?

Αφού αποφάσισες να το θέσεις δημόσια, κάν' το ολοκληρωμένα.