Οδηγίες - συμβουλές για πίπα - πεοθηλασμό (ή πεολειχία)

Αυτο εννοειτε.πρωτα σαρεσει και μετα το κανεις δεν περιμενεις να στο πει η αλλη. με ετυχε να ειχε σπασμους και να.μν αντεχε.οποτε σταματας(ξενερωνεις)αλλη ειναι τελιως χαλαρη και το απολαμβανει και περιμενει να χυσεις και ειναι τελειο αλλα σπανιο 1 με 2 φορες με ετυχε.αλλη κατευθειαν μολις ακουμπουσες γλωσσα εβγαζε περιεργα υγρα και μυριζε (αντιαισθητικο).

 

Αυτό θα ήθελα να το δοκιμάσω σε κάποιο αγοράκι

 

ολόκληρη τέχνη είναι η πίπα. λιγοι ελάχιστοι το κανουν ωραία. οι πιο πολλοι νομίζουν πως απλά να γλύψουν με την γλώσσα ειναι οκ. η αμα βιάζονται και ορμάνε είναι καλό.
δεν θελει μόνο πάθος θέλει και τρόπο.
πριν απ ολα γλύφετε τ αρχίδια μην τα ξεχνάτε ποτε πάει πακέτο.
δεν χρειάζεται η γλώσσα να είναι εξω .
μετα φιλάτε την ψωλή όπως ακριβως θα φύλαγατε μιά γυναίκα στο στόμα. κοιτατε την ψωλή με κατεβασμένα τα μάτια γιατί εκει είναι όλος σας ο κόσμος.
την παίρνετε στο στόμα ενω η γλώσσα δουλευει εσωτερικως .
εγω προσωπικά δεν χυνω αμεσως για να κρατήσει η καβλα όσο πιό πολυ,δε χρειαζεται βιασυνη.
Μετά το χύσιμο κι αφού τα καταπιειτε όλα δεν τελειώσατε.
θα φιλήσετε γλύψετε και σκουπίσετε σχολαστικά όλη την περιοχή του πέους μέχρι να μην μείνει τίποτα.
Ακόμα και μετά την εκσπερμάτωση πάντα υπάρχει σπέρμα πολύτιμο .
ο βασικός κανόνας να μην φαίνεται η γλώσσα ενω ταυτόχρονα να δουλευει.

 

αμήν. και τί μου θύμησες τώρα :

Ήμουν 17 και ήταν στο αμάξι του, φοιτητής εκείνος, υπο το σεληνόφως, λιγο μετά την Πορταριά, σ ένα σαν πάρκινγκ πλάτωμα, στο δρομο για τα Χάνια.
Πολύ ωραιος, γυμνασμένος, ηλιοφιλημένος μιας και ήτανε καλοκαίρι, και πολύ λυσσασμένος για σεξ.

Ηταν η εποχή που συνειδητοποιούσα πως οταν ένα αγορι που σε γνώρισε πριν λίγες μέρες σου ζητάει "σχέση", στην ουσία σου ζητάει σεξ. Επειδή δεν σε γνωριζει, και ούτε έχει και σκασιλα να σε γνωρισει δλδ, θέλει απλώς να κάνει σεξ, και σε βρήκε κάπως πηδήξιμη, γι αυτο και μετά την πρώτη βδομάδα της "σχέσης", ζητάει συνέχεια σεξ.

Κάποτε αυτές οι ανάγκες καλύπτονταν στα μπουρδέλα, ομως πλέον ήταν συνηθισμένο το αμοιβαιο ενδιαφέρον για ξεκάβλωμα, και έτσι δεν χρειαζόταν η "αγορασμένη φίλη" που λεγε κι ο Καρυωτάκης στην Ωχρά Σπειροχαίτη.

Κι ήμουν και σε μια παρέα πολύ "τρεντυ" τότε στο σχολειο που ήταν ολοι ζευγάρια κι εγώ ήθελα να είμαι εξίσου "in". Επιπλεον, είχα φτάσει και στην προχωρημένη ηλικία των 17, χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία, γι αυτό και είχα και την περιέργεια να μάθω.. πως μοιάζει.
Οποτε έμενα σ αυτή τη "σχέση", κι επειδή δεν του καθομουν, έπρεπε κάτι να κάνω κι εγώ, όπως έλεγε: αχ δε μπορώ θα μου μπλαβιάσει, θα μου σκάσει, θα μου πάθει, οταν έρχομαι να σε δω, δεν αντέχω δε μπορώ και άλλα πολύ συγκινητικά, λολ.
Έπαιρνε και μια ικετευτική θλιμμένη φατσούλα σαν τα κοντοπόδαρα καστανά κουταβάκια στο τικτοκ και μου λεγε "αφου στο κάνω εγώ, να μου το κάνεις κι εσύ όμως". Λες και η μηχανική γλωσσοκίνηση δεξιά αριστερά σαν υαλοκαθαριστήρας, ήταν κάποιο δέλεαρ σε bargain.

Και κάπως έτσι, ήρθα σ επαφή (και οχι μονο μια φορά) μ εκείνο το σαν κρεάτινο αγγούρι όργανο, αποτριχωμένο, χοντρο κι ευέλικτο σαν ροδομπεζ προβοσκίδα. Μου θύμισε κάτι επονομαζόμενα αγγούρια της θάλασσας, που είχα δει στο Τρίκερι μικρή, αλλά σε μπεζ, ειχανε και μια μικρή τρυπούλα σαν άνοιγμα μπροστά απ την οποια έφτυναν κάτι σαν υγρο.

Θυμάμαι να κοιτάζω πάνω το φεγγάρι απ το παράθυρο του αυτοκινήτου, να το παίζω υπομονετική και φροντιστική όπως ίσως σκεφτόμουν θα έπρεπε να ήμουν, εκεί κάπου αυθυποβαλλόμουν κιόλας πως όλο αυτο το σκηνικό με έβαζε στην θέση της υποτακτικής, που ικανοποιεί τον άλλον κλπ (την τύφλα μου δν ήξερα τοτε για όλα εκείνα) και τεσπά στο τέλος με θυμάμαι ν ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου στην ποικιλόμορφη χλωρίδα του Πηλίου και να φτύνω.

Θυμάμαι αργοτερα που πήγαμε για σουβλάκια στην Πυροστιά, εκεί που τρώγαμε μου έδειξε χασκογελώντας ένα μικρό σημάδι στα πλαινά απ το στόμα μου, σημάδι θολόλευκο απ το σουβενίρ του.

Η επίγευση αλμυροθολής γεύσης απ τη στάση μας στο Πήλιο, ανακατεύονταν τόσο ταιριαστά με την σως απ το σουβλάκι, την κοροιδευτικά χαρούμενη φάτσα του και την άβολη θέση μου ως σεξουαλική εξερευνήτρια, σ ένα μείγμα αηδίας που αναμενόμενα η γεύση ωμού "κρέατος" αφήνει.