Έκθεση

Ειχε ερθει μια φιλη της στο σπιτι το ειχε αποφασισει και μου το ειχε πει οτι σημερα θα ζησω το απροσδοκητο, να αποκαλυφθει η σχεση μας, το ειδος της. Στην σκεψη ολον αυτο τον καιρο ηταν μια απιστευτη καυλα τωρα το ειχε αποφασισει και ομολογω οτι αρχισα να τρεμω. Εκεινη μαλλον ηταν λιγο πιο αποφασιστικη απο εμενα, πιο παγερη , εκανα να ακουμπησω το χερι της καθως ημουν στα γονατα διπλα της, με χαστουκισε αμεσως.

Ειχα ντυθει οπως μου ειχε ζητησει, λευκη φορμα και απο μεσα μονο την ζωνη αγνοτητας απο πανω ενα τ σερτ. Ηρθε η φιλη της η Αννα στο σπιτι, χαρουμενη οπως παντα, την καλως ορισα πηρα το παλτο της και την τσαντα της, η κυρια μου την περιμενε στον κηπο. Χαιρετηθηκαν, την ρωτησα τι θα ηθελε να της προσφερουμε και οι δυο μου ζητησαν φρεντο, πηγα στη κουζινα για να τους φτιαξω, μαζι με το κεηκ που μου ειχε πει η Ντεβα μου να τους σερβιρω, νωριτερα.

Της ακουγα που συζητουσαν

Α: ''εισαι πολυ τυχερη, σε βοηθαει και δεν διαμαρτυρεται''
Ν: ''τον εκπαιδευω, καλη μου''

τα κοριτσια γελουσαν και συνεχιζαν την κουβεντα τους.

Πηρα τον δισκο και πηγα να τις σερβιρω, η αληθεια ειναι οτι ειχα χαλαρωσει και ημουν πιο ανετος.

Η Κυρια μου και η Αννα συζητουσαν

Α: ''Μακαρι και ο Γιωργος μου να εκανε τις δουλειες σαν τον δικο σου''
Ν: ''Ειναι που δεν τον δερνεις''

η Αννα εβαλε τα γελια, ομως σταματησε γιατι ειδε την Ντεβα μου να χαμογελαει, δειχνοντας οτι το εννοει κι εγω απλα εσκυψα το κεφαλι μου.

Τα κοριτσια εβαλαν τα γελια, το ερυθρο χρωμα απο το προσωπο μου αρχισε να φευγει.

Ν: ''Μικρε μου, θα θελα να ποτισεις τον κηπο''

''Μαλιστα, Κυρια'' της αποκριθηκα

Η Αννα δεν μπορουσε να συγκρατησει τα γελια της, ομως μου βγηκε εντελως φυσιολογικα και η Κυρια μου ειχε φορεσει το πιο ομορφο χαμογελο της.

Πηγα στον κηπο και αρχισα να ποτιζω τα λουλουδια ενω τα κοριτσια συνεχισαν να μιλανε

Α: ''εχετε πολυ πλακα εσεις οι δυο΄΄
Ν: απλα χαμογελασε
Α: ''σε χαιρομαι πολυ φιλεναδα, σε κανει πολυ χαρουμενη''
Ν: ''Αννα μου ειναι όντως σκλαβος μου''
Α: ''Αληθεια το λες;''
Ν: ''Ναι ειναι μια μοναδικη σχεση και ειμαστε πολυ ευτυχισμενοι και οι δυο μαζι''
Α: ''Δεν ξερω τι να πω;''
Ν: ''Δεν χρειαζεται βρε να πεις τιποτα, και αν δεν ησουν η καλυτερη μου φιλη δεν θα το μοιραζομουν μαζι σου''
Α: ''Εκεινος πώς νιωθει; το θέλει;''
Ν: ''Μα φυσικα, ειμαστε πολυ τυχεροι που βρεθηκαμε, εχουμε ενωθει με τον πιο περιεργο και δυνατο τροπο''
Α: ''Εισαι πολυ χαρουμενη και αυτο μου φθανει, ομως θελω ολες τις λεπτομερειες''
Ν: ''Περιμενε και θα δεις''

Ακουστηκαν γελια απο τα κοριτσια, ειχα αγωνια για το τι θα συζητουσαν, ακουσα την φωνη της Κυριας μου που με καλουσε κοντα τους.

Ν: ''Μικρε μου σκλαβε''

με ελεγε με το πραγματικο μου ονομα μπροστα στη φιλη της, κοκκινησα, μου κοπηκε η ανασα

Ν: ''Ελεγα στην Αννουλα ποσο καλος και υποτακτικος εισαι, γονατισε μικρε μου''

με το που το ειπε επεσα στα γονατα, ηταν σαν ανακουφιση για εμενα, γονατιστος μπροστα Της σαν να μην υπηρχε κανεις αλλος τριγυρω της, μονο η αυρα της απο τα λογια της, ικανη και δυνατη να με εξουσιασει.

Η αννα ειχε σαστισει και αρχισε να γελαει, η Κυρια μου καθονταν στην διπλανη καρεκλα διπλα της.

Α: ''Ωραια πλακα παιδια, παραλιγο να σας πιστεψω''

Αυτη μαλλον ηταν η χειροτερη ατακα που θα μπορουσα να ακουσω

Ν: ''Μικρε μου ελα ορθιος διπλα μου και κατεβασε το παντελονι σου''

Τα ματια μου δεν τολμησαν να σηκωθουν απο το πατωμα, ομως η ψυχη μου δεν μπορουσε να της αρνηθει, πηγα διπλα στην Κυρια μου και κατεβασα το παντελονι μου.

Η Αννα καταλαβε οτι δεν ειχα ερεθιστει ολη αυτη την ωρα, αλλα αυτο που εξειχε ηταν το μεταλλικο μου κλουβι που τωρα ηταν αναμεσα στα χερια της Κυριας μου.

Ν: ''Αννα μου δεν σου εχω πει ποτε ψεμματα και δεν θα σου ελεγα τωρα για κατι τετοιο΄΄

Ειχε μεινει με ανοιχτο το στομα και ειχε γουρλωσει τα ματια της

Α: ''Γουαου''

Τα κοριτσια ξεσπασαν σε γελια και η αληθεια ειναι οτι ψιλοχαμογελασα κι εγω, ενιωσα την αποδοχη και την ευχαριστηση στα ματια της Κυριας μου....

 

Απάντηση: Έκθεση

πολυ καλό.

μπράβο.

σήμερα ο κόσμος είναι πολύ ανοιχτομυαλος και αυτά παίζουνε.

 

Απάντηση: Έκθεση

Γράφεις όμορφα.. Έχει ενδιαφέρον πάντως η ιστορία...

 

Απάντηση: Έκθεση

Πολυ όμορφη ιστορία... Μπράβο!