«Πάμε για έναν καφέ;»

Δέχθηκα ένα μήνυμα στο ίνσταγκραμ μου. «Είμαι στην πόλη, θες να πάμε για έναν καφέ;»
Δεν τα χρησιμοποιώ και πολύ τα σόσιαλ, αιφνιδιάστηκα λίγο που η Άννα μου έστειλε μήνυμα. Πέρασε πολύς καιρός από τότε που είχα να την δω. Δέκα χρόνια από τότε που τελειώσαμε το σχολείο. Δεν είχαμε και πολλές επαφές εκτός από τα τυπικά, δεν ήξερα καν που βρίσκεται. Μπήκα στο προφίλ της να τη δω, σχεδόν δεν την αναγνώρισα. Είχε αλλάξει για τα καλά.

«Με αιφνιδίασες» της είπα ενώ καθίσαμε σε ένα τραπέζι σε μια από τις καφετέριες κοντά στο σχολείο. Είπαμε να συναντηθούμε εκεί, να θυμηθούμε τα παλιά. Χαμογέλασε. Τα μαλλιά της βαμμένα καστανοκόκκινα, μακρυά σπαστά. Πράσινα μάτια. Το στήθος της παρέμενε το ίδιο μεγάλο όπως στο σχολείο.
Χαμογέλασε.
«Πέρασε καιρός, ήθελα να σε δω» απάντησε αυτό το όμορφο πλάσμα που είχα απέναντι μου κάνοντας με να ντραπώ περισσότερο.
«Είσαι μαζεμένος όπως τότε, αλλά ομόρφυνες πολύ» δεν είχα συνηθίσει να δέχομαι κοπλιμένα, ιδιιαίτερα από γυναίκες.
«Ευχαριστώ»
«Κι εσύ άλλαξες πολύ» της απάντησα κι εκείνη έπιασε την αμηχανία μου στον αέρα.
«Ταλαιπωρήθηκα λίγο, είχα φθάσει σχεδόν 170 κιλά» μου είπε και η αλήθεια ήταν ότι στο σχολείο ήταν εύσωμη αρκετά.
«Έκανα εγχείρηση, σχεδόν αφαίρεσα τα 3/4 του στομαχιού μου»
«Απίστευτο. Είσαι διαφορετική τώρα, πιο όμορφη»
«Πιο όμορφη; Τότε δεν ήμουν όμορφη απλώς..»
»Όχι ήσουν» επέμενα και το εννοούσα.
»Απλώς είσαι ευγενικός» κοκκίνισα πάλι. Αλλά ήξερα ή μάλλον έτσι είμαι ότι δεν έπρεπε να επιμένω όταν μου λέει μια γυναίκα κάτι και μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει τίποτα από όσα θα γινόντουσαν.

«Τελείωσες τι σχολή;» προσπάθησα να αλλάξω κουβέντα. Χαμογέλασε.
«Ναι, τώρα.. έκανα και μεταπτυχιακό κι ετοιμάζομαι να πάω στην Αγγλία μόνιμα»
«Αυτά είναι ωραία, είσαι χαρούμενη Άννα;»
«Πολύ, αλλά πριν να φύγω ήθελα να σε δω»
Έκανα μια παύση. Ήπια λίγο από τον καφέ μου.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί;»
Την είδα που πήρε μια βαθειά ανάσα.
«Μάριε στο σχολείο μου άρεσες πολύ και ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί σου»
Αιφνιδιάστηκα πάλι, εγώ που στο σχολείο ντρεπόμουν να της μιλήσω. Που ανακάλυπτα δειλά δειλά πως μου αρέσει η γυναικεία κυριαρχία και όλα αυτά.
«Μαζί μου; αλήθεια;»
«Ναι» είπε και με κοίταξε στα μάτια τόσο έντονα που χαμήλωσα το βλέμμα.
«Να αυτό ακριβώς»
«Ποιο, Άννα; δεν καταλαβαίνω;»
«Αυτό που χαμηλώνεις το βλέμμα σου, που ντρέπεσαι, όλο αυτό μου άρεσε πολύ. Αλλά ντρεπόμουν να έρθω να σου μιλήσω. Τι να σου έλεγα, έτσι όπως ήμουν;»
Την κοίταξα πάλι, μη μου έκανε πλάκα.
«Κι εμένα μου άρεσες Άννα, αλλά..»
Με κοίταξε πάλι.
«Όχι δεν ήταν θέμα το βάρος σου και αυτά, το θέμα ήμουν εγώ»
«Εσύ;»
«Είμαι υποτακτικός Άννα» το ξεφούρνισα και μου βγήκε τόσο φυσικά και της το είπα και δεν ένιωσα καμία ντροπή. Ένιωσα μόνο ασφάλεια μαζί της.
«Το ξέρω» μου απάντησε κι έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
«Μα πως;»
«Η Αργυρώ είναι πρώτη μου ξαδέρφη»
Ντράπηκα λίγο, γιατί... γιατί η Αργυρώ με είχε σκλάβο της στη Πάτρα που σπούδαζα και μου είχε πει κάποτε ότι είχε μιλήσει για εμένα σε ορισμένες φίλες της και μια ξαδέρφη της, χωρίς να μου πει περισσότερα.
«Αμάν εσύ είσαι η ξαδέρφη της;»
Βάλαμε τα γέλια. Τουλάχιστον τώρα καταλάβαινα γιατί ήμουν άνετος μαζί της.
«Δεν σε πειράζει που έμαθες όλα αυτά για εμένα;»
«Όχι, γιατί αλλιώς να είμαι εδώ τώρα;» είχε δίκαιο, αλλά και πάλι εμένα όλο αυτό μου ήρθε απότομο.
«Σε πειράζει εσένα που ξέρω τι είσαι;» με ρώτησε αυστηρά. Με έκανε να τα χάσω. Είπε τι είσαι, όχι ποιος είσαι.
«Όχι, αλλά αισθάνομαι κάπως»
«Είναι φυσιολογικό» μου απάντησε και τώρα είχε σκληρύνει τόσο που με έκανε να τρέμω σχεδόν. Προσπάθησα να ανασυγκροτηθώ.
«Πότε φεύγεις για Αγγλία;»
«Σε πέντε μήνες» μου απάντησε κοφτά και όμως αυτό, ότι δεν θα έφευγε σύντομα εμένα με ανακούφισε. Δεν ήξερα ακόμα όμως αν με έπαιζε ή αν όντως ήταν κυριαρχική.
«Εσύ με τι ασχολείσαι;» με ρώτησε ηρεμώντας τη κουβέντα.
«Γύρισα από Αγγλία»
«Ναι μου είπε η ξαδέρφη ότι ήταν ο λόγος αυτός που σε ελευθέρωσε, οι σπουδές σου»
«Ναι την ικέτεψα να μη πάω, αλλά..»
«Ήξερε καλύτερα»
«Όντως. Τώρα εργάζομαι σε μια πολυεθνική εδώ στο κέντρο. Καλά είναι, πολύ καλά»
«Έχεις σχέση Μάριε;»
«Όχι δέχτηκα και δεύτερο release πριν έναν χρόνο»
Χαμογέλασε.
«Πάλι τέτοια σχέση έκανες;»
«Ναι.. με άνδρα αυτή τη φορά» της το είπα, ήθελα μαζί της να είμαι απόλυτα ειλικρινής.
«Τέλειο. Μπράβο σου που το τόλμησες και το έζησες»
«Τι δεν θα σηκωθείς αηδιασμένη να φύγεις;»
Γέλασε ξανά.
«Γιατί να φύγω, περνάω υπέροχα» μου απάντησε και χαμογέλασαν μέχρι και τ' αυτιά μου.
«Εγώ δεν τόλμησα να εκφραστώ ποτέ. Αλλά τώρα πια το κάνω.» μου είπε.
«Αν ήμουν πιο τολμηρός τότε, θα σου ζήταγα να βγούμε. Αλλά..»
«Τι σε εμπόδισε;»
«Υπόσχεσαι να μη γελάσεις;»
»Λέγε»
«Τότε είχα δει πρώτη φορά βίντεο από ένα κάστρο με άντρες σκλάβους και γυναίκες Αφέντρες»
«OWK;»
«Ξέρετε πολλά εσείς» της απάντησα χωρίς να καταλάβω πως ξεγλίστρησε ο πληθυντικός. Το άφησε να περάσει έτσι.
Σκέφτηκα με την Αργυρώ θα τα είχαν πει.
«Και τότε ένιωθα, όπως και τώρα δηλαδή, ότι δεν θα έπρεπε να εκφραστώ»
«Αν το είχες κάνει, μπορεί να ήσουν ακόμα δικός μου» την κοίταξα για λίγο στα μάτια. Κόντευα να σκάσω, το ρώτησα.
«Είστε Αφέντρα;»
Γέλασε, γέλασε πολύ.
«Δεν ξέρω Μάριε μου, αν είμαι, αλλά θέλω πολύ να γίνω» τότε κατάλαβα πόσο λάθος είχα κάνει τότε. Πόσο πολύ μου άρεσε η Άννα και πόσα θα μπορούσα να της προσφέρω.
«Θα γίνετε καταπληκτική. Συγγνώμη για τον πληθυντικό»
«Δεν με πειράζει, μου αρέσει που είσαι ο εαυτός σου και προτιμώ να μου μιλάς στον πληθυντικό. Άλλωστε μη ξεχνάς ξέρω τι είσαι. Έχω δει την Αργυρώ να σε δέρνει.»
Ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα από τη ντροπή μου.
«Θυμάσαι τη δεύτερη χρονιά που σε είχε στο καρναβάλι;»
«Ναι ναι»
«Τη μία βραδιά σε είχε δεμένο στο κρεβάτι με κλειστά τα μάτια, δεμένα. Σου είχε βάλει ακουστικά στα αυτιά και σε μαστίγωσε.»
«Πω πω ναι το θυμάμαι αυτό, δεν ρωτούσα για τι έκανε ότι έκανε ποτέ»
«Σε μαστίγωσα κι εγώ τότε, αλλά δεν θέλαμε να ξέρεις»
«Ντρέπομαι πολύ»
«Γιατί καλό μου;»
«Γιατί δεν σας έχω ευχαριστήσει ακόμη που με μαστιγώσατε τότε» Η Άννα γέλασε, το ίδιο κι εγώ.

Πέντε μήνες μετά.

Ήμαστε ξαπλωμένοι στο δωμάτιο της στο πατρικό. Το προηγούμενο βράδυ μου έκανε pegging, όλο το πρωί κάνουμε σεξ.

«Άννα όντως θα φύγεις αύριο;» δεν της μιλούσα πληθυντικό, δεν το γούσταρε.
«Ναι το ξέρεις» Έβαλα τα κλάματα.
«Ρε συ Άννα το ξέρεις ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου»
«Το ξέρω, αλλά εγώ δεν είμαι»
Συνέχισα να την γλείφω και να της προσφέρω οργασμό, αν και ήταν πάλι σκληρή μαζί μου. Δεν ήξερα καν αν το εννοούσε πως δεν είχε αισθήματα για εμένα.
«Λες ψέμματα»
«Ποτέ δεν σου έχω πει, μικρό μου»
«Πώς γίνεται; Είμαστε όλοι μέρα μαζί, κάνουμε με όλους τους τρόπους σεξ. Κάνουμε βδσμ, κάνουμε τα πάντα. Δεν αισθάνεσαι τίποτα για εμένα;»
«Αισθάνομαι, αλλά όχι ερωτικά. Με διεγείρεις σεξουαλικά, αλλά δεν είμαι εγώ για εσένα και κυρίως εσύ για εμένα»
«Τι εννοείς;»
«Μάριε εγώ θέλω να ζω ελεύθερη, δεν μου αρέσουν οι δεσμεύσεις. Από την άλλη εσύ είσαι της δέσμευσης, του κολάρου. Εγώ όχι. Είμαι κίνκυ τελικά. Δεν είμαι Αφέντρα κι εξαιτίας σου έχω βρει τον εαυτό μου.»
Με έσπρωξε πιο βαθειά μέσα της.
«Κάνε με να χύσω τώρα με τη γλώσσα σου, μετά θα μαζέψεις το σπίτι και τη βαλίτσα μου»

Η Άννα έφυγε τότε για Αγγλία. Την συνάντησα πριν λίγες μέρες και οι δύο με τις οικογένειες μας. Ξέρω ότι τριγυρνάει εδώ μέσα. Στο είπα θα το γράψω