Βανιλλια Φλαμπε !

Δωστο μου ! Δεν μπορεσε πλεον να κρυφτει πισω απο κεινα τα γεματα αμηχανια και ανασφαλεια, μακροσυρτα "μη, δε θελω" της. Μου εδωσε το ποδι της, ντυμενο σε ενα σανδαλι με μεγαλα στρας. Το τροχισμενο γυαλι εδινε μια εξωτικη νοτα απο χιλιες και μια νυχτες στο φροντισμενο, τρυφερο και μαλακο ποδαρακι της, με τα νυχακια βαμμενα μπλε ελεκτρικ. Η μανικιουριστρια εκανε καλη δουλεια. Το ξεγυμνωσα προσεκτικα και η αγωνια της ειχε φτασει στο κοκκινο. Δεν το πιστευε, οχι δεν ηταν δυνατον να το κανω στ αληθεια. Ετσι νομιζε. Τεσσερα κερια εκαιγαν αρκετη ωρα πανω στο τραπεζι και τωρα ηταν μια ανασα διπλα απ το ποδι της. Με μια γρηγορη κινηση αδειασα το πρωτο πανω στα δακτυλακια της. Σαν λαβα ετρεχε το καυτο κερι και μια πνιγμενη κραυγουλα βγηκε απο μεσα της. Αχχχχχ. Ηταν η πρωτη μεσα στην ηρεμη καλοκαιρινη νυχτα.
Το δευτερο το αδειασα πανω στον αστραγαλο της. Η εκφραση του προσωπου της αλλαξε, εγινε πιο γλυκια, ο πονος της προκαλουσε μια παραξενη διεγερση. Οχι δεν το ειχε ξανακανει. Ηταν εντελως βανιλλια. Δεν την ενοχλησε καθολου που το ποδι της ηταν καλυμενο απο μια παχια κρουστα κεριου, ουτε οτι το αλυσιδακι της ηταν καπου κι αυτο θαμμενο απο κατω, οπως και οι αναστολες της μην την ακουσουν οι γειτονες...

Δεν το πιστευω, δεν το πιστευω, ηταν τα τελευταια λογια της πριν κανω το εσωρουχο της χαλια. Μαυρη δαντελλα. Δεν υπαρχει περιπτωση να το ξαναφορεσει. Ειναι η τιμωρια μου, που με παρακουσε, της ειπα να ερθει χωρις, αλλα κι αυτο το πηρε χαλαρα. Βανιλλια. Τωρα που πηρε το βαφτισμα, εγινε βανιλλια φλαμπε. Θα λαβει και αλλα "δωρακια" με τον καιρο. Βγαλε στον στηθοδεσμο. Τωρα ! Εσβησα ολα τα φωτα και εμεινα μονο τα τεσσερα κερια να φωτιζουν. Στο βαθος τα φωτα της πόλης τρεμοπαιζαν και στην ηρεμια της νυχτας ο τονος της φωνης μου εμοιαζε σαν διαταγη που δεν μπορουσε πλεον να αρνηθει. Ενα μετα το αλλο τα αδειαζα στο κορμακι της που σπαρταρουσε.

Απο την τσεπη μου εβγαλα δυο ξυλινα μανταλακια. Οχι, οχι, μη, μη, σε παρακαλω. Θαρρω οτι στο τελευταιο "ω" αλλαξε η χροια της φωνης της, καθως της το εσφιξα στο μεγαλο της δακτυλακι. Τα δυο της ποδια ηταν σαν σταλακτιτες απο καυτη λαβα και ξεκουραζονταν πανω στα δικα μου. Φορουσε μονο το γεματο κερι μουσκεμενο της σλιπακι και τα στηθη της ετοιμα να δεχτουν το επομενο γλυκο βασανιστηριο. Σαν αχορταγοι δρακοι που χυμουν να χορτασουν την πεινα τους, σφηνωθηκαν τα δυο μανταλακια στις ρωγες της. Τις εκαναν σκληρες σαν πετρα. Την αφησα να το απολαυσει. Η κοιλια της δεχτηκε την επομενη δοση καυτο κερι. Αυριο θα σου κανω δωρο ενα piercing για να θυμασαι τι εκανες σημερα, της ειπα, αλλα ειμαι σιγουρος οτι της εμεινε ανεξιτηλα γραμμενη η αισθηση στο κορμι της.

Κι αλλο κερι, κι αλλο. Η πνιγμενη κραυγουλα της με καυλωσε.

* * *

Ξυνοντας απαλα το κορμι της με ενα μαχαιρι την ελευθερωσα απο την κρουστα. Το βελουδινο δερμα της που μοσχομυριζε ηταν ζεστο, λειο, εντελως χαλαρο και πανετοιμο να μου παραδοθει. Το κορμακι της μισοξαπλωμενο στις δυο καρεκλες βρεθηκε στην ιδια σταση στο κρεβατι χωρις να πατησει το ποδι της κατω. Τα χερια της ηταν δεμενα με ενα αορατο σχοινι πανω απ το κεφαλι της. Ενοιωθε αδυναμη, εκτεθειμενη και εντελως παραδομενη. Μολις ειχε χασει και το γεματο κερι σλιπακι της με τον χαρακτηριστικο ηχο που κανει το υφασμα οταν σκιζεται. Ετσι κι αλλιως, αυτο ηταν πλεον αχρηστο.

Ειμαι... Κοντοσταθηκε. Τι εισαι ; Ειμαι η... Παλι κοντοσταθηκε η ανασα στο λαιμο της. Της το ειχα πει τι θελω να ακουσω. Δισταζε. Ηταν πολυ μεγαλο αυτο που προσπαθουσε να ψελλισει. Το κεφαλι της τιναχτηκε ελαφρα οταν εφαγε δυο σκαμπιλια. Ειμαι η σκλαβα Σας. Ειμαι η σκλαβα ΣΑΣ. Τα μαγουλα της ροδοκοκκινισμενα ειπαν τις μαγικες λεξεις. Το ξερω μωρο μου και την φιλησα πισω απ τα αυτι, εκει που την τρελαινει. Ειμαι η σκλαβα Σας ! Καντε με οτι θελετε....

Η νυχτα μολις ειχε αρχισει....


DaddyDom (c) 2016