Η Συλλέκτης και η Συστολή

Θέμα διπλό…

Ήταν τα πρώτα χρόνια της χιλιετηρίδας που ανακάλυψα για πρώτη μου φορά τους Συλλέκτες.

Πιθανόν να τους είχα συναντήσει νωρίτερα και να μη το γνώριζα. Τώρα ξέρω, τους βλέπω και κάνω πως δεν το βλέπω, ώστε να τους παρατηρώ πιο άνετα…

Νόμιζα πως ήμουν ένας σεξομανής, σαδιστής, εξερευνητής, ακόμα δεν είχα ανακαλύψει πως ήμουν κι εγώ ένας από τους Συλλέκτες.

Ό,τι θέλω να θυμάμαι, από ανθρώπους που “γνώρισα”, γράφω για αυτό. Έχω χιλιάδες σελίδες κρατημένες.

Τη γνώρισα μέσω μια εφαρμογής. Ήταν η εποχή που το mirc ήταν η κορυφή και άλλες πάλευαν να επιβιώσουν. Σε μία από αυτές.

Ήταν γύρω στα είκοσι, είχε αέρα, αλλά δεν ήταν αυτό που με τράβηξε. Ένιωσα πως κάτω από τη επιθετική της προσέγγιση υπήρχε μια ανάγκη. Μια πείνα…

Εκείνες τις ημέρες θα γινόταν στη Χαλκιδική μια g 3, 2,1 φτου και βγαίνω. Η Θεσσαλονίκη οχυρωμένη, πάντα με εξίταραν αυτά τα δρώμενα. Οι άνθρωποι στις συνθήκες αυτές, είτε βρίσκονταν έξω ή μέσα, απελευθέρωναν βαθύτερα ένστικτα.

Αυτή ήθελε να βρεθούμε και να γαμηθούμε. Της είπα, ναι, αλλά όχι σήμερα.

Επέμενε, να έρθει από το σπίτι μου. Της είπα οκ, έλα να με πάρεις, θα κάνουμε μια βόλτα στο χαμό και μετά ξεσκιζόμαστε.

Ήρθε. Αρπακτικό, με χαμόγελο, όρμησε κατευθείαν, παίξαμε λίγο και μετά τη σταμάτησα.

Πετούσε φλόγες, σε κατάσταση μανίας.

-Πρώτα η βόλτα και μετά τα υπόλοιπα. Μερικές ανάσες, άλλες τόσες οι βρισιές, το δέχτηκε και με ρώτησε που είναι η τουαλέτα.

Παρατήρησα πως δεν άκουσα νερό να τρέχει.

Φύγαμε. Έξω η ένταση στον αέρα αλλά όχι ακόμα στο χώμα. Τελικά καταλήξαμε στο σπίτι της.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν σίγουρος. Είχε έναν αέρα απόλυτο και το μια νύχτα δική μου, όλη σου η ζωή, αλλά στο σπίτι της είδα στα μάτια της, πίσω από τις κουρτίνες του είμαστε άνθρωποι πολιτισμένοι, πάλι το ζώο που πεινάει.

Το σεξ που κάναμε δεν ήταν καθόλου πολιτισμένο. Σχεδόν το διαλύσαμε το σπίτι. Ίσως από εμάς να ξεκίνησαν τα επεισόδια και να απλώθηκαν στη πόλη.

Έχυσε, εγώ πριν στο στόμα της, τραβήχτηκα. Ήταν η πρώτη μας φορά. Δεν με ήξερε, τι αρρώστιες κουβαλώ ή όχι, οπότε ήταν μια κίνηση ευγένειας.

Και τα πήρε…

-Ιιιιιιι, τι έκανες;

-Τι έκανα;

-Γιατί δεν έχυσες στο στόμα μου; Προσπάθησα να της εξηγήσω, αλλά στον κόσμο της.

-Ξέρεις ποια είμαι Εγώ; Η πρώτη πουτάνα στη πόλη και άλλα τέτοια. Σταμάτησα να την ακούω…

Έξω έβρεχε μολότοφ και εγώ ήμουν μέσα. Έφυγα.

Επέμενε να ξαναβρεθούμε. Δεν ήθελα. Την τελευταία φορά μου είπε πως στο μπάνιο είχε πάρει μερικές τρίχες από τα μαλλιά μου.

Ήταν κάτι που το έκανε με όλους. Είχε μια υπέροχη συλλογή, όποτε ήθελα μπορούσα να περάσω, να την δω.

Δεν ξαναβρεθήκαμε. Αργότερα ανακάλυψα κι άλλους συλλέκτες. Στον χώρο τον δικό μας, δύο μου τράβηξαν την προσοχή.

Έντονες προσωπικότητες. Μέσω του δολώματος πως θέλουν υποταγή από κάποιον ισχυρό, να σε πλησιάσουν για να πάρουν κάτι από μέσα σου. Δεν το βρίσκω κακό. Είναι κάτι που κάνω κι εγώ με το δικό μου τρόπο.

Είναι μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής. Μέσω του σεξ, είναι πιο άμεση η βύθιση.

Το δεύτερο θέμα και το πιο σημαντικό.

Παρατήρησα πως δεν μπορούσα να αφεθώ και κάποιος φορές να ερεθιστώ από συλλέκτες.

Ίσως να ήταν η επιθετικότητα και η έλλειψη συστολής…

Η συστολή ιδίως η θηλυκή που έρχεται, χαμογελά, αφήνεται, τραβιέται και άντε πάλι, είναι η αχίλλειος πτέρνα μου.

Αλλά όχι η επιτηδευμένη. Γιατί γνώρισα άτομα που ήταν μάστορες στο είδος και συνειδητά δεν καταλάβαινα πως έπαιζαν. Υποσυνείδητα όμως…

Εκεί κατοικεί ένα άλλο τέρας, πιο διεισδυτικό. Καταλαβαίνω πως κάτι δεν πάει καλά, όταν παρόλο που όλα δείχνουν τέλεια και το άτομο μ’ αρέσει, δεν νιώθω τη φλόγα που φουντώνει από τα «εύθραυστα ξερόκλαδα» που βαστώ στα χέρια μου.

Λατρεύω την αυθεντική συστολή που συνοδεύεται με την παράδοση. Κάπου εκεί κατάλαβα πως οι Συλλέκτες είναι κατακτητές και μαζί με αυτό πάει και η κυριαρχία.

Θα ήθελα την άποψη σας ή τις εμπειρίες σας και όσο αφορά τη Συστολή, αλλά και τους Συλλέκτες.

Σχετίζω και τα δύο με εκφράσεις σαδομαζοχιστικές. Κάνω λάθος;