Nemesis. P art Α

Mess age in the Devine Justice Bottle 9th

“Το Κάστρο”
Η Μέρα 69

«Ο Θάνατος των Θεών»

Ο μήρος τον Αίσωπα φορά και τον μύθο του παρά του λέει.

-Μία ιστορία θα σας πω, του commun και της βίας, των united αστών.

Η γέννηση της Νέμεσης

Η Νυξ μέσα στις λα κούβες της άφωτης νυκτός, κολυμπά με τους πόνους να την σφάζουν. Η κοιλιά γεμάτη και το μωρό στην ώρα του να βγει. Άνδρας και πατέρας τούτου του παιδιού ο Κύριος Κανένας.

Η λα Κούβα στο βαθύ, πλάτος της, ωρές 8. Στο κέντρο της η Νύξ, στο γύρω της οι αλλήθωροι οι Βράχοι. Τέρατα που διψούν για το γάλα της, πεινούν για φρέσκο κρέας, ποθούν το βρέφος που στην κοιλιά της φέρει.

Η Νυξ στο άλλο δεν αντέχει. Τα πόδια στα νοιχτά και με ουρλιαχτό ώθηση μεγάλη. Οι Βράχοι τα νύχια πλώνουν, τα νύχια τους στιλέτα. Στο βρώμικο νερό της Λα Κούβας, τη σάρκα τους δεν την λερώνουν. Ένας που το τόλμησε σε κουτί από τσιμέντο στη Ντάλα Texas μεσημέρι, ράψαν το νομα του.

Δεύτερη φωνή, σειρήνα η τρομακτική. Από το άνοιγμα της Νύχτας, κορίτσι ξεπροβάλει. Το βλέμμα της πονάει, αλλά δικο δεν είναι. Με τα μικρά της χέρια κάνει τη πύλη που την στέλνει να θυμάται το γιατί. Τα πόδια της βυθίζει στα βρώμικα νερά. Γυμνή, άοπλη καθόλου. Σπαθί στο στόμα, μαστίγιο στο χέρι, στιλέτα στα πόδια και ζυγός Διό Δία.

Δεν κλαίει, δεν λυπάται, τους Βράχους βλέπει και στο χαμό τους γέλιο. Επιτίθεται.

Ο πρώτος Βράχος, καστανός και γέρος, από του ήλιου και του χρόνου, το κάψιμο μακρύ. Όρθιος σηκώνεται και τα χέρια του στο στήθος του χτυπά. Πυγμή μεγάλη, μύτη του γαμψού, νύχια για δρεπάνια. Και ένα σπαθί στο κέντρο του, βαριά καρδιά να βγάνει. Το σπαθί της Νέμεσης. Νεκτός.

Ο δεύτερος, Βράχο γυναίκα με απουσία του συν και αισθήματος. Στα σώμα της μπαζούκας, τη Νέμεση να θεν στον κόσμο του από και κάτω να επί και στρέψουν. Η Νέμεση χαμογελά, με τα στιλέτα από τα βόδια το Β και νόημα ύπαρξης από τον Βράχο αφαιρεί.

Ο τρίτος, ραχ, άντρας του complex και του ύψους το τετράγωνο μουστάκι. Στα μάτια του της φωτιάς τα όπλα. Με τον λόγο του τη φωτιά ανάβει και τη στρέφει προς τη Νέμεση. Η Ναι και μέση τη φωτιά δεν την φοβάται. Να την λούσει αφήνει και από τα μικρόβια της Νυκτός να την καυτή και ριάσει. Οι φλόγες σβά και σβήνουν και η Νέμεσης παντού. Των Μέτρων τις Μπόμπες της αφήνει και ο ραχ κάνει αχ και πέφτει.

Ο τέταρτος ο αχ, το Μάο το κελί σαν βλέπει, σηκώνει τις κάλτσες του και την κοπανά στα πόδια. Η Νέμεση, ματώνει. Σοβαρό δεν είναι, αριστερά το φτύνει και το αχ το σβήνει για πάντα από το χα ρτη.

Η Πέμπτη του βράχου η Νησίδα, η του αγνώστου χ. Σημαία του Λευκού σηκώνει και ζητάει από τη Νέμεση, του ορθού και γραφικού το Έλαιος.

Την ζωή του χ χαρίζει και χαλινάρι του περνά. Χήνα το άλογο του χ που η Νέμεσης τώρα καβαλάει.

Η σύλληψη της Ωραίας Ελένης.

Χρόνια του meta. Και η Νέμεσις έχει μεγαλώσει. Κοτζάμ γυναίκα, την φοβούνται όλοι οι μη και ναι θεοί και δεν την αψηφά κανείς. Περί και ζήτη η νύμφη του Νεμσίς και ποιος θα την πάρ κανένας. Μόνο ένας, ο μέγας και τρανός του κεραυνού και των θεών, θεός. Ο Δίας.

Αλλά και αυτός σαν χές της πραγματικότητας την μορφή δε βάζει. Με του Κύκνου τα μεγάλα του φτερά εμπρός της φτάνει, στης Καρδίας τα δύο στενά και σε γάμο την ζητά.

Η Νέμεσης το ναι δεν λε και στη μέση της Χήνας της πηδά και την ακατέργαστη μαστίχα γώνει. Η Χήνα φεράρι του Καζάμ και με ταχύ βήμα του ένα λεπτό για τσιγάρα πάω στο περίπτερο, στην Νέα και Υόρκη. Ο Κύκνος του Διός από πίσω τρέχει.

-Στάσου Νέμεσις μη φεύγεις καπνιστά τα μύγδαλα tου εγώ κρατώ.

Το κυνήγι τέλος δεν έχει. Με του αέρος τα πλάνα και του βαπ το ρίο, σε ρεύμα του ηλεκτρικού μπαίνουν, στα υπόγεια του Παρισιού.

(-Και μετά η συνέχεια, ποια θα και ναι ρώτησε της ακατέργαστης μαστίχας η έν νατη ουρά;
-Σώπασε φλογημένη και τον γραφέα του σένα και ρίου μη με τη βία τον κάλλο του παρtάς. Στο δρόμο έρχεται η συν και έχει a. Φρέντο της Ess pres ω kai ω kai ω.)



Υ.Γ. Του τράγου το δι και στόρυ παίζει ki σε άλλα 7 sites, τα τρία του παγκοσμίου εκτελέσεως, για την περίπτωση που από κάποιο από τον Δία κοπή.