Συνεδρίες...

50 τι 50 ; 50 ετων
Ζητω οι 50ρηδες
Για τον O. Wild νομιζω , τα 50 ειναι τα γηρατεια των νιατων αλλα και τα νιατα των γηρατειων.!!!

 

Σας ευχαριστώ θερμά για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας ! Ξέρω πόσο άχαρο είναι συνήθως να σχολιάζει κανείς κάτω από τέτοιες αναρτήσεις κι έτσι αισθάνομαι υποχρεωμένη έναντι όσων το έκαναν, ελπίζοντας να μου δοθεί σύντομα η ευκαιρία ν’ ανταποδώσω.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα σχόλια είν’ αυτά που ζωντανεύουν ένα thread, γι’ αυτό, από την πλευρά μου είναι πάντα ευπρόσδεκτη η κάθε μορφής κριτική.

Έγιναν και κάποιες -ίσως αναπόφευκτες, εκεί που έχουν έρθει πια τα πράγματα στο χώρο του βιβλίου- αναφορές στο «Grey». Δεν είμαι σε θέση να κρίνω εάν το κειμενάκι μου θυμίζει ή δεν θυμίζει «50 Αποχρώσεις», για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο της σειράς αυτής. Ούτε μία σελίδα. Ποτέ. Και δεν συμπεριλαμβάνεται στις βλέψεις μου κάτι τέτοιο. Εάν λοιπόν, παρ’ ελπίδα, δημιουργείται έστω και σ’ έναν αναγνώστη του κειμένου μου η αντικειμενική αίσθηση της ύπαρξης επιρροών από τη σειρά «Grey», τότε απλά έχω ατυχήσει, καθώς μόνο σαν στατιστική (α)πιθανότητα θα μπορούσα να δεχθώ οποιαδήποτε υφολογική ομοιότητα με ένα έργο (εντός η εκτός εισαγωγικών), το οποίο μου είναι τελείως άγνωστο.

 

Απαντώντας στον φίλο Cadpmpc, τον οποίον επίσης ευχαριστώ που μπήκε στον κόπο να διαβάσει υπομονετικά το κειμενάκι μου, έχω να σημειώσω τα εξής :

Πρώτον, ο Dupont πρέπει πάντα να είναι χρυσός και θα σε συμβούλευα να μη με ρωτήσεις γιατί, διότι εάν το κάνεις θα σου ζητήσω να απαντήσεις προηγουμένως εσύ στην ερώτηση «-γιατί οι Ducati πρέπει να είναι κόκκινες ;»


Δεύτερον, “Pilot”δεν είναι brand name, ούτως ωστε να περιλαμβάνεται στα «επώνυμα προϊόντα», όπου εκ παραδρομής το κατέταξες. Είναι απλά τύπος ρολογιού : Ένα μεγάλης διαμέτρου ρολόϊ, στρατιωτικών προδιαγραφών, με αντιμαγνητική θωράκιση και ευανάγνωστο μαύρο καντράν, που χρησίμευε στο να ξεστραβώνονται οι πιλότοι του Β΄ΠΠ όταν εν πτήσει ήθελαν να μάθουν εάν πχ θα προλάβουν να έχουν ολοκληρώσει τον βομβαρδισμό πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη σέντρα του τελικού Champions League.


Τρίτον, θα επιμείνω ότι η χρήση του ρήματος «κραδαίνω» στην προκειμένη περίπτωση είναι απολύτως δόκιμη και εννοιολογικά ακριβέστατη. Κανένα άλλο ρήμα της ελληνικής δεν θα μπορούσε να αποδώσει σαφέστερα και πιο περιφραστικάτην απειλή της καπνίστριας ηρωϊδας, διά της κίνησης του τσιγάρου της, ότι δεν το έχει σε τίποτε να πετάξει τη στάχτη της στο πάτωμα. Εάν, ωστόσο, μπορείς εσύ να βρεις έστω και ένα τέτοιο ρήμα, μετά χαράς θα το θέσω στο κείμενο, με την ταυτόχρονη παραχώρηση σε σένα ποσοστού 0,01% (διαπραγματεύσιμου) επί των συγγραφικών δικαιωμάτων μου.

Τέταρτον και τελειώνω (με την καλή έννοια !) : Η ηρωϊδα δείχνει (όντως) preppy, διότι έτσι πρέπει : Μην ξεχνάς ότι η κάθαρση του δράματος (λέμε τώρα !) έρχεται στο τέλος του κεφαλαίου με τη μορφή ενός περιποιημένου βρωμόξυλου. –Πώς θα σου φαινόταν, αλήθεια, εάν στη θέση της preppy σκύλας της ιστορίας μας –συγγνώμη, ιστορίας μου- υπήρχε μια καψερή λούμπεν κοπελίτσα δίχως στον ήλιο μοίρα ; -Θα σου άρεσε δηλαδή εσένα να κάτσει να τις φάει το ξενηστικωμένο, το ρακένδυτο το κοριτσάκι από τον κάθε Δόκτωρα Περίεργο, στα καλά του καθουμένου ; Εμένα πάντως δεν θα μ’ άρεσε καθόλου, για να σου πω την αλήθεια ! Γι’ αυτό λοιπόν –και για κάμποσους ακόμη λόγους- στη συγκεκριμένη ιστορία, η τύπισσα που καλείται ν’ αναμετρηθεί με τον Δόκτωρα Νο, οφείλει να είναι α) ορισμένης δυναμικής β) αντιπαθητική στο πλατύ (ξαναλέμε τώρα !) κοινό, σε τέτοιο βαθμό, ώστε κανείς να μην στενοχωρηθεί στο τέλος, όταν δηλαδή θα φάει τις ψιλές της από τον τρελλογιατρό...

Ντιν ! Τέλος πρώτου γύρου !

 

Προσωπικά με ευχαρίστησε ιδιαίτερα η ανάγνωση του κειμένου και καθόλου άχαρο δεν ήταν το να εκφράσω αυτό που ένιωσα.
Ως εκ τούτου η έννοια της υποχρέωσης δεν υφίσταται εν προκειμένω.

 

Θαυμάσιος τρόπος γραφής με πολλές ντρίπλες Ροναλντίνιο, αλλά έφαγες το αυτογκολ της τιμής στο πρόλογο και τον επίλογο.
Αλλά εντάξει. 4-1 νίκησες  

Γκουντ γορκ  

 

Θα συμφωνήσω σε αυτό αγαπητέ cad

 

Έχεις εν μέρει δίκιο καλέ μου Bumblebee, αλλά για δες εκεί τον βοηθό που το έχει σηκωμένο ! Το σημαιάκι του, λέω ! Δεν μετράει λοιπόν αυτό το αυτογκόλ. Είναι αλήθεια ότι η γράφουσα, με το κύρος που την διέπει, εγγυάται αντικειμενικότητα και ακρίβεια κατά την εξιστόρηση των γεγονότων, wie es eigentlich gewesen, που λέει κι ο Φον Ράνκε. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα παρεισφρήσουν στην αφήγηση και κάποιες λεπτές πινελιές της δημιουργού (οκέϋ, παραδέχομαι ότι σε κάποια σημεία, αντί για λεπτό πινέλο ίσως να χρησιμοποίησα μπατανόβουρτσα....)

 

Παει η Αλφα... Τσαμπα καυλωσαμε...

Πολύ ωραίο κατα τα άλλα... Keep writing  

 

Όταν κάποτε μού χάρισαν τον χρυσό Dupont, βίτσια κι αυτά, τον άλλαξα με τον ίδιο από ιρίδιο, από τα μικράτα μου θεωρούσα πως σερνικά με χρυσά λιλιά είναι επιεικώς συγκλονιστικοί μαλάκες, ενίοτε και σπάνιοι.
Το χρυσουλί σε σερνικά πράματα προκύπτει είτε εκ χρήσεως είτε ως διακριτική λεπτομέρεια για σχεδιαστικούς λόγους (χρυσό κουρδιστήρι σε ρολόγια, κλιπ σε πένα, ρόδα σε αναπτήρα κλπ)...
Επιπροσθέτως είμαι κακός καταναλωτής αστικών μύθων, αν και γενικά γουστάρω την συνομωσιολογική της μπαλαφάρα...
Όσο για το Ducati Rosso, ουσιαστικά είναι το Rosso Corsa, το χρώμα κάθε Ιταλικού οχήματος που προοριζόταν για αγωνιστική χρήση, ένα πράμα σαν το χρώμα μιας εθνικής ομάδας (no urban legend).

Θεωρώντας πως η ηλικία που δηλώνεις είναι ειλικρινής, ήσουν 2 ετών όταν αγόρασα, για να με χαίρομαι, τον χρονογράφο της φίρμας του Σαφχάουζεν από τον αντιπρόσωπο στην οδό Βουλής.
Φυσικώ τω λόγω, τα Pilot και τα τέτοια, γνωστά, έτσι από συμπάθεια στην νεανική μου λόξα για την Ελβετική κοπερατίβα (φτάνει ως εδώ)...

Κραδαίνω πα να πει πως κρατάω κάτι ΚΑΙ το σείω/κουνάω με κάποιο σκοπό. Από το κραδαίνω άλλωστε προέρχεται και ο κραδασμός. Αρκεί ως εδώ...

Το preppy το επισήμανα για να επεκταθείς εν τω άμα...

Στα συν η λεκτική σου, που κατά την γνώμη μου είναι πλέον εύγλωττος του περιεχομένου, μακράν...
Εν αναμονή με τον καλό μου φωρατή αγκαλιά κι εν εγρηγόρσει...

 

-Είδατε λοπόν (το γυρίζω τον πληθυντικό, λόγω της κάποιας ηλικιακής διαφοράς μας) που λάου λάου αρχίζουμε να βρίσκουμε σημεία σύγκλισης ;


Κατ’ αρχάς, συμφωνούμε στην άποψη ότι οι χρυσοί Dupont –και γενικώς τα χρουσάφια- στα χέρια σερνικών (πολλώ δε μάλλον στα πόδια σερνικών) είναι σκέτη αηδία. Εντούτοις, εάν δεν απατώμαι, η αρχική σας «δυσφορία» αφορούσε σ' έναν χρυσό Dupont στα χέρια γυναίκας. -Μήπως τελικά απεχθάνεστε τον χρυσό εν γένει ; (θα ήθελα κάποια στιγμή τη γνώμη σας και για την πλατίνα!)


Δεύτερον, φαίνεται να μοιραζόμαστε την κοινή αγάπη για τα Pilots του ίδιου οίκου. Διευκρινίζω και υπερθεματίζω : Εμένα τα Big Pilots. The bigger the better, που λένε –και όχι αδίκως !


Είμαστε σε καλό δρόμο, αυτό έχει σημασία !

Μια απορία, à propos : -Το χρυσό δόντι μέσα στο στόμα σερνικού πιάνει για χρυσουλί παραφερνάλιουμ ;

 

Θα ήθελα πολύ να σε ακούσω να διαβάζεις το γραφτό σου ενώπιον μας. Σε μεγάλη αιθουσα. Με το σωστό τόνο φωνης.

Εκεί θα καταλάβαινα πολύ καλύτερα αυτό που τείνεις να βγάζεις από μέσα σου.

 

Α, δε μ’ αρέσει αυτό με την αίθουσα, μου ακούγεται πολύ creepy. Tι είδους αίθουσα θα είναι δηλαδή αυτή ; Η αίθουσα τελετών του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» ή το Dungeon τουPandora’s Box ;


Άσε που μ’ αυτό το «ενώπιόν μας» μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Aγριεύτηκα, λέμε. Κι όταν γράφεις «ενώπιόν σας», οι «σεις» ποιοί ακριβώς είστε, για να ‘χουμε καλό ρώτημα ;


Άσε που δεν έχω ιδέα ποιός είναι ο «σωστός» τόνος φωνής. -Ξέρεις τι λέω ; Άσε καλύτερα, το αφήνουμε για μια άλλη φορά.