Εκκούσιος Όμηρος...

Καλησπέρα σε όλους και καλές γιορτές (όσο έμεινε από αυτές τελος πάντων). Θέλω να τονίσω ότι είναι η πρώτη μου ιστορία. Ναι ξέρω δεν λέει πολλά, αλλά ελπίζω να σας αρέσει. Τα σχόλια δικά σας...




Ξύπνησα πολύ νωρίς. Η ανάσα της –Ω! η ανάσα της… - έπεφτε βαριά στο κενό του δωματίου. Δεν μπορούσε να ανασάνει σωστά λόγω της «μπάλας» που είχε στο στόμα της, αλλά και της στάσης του πανέμορφου σώματός της.
Τα πανέμορφα καλοσχηματισμένα χεράκια της υψώνονταν, πιασμένα σε δερμάτινες χειροπέδες, προς το ταβάνι χωρίς να έχουν τη δύναμη να κινηθούν. Τα καλλίγραμμα πόδια της, λεία και απαλά, είχαν «αναγκαστεί» να παραμείνουν ανοιχτά και δεμένα στις ξύλινες άκρες κάποιων επίπλων. το βελούδινο σώμα της ήταν κουρασμένο από όσα συνέβησαν χθες. Κοιμόταν ακόμα. Το κεφάλι της έπεφτε μπροστά και τα μακριά, μαύρα μαλλιά της έκρυβαν το πρόσωπό της. Στην πλάτη της τα χθεσινά στίγματα είχαν σχεδόν επουλώσει. Ό, τι είχε απομείνει από αυτά ήταν αμυδρές κόκκινες γραμμές.
Πλησίασα. Με το χέρι μου, σήκωσα το προσωπάκι της και έβγαλα την «μπάλα».
-Αφέντη μου… , είπε εκείνη μισό- ξύπνια, είστε ξύπνιος…
Δεν απάντησα παρά μόνο γεύτηκα τα γλυκά σαρκώδη χείλη της. Τα στόματά μας ενώθηκαν και νιώθαμε και οι δύο πως αυτό το φιλί δεν έπρεπε να σταματήσει ποτέ. Ενώ τη φιλούσα απαλά χάδια γλιστρούσαν στο λαιμό της. Ένα βογκητό ηδονής ξέφυγε από μέσα της και ρίγησε όλο της το σώμα. Την έλυσα σιγά- σιγά. Κάθε κόμπος που έφευγε από πάνω της την έκανε να βγάζει ένα απαλό, ανεπαίσθητο επιφώνημα ανακούφισης.
-Κοιμήθηκες καλά μικρή; ρώτησα με μια υποτιθέμενη αδιαφορία.
-Ναι αφέντη μου. Σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να κοιμηθώ υπό αυτές τις συνθήκες, είπε καθώς καθόταν στα γόνατα με το κεφάλι να κοιτά το πάτωμα, τι θα επιθυμούσες για πρωινό;
Της απάντησα ότι μια ζεστή σοκολάτα ήταν η επιθυμία μου.
-Ναι κύριε… , είπε και έκανε να σηκωθεί.
Με το που σηκώθηκε την κόλλησα στον τοίχο και κρατώντας την σφιχτά από τον λαιμό ένωσα βίαια τα χείλη μας σπρώχνοντας με δύναμη τη γλώσσα στη δική της. Μια φωνή προσπάθησε να ξεπηδήσει από μέσα της αλλά πνίγηκε στην άβυσσο του φιλιού μας καθώς οι γλώσσες μας έπαιζαν σαν τρελές. Ήταν σαν οι ίδιες μας οι ψυχές να είχαν ενωθεί. Όλα γύρω μου είχαν εξαφανιστεί. Ήταν η μόνη γυναίκα που έκανε την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά υποτάσσεται σε ποιον σ’ αυτή την σχέση. Πριν πάει να εκπληρώσει την επιθυμία μου έκανε μπάνιο. Σε λίγο απολάμβανα την αχνιστή σοκολάτα που της είχα ζητήσει. Καθώς πήγα να πάρω μια γουλιά ακούστηκε η φωνή μου μέσα από την κούπα:
-Ωραίο το μπάνιο μικρή;
Στο βλέμμα της πετάχτηκε η έκπληξη.
-Ν… Ναι κύριε…
-Δεν νομίζω να σου έδωσα την άδεια, σκοτείνιασα με αυτά τα λόγια.
Τώρα στο βλέμμα της ολοκάθαρα διαγραφόταν ο φόβος.
-Μ… μα ήμουν βρώμικη, προσπάθησε να δικαιολογηθεί με τρεμάμενη φωνή.
-Η ανυπακοή τιμωρείται, όπως σου έχω πει, είπα σοβαρά.
Χωρίς να της δώσω ευκαιρία απολογίας την ανάγκασα να σταθεί σκυμμένη με τα χέρια της στο τραπέζι και της είπα να περιμένει εκεί. Πήγα και πήρα την αγαπημένη μου βίτσα. Μια μαύρη πλαστική βέργα που στο τέλος της είχε ένα κομμάτι δέρμα. Πλησίασα και την άγγιξα στον κώλο με την άκρη της βέργας χαϊδεύοντας αργά όλο το μέρος μέχρι την μικρή της κλειτορίδα κάνοντάς την να τρέμει σαν ξερό φύλλο.
-Ήσουν ανυπάκουο κορίτσι, είπα.
Σήκωσα τη βίτσα και την κατέβασα με δύναμη στο δεξί της οπίσθιο. Η κοπέλα έπνιξε μια κραυγή.
-Μην διανοηθείς να βγάλεις ‘κιχ’, της είπα, αλλιώς θα τιμωρηθείς με άλλες πέντε.
Τα χτυπήματα έφευγαν ένα προς ένα με μεγάλη ακρίβεια. Τα οπίσθιά της είχαν γίνει κατακόκκινα. Τα ματάκια της είχαν κοκκινίσει και δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά της. Παρόλα αυτά ήξερα πόσο πολύ της άρεσε. Ήξερα ότι το να της φέρομαι σα να ήταν σκλάβα την ερέθιζε απίστευτα. Το πρόδιδε το ίδιο της το σώμα. Από το πρώτο κιόλας χτύπημα οι γλυκοί της χυμοί κυλούσαν από το στενό μουνί της πάνω στα απαλά της μπουτάκια. Πήγα κοντά της και, φορώντας ακόμη το παντελόνι μου, κόλλησα από πίσω της. Έσκυψα από πάνω της και ψιθύρισα:
-Έχεις καυλώσει μικρή. Έτσι δεν είναι; Κάθε μου χτύπημα σε τρελαίνει όλο και περισσότερο. Παραδέξου το. Το πώς πέφτει η βέργα πάνω στον κώλο σου, ο ήχος που ακούγεται, ο πόνος που σε γεμίζει με ηδονή. Όλα αυτά σε ανάβουν.
-Είναι επειδή ξέρω ότι εσείς κρατάτε το μαστίγιο αφέντη μου! είπε αμέσως η κοπέλα, μόνο εσείς κάνετε την ψυχή μου να τρέμει!
«Πώς; Τόλμησε να μου απαντήσει; Χωρίς άδεια;» Σκέφτηκα, αλλά στο επόμενο δευτερόλεπτο κατάλαβα γιατί το έκανε. Ένα χαμόγελο χάραξε το πρόσωπό μου.
-Ποιος σου έδωσε την άδεια να απαντήσεις; Μάλλον θέλεις να ανεβάσουμε το επίπεδο της τιμωρίας, είπα και με δύναμη την χτύπησα με την βίτσα και πάλι.
Δεν άντεξε. Το ήξερα ότι δεν θα άντεχε άλλο.
-Σε ικετεύω αφέντη μου! Ξανά! χτύπα με αλύπητα ξανά! φώναξε παρακαλώντας.
Της γράπωσα τα μαλλιά και την έσπρωξα στο κενό. Πριν γυρίσει να με κοιτάξει την χαστούκισα και την έσυρα πάνω στο τραπέζι.
-Μη διανοηθείς να κουνηθείς σκύλα! τη διέταξα.
Έμεινε ακριβώς όπως την άφησα. Έφερα, μετά από λίγο, ένα μεγάλο σεντούκι από ένα δωμάτιο του σπιτιού και το άνοιξα. Για αρχή έβγαλα σκοινιά. Πήγα κοντά της και απότομα την γύρισα μπρούμυτα.
-Έχεις την άδεια να φωνάξεις… της είπα ενώ ένα ανώμαλο χαμόγελο με χάραζε.
Έδεσα τα πόδια της με τέτοιο τρόπο, ώστε το σώμα της να σχηματίζει ένα ανθρώπινο ‘Χ’. Κάθε φορά που έσφιγγα τους κόμπους έπνιγε και μια φωνή. Μέσα από το μπαούλο έβγαλα ένα μαστίγιο με πολλές «ουρές». Υψώθηκε στον αέρα. Με δύναμη οι «ουρές» έγλυψαν μία- μία το κορμί της. Τα «φιλιά» τους άφησαν πολλαπλά σημάδια στα οπίσθιά της, στην πλάτη, στα μπούτια…
Κάθε φορά φώναζε και κάθε φορά τα χτυπήματά μου δυνάμωναν. Μου άρεσε να «λαξεύω» με αυτόν τον τρόπο το κορμί της και σε αυτή άρεσε να την εξουσιάζω. Τίποτα δεν μπορούσε να μας χωρίσει. Σιγά- σιγά άρχισε να ανασαίνει όλο και πιο γρήγορα ενώ το σώμα της έτρεμε πριν ακόμα την χτυπήσω. Κάθε χτύπημα το ακολουθούσε ένα ξεφωνητό και το ξεφωνητό συνδεόταν με βαθιές, ηδονικές ανάσες. Είχε ήδη αντέξει είκοσι αργά και αυξανόμενα χτυπήματα.
-Έμαθες το μάθημά σου; της φώναξα.
Πέρασαν λίγα δεύτερα. Δεν πειράζει. Έχω υπομονή.
-Όχι αφέντη μου, είπε τελικά, δεν το έμαθα! Σε παρακαλώ τιμώρησε την σκλάβα σου κι άλλο!
-Άχρηστη τσούλα! Είσαι τόσο ανόητη που χρειάζεσαι κι άλλη εμπέδωση ε; Πολύ καλά…
Πήρα δύο τσιμπίδες και τις έβαλα στις τσιτωμένες ρόγες της. Την χαστούκισα και μετά πήρα ακόμα δύο και με αυτές τσίμπησα τα χείλια του μουνιού της. Ανταποκρίθηκε βρέχοντας το χέρι μου με τα υγρά της καθώς τα πόδια της έτρεμαν. Μπορεί αυτά που της έβαλα να την πονούσαν, με δεν την ένοιαζε. Αυτό ακριβώς ήθελε. Να την πονέσω. Να της φερθώ σα να είναι ένα άμυαλο υποχείριό μου.
-Λοιπόν; Πόσες λες να σου χρειάζονται ακόμα;
-Όσες επιθυμείτε εσείς αφέντη μου…
-Χμμ, τι λες, πέντε σου φτάνουν;
-Όχι αφέντη μου…
-Δέκα;
-Όχι…
-Είκοσι λοιπόν. Εμπρός! Παρακάλεσε τον αφέντη σου να σε τιμωρήσει!
-Αφέντη μου, η μικρή σου σκλάβα σε εκλιπαρεί να την χτυπήσεις! Φέρσου της σα να είναι ένα ανυπάκουο σκυλί! Δώσε το μάθημα που μου αξίζει!
Δεν χρειάστηκε να παρακαλέσει ξανά. Αυτή τη φορά θα χρησιμοποιούσα δύο μαστίγια τα οποία στις άκρες τους ένα είδος μικρής, οδοντωτής μεταλλικής ενίσχυσης. Το ανέμισα ψηλά και διαγράφοντας δύο κύκλους τα ένωσα δυνατά με την πλάτη της και τα έσυρα μέχρι το τέλος. Ξεφώνιζε, ούρλιαζε, κι όμως, με παρακαλούσε να συνεχίσω πιο δυνατά. Το όμορφο δέρμα της είχε γεμίσει απαλές γρατσουνιές από μέταλλα. Τα πόδια της είχαν γεμίσει με τους μαγευτικούς χυμούς της μετά από τόσες φορές που είχε τελειώσει. Τα χτυπήματα τέλειωσαν. Το κορμάκι της έτρεμε. Η ανάσα της βαριά. Το μουνί της δεν σταματούσε να βρέχει το τραπέζι.
-Πάρε με αφέντη μου! Σε θέλω! μου φώναξε ξαφνικά.
-Τι είπες; Δεν άκουσα καλά… είπα εγώ περιπαιχτικά καθώς πετούσα τα μαστίγια στο σεντούκι.
-Σε ικετεύω! Γάμα με! Το σώμα μου υπάρχει για την ευχαρίστηση του αφέντη μου, αλλιώς δεν έχει καμιά αξία....
Την πλησίασα και τράβηξα με δύναμη τις τσιμπίδες από τα μουνόχειλά της. Με τα χείλια μου ταξίδεψα σ’ όλο της το σώμα ώσπου έφτασα στο γλυκό της πρόσωπο. Χάιδεψα απαλά το μάγουλό της.
-Ξέρεις ότι είμαι τρελός για σένα; της ψιθύρισα.
Δεν μίλησε παρά μόνο τέντωσε τον λαιμό της προσπαθώντας να με φιλήσει. Τα στόματά μας κόλλησαν μεταξύ τους. Με έγλυφε σαν μανιασμένη. Έλυσα τα χέρια της και αμέσως γραπώθηκαν στο κεφάλι μου. Την άφησα. Μου άρεσε το ότι μου έδειχνε πόσο μ’ αγαπούσε. Δεν θα με άφηνε αν δεν ευχαριστιόταν το φιλί. Σταματούσε για να πάρει ανάσα και πριν καν ενωθούν τα χείλια μας έβγαζε τη γλώσσα της ψάχνοντας απεγνωσμένα για τη δικιά μου. Κάθε φορά που την έβρισκε, έβγαζε ένα στεναγμό ηδονής. Τα χείλια μου γλίστρησαν στον λαιμό της.
-Σε εκλιπαρώ αφέντη μου! Μπες μέσα μου! Σε ικετεύω…
Η αλήθεια ήταν πως ούτε εγώ μπορούσα να κάνω άλλη υπομονή, αλλά αποφάσισα να μην ενδώσω ακόμα. Αργά της έλυσα τα σκοινιά. Άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου σιγά- σιγά. Η προσμονή την καύλωνε ακόμα περισσότερο. Βρέθηκα από πάνω της και ακινητοποίησα τα χέρια της. Με όση δύναμη είχα μπήκα βίαια μέσα της κάνοντάς τη να βογκήξει δυνατά από ηδονή. Άρχισα να την γαμάω σαν κτήνος. Η έξαφνη διείσδυση και το βίαιο γαμήσι έκαναν τα γαλάζια της ματάκια να δακρύσουν. Με παρακαλούσε να την γαμήσω δυνατότερα, σα να τη βίαζα.
-Δική σου είμαι αφέντη μου, μοναχά δική σου! Πάρε με δυνατότερα σε παρακαλώ!
Δεν ήταν μόνο το σώμα της που ωθούσε το μυαλό μου να φτάνει στα όρια της τρέλας, αλλά και όσα μου έλεγε. Δεν ήταν απλά λόγια που θα έσβηναν μέσα σε μια δίνη ηδονής. Τα εννοούσε. Όποτε την κοίταζα στα μάτια, όποτε την άγνιζα και τη φιλούσα. Τα εννοούσε. Κάθε φορά που την έφερνα στη σκέψη μου, αυτά τα λόγια την επαλήθευαν. Έδειχναν πως θα είναι δικιά μου για πάντα.
Κάθε μου ώθηση με έβαζε όλο και περισσότερο μέσα στο τέλειο σωματάκι της. Μέσα στον τέλειο κόσμο της. Τον κόσμο που εγώ εξουσίαζα. Σηκώθηκα απότομα από το τραπέζι παρασέρνοντάς την μαζί μου. Τώρα την γαμούσα όρθιος. Τα πανέμορφα πόδια της τυλίχτηκαν σαν φίδια γύρω μου. Τα χέρια της γραπώθηκαν από τους ώμους μου. Κρεμάστηκε πάνω μου. Αφέθηκε ολότελα. Τα χειλάκια της κολλημένα στα δικά μου. Γλίστρησα βασανιστικά στο λαιμό της, επιστρέφοντας στα κατακόκκινα από ηδονή μαγουλά της. Δύο ιδρωμένα, φλεγόμενα κορμιά ήταν ένα. Με τρέλαινε που η ανάσα της, γρήγορη, ζεστή, έσκαγε πάνω μου και με έκανε να μη θέλω να σταματήσει ποτέ αυτό που συνέβαινε. Η ανάσα της άρχισε να γίνεται όλο και γρηγορότερη. Το ίδιο και η δικιά μου. Ήμασταν έτοιμοι να τελειώσουμε.
-Έρχομαι αφέντη μου! Έρχομαι για σένα! φώναξε δυνατά.
Τα νύχια της γρατζουνούσαν την πλάτη μου και, όπως συνήθιζε, τα δόντια της έκλεισαν το κάτω μου χείλος ανάμεσά τους καθώς το στενό της άνθος τριβόταν και έκανε μασάζ στο πέος μου κάνοντάς το όλο και σκληρότερο. Δεν άντεξα άλλο. Ήμουν έτοιμος να εκραγώ. Άρχισα να χύνω μέσα της σαν τρελός ζουλώντας τα βυζιά της όσο πιο δυνατά μπορούσα. Τα υγρά της συγκρούστηκαν και έγιναν ένα με τα δικά μου καθώς τέλειωνα μέσα της.
-Είναι υπέροχο Κύριέ μου! Νιώθω σαν όλο μου το είναι να λιώνει!
Γραπώθηκε από τους ώμους μου καθώς τα χέρια μου την έσφιγγαν από την έκρηξη της ηδονής. Στο αποκορύφωμα φιληθήκαμε για μια τελευταία φορά με όση δύναμη είχαμε, δαγκώνοντας ο ένας τα χείλια του άλλου από την ερωτική μέθη. Καταρρεύσαμε και βαριανασαίνοντας αυτή αφέθηκε ολοκληρωτικά στην αγκαλά μου. Κοιμήθηκε πάνω μου κρατώντας με από το στήθος λες και φοβόταν ότι αν άνοιγα τα χέρια μου ή αν με άφηνε θα χανόταν για πάντα από κοντά μου.
Εγώ όμως ήξερα ότι για πάντα θα παρέμενε εκκούσιος όμηρός μου…

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Πολύ όμορφη ιστορία.Εύχομαι να είστε για πάντα έτσι ευτυχισμένoi μαζί.
Καλή χρονιά!  

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

akasha ευχαριστώ πάρα πολυ για την ευχή σου μα αυτή η ιστορία είναι φτιαγμένη από το μυαλό μου. Απολογούμαι που δεν το γνωστοποίησα εξ αρχής. Η αλήθεια είναι ότι τώρα χρειάζομαι μία σκλάβα... Πάντως ευχαριστώ

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Παρά πολύ καλή ιστορία. Σου εύχομαι να βρεις μία μικρή γαλανομάτα και να την πραγματοποιήσεις.

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Σε ευχαριστώ φίλε μου. Και γω σου εύχομαι ό,τι ποθείς

 

ωραια ιστορια, οταν σκεφτεσαι-θελεις κάτι πολυ γινεται, εύχομαι να τη ζήσεις.... συνταμα.

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Σας ευχαριστώ ρε παιδιά για τις ευχές σας. Άντε να πραγματοποιηθούν με το καλό

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Nice story. Keep dreaming and BDSMing...

 

Απάντηση: Εκκούσιος Όμηρος...

Πολυ ομορφη ιστορια..σκληρη μα και τρυφερη.."αξεστα ζουζουνιαρικη"..οπως συνηθισω να λεω