Επιστολή σε εκείνη

17 Δεκεμβρίου , 1510​

Κάποιες φορές αισθάνομαι ολοκληρωτικά μόνη.Όλος αυτός ο κόσμος της μίζερης πολιτείας μου,πάει κι έρχεται.
Οι σκέψεις μου για τους ανθρώπους,για τον κόσμο,για εμάς,μοιάζουν όλες τόσο επικίνδυνες,οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι.Σαν να θέλουν ,σαν να αδημονούν συνέχεια,πως θα σε πληγώσουν.Αν γυρίσω το βλέμμα μου και δω την ομορφιά,τα δέντρα πως χορεύουν και τα ποτάμια πως κυλούν.Όλα σαν ένα ρολόι τέλεια κουρδισμένο.Το κάθε τι έχει έναν σκοπό και τον εκτελεί υπεύθυνα.Η γνώση μπορεί να αφανίσει όλο το σκοτάδι,το σκοτάδι του χαλεπού καιρού που κανένας δεν μας ρώτησε αν θέλουμε να ζούμε.
Όμως εμείς οι δύο,γνωρίζεις,ότι έχουμε την φαντασία.Τολμούμε με θάρρος και αυθάδεια,να σκεφτόμαστε και να πράττουμε τα πιο τολμηρά και τα πιο ασεβή.Ασεβή για τους φοβισμένους,τους άπνοους,αυτούς με την περίσσεια δύναμη και εξουσία.Μα κάθε εξουσία είναι περίσσεια και αηδιαστική.Εσύ και εγώ,και εκείνοι σαν του λόγου μας,που θωρούμε τη γη και τον κόσμο με άλλα μάτια,με άλλα χέρια.Μια μάζα από κύτταρα,χώμα από το χώμα ο άνθρωπος,και σαν πεθάνει είναι πάλι μόνος,χωρίς την εξουσία,χωρίς τα πλούτη.Οι λίρες και τα κοσμήματα,και τα λεφτά (μαζί του θα τα πάρει;; ).Μονάχα εσένα να κατέχω (νοερά) και την ελευθερία μου ζητώ,τίποτα άλλο.Και ενίοτε όταν οι τσέπες μου γεμίζουν αρκετά,θέλω να δίνω και στους άλλους,έστω λίγο.Μα σε αντάλλαγμα δεν ζητώ τίποτα,ούτε το καλό περιμένω.Γιατί τους έχω δει.
Ξέρεις,όταν σου γράφω είμαι πάντα θλιμμένη.Αλλά θέλω εσύ να γνωρίζεις,πρέπει,τι έχω στο νου μου.Εσύ που έχεις δει την κάθε μου πλευρά,την ήμερη και την σκληρή.Την σκληρή ειδικά,εκείνες τις στιγμές που κακομεταχειρίζομαι το κορμί σου και το μυαλό σου,θέλω να την αγαπάς περισσότερο,και το κάνεις.Το όνομά σου,Ελπίδα,με κάνει να ελπίζω,πως δεν παλεύω μόνη,δεν σκέφτομαι μόνη.Λίγες ημέρες έχουν απομείνει ακόμα,για να χαϊδέψω το πρόσωπό σου ξανά.Όταν ανταμώσουμε θα κρυφτούμε σε εκείνα τα μέρη,τα μυστικά,που μπορούμε να είμαστε το είναι και όχι το φαίνεσθαι.Κι όπως πάντα,με απερισκεψία και τέχνη,θα φτιάξουμε νέες αναμνήσεις,που θα θυμόμαστε《εις τους αιώνας των αιώνων,αμήν》.