Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σαδομαζοχισμός' που ξεκίνησε από το μέλος Syrah, στις 20 Ιουνίου 2008.

  1. Syrah

    Syrah Contributor

    Έχω την πεποίθηση ότι η ηθική απορρέει από την αισθητική. Αντιλαμβάνομαι την αισθητική σαν τον πρώτο ασυνείδητο αλγόριθμο αξιολόγησης ενός ερεθίσματος, και γι αυτό τη θεωρώ βάση της αντίληψης.* Για κάθε νέο ερέθισμα, πρώτα σκέπτομαι «μου αρέσει»/«δεν μου αρέσει» και μετά σκέπτομαι «είναι σωστό»/«δεν είναι σωστό».

    [Δίνω ένα γενικό παράδειγμα (με την ελπίδα ότι αν σχολιαστεί, θα σχολιαστεί ως παράδειγμα και δεν θα αποπροσανατολίσει από το προκείμενο που περιγράφεται στην επόμενη παράγραφο): Όταν φέρνω το πηρούνι στο στόμα μου σκέπτομαι «ωραίο το μοσχαράκι». Αν κάποιος έπειτα μου αναλύσει την τεχνική θανάτωσης ίσως σκεφτώ «κρίμα το καημένο». Το λυπάμαι, αλλά όχι τόσο ώστε να μην πιστεύω βαθιά εντός μου ότι η ζωή του έχει μικρότερη αξία από την απόλαυσή μου. Πριν σπεύσει η female να επικαλεστεί την αναγκαιότητα επιβίωσης να διευκρινίσω ότι μέχρι πρότινος η ετήσια κατανάλωση κρέατος σε kg, αντιστοιχούσε περίπου στο 65-70% του συνολικού μου βάρους – δεν έχω τόσο μεγάλες ανάγκες, έμαθα πρόσφατα). Θα έλεγα πως είμαι ηθική γιατί σέβομαι τη ζωή του. Αλλά δεν είμαι ηθική γιατί δεν τη σέβομαι τόσο ώστε να μην το φάω. Αλλά και πάλι είμαι γιατί παρότι το τρώω, εκ των υστέρων λυπάμαι. Όμως – και εδώ επιθυμώ εν τέλει να εστιάσω – δεν λυπάμαι που το έφαγα, αλλά που ήθελα να το φάω πιο πολύ από το να το αφήσω να ζήσει. Αν το παράδειγμα με το μοσχαράκι δεν αγγίζει ευαίσθητες χορδές σας, λάβετε υπόψη ότι έχω φάει και γάτα (σε εστιατόριο – ας προλάβω και τη Mikra_Psemata). Καθόλου νόστιμο κρέας παρεμπιπτόντως. Αν όμως μου άρεσε, θα τις κυνηγούσα και θα τις έτρωγα όπου τις έβρισκα, όπως ακριβώς σκοτώνει κανείς έναν άγριο λαγό –άμα τον πετύχει- και τρέχει περιχαρής στο σπίτι να μαγειρέψει στιφάδο. Η αλήθεια είναι ότι τις αγαπώ πολύ τις γατούλες, πάντα είχα μία (λογικό, εφόσον δεν τις τρώω). Όλα τα ζώα τα αγαπώ (τις γατούλες περισσότερο επειδή είναι όμορφες), αλλά πιο πολύ αγαπώ να τα τρώω, διότι η γεύση μου είναι πιο σημαντική από τη ζωή τους. Και γι αυτό, η ηθική μου μου επιτρέπει να τα φάω, να φοράω το δέρμα τους κλπ. Σκέπτομαι λοιπόν ότι η αισθητική οδηγεί στην ηθική.]

    Τέλος του παραδείγματος, έρχομαι στο προκείμενο: Αρχικά θα έλεγα ότι δεν πιστεύω πως το σωστό είναι να προκαλέσω πόνο σε κάποιον. Σε ένα δεύτερο επίπεδο θεώρησης θα έλεγα πως για να μου αρέσει, υποσυνείδητα μάλλον το εγκρίνω και ηθικά. Αν δεν υπήρχε νομοθεσία που να μου απαγορεύει να σκοτώσω κάποιον, θα το έκανα – για τη χαρά να βλέπεις τα εντός κάποιου να χύνονται εκτός. Υπάρχει ένα στοιχείο υπέρβασης που με ενθουσιάζει. Δεν μπορώ να το επεξηγήσω εδώ αλλά το ζήτημα είναι τόσο αισθητικό όσο και συμβολικό – σε καμία περίπτωση όμως δεν έχει να κάνει με το συναίσθημα προς τον έτερο, δεν πρόκεται δηλαδή για κάποιο είδος μίσους λ.χ. Απλώς είναι όμορφο. Είναι σωστό; Με μια πρώτη σκέψη θα έλεγα πως εφόσον μου αρέσει, σωστό θα πρέπει να είναι. Και τα δερμάτινα παπούτσια μου αρέσουν, δεν τα αγοράζω επειδή τα έχω ανάγκη, αλλά εφόσον μου αρέσουν, ναι είναι σωστό να σκοτωθεί ένα ζώο για να παραχθούν. Και οι πρωτεϊνες για να μου αρέσουν σίγουρα σε κάτι ευγενές εξυπηρετούν. Το χρέος μου σαν άνθρωπος είναι να προσπαθώ να με κάνω όσο το δυνατό πιο χαρούμενη γίνεται, ανεξάρτητα από τις σπονδές των άλλων. Είμαι ηθική γιατί αναγνωρίζω και στους άλλους το χρέος/δικαίωμα να ζούν καλά. Είμαι όμως ανήθικη γιατί δεν το σέβομαι τόσο ώστε να θυσιάσω μέρος της απόλαυσής μου (στην υποτιθέμενη περίπτωση όπου νομικά είχα το δικαίωμα να διαχειρίζομαι τη ζωή μερικών πραγματικών σκλάβων - θα τους σκότωνα άνευ αμφιβολίας τότε). Είμαι όμως και ηθική γιατί ντρέπομαι. Αλλά –όπως και στο παράδειγμα που ανέφερα νωρίτερα, εδώ, αντίστοιχα θέλω να καταλήξω - ντρέπομαι, όχι επειδή θέλω να προκαλώ πόνο, αλλά επειδή βαθιά εντός μου δεν ντρέπομαι γι αυτό (άρα πάλι ανήθικη δεν είμαι; ). Επειδή «Πρέπει να παραδεχτώ πως όλη αυτή η ιστορία δε με στεναχώρησε όσο θα’ πρεπε». (Αφού νιώθω όμως ότι «θα΄πρεπε» δεν είμαι ηθική; )

    Αφού δεν είμαι ηθική (αν ήμουν ηθική δεν θα ήθελα να προκαλώ πόνο) γιατί με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν είμαι ηθική (γιατί η ηθική υπαγορεύει να λυπάμαι που δεν είμαι ηθική ενώ εγώ δε λυπάμαι); Αυτή η ενόχληση δεν μαρτυρά από μόνη της μια κάποια ηθική;**



    * Μπορώ να έχω αντίληψη αν υποθέσουμε ότι κατορθώνω να απομονωθώ από το υπόλοιπο περιβάλλον μου; Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι αυτό που καταλαβαίνω αντί εκείνου που πραγματικά στέκεται εμπρός στα μάτια μου ή φτάνει στα αυτιά μου ή στη μύτη μου κλπ. Πώς γίνεται να έχω αντίληψη, όταν δεν έχω ερέθισμα;

    ** Ή μαρτυρά μόνο την επιθυμία να μην αποτελώ μειονότητα; Αν υπήρχε ενιαία αισθητική αντίληψη, αν όλοι ήθελαν ό,τι και εγώ (και αν αντιπαρέλθουμε το τεχνικό πρόσκομμα της άμεσης αλληλοεξόντωσης) δεν θα τίθονταν ζήτημα ηθικής (είμαι ανήθικη επειδή ανήκω στη μειοψηφία πιστεύω). Άρα μήπως η ηθική επιβάλλεται έξωθεν; Μήπως και η αισθητική μου επιβάλλεται έξωθεν (από χθες πιστεύω πως ναι); Αν ναι, τότε το ποιητικό αίτιο της επιβολής της, γιατί δεν την εγκρίνει ηθικά; Ποιος αντιφάσκει; Εγώ ή αυτό; (Και όλα αυτά χωρίς να έχω ακόμη ρωτήσει ποιο είναι το «αυτό». Το αφήνω για άλλο νήμα.)




    Πηγές:
    1. «Πρέπει να παραδεχτώ πως όλη αυτή η ιστορία δε με στεναχώρησε όσο θα’ πρεπε»: Από το βιβλίο «The picture of Dorian Gray» του Wilde, η ατάκα ειπώνεται από το Gray, αναφερόμενο στον από δική του υπαιτιότητα θάνατο της Sibyl Vane.
    2. Ιδέα της έξωθεν επιβεβλημένης αισθητικής: Mέρος της βοήθειας που έλαβα από το MasterJp στα πλαίσια ερωτήσεων που κάνω ενίοτε απευθυνόμενη στην ιδιότητά του ως advisor.

    - - - - - -

    Άφησα τις ερωτήσεις σκόρπιες μέσα στο κείμενο γιατί δεν είμαι βέβαιη για το ποιες είναι ρητορικές και ποιες όχι. Δεν ξέρω δηλαδή τι ακριβώς θέλω να ρωτήσω. Απαντήστε σε όσες θέλετε. Ή απαντήστε σε κάποιες που πιστεύετε ότι θα ήθελα να κάνω και δεν κατάφερα να τις προσδιορίσω. Κάπως ανορθόδοξο αυτό, αλλά μου φαίνεται πιο δύσκολο να κάνω μια σωστή ερώτηση από το να μου δώσει κάποιος μία σωστή απάντηση. Εν ανάγκη κάντε εσείς τη σωστή ερώτηση και θα σκεφτώ εγώ την απάντηση.
     
  2. chemical23

    chemical23 Regular Member

    Παραθέτω πρώτα ένα δύο παραδείγματα-βιώματα από την ζωή μου χωρίς να εστιάσω σε αυτά. Σε πολύ μικρή ηλικία όποτε έβλεπα σκοτωμένα πουλιά μέσα στο σπίτι, έκλαιγα (εγώ δε το θυμάμαι αυτό πάντως έτσι μου έχουν πει). Την επόμενη μέρα πάλι όταν το σπίτι μοσχοβολούσε από την μυρωδιά της σούπας έτρωγα χωρίς δισταγμό και μου άρεσε κιόλας. Πριν από λίγα χρόνια πάλι θυμάμαι ότι βρισκόμουν σε αυτοκίνητο μαζί με συγγενή μου στην ύπαιθρο ενώ ήταν νύχτα. Ξαφνικά έστριψε απότομα το τιμόνι φωνάζοντας κιόλας ''λαγός, λαγός'' ενώ παραλίγο να πέσουμε σε ένα χαντάκι που ήταν δίπλα από τον δρόμο. Και του είπα σε πολύ έντονο ύφος την αμέσως επόμενη στιγμή, ότι θα μας σκότωνε για έναν λαγό. Ευτυχώς κιόλας δεν τον σκότωσε. Εμένα εντωμεταξύ δεν μου αρέσει το κρέας τους. Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που όποτε τύχει να βρίσκομαι σε αυτοκίνητο και ο οδηγός δει λαγό, εύχομαι να γλιτώσει (ο λαγός). Από την άλλη δεν θυμάμαι ότι έκλαιγα όποτε έβλεπα σκοτωμένα πουλιά. Ίσως να έχω απωθήσει αυτές τις αναμνήσεις για την δική μου απενοχοποίηση, επειδή μου αρέσουν. Βέβαια και τότε που έκλαιγα, τα έτρωγα την επομένη. Μικρό παιδί θα μου πεις τώρα.

    Και στο προκείμενο λοιπόν. Δεν έχω επιχειρήσει ποτέ να πάω για κυνήγι ή να σκοτώσω κάποιο ζώο για λόγους και ιδιουγκρασίας και ηθικής. Απορρέει σε αυτή την περίπτωση η περίεργη αυτή μορφή ηθικής από την αισθητική? (ενός ζώου λαβωμένου ή/και σκοτωμένου) Από την άλλη δεν κατακρίνω όποιον άλλον καταπιάνεται με αυτό, γιατί ξέρω ότι θα αγοράσω το κρέας που θα μου προσφερθεί, το οποίο και βρίσκω άκρως απολαυστικό. Άρα η αισθητική μου συνάδει με το απολαυστικό κρέας, ενώ δεν θεωρώ ανήθικο το γεγονός ότι θα γευτώ έναν -πριν λίγο διάστημα- ζώντα οργανισμό (βασικά δεν το σκέφτομαι καν).

    Εδώ ίσως να κολλάει γάντι και η λέξη ενοχές. Όταν κάποιος ντρέπεται όχι ευθέως για αυτό που του αρέσει και απολαμβάνει αλλά για το γεγονός ότι δεν νιώθει ντροπή που του αρέσει και το εξασκεί, τότε έχουμε να κάνουμε ίσως με ενοχικότητα και τύψεις που απορρέουν νομίζω από την ηθική. Και οι τύψεις, οι ενοχές, η ντροπή έρχονται με τον λογικό συνειρμό πως δεν είναι σωστό αυτό, άρα ηθικά δεν εγκρίνεται. Αισθητικά όμως αφού του αρέσει εγκρίνεται και παρα-εγκρίνεται. Εδώ ίσως υπάρχει σύκρουση αισθητικού κριτηρίου και ηθικού. Είναι δυνατόν πάντα αυτά τα δύο να έρχονται σε απόλυτη συμφωνία? Η ηθική απορρέει μονοσήμαντα και πάντοτε από την αισθητική και μόνο? Εδώ λοιπόν έχει να κάνει το παράδειγμα των πουλιών. Έκλαιγα άρα ηθικά το αππέριπτα ως λάθος. Μου άρεσαν στην βρώση άρα αισθητικά γινόταν αποδεκτό. Λύση? Η απώθηση του ηθικού κριτηρίου και η αποδοχή μόνο του αισθητικού (ότι μας συμφέρει δηλαδή είμαστε και συμφεροντολόγοι). Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται πάντοτε. Έχει να κάνει και με την βαρύτητα που αποδίδεις σε καθετί ηθικά. Έτσι το να προκαλεί πόνο κάποιος σε κάποιον άλλον μέσα σε λελογισμένα όρια, δεν έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με την ηθική του ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα είναι αυτό που αναμενόταν ίσως όχι σε όλο του το μεγαλείο. Όταν όμως προκαλέσει αφόρητο πόνο ή φτάσει σε όρια να σκοτώσει κιόλας εδώ η ηθική χτυπά με πολύ μεγαλύτερη ένταση καθώς παρά το ότι αυτός ο κάποιος ίσως εκστασιάζεται με το αποτέλεσμα της πράξης του (άρα δεν αισθάνεται ντροπή για αυτήν καθαυτήν), ντρέπεται για το γεγονός ότι του αρέσει με αποτέλεσμα τις τύψεις. Είτε έτσι, είτε αλλιώς η ντροπή είναι ντροπή ανεξάρτητα από τον λόγο που την γεννά. Η ηθική κυριαρχεί υπερκερνώντας την αισθητική έκσταση (ΕΥΤΥΧΩΣ, έχω να προσθέσω). Και στο τελευταίο ερώτημα του post σου Syrah, εγώ θα απαντούσα (στον εαυτό μου πρωτίστως) πως ναι υπάρχει ηθική. Είναι η πιο βαρύνουσα μορφή ηθικής, τόσο πολύ που δεν γίνεται να αγνοηθεί. Εξαρτάται βέβαια και από τον βαθμό ηθικής του καθενός από ένα σημείο και έπειτα. Το παράδειγμα του λαγού με το αντίστοιχο της γάτας στο παραπάνω, ομοιάζουν. Κανένα αισθητικό κριτήριο, άρα άτεγκτη η ηθική (για την θανάτωση των ζώων αυτών) παρά το ότι για την θανάτωση των άλλων ζώων στα άλλα παραδείγματα μίλησε το κριτήριο της αισθητικής (όπου το κριτήριο της ηθικής πλέον δεν είναι και τόσο άτεγκτο).

    Η ηθική δεν νομίζω να επιβάλλεται έξωθεν καθ'ολοκληρίαν. Για την αισθητική μπορεί να γίνει αλλά για την ηθική όχι. Οι επιταγές ηθικής δίδονται βέβαια. Ίσως το τι θεωρεί κάποιος ηθικό και τι όχι να έχει μία δόση αντικειμενικότητας (και πάλι δεν είμαι βέβαιος) αλλά τα όρια που διαχωρίζουν κάτι σε ηθικό και ανήθικο είναι νομίζω κάτι άκρως υποκειμενικό.

    Eλπίζω να είναι στα πλαίσια παραδείγματος και αυτό, ε?  
     
    Last edited: 21 Ιουνίου 2008
  3. Guest05

    Guest05 Guest

    Φαντάζομαι σε παρόμοιο νομική έλλειψη δεν θα κατηγορούσες κανέναν ο οποίος θα σε έσφαζε με τον ίδιο σκοπό. Για την χαρά του αίματος.
     
  4. Tropical_Storm

    Tropical_Storm Regular Member

    Σαδισμος χωρις ηθικη η ενσυναισθηση=sociopath - antisocial personality disorder (American Psychiatric Association, DSM-IV-TR)

    Diagnostic Criteria:

    Three or more of the following are required:
    1. Failure to conform to social norms with respect to lawful behaviors as indicated by repeatedly performing acts that are grounds for arrest;
    2. Deceitfulness, as indicated by repeatedly lying, use of aliases, or conning others for personal profit or pleasure;
    3. Impulsivity or failure to plan ahead;
    4. Irritability and aggressiveness, as indicated by repeated physical fights or assaults;
    5. Reckless disregard for safety of self or others;
    6. Consistent irresponsibility, as indicated by repeated failure to sustain consistent work behavior or honor financial obligations;
    7. Lack of remorse, as indicated by being indifferent to or rationalizing having hurt, mistreated, or stolen from another.
    Με τον φτωχο μου τροπο, προσπαθω να πω οτι εφ οσον υπαρχουν ορια στην συμπεριφορα μας, εφ οσον υπαρχουν τυψεις, εφ οσον οτι γινεται, γινεται συνενετικα, τοτε δεν ειμαστε ψυχοπαθεις και δεν υπαρχει πραγματικη αντιφαση. Αλλιως, πασχουμε απο σοβαρη ψυχικη ασθενια που καποτε θα βρει εκφραση (π.χ. serial killers, sex murders, cannibals).

    Υπαρχει ενα τεραστιο χασμα που χωριζει το bdsm απο τον παθολογικο σαδισμο.
     
  5. G_E

    G_E Contributor

    Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

    Δεν είμαι σίγουρος για το ότι η ηθική απορρέει από την αισθητική. Μου φαίνεται πιο λογικό να δεχθώ πως η ηθική απορρέει απ’ τους μηχανισμούς συγκράτησης της συνεκτικότητας του κοινωνικού ιστού, συντήρησης των δομών εξουσίας και κατανομής (διάβαζε συγκέντρωσης) του πλούτου, που εμπεριέχουν φυσικά και ασφαλιστικούς μηχανισμούς εκτόνωσης των κοινωνικών εντάσεων ώστε να μην καταρρεύσει ή εκραγεί το σύστημα από μόνο του.

    Η ηθική είναι ο μηχανισμός διατήρησης της ισορροπίας μιας κοινωνίας. Περνάει κρίσεις και μεταλλάσσεται σε νέο σημείο ισορροπίας όταν υπάρξουν πραγματικές ανατροπές στις οικονομικές δομές και στις ομάδες εξουσίας.

    Για να σε καθησυχάσω, η σύγχρονη (μεταμοντέρνα κατά Dolmance) ηθική, νομιμοποιεί το σαδισμό και κάθε ερωτική απόκλιση αρκεί να μην αποκτούν ανατρεπτικό χαρακτήρα που θα οδηγούσε το άτομο σε πραγματικά ηθικά παραπτώματα και αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως η ηθελημένη μείωση της παραγωγικότητας, η άρνηση υπερκατανάλωσης, η μη εξόφληση υποχρεώσεων προς τις τράπεζες, η σεξουαλική παρενόχληση εν ώρα εργασίας κλπ.

    Βέβαια στην Ελλάδα, οι γενιές μας ζουν ακόμα στο μακρινό απόηχο της τουρκοκρατίας σε θέματα ηθικής αλλά είναι θέμα λίγου πια χρόνου για να εναρμονιστούμε με την … Ολλανδία.

    Η ηθική λοιπόν είναι εξωγενής για το άτομο και σε μεγάλο βαθμό δημιουργεί και αισθητική.

    Είναι πια θέμα του ατόμου στην ωριμότητά του να την αποδεχτεί, να την απορρίψει ή να διαμορφώσει τη δική του στάση εναντι της ηθικής. Το δύσκολο του εγχειρήματος έγκειται τουλάχιστον στα εξής:
    1) στο ότι η ηθική εισάγεται εντός μας σε ηλικία που δεν έχουμε κρίση και εγκαθιδρύεται ως ψυχολογική δομή, που δυστυχώς μόνη η λογική ανάλυση δεν αρκεί να την ανατρέψει.
    2) η ουσιαστική κριτική στάση έναντι κάποιων ηθικών κανόνων ή συνολικά, για να έχει σταθερή βάση, προϋποθέτει την κριτική στάση έναντι των κοινωνικών δομών και λειτουργιών τις οποίες αυτοί οι ηθικοί κανόνες στηρίζουν.

    (δε μιλώ εδώ για όσους η εμφύσηση της ηθικής έγινε τόσο βίαια ή απουσίαζε και που διαμορφώθηκαν ως συστηματικά παραβατικοί ή εγκληματίες ή θλιβεροί περιθωριακοί κάθε τύπου).

    Δεν μπήκα στο γόρδιο δεσμό των λογικών αντιφάσεων που παρέθεσες αλλά ελπίζω πως παρέμεινα στο θέμα επί της ουσίας.
     
    Last edited: 21 Ιουνίου 2008
  6. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Ειλικρινά με προβλημάτισε η περίπτωση αυτή και μετά την πετυχημένη διάγνωση της Tropical, ρώτησα τον γιατρό Μου, για το τι ενδείκνυται για την θεραπεία του πάσχοντος και πρότεινε το ακόλουθο φαρμακευτικό σχήμα:

    ZYPREXA 20mg (Αυξάνουμε την δόση της θεραπείας, από την προηγούμενη φορά, κατά 10mg)

    ..Kαι προσθέτουμε ακόμα:

    SEROQUEL 400mg

    RISPERDAL INJ DEC. 3mg (Σε ενέσιμη μορφή)

    ALOPERIDIN TB 20mg

    AKINETON 4mg

    MILITHIN TB

    Περαστικά και πάλι! Τι άλλο να πω?  

    Καλό θα ήταν όμως να εξετάσουμε αν θα έπρεπε να περνάμε αυτά τα μηνύματα ως πρότυπα σε ένα forum BDSM.
    Μήπως έχουμε ξεφύγει από το SSC, το RACΚ και όλα τα υπόλοιπα τα οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούμε?
    Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι έχουμε ξεχάσει εντελώς το που βρισκόμαστε και γράφουμε ότι μας κατέβει!
     
    Last edited: 20 Ιουνίου 2008
  7. G_E

    G_E Contributor

    Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

    Προτείνω την ίδρυση BDSM police που θα ελέγχει μεταξύ άλλων το SSC και RACK των φαντασιώσεών μας.
     
    Last edited: 20 Ιουνίου 2008

  8. Συράχ μια και αναφέρεις το μοσχαράκι θα μου επιτρέψεις να κάνω μια σύντομη
    παρένθεση. Λοιπόν…όταν πηγαίνω στο χασάπικο (κρεοπωλείο) για μοσχαράκι
    ζητώ επίμονα να είναι από κοτσι. Αλλά κοτσι όμως ε? αυτό με το ζελέ γιατί το
    αλλο σου καθίζει το μισό στα δόντια. Μερικές φορές ζηταω και κόκαλο από
    μοσχάρι και το βράζω μαζί με το κοτσι. Μετά το ζουμί κάνει μια μακαρονάδα
    αλλο πράγμα. Μερικές φορές το κάνω λεμονάτο. Αλλά το TOP είναι …κοτσι
    μοσχαρίσιο κοκκινιστό με πατάτες τηγανιτές και πολύ ψωμί για να κάνεις παπαρα
    (Εκεί να δεις που θα σκεφτείς «ωραίο το μοσχαράκι»)
    Και για να μην με ρωτήσεις τι είναι παπαρα?…Είναι όταν βουτάς το ψωμί στη
    σάλτσα του φαγητού. Και για να μην με ρωτήσεις… τι το κάνεις?....το τρως
    Αυτά….συνεχίστε.
    Υ.Γ Πότε θέλεις να μαγειρέψω για σένα????
     
    Last edited by a moderator: 21 Ιουνίου 2008
  9. Mavrobasilis

    Mavrobasilis Regular Member

    Υπάρχει ένα όριο όπου η παράγωγος της ευχαρίστησης του βαθμού πραγμάτωσης φαντασίωσης αλλάζει πρόσημο. Δεν είναι εύκολα διακριτό στην πραγματικότητα αν δεν προσεγγισθεί ικανώς, σε φαντασιακό δε επίπεδο είναι απολύτως μη αντιληπτό ως σχήμα. Το αυτό σχήμα φαίνεται να λειτουργεί σε πολλά επίπεδα ηδονικών δραστηριοτήτων, προεξέχουσες μεταξύ των οποίων είναι οι ερωτικές- για μένα είναι και η δημιουργία καθώς και η ταχύτητα μα δεν άπτονται της θεματικής μας.

    Είναι αδόκιμο σχήμα για όποιον δεν έχει περάσει το σημείο καμπής έστω μια φορά- δεν έχει νόημα να προσπαθώ να εξηγήσω ότι αλλάζει το πρόσημο σε πεδίο τιμών εντός των επιθυμητών μα αρκετά εκτός των βιωματικών, θα προσπαθήσω όμως. Η συνάρτηση της καύλας είναι ισχυρά μη γραμμική, χαοτική θα έλεγα, και συνεπώς πολύ λίγοι μπορούν να αντιληφθούν το σημείο με αναλυτικά μέσα- χρειάζεται εμπειρική μεθολογία αντίστοιχων εφαρμογών και ιδιάζουσες αναλυτικές ικανότητες ώστε να ταυτοποιηθεί η συνάρτηση εκτός του εφαρμοσμένου πεδίου τιμών.

    Όσοι έχουν φθάσει πολύ κοντά στην αφαίρεση ζωής ανθρώπου ίσως καταλαβαίνουν. Δεν είναι απαραίτητο να έχει ερωτικό κίνητρο η απόπειρα- κάποιο ικανό κίνητρο θα υπάρχει και δεν είναι απαραίτητα η επιβίωση αυτό- αλλά το γεγονός δεν επιρρεάζει καθόλου τη συνειδητότητα του βάρους που η περάτωση θα συνεπαχθεί.

    ΥΓ1: Σε κάθε απόλαυση (ας είναι και δίχως ενοχές, θερμίδες ή κόπωση) υπάρχει όριο, ονομάζεται κόρος. Αν δεν υπήρχε, καμία γυναίκα δεν θα ζητούσε προ ημετέρας ολοκλήρωσης και εν μέσω αλληλουχίας οργασμών να εκσπερματώσομε.
    ΥΓ2: Ο σαδισμός δε συνιστά αυτοτελή και ολοκληρωμένη ερωτική πράξη.
     
  10. female

    female Contributor



    Αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως η γευστική μου βρίσκει τη βρώση μοσχαρακίου απεχθή, αγαπητή Syrah, θα συνεχίσω με τα ενδιαφέροντα ερωτήματά σου.


    Κατά τη γνώμη μου, η αισθητική και η ηθική είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, με, κατά τη γνώμη μου πάλι, την αισθητική να είναι ελαφρώς πιο κυρίαρχη στη σχέση των δύο. Συχνά δυσκολεύομαι να διακρίνω τα όριά τους, πιστεύοντας πως ταυτίζονται σε αρκετά σημεία. Λίγοι συμφωνούν με την παραπάνω άποψη.


    Προτού επανέλθω (με μεγάλη χαρά) στη συζήτηση (που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον), θα ήθελα πάντως να σε ρωτήσω - γιατί η εστιασή σου πρέπει να είναι η ηθική ΣΟΥ, η αισθητική ΣΟΥ; Καταλαβαίνω πως εν μέρει πρόκειται για υπαρξιακά ερωτήματα, αλλά θα πρότεινα μάλλον πιο εξωστρεφή παρά εσωστρεφή ενατένιση αν ψάχνεις για απαντήσεις. Όσο ο καθένας είμαστε μοναδικοί, άλλο τόσο μοιραζόμαστε κοινές καταβολές και συνθήκες. Όχι μόνο οι σοφία των νεκρών συγγραφέων, αλλά και οι μοναδικές (αν)ισορροπίες των ζωντανών έχουν πολλά για να καρπωθούμε. Ακόμα κι αν η ηθική ή η, ακόμα χειρότερα, η αισθητική τους είναι, σε πρώτη ανάγνωση, απωθητική. Δυνάμει, πολλές αξίες ελοχεύουν κρυμμένες σε φαινομενικά δυσανάγνωστα, ξένα, άγνωστα ή και δυσάρεστα περιβάλλοντα.



     
  11. Dolmance

    Dolmance Contributor In Loving Memory

    Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

    Ηθική είναι ένα αντιαισθητικό αμάλγαμα υποκριτικών κανόνων συμπεριφοράς.

    Υιοθετεί μια βολική αισθησιοκρατική προσέγγιση. Παρακάμπτει - ενώ δεν αγνοεί - την απόλυτη αδυναμία μας να κατασκευάσουμε λογικά μια σολιψιστική (ατομική, έστω) ηθική ή αισθητική, αναφερόμενοι απλώς στις δευτερεύουσες ιδιότητες (ποιότητες) των καθαρών αισθητηριακών καταγραφών.
    Αλλά, ες αύριον τα σπουδαία.
     
    Last edited: 21 Ιουνίου 2008
  12. Tropical_Storm

    Tropical_Storm Regular Member

    Re: Απάντηση: Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

    Το παρακανεις. Δεν λεω να βαλουμε φρενο στις φαντασιωσεις μας, αλλα στις πραξεις μας. Εκει βρισκεται η διαφορα μεταξυ λογικης και ψυχασθενειας. Αλοιμονο αν αισθανομαστε τυψεις για τις φαντασιωσεις μας.

    Κατα τα αλλα, τα ειπε η SM Art Lady.

    Τι εγινε στη Μυτιληνη? Δεν το ειχα ακουσει.
     
    Last edited: 21 Ιουνίου 2008