Αμπελοσκιοσοφιστείες

Videoblocks-659ee86ee675c475ffabe7ee_bkvsuerjt_thumbnail-1080_07 by skia posted 3 November 2025 at 17:33

Η μαριονέτα



Κάποτε ήταν ένα κοριτσάκι που του άρεσε να παίζει με τη φωτιά. Κι έπαιζε, έπαιζε, έπαιζε ακόμη περισσότερο. Και ξέρετε ήταν τόσο χαρούμενο που το κατάφερνε χωρίς να καεί; Κάποτε κάποτε μονολογούσε κι έλεγε πόσο καλό κι έξυπνο ήταν που ξέφευγε με πολύ μεγάλη επιτυχία από τις ‘φλόγες’ κι ότι αυτό ήταν η τέλεια ευτυχία. Και συνέχιζε να παίζει παρακολουθώντας τα ‘σπίρτα’ να καίγονται. Σήκωνε το φρύδι ειρωνικά κοιτώντας τους γύρω εξονυχιστικά κι ειδικά κάτι θλιβερές καρικατούρες που μόνο οίκτο προκαλούσαν.
Έλεγε ‘εγώ δε θα σκλαβωθώ ποτέ. Ποτέ, ποτέ...’, χτυπώντας το πόδι κάτω. Μεγαλώντας το κοριτσάκι αυτό, έγινε μια γυναίκα που όμορφη δεν τη λες, φαντασιώση δεν την αποκαλείς. Αυτά όμως που είχε ανάγκη να δώσει την έπνιγαν. Της δημιουργούσαν ένα κόμπο στο λαιμό. Αλλά αυτός ο εγωισμος δεν την άφηναν να δώσει τη ψυχή της. Και συνέχισε να παίζει, να παίζει με τα σπίρτα της χωρίς όμως να καεί, να γυρίζει μόνη απλά παρατηρώντας.
Μια μέρα τη πλησίασε ένας θιασάρχης, ξέρετε από αυτούς που τους ανήκουν πολύ πετυχημένοι θίασοι. Τη παρατηρούσε καιρό και του είχε προξενήσει τη περιέργεια να της προσθέσει στο σχήμα του. Την ήθελε για το κομμάτι των μονολόγων.
Μια μέρα στάθηκε μπροστά της και της είπε ‘Μου ανήκεις... Είσαι η μαριονέτα Μου, αν και δε το ξέρεις ακόμη. Ήσουν πριν καν γεννηθείς’. Άπλωσε τα χέρια Του κρατώντας πέντε σκοινιά που στην άκρη τους είχαν από μια θηλιά.
Αυτή υπνωτίστηκε από το βλέμμα Του. Από τα λόγια Του. Κάτι της έλεγε μέσα της ότι ήρθε η ώρα για τους δικούς της μονολόγους. Πέρασε μόνη της τις θηλιές.



...



Μόνη σε μια σκηνή.....



Μιλά όταν έρχεται η ώρα της παράστασης, της παραστασής της. Κινείται όπως της Υπαγορεύει. Πράττει ανάλογα πώς Κινεί τα νήματα. Αισθάνεται όπως της Επιτρέπει να νοιώθει... Αναπνέει επειδή της Επιτρέπει να αναπνέει.



Παίζει όταν της Επιτρέπει να παίξει την παράστασή της. Μια παράσταση για λίγους. Για ΄Εναν . Τον δημιουργό της.