Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα...

Τον ήθελε κολασμένα... Τον ήθελε. Τελεία και παύλα. Κολασμένα! Ωστόσο, μάλλον ούτε απόψε θα τον είχε έτσι όπως ονειρευόταν: γυμνό, στο κρεββάτι ενός ξενοδοχείου ημιδιαμονής, να απολαμβάνει παντοιοτρόπως το κορμί του κι αυτός το δικό της. Της είχε προτείνει να βγουν για ποτάκια. Εκείνη το είχε δεχθεί φυσικά. Όλα τα δεχόταν από τον Άγγελο, τον άγγελό της... Ή σχεδόν όλα τέλος πάντων....

Η βραδιά κυλούσε ευχάριστα. Συζητήσεις, ποτά, ωραία μουσική. Η ένταση ήταν διάχυτη. Πώς μπορούσε να τον έχει απέναντι της και δεν του ορμούσε ήταν απορίας άξιο.

Συνέχισαν σε άλλο μπαράκι. Σε καναπέ αυτή τη φορά. Δίπλα δίπλα. Πιο δύσκολα ακόμη τα πράγματα. Η οικογενειακή της κατάσταση δεν της επέτρεπε διαχυτικότητες σε δημόσιους χώρους. Ο σύζυγος της ήταν ενήμερος αλλά αυτή ήθελε να είναι προσεχτική. Αυτά τα θέματα ήταν ξεκαθαρισμένα χρόνια τώρα. Είχαν παραδεχθεί κι οι δύο κάποια στιγμή του έγγαμου βίου τους ότι η μονογαμία δεν ταίριαζε στις προσωπικότητές τους. Είχαν το ελεύθερο να ζει ο καθένας τους την ερωτική του ζωή όπως ήθελε με την προϋπόθεση να κρατούνται κάποιες ισορροπίες.

Το μοντέλο αυτό της σχέσης δεν ήταν πάντα εύκολο να δουλέψει. Είχαν υπάρξει κατά καιρούς τριβές, ωστόσο αυτή η ελευθερία κι η ειλικρίνεια τους είχε βγει σε καλό. Αναμφίβολα αναζωπύρωνε και τη δική τους σεξουαλική σχέση.

Η βραδιά όδευε στο τέλος της. Φεύγοντας από το μπαρ, έξω από το αυτοκίνητο, έδωσαν το πρώτο φιλί. Ακολούθησαν κι άλλα. Έντονα, βίαια, λαίμαργα, με αγκαλιές, χουφτώματα και χάδια. Μπήκαν μέσα για να την επιστρέψει στο σπίτι της. Πάρκαραν λίγο πριν φτάσουν.. Πώς να τον αφήσει και να φύγει; Τα φιλιά γίνονταν πιο έντονα. Επώδυνα ερωτικά. Το κορμί της πονούσε από την καύλα. Τα πόδια της έτρεμαν. Όμως, αφενός, ήταν ήδη πολύ προχωρημένη η ώρα. Έπρεπε να γυρίσει. Αφετέρου, στην τελική, αυτός ήταν που είχε προτιμήσει τα ποτά από το σεξ. Κι αυτή απλά πήγαινε με τα νερά του...

Μπαίνοντας στο σπίτι της ο Ορέστης ήταν ξύπνιος.
- Ξύπνησα κι είδα ότι ακόμα δεν είχες γυρίσει κι ανησύχησα, της είπε. Πώς πέρασες;
- Όλα καλά. Είχαμε βγει για ποτό, του απάντησε.
- Έλα τώρα! Δε χρειάζεται να λες ψέματα. Τόσες ώρες λείπεις...
- Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά δεν έγινε τίποτα. Ήταν κανονισμένο να βγούμε για ποτό. Στο είχα πει εξάλλου πριν φύγω.
- Κρίμα... Κι ήσουν σκέτη καύλα σήμερα. Τόσο όμορφη. Τόσο ποθητή...
- Σε ευχαριστώ, του απάντησε ζεστά και με γλυκόπικρη διάθεση. Πάω να πέσω για ύπνο. Τα ξενύχτια των τελευταίων ημερών με έχουν διαλύσει.
- Λίγο ξενύχτι ακόμα δεν πειράζει. Θα ξεσπάσεις την καύλα που φαίνεται ότι έχει συσσωρευτεί μέσα σου και θα κοιμηθείς σαν πουλάκι...

Γαμήθηκαν με λύσσα. Σα να ήταν στα πρώτα τους ραντεβού. Με τη διαφορά ότι τόσες δεκαετίες μετά ήξεραν κι οι δύο πώς να απογειώσουν ο ένας τον άλλον. Οι οργασμοί της ήταν απανωτοί. Έκλεινε τα μάτια και οι εικόνες εναλλάσσονταν. Μία ο Άγγελος μία ο Ορέστης. Επιθυμίες, φαντασιώσεις, ανάγκες, απωθημένα κι αλκοόλ είχαν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ καύλας. Το να σε ερεθίζει άλλος και άλλος να σε ικανοποιεί είναι απίστευτα ξεσηκωτικό. Στο τέλος, ξέπνοοι κι οι δύο κοίταξαν τα μουσκεμένα σεντόνια.

- Έτσι μουνί που τά 'κανες να δω πού θα κοιμηθούμε τώρα, της είπε χαμογελώντας και την πήρε αγκαλιά...

 

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασαν τα χείλη σου να λέει

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ό,τι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα...
Όπου και να 'σαι μην δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ' αστέρια δες παράξενα, θλιμμένα
να σε ρωτούν, να σου μιλούν για μένα

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ό,τι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου

Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα...

 

Υπέροχο τραγούδι...

 

Πολύ όμορφη ιστορία. Διάχυτη στο υπόβαθρο η νουάρ πινελιά. Με έκανε αβίαστα να φανταστώ να σας συνοδεύει στις συζητήσεις σας τζαζ μουσική.

 

Ευχαριστώ @AlexanderV. Θα μπορούσε η μουσική στην ιστορία να ήταν ίσως κάπως έτσι...