Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη?

Η λέξη και μόνο "χαρτζιλίκι" φέρνει μια υποτίμηση του ατόμου.
Άρα για ποιον αφέντη μιλάμε;;

 

Η σχέση Κ/υ και κάθε ερωτική σχέση παρά το ότι είναι ιδιωτική σχέση δεν παύει κατά την γνώμη μου να είναι ενταγμένη, να αλληλεπιδρά με τα δεδομένα, τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις του κοινωνικού πλαισίου. Η σχέση του/της κυρίαρχου/ης με τον/την υποτακτικό/ή είναι σχέση μη ισότιμη κατά την δική μου γνώμη. Σχέση επιβολής, σχέση άσκησης ισχύος από το Κ μέρος στο υ. Δεν μπορώ λοιπόν να φανταστώ Κυρίαρχο/η που να μην διαθέτει τουλάχιστον οικονομική αυτάρκεια για να μην πω υπεροχή έναντι του/της υ. Τουλάχιστον εντός του πεδίου που η σχέση εξελίσσεται. Άρα για μένα είναι αδιανόητο ο Κυρίαρχος/η να επιδοτείται οικονομικά καθ' οιονδήποτε τρόπο από τον/την υ. Ακόμα και να υπονοούσε κάτι τέτοιο η σκλάβα μου,αστραπιαία θα έτρωγε ένα γερό χαστούκι.

 

Αν ο/η Κ επιβάλλει την καταβολή "χαρατσιού/φόρου/χαρτζιλικίου" και το υ την αποδέχεται. Δεν βλέπω γιατί να τον/την κάνει λιγότερο Εφέντη/ρα.

Στο κάτω κάτω της γραφής, σχεδόν όλα ζήτημα προσφοράς και ζήτησης είναι. Και ο καθένας "πουλάει" εκείνο που θεωρεί, ότι αξίζει "αγοράς". Τα κριτήρια διαφέρουν αναλόγως των ατόμων και κατά συνέπειας της κοσμοθεωρίας και των επιμέρους γούστων τους. Στο τέλος, το μόνο -ακόμη- δωρεάν είναι το οξυγόνο που αναπνέουμε. Με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, όλοι "πληρώνουμε" σε όλους με κάτι. Θα είναι χρόνος, θα είναι προσοχή, θα είναι συναίσθημα και "πληρώνουμε", γιατί κάτι μας "δίνει" πίσω. Με πολλά λόγια, τα περισσότερα πράγματα στη ζωή είναι συναλλαγή κάποιου είδους

 

Έχω ένσταση στο "χαρτζιλίκι "

 

Εγώ το εξέλαβα σαν κάτι το παιχνιδιάρικο. Σαν τα χρήματα που δίνει ο πατέρας στο παιδί του. Αλλά και η δική σου οπτική, δεν είναι απορριπτέα. Μπορεί όντως να εκληφθεί και ως κάτι το απαξιωτικό.

 

Έτσι όπως το αναφέρει, μόνο απαξιωτικό είναι .

 

Είπαμε, θέμα θέασης και γούστου. Αν το πάρουμε κυριολεκτικά όμως. Δηλαδή σκλάβος/α, Αφέντης/ρα. Αν το Α επιβάλλει/γουστάρει χαρτζιλίκωμα, εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω τίποτε το απαξιωτικό/μειωτικό. Σαν έκφραση δεν μου αρεσει. Αλλά κολοκυθόπιτα μου. Καλώς ή κακώς, τον/την σκλάβο/α εγώ τον/την αντιλαμβάνομαι με την πάλαι ποτέ ρωμαϊκή εκδοχή, δηλαδή σαν res = πράγμα. Κάτι που πιθανότατα δεν ισχύει/δεν μπορεί να ισχύει. ( Για λόγους που δεν υπάρχει νόημα να αναλυθούν στην παρούσα "έδρα" ).

 

Νομιζω το ερώτημα... γυρνάει πίσω σ΄εσένα....
Σου ζητάει να τον χαρτζιλικώσεις. Το κάνει αυτό λιγότερο αφέντη στα μάτια σου;

Απο εκεί και πέρα.... και εκτός bdsm... αν σου ζητάει να τον χαρτζιλικώσεις, δεν είναι σχέση, είναι ζιγκολίκι...

 

Findom

Απλά όταν είναι με άνδρα υ και γυναίκα Κ, σούρνετε τα πάντα.
Στο αντίστροφο όλα καλά!!

 

Εισαγωγή:


Το χαρτζιλίκι κυρίως αναφέρεται σε μικροποσά για να βγαίνουν κάποια βασικά όπως τσιγάρα, καφέδες και άλλα τέτοια.

Συνήθως χαρτζιλίκι λαμβάνουν οι ανήλικοι ως εκπαιδευτικό μέσο. Ο σκοπός του δηλαδή είναι να εκπαιδευτεί ο ανήλικος στη διαχείριση των χρημάτων. Να μάθει να ιεραρχεί τα έξοδα του έτσι ώστε να βγάλει την εβδομάδα.

Ως μέσο εκπαίδευσης του Κυρίαρχου από το υπό δεν ξέρω αν έχει νόημα... άλλα αφού τέθηκε ας το Δ/δούμε...

Φρονώ ότι σε ασύμμετρους συσχετισμούς ολικής παράδοσης (δεν θεωρώ τίποτε άλλο ως ασυμμετρία) η Ισχύς εκμεταλεύεται όλες τις ικανότητες του slave με απώτερο στόχο να αποφέρει το μέγιστο κέρδος για τον Ισχυρό του συσχετισμού. Από αυτό το κέρδος ένα χαρτζιλίκι στο slave νομίζω ότι είναι δίκαιο να αποδοθεί. Το αντίθετο δεν το καταλαβαίνω.

Ό,τι παράγει το slave Μου ανήκει εφόσον Είμαι Ιδιοκτήτης.

Πώς είναι δυνατόν να χαρτζιλικώνει το slave τον Ιδιοκτήτη;

Συμβαίνει αυτό στις σχέσεις εξουσίας; Όχι.

Μάλλον κάτι άλλο Ε/έχουμε στις περιπτώσεις όπου επικρατεί το χαρτζιλίκι. Πρόκειται για μορφή συσχετισμού που ομοιάζει σε Κ/υ αλλά δεν είναι...

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που διαβάζω από εσένα κάτι που μπορώ να το εκτιμήσω...

Iagos

Photo Takis Tloupas by Iagos posted 27 April 2024 at 16:41

 

Ενδιαφέρον να παρακολουθείς πώς εξελίσσεται ένα νήμα όπου το εισαγωγικό ποστ είχε μια χιουμοριστική χροιά...

 

Δεν είχε χιουμοριστική χροιά. Η ίδια η νηματοθέτιδα αναφέρει ότι ήταν άστοχη η χρήση των λέξεων που χρησιμοποίησε.