Absolutes

Ένας Κόσμος Απολύτων

του Jack Peacock


Ο κόσμος γύρω μας είναι ένας κόσμος περιστασιακής ηθικής και ευμετάβλητων αξιών. Τα πάντα βασίζονται στη στιγμή. Τα στάνταρ που δεχόμαστε σήμερα θα αναιρεθούν αύριο κατά το δοκούν. Μερικοί άνθρωποι ευημερούν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ενώ άλλοι αισθάνονται σαν έρμαια των κυμάτων, προσπαθώντας να κρατηθούν σε κάποια σταθερότητα. Μερικοί από μας βρίσκουν αυτή την σταθερότητα σε μία σχέση Αφέντη – σκλάβου.

Το M/s λάιφσταιλ είναι ένας απόλυτος κόσμος. Ο ρόλος μας στη ζωή είναι καθορισμένος επακριβώς. Οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα διατυπώνονται με σαφείς όρους. Δύο άτομα μπαίνουν σε μία σχέση όπου ο ένας θα καθοδηγεί και ο άλλος θα ακολουθεί ως βάση στήριξης. Δεν υπάρχουν διακοπές, διαλείμματα, αντιστροφή των σχέσεων. Οι νόμοι και τα δικαιώματα δεν έχουν σχέση. Κανένας εξωτερικός φορέας δεν υπαγορεύει πώς θα ζουν. Η δομή της ζωής τους βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στην πίστη, ο καθένας τους έχει τον άλλον.

Ο Μάστερ καθοδηγεί. Όχι μόνο όταν είναι εύκολο ή απολαυστικό. Δεν υπάρχουν διαλείμματα επειδή είναι κουρασμένος. Δεν υπάρχει ώρα που ανοίγει και κλείνει το μαγαζί. Πρόκειται για μία 24ωρη καθημερινή απασχόληση. Απαντάει τις ερωτήσεις της σκλάβας, την κάθε μία, κάθε φορά. Ποτέ δεν θα ακούσει τις λέξεις «δεν με νοιάζει» γιατί αυτή δεν είναι μία από τις εναλλακτικές επιλογές του. Θα έχει μία απάντηση για όλα, ακόμη και αν δεν είναι τίποτε περισσότερο από το «πρέπει να το σκεφτώ αυτό.» Αν έχει κάποιο πρόβλημα και τον ρωτάει τι πρέπει να κάνει, γίνεται το πρόβλημά του. Δεν διαλέγει και δεν επιλέγει τους τρόπους με τους οποίους θα είναι ο Αφέντης της. Είναι ή όλα ή τίποτα.

Η σκλάβα ακολουθεί και αποτελεί τη βάση στήριξης. Αυτός είναι ο Αφέντης της γιατί αυτή εμπιστεύεται την κρίση του. Έχει μία βαθιά σταθερή πίστη στην ικανότητά του να καθοδηγεί, μία πίστη που δεν ταράζεται από τα αναπόφευκτα λάθη που θα κάνει αυτός, γιατί η σκλάβα ξέρει ότι ο Αφέντης πάντα δρα με γνώμονα την έγνοια γι αυτήν. Η σκλάβα ξέρει ότι κάποτε θα έρθει η στιγμή σε κάποια διαφωνία που ο δικός του λόγος θα είναι ο τελικός. Για χάρη της αρμονίας και της οικιακής ειρήνης, κάποιος πρέπει να υποχωρήσει και αυτός θα είναι η σκλάβα. Είναι καθήκον της να κτίσει αυτό το καταφύγιο για τους δυο τους, το νησί της ησυχίας όπου δεν υπάρχει αλληλοσπαραγμός. Μέσα από την υπακοή της στην εξουσία του, μέσα από την αγάπη της και την αφοσίωσή της στον άντρα που αυτή αποκαλεί Αφέντη, δημιουργεί μία όαση όπου αυτός μπορεί να πάει και να χαλαρώσει και να είναι ο εαυτός του, με αυτήν δίπλα του.

Αυτός είναι ο βράχος της σταθερότητας πάνω στον οποίο βασίζεται η σκλάβα. Η ασφάλειά της προέρχεται από την βεβαιότητα ότι αυτός θα είναι πάντα εκεί ότι και αν συμβεί. Η σκλάβα βλέπει στα μάτια του την αγάπη, την επιθυμία, την ανάγκη να την κατέχει ως ιδιοκτησία, όλα αυτά της λένε πόσο σημαντική και πολύτιμη του είναι η ίδια γι αυτόν. Αυτός είναι το απόλυτό της, η μόνη πτυχή της ζωής της στην οποία μπορεί να βασιστεί γιατί θα είναι εκεί όταν τον χρειαστεί.

........................

Οποιοδήποτε ορισμό και αν πάρουμε, τα άτομα σε μία M/s σχέση είναι ακραία. Επιχειρούν και επιτυγχάνουν αυτό που οι περισσότεροι θα θεωρούσαν ένα ανέφικτο εγχείρημα. Μία άτολμη, προσεκτική προσέγγιση με ημίμετρα δεν θα λειτουργούσε. Η επιτυχία ή η αποτυχία βασίζεται στην απολυτότητα της διατήρησης των δεσμεύσεων και στο πλαίσιο της σκέψης, κάθε λεπτό της ημέρας, με κάθε τρόπο. Τα ερωτήματα της σκλάβας σχετικά με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να υπακούσει σε ορισμένες διαταγές είναι αντιπαραγωγικά. Η σκλάβα δεν επικεντρώνεται στο να κρίνει την αξία όσων απαιτεί ο Αφέντης αλλά αντίθετα στο πόσο καλά μπορεί να επιτύχει αυτό που ο Αφέντης αναζητά. Η σκλάβα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές της και το φυσικό της ταλέντο για να καταλάβει το μυαλό του Αφέντη, πώς σκέφτεται αυτός, ποια είναι τα κίνητρά του όταν απαιτεί. Δεν κοιτάζει μόνο το γράμμα του νόμου, αλλά και το πνεύμα πίσω από αυτό.

Ο στόχος του Αφέντη είναι να μην παραβλέψει αυτό που είναι η σκλάβα ως άτομο με την δική της προσωπικότητα και τις δικές της απόψεις. Η δουλειά του Αφέντη είναι να μη την καταπνίξει αλλά να την ενθαρρύνει να ανθήσει μέσα στα όρια που αυτός ορίζει γύρω της. Δεν της παίρνει την ελευθερία, της δίνει τον ασφαλή προστατευμένο χώρο ώστε να αναπτυχθεί, ελεύθερη από εξωτερικές περισπάσεις. Εκτιμά και λατρεύει το άτομο μέσα της, και χρησιμοποιεί την εξουσία του επάνω της για να εκφραστεί αυτή η εσωτερική προσωπικότητά της, να υπερβεί τις αναστολές της και τους φόβους που την εμποδίζουν να προχωρήσει. Δεν χρησιμοποιεί αυτή την εξουσία με επιπόλαιο τρόπο αλλά με προσεκτική σκέψη. Αν δεν το έκανε αυτό, η πίστη της σκλάβας σε αυτόν θα χανόταν, και ο Αφέντης δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει κανέναν άλλον, παρά μόνο τον εαυτό του.


Πηγή: Absolutes

Μετάφραση: dora_salonica
[Παρέλειψα να μεταφράσω μία παράγραφο, με την οποία διαφωνούσε ο Κύριός μου...Αναφερόταν στο πόσο χαμένος θα ένιωθε ένας Αφέντης χωρίς την σκλάβα. Τα έλεγε κάπως χοντρά, το παραδέχομαι. Αλλά νομίζω πως όλοι οι Αφέντες που κοπίασαν για να αποκτήσουν μία σκλάβα (it's a full-time job, που λέει και ο MasterJp) έχουν ήδη εκφράσει με τους κόπους τους το πόσο πολύ την θέλουν ]