Μία τυχαία συνάντηση

Με πέτυχε στην έξοδο. Ποιά έξοδο... με το ενάμιση πόδι έξω! Όταν το μέσα μου είχε αδειάσει και το κεφάλι μου είχε ξενερώσει. Όταν ένοιωθα ότι οι αποστάσεις είναι μονόδρομος.

Κάτι τόσο απλό, τόσο χαζό, ένα μήνυμα, μια κίνηση.

Είμαι μαθημένη στην απογοήτευση αλλά αυτά παθαίνεις όταν δεν πλησιάζεις αλλά σε πλησιάζουν.

Ποτέ δεν πίστευα σε πεπρωμένα, μάτια, κατάρες, θεούς και δαίμονες. Πίστευα σε εμένα και στο γεγονός ότι το γαμημένο μου μυαλό με είχε γλιτώσει από πολλές κακοτοπιές. Βέβαια δε μαθαίνεις ποτέ ν' αποφεύγεις τις λακκούβες εάν δεν τσακιστείς έστω και μια φορά. Σ' αυτό δηλώνω ένοχη. Κι όχι μόνο μία φορά.

Μιλήσαμε, κατάλαβα ότι μ'αρέσει όταν για να επικοινωνήσω μαζί του χρησιμοποιούσα αρκετό μέρος του εγκεφάλου μου, που σε τέτοιου είδους συναναστροφές συνήθως κοιμάται. Το ένστικτό μου είχε πέσει μέσα αλλά δε θα μουν εγώ εάν δε φύλαγα τον κώλο μου από 40 μεριές. Παρολαυτά.. μου άρεσε. Κι αυτό δε συμβαίνει συχνά.

Οι μέρες κυλούσαν ήρεμα αλλά και στην τσίτα, το αγαπημένο μου είδος ηρεμίας. Ήθελα να μιλάμε, να τον ακούω, να τον βλέπω, να λέει ιστορίες, να φωνάζω, να γελάω, να νυστάζω, να καβλώνω, να χύνω, να πονάω.
Να σκέφτομαι!

Θα με σκεπάσεις, του είπα;
Κοιμήσου! Αυτό είναι εντολή. Μου είπε και βυθίστηκα στο μαξιλάρι.

(Συνεχίζεται...)

 

Οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα και δε φημίζομαι για την ανοχή μου σε καταστάσεις που μου προκαλούν βαρεμάρα. Παρολαυτά με κείνον τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες κυλούσαν αβίαστα με μια άνεση που δε μου είναι ιδιαιτέρως γνώριμη.

Η φωνή του ήρεμη και περιπαικτική με πλημμυρίζε με κάθε χροιά, με κάθε εντολή. Τα μάτια του να με κοιτούν όταν με κάνει να υποφέρω, όταν μου επιτρέπει να καβλώνω και να χύνω. Ήθελα οι τρύπες μου να είναι δικές του. Οι βρισιές, γλύκα στ' αυτιά μου, κι η ανυπομονησία να τον δω!

Τον είδα πρώτη φορά απέναντι μου να με κοιτάει, τα μάτια του ήταν γνώριμα. Με τράβηξε στην αγκαλιά του και βυθίστηκα μέσα, δε με ένοιαζε μην καρφωθώ τον ήθελα ολόκληρο και φαινόταν. Μόλις τον είδα ήξερα.

- Που θες να πάμε τσουλί;
- Όπου θέλετε εσείς Κύριε.

Χαμογέλασε πλατιά και πάτησε γκάζι. Κοιτούσα τα πόδια του όσο οδηγούσε και τα χέρια του όταν άλλαζε ταχύτητα σα χαζή. Νομίζω έκανα ένα ηλίθιο αστείο για να σπάει ο πάγος αλλά το κατάλαβε κι άρχισε να μου μιλάει. Όταν άρχισε να μου μιλάει ηρέμησα, απλώς τον άκουγα, όλα έμοιαζαν εύκολα, άνετα, σχεδόν ξεχάστηκα. Μέχρι που πάτησε απότομα φρένο και πετάχτηκα, γέλασε. Ήθελε να με φέρνει σε αμηχανία, αυτό ήταν ξεκάθαρο.

Βγήκε από το αυτοκίνητο και μου άνοιξε την πόρτα, με εντυπωσίασε η κίνηση. Μπήκαμε στην πολυκατοικία και με το που έκλεισε η πόρτα της εισόδου με κόλλησε στον τοίχο και σήκωσε το φόρεμά μου μέχρι τη μέση.

- Για να δω.

Φορούσα το στριγκάκι που είχα αγοράσει για εκείνον, το μουνάκι του ξυρισμένο όπως του άρεσε, τα νύχια μου το χρώμα που επέλεξε, τα μαλλιά μου κάτω όπως το ζήτησε... ένοιωθα σαν τη δική του προσωπική κούκλα. Κομμένη και ραμμένη για κείνον.

Άκουγα ομιλίες στο βάθος αλλά τα μάτια του με κάρφωναν.

- Δείξε μου

Έκανα ένα γύρο και τούρλωσα τον κώλο μου. Τι τσουλί είμαι, σκέφτηκα. Ούτε καν τον ξέρεις. Εκείνος έμοιαζε να διαβάζει τη σκέψη μου.

- Ναι. Τώρα είσαι το δικό μου τσουλί.

Είπε και με πίεσε πάνω στον τοίχο με το κορμί του.

(Συνεχίζεται..)

 

Με έσπρωξε να σκύψω καλά κι άνοιξε τα κωλομέρια μου με τα χέρια του για να δει καλά τις τρύπες μου, τις τρύπες του. Έβγαλε ένα μικρό "μμμ" και κατάλαβα ότι ήταν ευχαριστημένος με αυτό που έβλεπε. Μου είχε ζητήσει να φορέσω τη σφήνα πριν τον συναντήσω αλλά κατάλαβα ότι τον εμπόδιζε να δει οπότε την τράβηξε με δύναμη και την έβαλε στο στόμα μου.

- Πρέπει όλες οι τρύπες να μου είναι χρήσιμες.

Είχα αρχίσει να στάζω παρόλο που ήμουν πολύ αγχωμένη και το κατάλαβε.

- Φοβάσαι μη μας πιάσουν, μη δουν τι βρωμοπούτανο είσαι;

Έγνεψα καταφατικά με το κεφάλι μου προσπαθώντας να μην κάνω φασαρία και τραβήξω την προσοχή, κι αυτό το κατάλαβε και μου έριξε μια σφαλιάρα στον κώλο που πρέπει να ακούστηκε μέχρι τον 5ο. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην καταλάβαινε τι σκεφτόμουν κι αυτό με κάβλωνε και ταυτόχρονα με ανησυχούσε.

Τον άκουσα να γλείφει τα δάχτυλά του, κράτησα την ανάσα μου γιατί περίμενα τι θα επακολουθήσει, όμως αντί να τα βάλει εκεί που πίστευα, έβγαλε τη σφήνα και τα έβαλε στο στόμα μου.

- Σου αρέσει η γεύση του Κυρίου σου τσουλί;

Προσπάθησα να πω "πολύ" αλλά με τα δάχτυλά του στο στόμα μου ακούστηκαν μόνο τα φωνήεντα.

- Για να βάλουμε τώρα τη σφήνα στη θέση της.

Είπε με χαμόγελο και την έσπρωξε βαθιά κι απότομα. Έλιωσα από κάβλα. Συνέχισε να την βάζει και να την βγάζει αργά και βαθιά ενώ με τραβούσε πάνω του από το στόμα μου. Ένοιωθα ότι τα υγρά μου έτρεχαν στο πάτωμα όταν ξαφνικά άκουσα τον ήχο του ασανσέρ και πάγωσα.

- Μην τολμήσεις να κουνηθείς.

Μου είπε και κοκκάλωσα στην θέση μου. Συνέχισε ακάθεκτος αυτό που έκανε μέχρι που ακούστηκε το άνοιγμα της πόρτας. Τότε έσπρωξε τη σφήνα βαθιά μέσα μου και κατέβασε το φόρεμα.

- Καλά είσαι Γιώργη;
- Καλά, εσύ;
- Μια χαρούλα.
- Να σου κρατήσω το ασανσέρ;
- Γιατί όχι.

Με έσπρωξε ελαφρά μέσα και με κόλλησε πάνω του αρπάζοντας τον κώλο μου κάτω από το φόρεμα. Ο γείτονας κοιτούσε σαν υπνωτισμένος, μέχρι που έκλεισε η πόρτα.

( Συνεχίζεται)

 

<< Μιλήσαμε, κατάλαβα ότι μ'αρέσει όταν για να επικοινωνήσω μαζί του χρησιμοποιούσα αρκετό μέρος του εγκεφάλου μου, που σε τέτοιου είδους συναναστροφές συνήθως κοιμάται. Το ένστικτό μου είχε πέσει μέσα αλλά δε θα μουν εγώ εάν δε φύλαγα τον κώλο μου από 40 μεριές. Παρολαυτά.. μου άρεσε. Κι αυτό δε συμβαίνει συχνά >>

<< - Δείξε μου

Έκανα ένα γύρο και τούρλωσα τον κώλο μου >>

<< μέχρι που ακούστηκε το άνοιγμα της πόρτας >>

εξαιρετικά.