Η Όμορφη Κυρία Χριστίνα

Part 1

Είναι μερικές φορές που πραγματικά τα χάνεις. Είναι άλλες που αισθάνεσαι σίγουρος για αυτό που είσαι ή τέλοσπαντων για αυτά που θέλεις να είσαι. Συνήθως αυτές οι ανασφάλειες σε οδηγούν σε αναζητήσεις, σε συγκρούσεις με τον εαυτό σου με όλα.
Λίγους μήνες πριν
Μια τέτοια βραδυά ανασφάλειας περνούσα λίγους μήνες πριν. Είχα βγει για ραντεβού με μια κοπέλα. Ήταν κάτι σαν ραντεβού στα τυφλά. Είμαι ο Ιώαννης κάνω ιδιαίτερα μαθήματα, τον άλλο μήνα κλείνω τα σαράντα. Η μητέρα ενός μαθητή μου δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία να με ρωτήσει αν έχω κάποα στη ζωή μου. Συνήθως απαντώ αρνητικά.
-Γιατί βρε Ιωάννη μου, είσαι τόσο ωραίο παιδί. Με καλή δουλειά. Τι σου λείπει;
-Δεν ξέρω κυρία Μαργαρίτα, απλά δεν το ψάχνω και πολύ.
-Πότε θα σταματήσεις το κυρία; Κάνεις στους γιους μου επτά χρόνια μάθημα. Είμαι μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερη σου
-Εντάξει εντάξει το προσπαθώ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μου βγαίνει και πολύ. Τα καμπανάκια μέσα μου περί γυναικείας κυριαρχίας και ανδρικής υποταγής έχουν χτυπήσει χρόνια μέσα μου.
Είναι Παρασκευή βράδυ, έχω τελειώσει από τη δουλειά. Σκεφτόμουν να περάσω λίγο από τους γονείς μου να τους δώ. Χτυπά το τηλέφωνο μου
-Γεια σου Ιωάννη τελείωσες;
Δεν άκουσα πολύ καλά, δεν κατάλαβα ποιος ήταν.
-Ιωάννη η Μαργαρίτα Κ.. είμαι.
-Α, γεια σας δεν σας κατάλαβα.
Γέλασε εκείνη.
-Εγώ στο είπα θα σε παντρέψω εγώ
-Τι εννοείται;
-Δεν πρόκειται να σταματήσεις τον πληθυντικό εσύ.
Βάλαμε τα γελια
-Λοιπόν Ιωάννη αύριο το απόγευμα σου κανόνισα ραντεβού με μια φίλη μου
-Τι πράγμα;
-Έλα μη τρελλαίνεσαι.
Άκουγα γέλια από πίσω. Μίλαγε ο σύζυγος ''στο είπα δεν ειναι καλή ιδέα'' τον άκουγα που τις έλεγε

-Θα βγει με τη κουμπάρα μου, τη νονά του Χρήστου του γιου μου.

Να μη τα πολυλογώ τα κατάφερε και με έπεισε. Στο σημείο αυτό να σας πω ότι δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν είχα ξαναβγεί μέχρι τότε τυφλό ραντεβού.

Η εποχή είναι μέσα Δεκεμβρίου. Την άλλη εβδομάδα έχουμε Χριστούγεννα. Η Μαργαρίτα μας έκλεισε να βρεθούμε σε ένα εστιατόριο. Μάλιστα με τον άντρα της είχαν πληρώσει εκείνη το τραπέζι. Μου φάνηκε περίεργο όλο αυτό από την αρχή, αλλά εντάξει είπα. Ας τους κάνω το χατήρι.
Πήγα στο εστιατόριο, έχει μια πολύ όμορφη,χαλαρή και Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα. Ο σερβιτόρος με πήγε προς το τραπέζι. Εκεί με περίμενε.

Τα έχασα, σχεδόν πανικοβλήθηκα από την ομορφιά της ξανθιάς γυναίκας που με περίμενε. Κάθισα.
-Θα πρέπει να είσαι ο Ιωάννης;
-Ναι..
Την κοίταζα σχεδόν είχα χάσει τη λαλιά μου. Θυμήθηκα τα λουλούδια που κράταγα στο χέρι μου.
-Αυτά είναι για εσάς.
Της πρόσφερα ένα μεγάλο μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα.
-Σε ευχαριστώ πολύ, είμαι η Χριστίνα.
-Χάρηκα πολύ, Χριστίνα.
Μιλήσαμε, φάγαμε. Είπαμε για εμάς. Είναι στρατιωτικός. Εργάζεται σε μία διεύθυνση που δεν απαιτεί μεταθέσεις. Είναι περίπου πέντε χρόνια μεγαλύτερη από εμένα.
-Θέλετε να περπατησουμε;
Της πρότεινα ενώ είχαμε βγει από το εστιατόριο.
-Μου είπε η Μαργαρίτα ότι δεν μπορείς να σταματήσεις τον πληθυντικό.
Μούδιασα. Αλλά ειλικρινά, δεν μπορούσα αλλιώς.
-Συγ..
-Μην απολογείσαι. Δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε εμένα μου αρέσει πολύ.
Μου είπε, πήρε το χέρι μου και ξεκινήσαμε να περπατάμε. Η παραθαλάσσια πόλυ που μένουμε είναι τόσο όμορφα στολισμένη. Λατρεύω να βλέπω όλα αυτά τα φώτα, τα χρώματα.
-Μια μέρα είχες έρθει για μάθημα. Ήμουν στη κουζίνα. Της είπα της Μαργαρίτσας ότι θα ήθελα να σε γνωρίσω.
Απίστευτο μου φαίνονταν αυτό.
-Αλήθεια;
-Ναι. Πάντα τόσο ντροπαλός είσαι;
Με ρώτησε. Κοκκίνησα, θέλω η γη ν' ανοίξει να με καταπιεί.
-Θέλετε ακόμα να με γνωρίσετε;
Χαμογέλασε. Σταμάτησε τον βηματισμό της. Γύρισε προς το μέρος μου και με φίλησε στο στόμα.
-Πολύ
Μου απάντησε. Στο πρόσωπό μου ζωγραφίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο. Συνεχίσαμε να περπατάμε. Μόνο που εγώ ήδη ένιωθα, αυτή τη φωτιά να με καίει σα λάβα μέσα μου. Δεν ήθελα απλά να τη γνωρίσω, θέλω, αχ πως να σας το πω. Θέλω να της είμαι χρήσιμος. Να κάνω πράγματα για να ευχαριστιέται.
-Είστε πολύ όμορφη
Της είπα. Δεν ξέρω αν είναι το πιο σωστό κοπλιμέντο αυτό. Αλλά δεν μπορούσα να μη της το πω. Ξαναέφερε το πανέμορφο πρόσωπό της μπροστά στο δικό μου. Τα γαλανά της μάτια κατασκόπευαν τα δικά μου.
-Ότι και να γίνει, μη σταματήσεις να μου μιλάς στον πληθυντικό.
Μου ψιθύρισε ενώ με φιλούσε πάλι, με το ίδιο πάθος με πριν. Τώρα πια βάδιζα σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Είναι μερικές φορές που το νιώθεις που μπορείς να μιλήσεις για όλα.
Την πήγα σπίτι της εκείνο το βράδυ. Δεν με προσκάλεσε πάνω. Αυτό έγινε λίγες βδομάδες αργότερα. Κάναμε έρωτα για πολλές ώρες. Σαν να μην υπήρχε αύριο. Με την Χριστίνα πλέον είμαστε μαζί. Είναι όμορφα. Μόνο που εμένα με τρώει, θέλω να της μιλήσω και όσο περνά ο καιρός, όσο την ερωτεύομαι περισσότερο νιώθω ότι δεν θα μπορέσω να της πω για μένα.

Πριν δυο βδομάδες.

Αυτό είναι ένα από τα σαββατοκύριακα που θα περνούσαμε μαζί στο σπίτι της. Δεν είχε υπηρεσία. Εγώ είχα κάποια μαθήματα το πρωινό του Σαββάτου. Μετά αναχώρησα για το σπίτι της.
-Βλέπεις animation Ιωάννη;
Γέλασα. Με αιφνιδίασε εντελώς.
-Όχι πολύ, αλλά έβλεπα το Code Geass, εσύ;
-Εγώ τα λατρεύω. θα μπορούσα να ήμουν η C.C.
Την κοίταξα, της μοιάζει είναι η αλήθεια αλλά..
-Εσείς είστε τόσο γλυκιά και καλή.. Αλλά μπορεί ναι είστε το ίδιο δυναμική
Γέλασε. Μου έδωσε ένα φιλί στο στόμα
-Να μαντέψω ότι σου αρέσει το hentai?
-Ντρέπομαι λίγο, αλλά ναι.
Γέλαγε
-Γιατί ντρέπεσαι; Εμένα μ' αρέσει το yaoi
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, αποκλείεται είπα. Από την άλλη άρχισαν πολλά να κουτάκια να μπαίνουν στη θέση τους.
-Έχουν κοκκινήσει μέχρι και τα μάγουλα σου Ιωάννη. Αλλά είσαι πολύ όμορφος.
-Σας ευχαριστώ
-Κυρία
Συμπλήρωσε. Την κοίταξα. Δεν μπορεί να το ξέρει. Πώς γίνεται;
-Κυρία.
Της απάντησα. Δεν μου είπε τίποτα άλλο. Αρχίσαμε να φιλιόμαστε, πήγαμε στο κρεβάτι κάναμε έρωτα.

Την άλλη μέρα το πρωί σηκώθηα νωρίς. Της έφτιαξα πρωινό, βάφλες με μερέντα και καφέ. Απλό, αλλά ξέρω ότι είναι το αγαπημένο της. Το πήγα στο κρεβάτι.
-Ιωάννη θα το πάμε πολύ αργά, δεν θέλω να ντρέπεσαι μωρό μου, εντάξει;
-Μάλιστα Κυρία.
Της απάντησα. Έβαλε τα γέλια.
-Ακούγεται πολύ ωραίο. Είναι και για μένα πρώτη φορά.
-Μα πώς τότε; Πώς το ξέρατε;
-Δεν το ήξερα μωρό μου, αν και λίγο ο πληθυντικός με έκανε να το πιστέψω. Αλλά δεν μπορούσα άλλο ήθελα να μιλήσουμε.
-Εντάξει
Της είπα. Πήγα δίπλα της αρχίσαμε να φιλιόμαστε πάλι..



Σήμερα....

 

Έχουν περάσει μόνο μερικές ώρες από τη χθεσινή βραδιά. Όλα έγιναν τόσο διαφορετικά εχθές. Μου ζήτησε να προχωρήσουμε λίγο. Ένιωσα τη παλάμη της. Μου τις έβρεξε για πρώτη φορά. Ήταν όμοργα αν και όταν πήρε τη λαστιχένια παντόφλα πονούσε πάρα πολύ. Αλλά της άρεσε πολύ. Δεν το κρύβω μου άρεσε κι εμένα. Αφέθηκα στα πόδια της. Δεν ντρεπόμουν, ένιωθα ότι αυτό γίνεται γιατί μας αρέσει. Μου μιλούσε όμορφα
-Μου αρέσει έτσι όπως κοκκινίζει το κωλαράκι σου
Τα χέρια της, τα δάκτυλα της κάθε τόσο μπαίνανε μέσα στο πωπουδάκι μου. Περίεργη αίσθηση αυτό. Τσούζει λίγο στην αρχή. Την έγλειψα μετά, δε θυμάμαι για πόσες ώρες το έκανα. Μόνο τους οργασμούς της.

Με έβαλε και ξάπλωσα μπρούμυτα. Απλά ανέβηκε πάνω στο κεφάλι μου, ένιωθα τη πίεση, τους μυς της. Έκανε έρωτα στο στόμα μου. Είναι απίστευτη αίσθηση να σε χρησιμοποιεί. Είχα ότι χρειάζονταν για να ευχαριστηθεί. Έχυσε πολλές φορές στο στόμα μου. Δεν είναι όσο άσχημο περίμενα. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε η γεύση του.
Αγόρασε στραπ-ον. Είναι ροζ. Φαίνεται μεγάλο. Δεν ξέρω από αυτά. Το έβαλε στο στόμα μου να το γλείψω. Της αρέσει πολύ να το κάνω, εμένα μου φαίνεται αστείο.
-Θα με πάρετε με αυτό;
-Ναι, αλλά όχι απόψε
Θα το πιστέψετε ή όχι χαλάστηκα λίγο που δεν είπε ναι. Εντάξει το φοβάμαι, ντρέπομαι και όλα αυτά. Αλλά μαζί με την Κυρία Χριστίνα ντρέπομαι.
Μόλις σχόλασα από τη δουλειά. Μου ζήτησε να βγούμε, να μιλήσουμε.

-Μου αρέσει να βγαίνουμε για φαγητό Ιωάννη
Της χαμογέλασα.
-Μαζί να είμαστε και οπουδήποτε
-Αλήθεια το λες;
-Ναι
-Μου ήρθε μετάθεση.
Πρώτη φορά τη βλέπω έτσι, είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
-Για που; μακρυά;
-Σε νησί
-Εντάξει. Πότε πρέπει να πάμε;
-Να πάμε;
-Συγγνώμη νόμιζα ότι θέλετε να πάμε μαζί..
-Ιωάννη μου δεν είσαι υποχρεωμένος. Έχεις στήσει μια καριέρα εδώ..
Έχει δίκιο σ αυτό, αλλά δε με νοιάζει.
-Κυρία δε με νοιάζει, θα τη στήσω κι εκεί. Αρκεί να τελειώσει η σχολική χρονιά πρώτα.
-Τον Ιούλιο είναι να πάω
-Εντάξει
-Απλά εντάξει;
-Εντάξει, Κυρία
-Δεν εννοούσα αυτό, θες να μου πεις κάτι μωρό μου;
-Θέλω, αλλά..
-Πες το..
-Θα έρθω σας σκλάβος Σας;
Χαμογέλασε
-Σ' αγαπάω Ιωάννη μου...

End of part 1